REVIEWS

GODFALL

Σχεδιασμού Ύβρις.

To Godfall λανσαρίστηκε ως launch title της νέας γενιάς κονσολών. Ομολογώ ότι πέραν της ανακοίνωσής του, την οποία θυμάμαι επίσης αμυδρά, δεν παρακολούθησα την ανάπτυξη του τίτλου. Δεν γνώριζα καν σε ποια ομοταξία θα μπορούσε να κατηγοριοποιηθεί. Εντούτοις το περιτύλιγμά του ήταν αρκετό για να τραβήξει το ενδιαφέρον ώστε να το εξετάσω. Ο σοφός λαός λέει ότι τα «ράσα δεν κάνουν τον παπά» και στην περίπτωση του Godfall, το ρητό πέφτει διάνα.

Godfall opening cinematic
Sklee-ree Car-hio-lides.

Το παιχνίδι ξεκινάει ομολογουμένως θεαματικά με ένα πομπώδες cinematic όπου βλέπουμε δύο αδέρφια με τις στρατιές τους να πολεμούν μεταξύ τους. Ο μεγάλος χαμένος: εμείς, καθώς ηττόμαστε κατά κράτος στην προσωπική μας μονομαχία με τον αδερφό μας… Macros (ακούγεται ελληνικό, άρα είναι ψαγμένο). Έπειτα από τη διάσωσή μας, επιχειρούμε να βρούμε το Seventh Sanctum, που στην αρχή δεν θέλει, αλλά μετά θέλει, αυτό-τίποτα-άλλο, να μας βοηθήσει να πάρουμε την εκδίκησή μας ενάντια στον αδερφό μας. Κάπου εκεί τελειώνει και το βασικό tutorial του παιχνιδιού και μπαίνουμε στο ψητό που είναι το αέναο grinding βάσει σχεδιασμού.

Godfall Seventh Sanctum
Το Seventh Sanctum που το έπαιζε ζόρικο στην αρχή…

Όπως καταλαβαίνετε το Godfall, έχει μία πρόφαση σεναρίου για να δώσει ένα περίβλημα στο gameplay του που είναι εστιασμένο στη μάχη και στο looting. Οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή είχα μία περιέργεια να μαζέψω τα lore codex που υπάρχουν διάσπαρτα στους χάρτες, για να διαβάσω το υπόβαθρο πίσω από τον κόσμο του Godfall. Αυτό το ενδιαφέρον εξανεμίστηκε πολύ γρήγορα: στερούμενο σημαντικής έμπνευσης, βρισκόμαστε σε έναν κόσμο όπου γίναμε θεοί στη θέση των θεών, οικειοποιούμενοι τις πανοπλίες-avatars, τις λεγόμενες Valorplates. Ο εμφύλιος ήταν είχε νομοτελειακή πορεία, την οποία εξετάζουν τόσο από τη ματιά μας όσο και από την οπτική του Macros (ακόμη γελάω με το όνομα). Είναι αξιοσημείωτο ότι έχει γίνει αρκετή δουλειά ώστε να γεμίσουν τη «βιβλιοθήκη» με διάφορα entries τόσο για το lore όσο και για τους εχθρούς. Το γεγονός ότι ο παίκτης δεν έχει κανένα απολύτως κίνητρο ή ενδιαφέρον να διαβάσει αυτήν την δουλειά είναι καθόλα προβληματικό.

Godfall Bosses Gallery
Για να ξαναντιμετωπίσουμε το Macros, πρέπει να μαζέψουμε Aetherium. Για να το κάνουμε αυτό – ως άλλος Highlander- πρέπει να φάμε τους λοχαγούς του Macros. Μόνο τότε θα μπορεί μείνει ο Ένας. Αυτή είναι η σύνοψη του παιχνιδιού…

Με ένα από τα βασικά στοιχεία του design να έχουν αποτύχει ή τουλάχιστον να είναι οριακά αποδεκτά χωρίς να είναι τίποτα το ιδιαίτερο, το Godfall οφείλει να λάμψει στους υπόλοιπους τομείς ώστε να καταφέρει να προσελκύσει μία κρίσιμη μάζα παικτών. Το παιχνίδι διαφημίζεται ως action-RPG looter, τουτέστιν καθαρά action μηχανισμοί μάχης με τις ικανότητές μας να βελτιώνονται μέσω αναβαθμίσεων που επιλέγουμε εμείς ως κερδίζουμε επίπεδα εμπειρίας (XP levels). Μεγάλη συνισταμένη είναι τα αντικείμενα που λαμβάνουμε τόσο από πεσόντες εχθρούς όσο και από διάφορα σεντούκια στον εκάστοτε χάρτη. Η αποδόμηση του συστήματος μάχης μόνο θετικές εντυπώσεις μπορεί να αφήσει. Το παιχνίδι δανείζεται κάποια στοιχεία από τα Dark Souls (χωρίς να θέλει να τα αντιγράψει). Η περισσότερο action προσέγγιση δίνει στους παίκτες τη δυνατότητα της άμεσης παραμετροποίησης του χαρακτήρα αναλόγως το στυλ και τα γούστα τους. Το RPG σύστημα λειτουργεί ως καμβάς για πειραματισμούς, χωρίς να υπάρχει κλείδωμα των επιλογών σε ένα playthrough, το respec είναι αυτόματο και δωρεάν. Η εναλλαγή μοτίβων επιθέσεων, συνεργειών εξοπλισμού και ικανοτήτων παρέχει μία ικανοποιητική εμπειρία. Θα έλεγε κανείς ότι είναι και το highlight του παιχνιδιού, το στοιχείο του gameplay που αν έπαιζαν σωστά τα χαρτιά τους οι developers θα είχαμε έναν αξιόμαχο (heh) τίτλο εφάμιλλο της σειράς Darksiders.

Godfall Morphstones
Το πιάνετε το μοτίβο.

Αντ’ αυτού, ακολουθήθηκε η προσέγγιση να υπάρξει υποστήριξη co-op και ο τίτλος να πάρει μία ρότα προς το games as a service. Αυτή η επιλογή έχει αποβεί καθοριστική για την ταυτότητα αλλά και την ποιότητα του τίτλου. Ο εξοπλισμός που προσπαθούμε να αποκτήσουμε ακολουθεί τα πρότυπα των ισομετρικών action-RPG (Path of Exile, Grim Dawn, Diablo 2) και ένα κατανοητό (και γραμμικό) σύστημα crafting/upgrading. Για όλα αυτά χρειάζονται τα κατάλληλα υλικά που πρέπει να συλλέξουμε. Υλικά για αναβαθμίσεις, υλικά για ξεκλείδωμα των Valorplates, υλικά για περισσότερα υλικά, υλικά.

Και μπαίνουμε στο ζουμί και το μεγαλύτερο αρνητικό του τίτλου: το grinding. Δεν έχω πρόβλημα με τα επαναλαμβανόμενα παιχνίδια, άλλωστε έχω ρίξει οριακά τετραψήφιο αριθμό ωρών στο Binding of Isaac.  Δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα με το grinding όταν αυτό ενσωματώνεται με έναν τρόπο που να συνεισφέρει ουσιαστικά στην πρόοδο του παιχνιδιού (βλ. Darkest Dungeon). Δεν έχω πρόβλημα όταν το grinding είναι μία (εκ)παιδευτική διαδικασία στα πλαίσια βελτίωσής εμού του ίδιου, όπως συμβαίνει στα Dark Souls. Έχω πρόβλημα, όμως όταν υπάρχει τεχνητή, ακατανόητη, και ανούσια εισαγωγή του grinding ως τέχνασμα για να αυξήσει τη διάρκεια ενός παιχνιδιού που δεν το χρειάζεται. Το αστείο είναι ότι το grinding έχει αποκτήσει διαφορετικά επίπεδα στο παιχνίδι, σαν να σπατάλησαν ώρες ολόκληρες για να σχεδιάσουν πόσο ανούσιο θα κάνουν το παιχνίδι…

Godfall combat uppercut
Uppercut- hooooo.

Ας αναλύσουμε δύο περιπτώσεις πάνω σε αυτό. Περίπτωση πρώτη: το παιχνίδι σας αφήνει στο χάρτη ώστε να σκοτώσετε το Χ mini-boss ή να ολοκληρώσετε το X objective. Αρχίζετε και χτενίζετε όλο το χάρτη, βρίσκετε σεντουκάκια, βρίσκετε lore codexes, σπάτε αμφορείς για το πολύτιμο Electrium (το συνάλλαγμα του παιχνιδιού), γενικώς μαζεύετε πόρους. Με την ολοκλήρωση του objective, γυρίζετε πίσω στη βάση σας για την επόμενη αποστολή που σας τοποθετεί στον ίδιο ακριβώς χάρτη, με όλα όσα συλλέξατε μείον των μοναδικών collectibles (lore, μυστικούς πόρους κτλ.) να είναι πάλι εκεί. Κάπου εκεί συνειδητοποιείτε ότι δεν έχει και πολύ νόημα να ψάξετε κάθε πιθαμή του χάρτη όποτε βουρ στον πατσά και speed run για το βασικό κακό. Αμ δε. Περίπτωση δεύτερη: για να έχετε πρόσβαση στα βασικά bosses μετά το πρώτο, απαιτούνται πόροι από προηγούμενους χάρτες που μπορείτε να συλλέξετε μόνο αν ολοκληρώσετε αποστολές σε αυτούς τους χάρτες. Δεν έχει σημασία δηλαδή αν έχετε χιλιοπαίξει το χάρτη, πρέπει να κάνετε τις αποστολές για να μαζέψετε το απαραίτητο «κασέρι» ώστε να προχωρήσετε στην ιστορία. Κάκιστη επιλογή design, νέτα-σκέτα.

Godfall Level selection interface
Δια του λόγου, το αληθές. Για να πάμε στο επόμενο boss, όχι μόνο πρέπει να παίξουμε τις αποστολές του Water plane (κατανοητό), αλλά να επαναλάβουμε και αυτές του προηγούμενου (Earth) παρά τις 5 φορές που το κάναμε ήδη…

Κάπου εκεί ο παίκτης, που δεν έχει παρέα για να έχει και ένα έξτρα κίνητρο να παίζει το- σπασμένο (πολλά drop-outs)- co-op, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι το παιχνίδι μπορεί να το παίξει για λίγο ξέσκασμα καμία ωρίτσα την εβδομάδα ώστε να ξεχαστεί από το φόρτο της ημέρας. Διότι το παιχνίδι είναι αυτό, χορταστικό combat αλλά γίνεται πολύ γρήγορα επαναλαμβανόμενο. Και είναι πραγματικά κρίμα καθότι φαίνεται ότι οι σχεδιαστές έχουν δώσει έμφαση και βάθος και σε δευτερεύοντα συστήματα ώστε να αποκτήσει ενδιαφέρον σε ένα τυχόν endgame. Οι διαφορετικές Valorplate αποτελούν το θεμέλιο λίθο για διαφορετικά builds και gameplay style. Αλλά κανείς δεν θα θελήσει να φτάσει μέχρι εκεί. Πολύ γρήγορα έχασα και το κίνητρο να τις συλλέξω όλες. Το ότι το Godfall κατάφερε να ιάσει το θεμέλιο hoarding ψυχαναγκασμό μου σε action-RPG είναι από μόνο του επίτευγμα…

Και είναι πραγματικά κρίμα, καθώς το παιχνίδι είναι χάρμα οφθαλμών. Προσπαθώντας να επιδείξει την ισχύ των νέων κονσολών το Godfall ενσωματώνει όλες τις δυνατότητες της Unreal Engine 4. Και ομολογώ ότι ήμουν αρκετά ανυπόμονος να τεστάρω πώς θα ανταπεξερχόταν το PC μου με την ξεπερασμένη CPU (AMD FX-8370 8-core, GeForce GTX 1080Ti 12GB, 16GB RAM, εγκατεστημένο σε SSD SATA). Όπως ήταν αναμενόμενο το σύστημα εμφάνισε ξεκάθαρο bottleneck με τη CPU να ζορίζεται να ακολουθήσει τη GPU στα 1440p (φωτογραφία παρακάτω). Φυσικά δεν υπήρξε καμία έκπτωση ώστε να εξετάσω πόσο θα μπορούσε να αντέξει στις μέγιστες ρυθμίσεις. Μπορώ να πω ότι τα αποτελέσματα ήταν πολύ ανεκτά, με το in-game benchmark tool να αποδίδει 40 fps κατά μέσο όρο και με ενεργοποιημένες ρυθμίσεις που είναι περιττές σε τέτοιες αναλύσεις και έχουν σημαντικές επιπτώσεις στις επιδόσεις (π.χ. anti-aliasing).

Godfall PC Settings
Πολλές επιλογές παραμετροποίησης. Το παράκανα, αλλά το τελικό αποτέλεσμα για ένα σύστημα πενταετίας (με σχετικά νέα GPU) φαίνεται να είναι πλησιάζει τις αναμενόμενες επιδόσεις των κονσολών νέας γενιάς.

To Godfall λανσαρίστηκε ως launch title της νέας γενιάς κονσολών. Εν τέλει βγήκε ένα οπτικά στυλαρισμένο tech demo, το οποίο ενώ έχει καλογυαλισμένα επί μέρους στοιχεία αποτυγχάνει παταγωδώς να τα παντρέψει αρμονικά. Το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι ένας τίτλος που καταντάει μονότονος από πολύ νωρίς. Το ανούσιο grinding, το αδιάφορα edgy πομπώδες σενάριο με τη μηδενική ανάπτυξη χαρακτήρων ή ξεδίπλωμα ουσιαστικού κίνητρου ακυρώνουν το καλοσχεδιασμένο combat system του παιχνιδιού. Είναι πραγματικά κρίμα να ρίχνεις τόσο μεγάλο όγκο δουλειάς (διότι φαίνεται ότι έχουν κάνει δουλειά στην Counterplay Games) αλλά οι λάθος αποφάσεις του design να καταβαραθρώνουν με το καλημέρα το τελικό αποτέλεσμα. Όπως έχει τώρα ο τίτλος, θα το συνιστούσαμε μόνο για τους μεγάλους οπαδούς του είδους που έχουν δει όλες τις εναλλακτικές προτάσεις, ειδάλλως σε γενναίες εκπτώσεις.

Τη στιγμή συγγραφής του κειμένου, το Godfall διατίθεται στην PC πλατφόρμα μέσω του Epic Games Store.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 62%

62%

Αδύναμο εκεί που πρέπει.

Πτώση από τον Όλυμπο χωρίς αλεξίπτωτο.

Παύλος Γεράνιος

Γέννημα-θρέμμα της Υπερβορείας, ο Παύλος έκανε καιρό να γνωρίσει την αλληλεπίδραση με την οθόνη. Τα πρώτα παιχνίδια που θυμάται να παίζει ήταν τα Gran Prix, Test Drive, Digger και Flight για DOS σε εποχές που οι περισσότεροι είχαν πλέον Windows... Αυτό δεν τον πτόησε και αγάπησε τη Μητέρα Πλατφόρμα από την πρώτη στιγμή. Θήτευσε και στην άγονη παραμεθόριο των κονσολών (πάντα σε σπίτια φίλων, ποτέ στο δικό του), αλλά το PC ήταν αυτό που τον κράτησε. Λάτρης των ποιοτικών τίτλων από όλα τα είδη, θεωρεί πώς η ιστορία και αυτό που θέλει να πει το παιχνίδι ως μέσο είναι το κυριότερο και όχι η ταμπέλα. Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις φυσικά...

6 Comments

  1. [QUOTE=”mruseyourbrain, post: 555478, member: 103656″]
    Όταν γίνει free to play και θα βγάζουν λεφτά από τις πανοπλίες που θα πουλάνε θα το δοκιμάσω κι εγώ.
    [/QUOTE]
    Προς το παρόν το παιχνίδι δεν υποστηρίζει σύστημα microtransactions, δεν γνωρίζω κατά πόσο θα αλλάξει στο άμεσο μέλλον. Βέβαια από μόνο του είναι ιδιαίτερα ακριβό.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL