Stranger Things: Στενόμυαλες Σκέψεις Για Την 3η Σεζόν
Έχοντας παρακολουθήσει την τρίτη σεζόν του Stranger Things με τον μοναδικό ενδεδειγμένο τρόπο που προβλέπεται (τουτέστιν, binge-watching σε μία ημέρα), έπρεπε να περάσουν λίγες ημέρες μετά την προβολή του series finale για να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός και να ξεκαθαρίσουν κάπως τα πράγματα μες στο μυαλό. Με βάση την ύστερη ανασκόπηση είναι αλήθεια πως, αν και η πρώτη σεζόν εξακολουθεί για πολλούς και διάφορους λόγους να παραμένει η καλύτερη της σειράς, η τρίτη σεζόν είναι καταφανώς καλύτερη της μετριότατης 2ης. Παρ’όλα αυτά, δεν παύουν να προκύπτουν κάποια στοιχεία που χτυπάνε στο μάτι υπερβολικά έντονα για να αγνοηθούν, σε σημείο που καταλήγουν να επηρεάζουν αυτό που (θεωρεί ο καθένας υποκειμενικά, έστω, πως) είναι η καρδιά της ίδιας της σειράς. Δεδομένης της καλοκαιρινής αεργίας και ραστώνης, είπα να συγκεντρώσω τις ενστάσεις μου και να τις παραθέσω με τη μορφή ενός σύντομου άρθρου, όσο κι αν λογικά είναι σκέψεις που ακούγονται παντού και άρα δεν ανακαλύπτω και την Αμερική ιδιαίτερα.
Απαραίτητη και η παράθεση των τυπικών disclaimers:
-ΠΡΟΦΑΝΩΣ ακολουθούν Spoilers για την 3η σεζόν του Stranger Things.
-Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να συμφωνεί ή να διαφωνεί, αλλά οι παρακάτω σκέψεις εξακολουθούν να είναι προσωπικές και να με εκφράζουν 100%.
-Συλλογισμοί και σοφίσματα του στυλ “ναι αλλά αυτό που γράφεις εκεί ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να δικαιολογηθεί ΑΝ ΥΠΟΘΕΤΑΜΕ ΠΩΣ το συγκεκριμένο πράγμα έγινε για τον τάδε λόγο και άρα ΘΑ ΕΣΤΕΚΕ ΑΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ…” κτλ κτλ, ευπρόσδεκτα στα σχόλια, αλλά δεν νομίζω να μου αλλάξουν τις απόψεις από τη στιγμή που έχει ραγίσει το γυαλί ήδη κατά την προβολή της σειράς.
-Αν κάποιος αισθάνεται πως ο, σε σημεία “χιουμοριστικά υπερβολικός”, τρόπος έκφρασής μου τον ενοχλεί ή τον κάνει να αισθάνεται άβολα, ας αποχωρήσει ΑΜΕΣΑ από το site ως γιγαντιαίος φλώρος χωρίς αίσθηση του χιούμορ. Σε δείχνω με το δάχτυλο και γελάω ενώ αποχωρείς.
Suzie: ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ villain του Stranger Things
Ένα από τα νέα πρόσωπα που εισάγει η 3η σεζόν είναι η Suzie, η κοπέλα που γνωρίζει ο Dustin στην κατασκήνωση και την ύπαρξη της οποίας αμφισβητούν οι πάντες… Μέχρι το τελευταίο επεισόδιο, οπότε και η Suzie εμφανίζεται επισήμως, και μετά από ένα ελεεινά cringeworthy (ή χαριτωμένο, ανάλογα την ιδιοσυγκρασία του καθενός) μουσικό σκηνικό με τον Dustin μεταδίδει στη συντροφιά τους σωστούς αριθμούς για τη Σταθερά του Πλανκ.
Ποιό είναι το πρόβλημα: ότι ο χρόνος που σπαταλιέται στο παραπάνω μουσικό νούμερο επιτρέπει στον Ρώσο Τερμινέητορ να προφτάσει τους Joyce και Hopper μέσα στη Σοβιετική βάση και να εμποδίσει την άμεση εκπλήρωση του τελικού τους σχεδίου. Αυτή η περιπλοκή έχει ως αποτέλεσμα τον (φαινομενικό, τουλάχιστον) θάνατο του Hopper αλλά και του Billy.
Συμπερασματικά: δύο από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες της σειράς πεθαίνουν (ξανά, έστω φαινομενικά) επειδή Η ΣΟΥΖΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΚΩΛΟΣ ΟΛΩΝ ΚΑΙΓΟΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΙΜΟ. ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΚΑΝ ΜΕ ΑΥΤΟ.
Ωραία κοπέλα βρήκες, φίλε Dustin, να την χαίρεσαι. Είμαι σίγουρος πως θα παίξει εξαιρετικούς Lawful Evil χαρακτήρες αν ξαναπαίξετε ποτέ DnD.
Billy I Hardly Knew Ya
Παραβλέποντας τον άδοξο θάνατό του που ήρθε ως έμμεσο αποτέλεσμα από τα ΚΑΠΡΙΤΣΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΚΙΑΣΜΕΝΗΣ ΜΟΡΜΟΝΑΣ ΚΑΡΑΚΑΙΔΟΝΑΣ, ο Billy βρισκόταν στο σεναριακό επίκεντρο της τρίτης σεζόν ως ο πρώτος ουσιαστικά ανθρώπινος Host του Mind Flayer. Παρά την κεντρική του σημασία όμως η αλήθεια είναι πως, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους χαρακτήρες που επιστρέφουν από τη 2η σεζόν (όπως και η αδερφή του), ο χαρακτήρας του δεν προβλήθηκε σχεδόν καθόλου και υπέστη αρκετά άγαρμπη και αναιμική μεταχείριση. Πραγματικά, εξαιρώντας την αρκετά διασκεδαστική παρουσία του στην πισίνα στο πρώτο επεισόδιο, οι μοναδικές σκηνές του Billy αναλώνονται στο να κάνει επίδειξη του evilness του ως ξενιστής, μέχρι που πεθαίνει εξίσου άδοξα (ΚΑΚΟΥΡΓΑ ΑΠΟ ΤΗ UTAH, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ – ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΩ). Πάλι καλά να λέμε που είχαμε τις τηλεπαθητικές σκηνές της Eleven με το παρελθόν του για να μας δείξουν πως έχει και ένα άλφα υπόβαθρο ως χαρακτήρας και δεν είναι απλά ένας νταής μιλφοκυνηγός.
Μέχρι και ο θάνατός του (ΤΟ ΚΡΙΜΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ, ΓΥΝΑΙΟ) δεν φαίνεται να επηρεάζει ιδιαίτερα τη ζωή στο Hawkins – αν και δεν είναι ο μόνος. Πέρα από τον Billy και τον Hopper (Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ, ΑΤΙΜΗ), μέχρι το τέλος της σεζόν πρέπει να υποθέτουμε πως έχουν πεθάνει τουλάχιστον 30 άλλα άτομα-hosts του Mind Flayer, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, σύζυγοι, γείτονες, συγγενείς, φίλοι, οι οποίοι… δεν φαίνεται να έλειψαν και σε κανέναν, καθώς δεν αναφέρονται καν πέρα από μια υποσημείωση στο newsreel στο τέλος ότι “at least 30 people died in the mall fire”. Και η ζωή στο Hawkins συνεχίζεται σα να μην έγινε τίποτα.
Comic Relief: η Περίπτωση του Steve
Ο Steve Harrington ίσως να έχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα character arcs στη σειρά, καθώς από δημοφιλής, ωραιοπαθής και αλαζόνας νταής στα πρώτα επεισόδια μετατρέπεται σταδιακά στον πιο έμπιστο “σύμμαχο” του πυρήνα των νεαρών πρωταγωνιστών. Η τρίτη σεζόν τον βρίσκει να εργάζεται στο παγωτατζίδικο του νέου mall, όπου προσπαθεί (αποτυχημένα) να γοητεύσει πελάτισσες και υφίσταται διαρκή λεκτικό τραμπουκισμό τόσο από τη συνεργάτιδά του όσο κι από ΤΟΝ ΠΙΟ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, την Erica Sinclair (η οποία εκθειάζεται μαζικά στο ίντερνετ απ’ότι βλέπω με μια πρώτη ματιά, μια τάση την οποία προσωπικά δεν μπορώ να κατανοήσω καθόλου και με την οποία διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως).
Είναι γεγονός ότι η σειρά γίνεται σαφώς πιο κωμική, “γκαφατζίδικη” και ανάλαφρη όσο περνάνε οι σεζόν, και αυτό γίνεται ολοφάνερο στην τρίτη σεζόν τόσο σε περιστατικά όπως οι σκηνές δράσης (πόσες φορές βλέπουμε κάποιον χαρακτήρα να εκσφενδονίζεται σε πατώματα και τοίχους με δύναμη που θα ήταν ικανή να τους σπάσει όλα τα κόκαλα, όμως αυτοί απλά σηκώνονται μετά από λίγο και τρέχουν σα να μη συμβαίνει τίποτα;) όσο και στη συμπεριφορά αρκετών από τους πρωταγωνιστές, συμπεριλαμβανομένων της Joyce και του Hopper (η υποτιθέμενη “ένταση” μεταξύ των οποίων αποδίδεται με καβγαδάκια και λοιπές ντεμέκ χιουμοριστικές υπερβολές που θυμίζουν κάποιο επεισόδιο του Happy Days ή του Who’s The Boss). Αλλά είναι η μεταστροφή του χαρακτήρα του Steve σε τόσο στυγνό δείγμα Comic Relief αυτή που μου χτυπάει περισσότερο άσχημα – ίσως επειδή αυτό μου φαίνεται πως γίνεται σχεδόν επίτηδες από τους σεναριογράφους αποκλειστικά και μόνο προκειμένου να φαίνονται ως πιο έξυπνοι και “σοβαροί” οι χαρακτήρες που τον συνοδεύουν στο story arc του στη διάρκεια της τρίτης σεζόν, δηλαδή η Robin, η σπαστική Erica και ο Dustin.
Κόκκινη Αυγή: Περί Σοβιετικών στο Hawkins
Από το εισαγωγικό sequence του πρώτου επεισοδίου βλέπουμε πως εισάγεται στη σειρά ο Σοβιετικός παράγοντας, εξέλιξη όχι ιδιαίτερα άτοπη για σειρά-καρικατούρα της Αμερικής στην εποχή της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου. Στην πορεία όμως βλέπουμε πως οι Σοβιετικοί πράκτορες όχι μόνο έχουν παρεισφρήσει στην Αμερική, κόβουν βόλτες αμέριμνοι και σκοτώνουν κόσμο μέρα-μεσημέρι και σε κοινή θέα, αλλά έχουν καταφέρει και να κατασκευάσουν μια τεράστια μυστική βάση κάτω από το εμπορικό κέντρο του Hawkins (και μάλιστα μέσα σε ένα μόλις έτος, με βάση τη χρονολόγηση των επεισοδίων), μια βάση η οποία επανδρώνεται από Σοβιετικό επιστημονικό και στρατιωτικό προσωπικό που φορά στολές με Σοβιετικά διακριτικά και δεν ομιλεί καν Αγγλικά, και ανεφοδιάζεται από Σοβιετικούς μισθοφόρους που κραδαίνουν όπλα και μιλούν Ρωσικά σε κοινή θέα. Εγείρεται αναπόφευκτα το ερώτημα: πώς στο γεροδιάβολο μπόρεσαν να τα στήσουν όλα αυτά μέσα σε ένα μόλις έτος και να συνεχίσουν να τα κάνουν ανενόχλητοι χωρίς να τους πάρει πρέφα κανένας;
Αντιλαμβάνομαι πως ίσως “I am overthinking it” και πως όλα αυτά λειτουργούν λίγο-πολύ όπως τα συστατικά μιας 80s B-Movie, ως σεναριακό περίβλημα και ως plot device για να προάγεται η αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων, οι σκηνές δράσης και το χιούμορ. Αντιλαμβάνομαι επίσης πως μιλάμε για μια σειρά με παράλληλα σκοτεινά σύμπαντα, τέρατα, τηλεπαθητικές δυνάμεις και 80ς υπερβολές, οπότε ίσως να υποθέσει κάποιος πως δεν έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε ιδιαίτερα για “ρεαλισμό”. Ακόμα και μέσα σε αυτό το context όμως, όπως ανέφερα και στο άρθρο για το φινάλε του Game of Thrones, είναι σημαντικό το να διατηρείται αυτό που στο χωριό μου λέμε “suspension of disbelief”. Ακόμα και στα φανταστικά σύμπαντα είναι σημαντικό να υφίστανται κάποιοι κανόνες, και έτσι είναι απολύτως αποδεκτό πχ να υπάρχουν τέρατα και τηλεπαθητικές δυνάμεις επειδή η ύπαρξή τους δικαιολογείται μέσα στα πλαίσια και τους υφιστάμενους κανόνες του κόσμου. Όμως το ότι οι Σοβιετικοί κατάφεραν να ολοκληρώσουν μέσα σε ένα μόνο έτος αυτό το υπόγειο θαύμα αρχιτεκτονικής, να το επανδρώσουν και να το λειτουργήσουν επιτυχώς κάτω από τις μύτες των καπιταλιστικών γουρουνιών χωρίς να μυριστεί κανένας το παραμικρό (πέρα από τους 14χρονους πρωταγωνιστές), φαντάζει εντελώς εξωπραγματικό ακόμα και για τα δεδομένα του κόσμου της σειράς.
Στην τελική, ίσως πρέπει να αποφασίσουν και οι ίδιοι οι σεναριογράφοι τι είδους σειρά θέλουν να είναι το Stranger Things – μια “σοβαρή” σειρά επιστημονικής φαντασίας που παράλληλα είναι και tribute στα κλισέ των 80s SciFi-Horror ταινιών και της νιότης των θεατών, ή ένα χιουμοριστικό και σχεδόν σατιρικό 80ς κλισέ από μόνη της (και γεμάτο με ξεδιάντροπο product placement – ΑΣ ΜΗ ΜΙΛΗΣΩ ΚΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΟ PRODUCT PLACEMENT) όπου θεότρελα και ξεκαρδιστικά πράγματα συμβαίνουν απλά επειδή είναι αστεία/εντυπωσιακά χωρίς να πρέπει να αναζητούμε ιδιαίτερο νόημα ή βαρύτητα πίσω από τα γεγονότα. Η αλήθεια είναι πως θα απογοητευτώ αν καταλήξουν στο δεύτερο.
Έχουμε ένα έτος μπροστά μας για να το εξακριβώσουμε. Ευελπιστώ σε μια 4η σεζόν με επιστροφή στα σοβαρότερα στάνταρτς της πρώτης σεζόν και με ελάχιστη έως ανύπαρκτη παρουσία των Erica και Suzie (ΔΟΛΟΦΟΝΕ, ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ), αλλά δυστυχώς τα politics της τηλεόρασης μάλλον θα έχουν άλλη άποψη…
Θα μπορούσε να είμαστε parts του ίδιου Hive Mind…
Βαριέμαι να κάνω quote κάθε λίγο xD οπότε θα σχολιάσω με τη σειρά που είναι στο κείμενο.
Η Suzie είναι αλήθεια πως παρόλο που εμφανίστηκε ελάχιστα, μια ξινίλα την άφησε πίσω της. Δεν έχω θέμα με το μουσικό νουμεράκι που σκαρωσαν, αλλά έσπαγε εντελώς το ρυθμό, περισσότερο θα κόλλαγε σε μια χαλαρή στιγμή. Αλλά να καιγονται κι αυτή να θέλει να παίξουν τη Μερι Πόπινς, εχμ, ναι, oook… Είμαι σίγουρος ότι δεν ήταν στις προθέσεις των δημιουργών να βγει cringeworthy αλλά τελικά αυτό έκαναν :/ Θα εμφανιστεί λογικά περισσότερο στην 4η οπότε μένει να δούμε πως θα εξελιχθεί. Επίσης, ο Σύντροφος Άρνι τους καθυστέρησε πολύ περισσότερο αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοι. Και μια τελική σύγκρουση μεταξύ Hopper και Grigori ήταν κάτι που φαινόταν ότι έρχεται, οπότε με δεδομένο μια αναμενόμεμη σεναριακη ροή που έχουμε δει σε άπειρες ταινίες δράσης, δεν απογοητεύει.
Όσον αφορά τον Μπιλ, ούτε κρύο ούτε ζέστη ο συγκεκριμένος και με τίποτα δε θα τον έβαζα δίπλα στο Χοπερ. Όπως είχε πει και μια ψυχή στο φόρουμ, μαγκιά, κλανιά κι εξάτμιση ήταν στην προηγούμενη σαιζόν (από την στιγμή που ήταν ο human villain/νέος bully λογικό σε κάποιο βαθμό). Στην τελευταία σαιζόν είχε μια πιθανότητα να εξελιχθεί σε κάτι πιο ενδιαφέρον (από το παιδί που υπέστη bullying κι έγινε ο ίδιος) αλλά αν δούμε ρεαλιστικά τα μονοπάτια μπροστά του, το πιο ιδανικό (aka redemption) το είχε καπαρώσει ήδη ο Steve. Αν το επιχειρούσαν πάλι θα υπήρχαν φωνές για ανακύκλωση ιδεών κλπ. Οπότε ή δε θα είχε εξέλιξη ή κάπως θα έπρεπε να τον εμπλέξουν στο plot με τα παιδιά, τον κάτω κόσμο και τις χλαπάτσες. Η πλακα είναι ότι ως host του mind flayer ήταν πιο συμπαθής από ότι ήταν ως άνθρωπος. Θα ήθελα να ήταν τριγύρω για τη συνέχεια, τουλάχιστον του έδωσαν μια πιο τραγική υπόσταση κι έπεσε ηρωικά.
Ο Steve μου άρεσε, όπως και στα προηγούμενα επεισόδια. Δεν μπορώ να πω ότι εμπλεκοταν σε περισσότερες γκάφες-αστειάκια από ό,τι συνήθως και πως για άλλη μια φορά είχε καταλυτικές παρεμβάσεις για να τη γλυτώσουν άλλοι χαρακτήρες. Θέλω περισσότερο να σταθώ στην Erica όμως. Ναι είναι πολύ ενοχλητική, φαινόταν κι από την προηγούμενη σαιζόν αλλά εδώ της δόθηκε και παραπάνω χρόνος. Το βλέπαμε με παρέα και λέει μια φίλη: ας της δώσει κάποιος κάνα χαλασμένο παγωτό να ησυχάσουμε. Αλλά. Για μένα σκοράρει μερικούς cool πόντους για τις capitalism ho! στιγμές. Ο λόγος; Θα μπορούσαν να την κάνουν οι σεναριογράφοι στο αρχετυπικό γυναίκα έγχρωμη “αριστερή” (θα έλεγα ακτιβίστρια αλλά η λέξη δεν έχει πλέον τη δύναμη ούτε τη σημασία που είχε δύο δεκαετίες πίσω, όταν πίστευες πραγματικά σε ίσα δικαιώματα) που θέλουν οι wokes, αλλά δεν τους έκαναν τη χάρη.
Όσον για τους Σοβιετικους, περισσότερο μη πειστικό βρήκα το πως μπήκε και βγήκε το παρεάκι των παιδιών στο υπόγειο εργαστήριο, τίγκα στο προσωπικό και τους οπλισμένους στρατιώτες λες και ήταν ο James Bond. Για τους σκοπούς με τα όπλα εκτός αποθήκης, ναι θα μπορούσαν να τους διακρίνουν περαστικοί, πάντως δε θυμάμαι να σκοτώνουν κόσμο μέρα…Επιπλέον, μεγάλη σεναριακη ευκολία το πως έστησαν τη βάση τους στο φρεσκοχτισμενο εμπορικό (για να τους εντοπίσουν τα παιδιά) και όχι σε καμία αγροικία στη μέση του πουθενά. Υποθέτω για να αναμιχθούν με το πλήθος, αλλά γυρνάμε στην αβλεψία με τους ενόπλους σκοπούς. Στις ευκολίες κατατάσσω και το ποσό εύκολα βρήκαν τον t 101. Είπε εκεί η άλλη ότι έφυγε με μηχανή και αμέσως έγινε η σύνδεση. Εκτός κι αν στο Hawkins έχουν όλοι οι ντόπιοι αμάξια και δεν το ξέρω.
Αυτά σε γενικές γραμμές, δε με απασχόλησαν πολύ αλλά πράγματα. Σίγουρα ανώτερη από τη 2η σαιζόν που αργούσε να αποκτήσει μομεντουμ.