REVIEWS

ALEX KIDD IN MIRACLE WORLD DX

Enough Alex, have mercy!

Although I've always been a computer geek, first through home computers and then through our beloved PC, life has made it so that a part of my childhood memories includes Sega's erstwhile "answer" to Mario, the historic Alex Kidd platform game. You see my neighbour owned a Sega Master System and so several times I would go to his house to try my luck at the game, with very little success. So when the remake came along I jumped at the chance to present it so I could reminisce about my childhood and finally accomplish what seemed impossible at the time, its completion. I certainly didn't expect that all these years later Alex Kidd would crush my soul and being again.

I'm sure he's laughing at me. I KNOW IT.

My engagement started off innocently enough as the game lures you into a false sense of relaxation and security with its beautiful cartoonish graphics and cute music. Our friend Alex is called upon to save his brother, the princess and the king from the evil plans of the eviler Janken by traversing the game's levels and defeating both Janken's lieutenants and himself. Remarkably, the remake we're featuring today follows the choice 343 Industries made for the Halo Master Chief Collection and allows players to switch the visuals from the remake to the classic Master System graphics and sounds at any time, at the touch of a button! I really like this kind of option, both because of nostalgia and as a tribute to the work of the original developers.

At the touch of a button you can go back to 1987. From this...
...to this!

On the surface there is no reason to think that Alex Kidd is particularly difficult. Enemies move slowly, Alex is agile and has his powerful fist as a weapon that can take out everyone in one hit, and there's no time limit pushing for quick completion of the level. The only limitation is the three lives the player has available to finish each level, if they don't make it they have to start the level all over again. Most levels are short and when you lose a life you come back to the same point, so I started playing with the confidence that, as a now experienced gamer, my progression through the game would be a healthy walk in the park. Two minutes later I was staring in shock at the Game Over screen. "Do you want to retry?" the game asked. Of course I want to retry. Three minutes. "Do you want to retry?". Oh. Six minutes. "Do you want to retry?". A drop of sweat began to roll down the side of my face as my confidence began to show cracks like a windshield that was hit by a rock on the highway. Can it be? So many years, so much experience, so many endless hours of gameplay and I'm still in the same spot? Alex Kidd will make me his bitch? Deep breaths to avoid panic and an identity crisis. Too late.

The work that has been done on the port of the original game is excellent, with almost total faithfulness to the original

To make a long story short, there are two factors that make Alex Kidd seem like a cruel joke of Satan to the players. First, Alex's extreme agility that requires the player to be very precise in their movements and have constant control over momentum, and second, some of the advanced levels that will really test the skills of even veteran fans of platformers. The extra sadism of the creators though, the final nail in the coffin of my self-esteem, is that in the settings there is an option for infinite lives. The game itself tells you "it doesn't matter my friend, if you can't take it, if you don't have it in you, here's infinite lives. Throw in the towel, put your tail between your legs and press the button." But the damn ego won't let you accept defeat and you try again. And again, and again, and again, until you wake up at three in the morning all sweaty with the game over music haunting you.

The graphics have been modernised with beautiful pixel art and some fancy lighting effects.

I have to tell the truth because you are my people and you will understand. In the end I couldn't stand it. I broke. With the review's publication date approaching and my morale in the toilet, faced with a nightmare level that destroyed me, I hit the button. I finished the level, finished the game shortly after, tried the two extra modes that unlock after successful completion (Boss Rush and classic mode which is the original game without modifications), closed the game and started writing. Alex Kidd, the game that had humbled me decades ago, rubbed my face in the dirt again after so long. And now I must somehow, I wonder how, continue. Move on. Forget.

Classic Mode, a complete port of the original Alex Kidd in Miracle World with no new elements.

The big dilemma I have regarding Alex Kidd in Miracle World DX is the criterion by which to rate it. It's obvious that the developers aimed to bring this historical game intact into the modern era, keeping the gameplay almost intact but bringing the presentation to today's standards. In this they have succeeded completely beyond any doubt. The thing is, and I know I'm now in danger of being lynched by Sega and Alex Kidd fans, the original game wasn't particularly good. Don't load the shotgun just yet, hear me out. The way the character moves, and in particular his momentum when jumping, often makes it difficult to correctly predict where he will land, at what speed and with how much momentum, which leads to loss of life in a way that feels unfair. But the levels are designed with this type of movement in mind so it couldn't be changed without requiring drastic redesign.

This is where the pain begins.

So I'll have to grade based on two factors: the quality of the restoration based on faithfulness to the original game, and Alex Kidd's current status in modern gaming. For the first factor I have only good things to say, unfortunately for the second I do not. I would therefore recommend a purchase to Alex Kidd nostalgics and those who would like to play a piece of gaming history, but the truth is that the market has a plethora of much better platformers. I'm sorry Alexander, but your time is past.

RATING - 68%

68%

Ambivalent

Excellent job at remastering a mediocre game.

Αλέξανδρος Γκέκας

A dedicated PC gamer, Alexandros plays everything depending on the mood of the moment, but shows a preference for turn-based strategy, RPGs and considers UFO: Enemy Unknown as the best game of all time. Otherwise, he tries to hide his turtle-like reflexes by avoiding competitive multiplayer because, as he says, "it doesn't suit him" and is looking for ways to get the "Church of Gaben" recognized as an official religion in his country.

29 Comments

  1. Όταν λες μέτριο παιχνίδι, εννοείς το αντίστοιχο για γκέημινγκ των ταινιών του σκορσέζε στον κινηματογράφο;

  2. [QUOTE=”soad667, post: 573829, member: 102682″]
    Όταν λες μέτριο παιχνίδι, εννοείς το αντίστοιχο για γκέημινγκ των ταινιών του σκορσέζε στον κινηματογράφο;
    [/QUOTE]

    Στο μυαλό μου είσαι!

  3. [QUOTE=”soad667, post: 573829, member: 102682″]
    Όταν λες μέτριο παιχνίδι, εννοείς το αντίστοιχο για γκέημινγκ των ταινιών του σκορσέζε στον κινηματογράφο;
    [/QUOTE]
    Η απλότητα και απλοϊκότητα του παιχνιδιού παραπέμπει ξεκάθαρα σε ταινίες με υπερήρωες. Δεν είναι τυχαίο ότι έχεις ένα νιάναρο που μέσα από το βιντεογκέημ μόνο μπορεί να δει τον εαυτό του να [S]στίβει[/S] σπάει πέτρες.

    Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να προτείνω διόρθωση του λήμματος Μαμάκυθος σε Μαμάκιθος.
    Από το μαμάκιας και [ISPOILER]λέκιθος[/ISPOILER]. Καλά [ISPOILER]τα αυγά[/ISPOILER], αλλά μόνο όσοι βλέπουν Μαρβελοταινίες και Πάουερ Παφ Γκερλζ μετά τα 15, εξακολουθούν [ISPOILER]να τα τρώνε χτυπημένα[/ISPOILER].

  4. Σαν πιτσιρίκος και εγώ, με Sega Master System ανδρώθηκα! Με προεγκατεστημένο το Alex Kid.
    Αναμνήσεις χαράς και οδύνης μου ξύπνησε το review. Ακόμα θυμάμαι το ragequit που είχα ρίξει, όταν
    μετά από πολλές (πολλές πάρα πολλές) προσπάθειες, κατάφερα να φτάσω στην τελική πίστα.
    Έχασα όλες τις ζωές μου εκεί και δε το ξανάπαιξα..

  5. Βασικά, την ετυμηγορία του Admiral την είχα ως απορία στο μυαλό μου από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το Alex Kid DX.

    Ως εντεκάχρονος νεανίας, έλιωσα το προεγκατεστημένο Alex Kid του Master System μου – χωρίς ποτέ να τερματίσω -, αλλά πότε δεν έμεινε στο μυαλό μου ως “καλό παιχνίδι”. Όταν έχεις στη βιβλιοθήκη του MS, Donald Duck and the Lucky Dime Caper, Wonder Boy in Monster World (αυτά τα είχα τότε) και Phanstasy Star 1 (αυτό το έπαιξα πολύ αργότερα σε emulator), το Alex Kid πας και κάνεις remaster?

  6. [QUOTE=”Great0ldOne, post: 573848, member: 102687″]
    Βασικά, την ετυμηγορία του Admiral την είχα ως απορία στο μυαλό μου από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το Alex Kid DX.

    Ως εντεκάχρονος νεανίας, έλιωσα το προεγκατεστημένο Alex Kid του Master System μου – χωρίς ποτέ να τερματίσω -, αλλά πότε δεν έμεινε στο μυαλό μου ως “καλό παιχνίδι”. Όταν έχεις στη βιβλιοθήκη του MS, Donald Duck and the Lucky Dime Capper, Wonder Boy in Monster World (αυτά τα είχα τότε) και Phanstasy Star 1 (αυτό το έπαιξα πολύ αργότερα σε emulator), το Alex Kid πας και κάνεις remaster?
    [/QUOTE]
    Θα συμφωνήσω! Ειδικά Donald Duck τι critical hit αναμνήσεων έριξες τώρα!!
    Το Kidd από την άλλη έχει συναισθηματικά ξεχωριστή θέση, όντας το 1ο παιχνίδι που έπαιξα στην κονσόλα (φαντάζομαι το ίδιο για πολλούς που το είχαν προεγγατεστημένο). Και εκείνα τα χρόνια δε μας έπαιρναν καινούργιο παιχνίδι αν δεν τερματίζαμε αυτό που παίζαμε (φαντάζεστε την οδύνη..).
    Ποιος ξέρει, ίσως να πόνταραν για remaster σε αυτό τον συναισθηματικό παράγοντα;

  7. Φαν πρότζεκτ ήταν που πήρε το πράσινο φως για κανονικό κομέρσιαλ ρημέηκ. Φαντάζομαι αν δοκιμάζανε το ίδιο με κανά Ντόναλντ θα τρώγανε το άκυρο του αιώνα.

  8. Εν τω μεταξύ βλέπω τώρα ένα “Long Play” του Donald Duck που κρατάει με το ζόρι 25-30 λεπτά, αλλά εγώ θυμάμαι σε ηλικία μηδέν χρονώ την κάθε παρτίδα μου να κρατάει κάνα 2-3ωρο ξερω’γω.

    ΤΟ ΓΗΡΑC

  9. Μια από τα ίδια. Τουλάχιστον το Longplay του Wonder Boy in Monster World κρατάει μιάμιση ώρα.

  10. Δεν είχε τύχει να παίξω ποτέ Alex Kidd και ούτε είχα ιδιαίτερη κάψα (παρ’ όλο που τα παιδάκια της ηλικίας μου τρελαίνονταν με αυτό).

    Πλέον σιγουρεύτηκα ότι θα το αποκτήσω μόνο μέσω κάποιου bundle του Fanatical/Humble.

  11. DAY 1 ΑΓΟΡΑ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΑΜΠΑΛΗC CYΓΚΙΝΗCHΣ CΤΑ ΜΑΤΙΑ.

    Και μόνο η δύσσα του Μοίραρχου των Μαμμάκυθων Άλεξ, με έπεισε πως πρόκειται περί δυνατού νοσταλγοχαπιού!

  12. [QUOTE=”Borracho, post: 573895, member: 102590″]
    DAY 1 ΑΓΟΡΑ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΑΜΠΑΛΗC CYΓΚΙΝΗCHΣ CΤΑ ΜΑΤΙΑ.

    Και μόνο η δύσσα του Μοίραρχου των Μαμμάκυθων Άλεξ, με έπεισε πως πρόκειται περί δυνατού νοσταλγοχαπιού!
    [/QUOTE]

    ΒΑΛΕ ΛΑΔΙ ΚΙ ΕΛΑ ΒΡΑΔΥ.

    [SIZE=12px]Your Holiness.[/SIZE]

  13. Να σημειώσουμε πως το πήγα ΑΕΡΑ με το πρώτο κανονάκι 5η πίστα ΑΛΕΞΟΥΚΟ-ΜΑΜΜΑΚΥΘΟ, γιατί η Αγία Έδρα ΘΥΜΑΤΑΙ, δεν έχει καταστρέψει τις συνάψεις της να καταχωρεί χρώματα σπάντεξ σωβρακοφανελών.

  14. Μια ανάμνηση μου έχει μείνει από αυτό το game:

    Εποχές Minion στον όροφο με τα “ηλεκτρονικά” να παιρνάμε ώρες με τον αδερφό μου (ειδικά τα καλοκαίρια) ,γιατί κλασσικά “δε μας έπαιρναν”. Όλα τα exhibition stands πάντα πιασμένα (ακόμα και αυτά του gameboy) και ένα κακόμοιρο stand με το MS και το Alex Kidd μονίμως άδειο. Που και που έσκαγε κανας ανίδεος το δοκίμαζε max 5 λεπτά και το παράταγε. 😅

  15. [QUOTE=”Borracho, post: 573914, member: 102590″]
    Να σημειώσουμε πως το πήγα ΑΕΡΑ με το πρώτο κανονάκι 5η πίστα ΑΛΕΞΟΥΚΟ-ΜΑΜΜΑΚΥΘΟ, γιατί η Αγία Έδρα ΘΥΜΑΤΑΙ, δεν έχει καταστρέψει τις συνάψεις της να καταχωρεί χρώματα σπάντεξ σωβρακοφανελών.
    [/QUOTE]

    Στέφανε με πήραν τηλέφωνο από την Αυστρία και μου είπαν ότι η άκρη της μύτης σου έφτασε στα σύνορά τους και συνεχίζει να επεκτείνεται. Τώρα καταλαβαίνω γιατί έβαλες παπά για άβαταρ.

  16. On a more serious note
    [QUOTE]
    το θέμα είναι, και γνωρίζω ότι θα κινδυνεύω πλέον με λιντσάρισμα από τους οπαδούς της Sega και του Alex Kidd, ότι το original παιχνίδι δεν ήταν ιδιαίτερα καλό.
    [/QUOTE]
    Μη μασάς Άλεξ, μαζί σου. Πιστεύω ότι εκτός από απειροελάχιστους – how dare you – φανατίλες, οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν μαζί σου.
    Όντως δεν ήταν ποτέ κάτι ιδιαίτερο και αναμενόμενα δε γέρασε ωραία. Το είχε ένας ξάδερφος μου και είχαμε περάσει αρκετές ώρες με δαύτο (μέχρι που απογοητευθήκαμε και βάλαμε το [URL=’https://www.youtube.com/watch?v=s7_9LiwYOd8&ab_channel=VideoGaming4U’]Σπαϊντεροπαίχνιδο[/URL]). Ο έλεγχος ειδικά, ας μην μασάμε λόγια, ήταν τραγικός. Και που πα’ ρε Καραμήτρο σε πλατφορμ χωρίς καλά controls….
    Περιπτώσεις ανώτερων παιχνιδιών ανέφερε ο Παλαιός. Θα πρόσθετα εγώ, χωρίς να πάω μακριά, το Sonic. Το οποίο ήταν ανώτερο κι από το αντίστοιχο πρώτο του MD.

  17. Γκιτ γκουντ ναμπς, εδώ ο κυρ Στέφανος που δε τη παλεύει και πολύ το πήγε ΑΕΡΑ με το πρώτο κανονάκι 5η πίστα. Αν δεν έβλεπα το ποστ του, θα πίστευα ότι όντως μιλούσαμε για διαφορετικό γκέημ βλέποντας να δυσκόλευε τόσους πολλούς. Και στο ρημέηκ απ’ ότι είδα όλα βρίσκονται στα ίδια ακριβώς σημεία. Θυμόμουν για κάποιο λόγο λίγο πολύ και ποιες πέτρες να αφήσω, ποια κουτάκια είχαν τις παγίδες κτλ. Πέρα από αυτό, τι να λέμε. Μηχανάρες, ελικόπτερα, βάρκες, καταδύσεις, εκατομμύρια χρόνια μπροστά από την εποχή του.

  18. Το παιχνίδι ήταν απόλυτα βατό μέχρι που πήγαινες σε κάτι κάστρα προς το τέλος και έπρεπε να κάνεις κάτι άλματα του στυλ πήδα πάνω σε 1 (ένα) κουτάκι το οποίο είχε από κάτω ένα χάσμα με καρφιά.

    Κάθε φορά το πήγαινα αέρα ως εκεί, και έχανα ΟΛΕΣ τις ζωές στο ίδιο χάσμα.

    Never again.

  19. Χα, τυχεροί. Εσείς παίζατε σε κονσόλες. Εμείς είχαμε κανονικά χάσματα με καρφιά και πηδούσαμε. Είχα χάσει τουλάχιστον τρία δάχτυλα (του φίλου μου Λουκά) πηδώντας στο ίδιο χάσμα.

    [IMG]https://robertatkinson61.files.wordpress.com/2014/03/four-yorkshiremen-monty-python-17725235-1003-676.jpg[/IMG]

  20. Τι trigger αναμνήσεων ήταν αυτό!

    Κυριολεκτικά το πρώτο “κανονικό” βιντεοπαιχνίδι που έπαιξα (είχαν προηγηθεί διάφορα Tiger), στο Master System του ξάδερφού μου. Ήμουν 7 ή 8 χρονών και είχαμε επισκεφθεί τον θείο μου για Χριστούγεννα στα εξωτερικά. Αδυνατούσαν να με ξεκολλήσουν από το Master System (joke’s on them, όταν τα κατάφεραν και με έβγαλαν από το σπίτι, απλά κόλλησα σε ένα arcade MK II που βρήκαμε έξω – είχε τρομάξει το είναι μου). Τόσο με είχε συνεπάρει, που σε όλη την επιστροφή έπρηζα συκώτια για να μου πάρουν Master System. Πανηγυρική νίκη σε βάρος εξαντλημένου πατέρα, με πήγε στο παιχνιδάδικο της γειτονιάς μας τη μέρα που επιστρέψαμε, μα λόγω της περιόδου, είχαν πουλήσει τα πάντα (ΠΑΣΟΚ είχαμε) και είχε μείνει μόνο ένα διάφανο original Game Boy. [B]Ευτυχώς[/B] για μένα. Από εκεί, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

    Btw:

    [QUOTE]
    Ο τρόπος που κινείται ο χαρακτήρας και ιδίως το momentum του στο άλμα καθιστούν συχνά δύσκολη την σωστή πρόβλεψη του πού θα προσγειωθεί, με τι ταχύτητα και με πόση φόρα, γεγονός που οδηγεί σε απώλειες ζωών με τρόπο που μοιάζει άδικος
    [/QUOTE]

    Dude, that’s like every 8-bit era platformer right there. Με αυτά χτίσαμε χαρακτήρα και ντρεπόμαστε πλέον να κοιτάξουμε στον καθρέφτη κάθε φορά που “είμαστε πολύ κουρασμένοι” για να παίξουμε Dark Souls.

  21. [QUOTE=”mits@kos, post: 573982, member: 102760″]
    Dude, that’s like every 8-bit era platformer right there. Με αυτά χτίσαμε χαρακτήρα και ντρεπόμαστε πλέον να κοιτάξουμε στον καθρέφτη κάθε φορά που “είμαστε πολύ κουρασμένοι” για να παίξουμε Dark Souls.
    [/QUOTE]

    Δεν έχεις καθόλου άδικο, αν και θα έλεγα ότι τα Mario και Sonic έχουν μεγαλύτερη ομαλότητα στη βαρύτητα του χαρακτήρα.

  22. [QUOTE=”soad667, post: 573934, member: 102682″]
    Μηχανάρες, ελικόπτερα, βάρκες, καταδύσεις, εκατομμύρια χρόνια μπροστά από την εποχή του.
    [/QUOTE]
    Ας μην ξεχνάμε και τα πέτρα-ψαλίδι-χαρτί bosses. Πολύ μπροστά. Που πάνε ρε τα άλλα γατάκια με άξουαλ gameplay σε αυτά τα encounters…

    [QUOTE=”Admiral, post: 573983, member: 102598″]
    θα έλεγα ότι τα Mario και Sonic έχουν μεγαλύτερη ομαλότητα στη βαρύτητα του χαρακτήρα.
    [/QUOTE]
    Ακριβώς. Το θέμα του παιχνιδιού δεν είναι η δυσκολία. Αν το βάλεις δίπλα σε Ninja Gaiden, Double Dragon II, GnG, Battletoads κ.α. του κάνουν ένα φου και πέφτει.
    Το θέμα είναι πως ήταν/είναι generic (άντε κάπως τα οχήματα έδιναν ποικιλία) και προσπαθεί με τα slippery controls να εκμαιεύσει αγωνία και λαχτάρα.

  23. [QUOTE=”soad667, post: 574183, member: 102682″]
    Μπουμεροκριτικές σε γκέημς [S]που σημάδεψαν τη παιδική μας ηλικία[/S] για τα οποία είχαμε ανεπαρκείς παραστάσεις τότε, φαν τάιμς.
    [/QUOTE]
    Fixed.

  24. Bump για να ενημερώσω ότι οι developers κυκλοφόρησαν patch που προσθέτει επιλογή για tweaks στον χειρισμό και το collision detection:

    [URL unfurl=”true”]https://store.steampowered.com/news/app/1333470/view/2966171786289333781[/URL]

Leave a Reply

Related Articles

Back to top button
en_USEN