CONSORTIUM
Μελετώντας, παίζοντας και σχολιάζοντας τα περισσότερα παιχνίδια που ανήκουν στο είδος των RPG (και σε games άλλου είδους βέβαια, αλλά στα RPG κυρίως) για κάποιο λόγο κοινό και κριτικοί τείνουν να ταυτίζουν τον όρο “RP” με τον όρο “immersion”. Με άλλα λόγια, νιώθουν πως ένα RPG πετυχαίνει τον αντικειμενικό στόχο του είδους (ή έστω, αυτό που αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία ως αντικειμενικό στόχο του είδους) μόνο αν καταφέρει να μας ρουφήξει στον κόσμο του, να μας κάνει να νιώσουμε πως δεν είμαστε πια ο εαυτός μας αλλά ο χαρακτήρας που ελέγχουμε και μέσω του οποίου βιώνουμε την δράση. Θέλει κότσια για να καταφέρει ένα game να σπάσει αυτό το μοτίβο και να ξεφύγει από το καθιερωμένο δοκιμάζοντας μια τελείως διαφορετική προσέγγιση, αλλά αν το καταφέρνει τότε δεν μπορεί παρά να δημιουργεί αίσθηση.
Κατά τον καιρό της δημιουργίας του (μέσω του Kickstarter αλλά και με παρουσία στο Steam Greenlight), ένα από τα features που πρόβαλε ιδιαίτερα το indie RPG CONSORTIUM ήταν το “σπάσιμο του 4ου τοίχου”, πρακτική που συναντάται περισσότερο στο σινεμά και σύμφωνα με την οποία οι χαρακτήρες μιας ταινίας συμπεριφέρονται σα να αναγνωρίζουν την ύπαρξη των θεατών, και σε περιπτώσεις μάλιστα συνομιλούν ανοιχτά μαζί τους. Πώς γίνεται όμως να λειτουργήσει κάτι τέτοιο σε ένα PC game, και τί προεκτάσεις έχει αυτό ως προς το RP μας; Δώστε βάση, γιατί η υπόθεση έχει ΠΟΛΥ ψωμί!
Σύμφωνα με το σεναριακό υπόβαθρο του Consortium, μια εταιρία ονόματι iDGi (η οποία είναι, εντελώς συμπτωματικά, και η Kαναδική δημιουργός εταιρία του τίτλου) έχει αναπτύξει μια τεχνολογία η οποία επιτρέπει στους “πελάτες της” να μεταφερθούν νοερά σε μια παράλληλη διάσταση και, μέσω της χρήσης ενός ειδικού δορυφόρου, να μπουν στο μυαλό ενός κατοίκου αυτής της διάστασης και να αποκτήσουν τον έλεγχο των κινήσεων και των αποφάσεών του, σα να ελέγχουμε έναν χαρακτήρα σε ένα PC game δηλαδή (και το αντίτιμο που πρέπει να πληρώσει κάποιος για να μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτήν την υπηρεσία είναι… ακριβώς το ποσό αγοράς του τίτλου!). Με άλλα λόγια, το RP που κάνουμε στο game είναι ότι υποδυόμαστε… τον εαυτό μας, ο οποίος μέσω της αγοράς του CONSORTIUM στο Steam αποκτά πρόσβαση στον afore-mentioned δορυφόρο και ελέγχει μέσω του PC του την ζωή ενός χαρακτήρα σε μια παράλληλη Γη!
Κάηκε το κεφάλι σας; Και πού’στε ακόμα! Μέσω των κινήσεων που επιβάλουμε στο “avatar” μας και των αποφάσεων που θα λαμβάνουμε εξ ονόματός του στους διαλόγους και τα quests, μπορούμε να ακολουθήσουμε όποιο μονοπάτι γουστάρουμε: να προσπαθήσουμε να το παίξουμε όσο νορμάλ γίνεται για να μην κινήσουμε υποψίες όσον αφορά την “εισβολή μας”, να μην… μιλάμε καθόλου (πραγματικά, ΟΛΟΙ οι διάλογοι στο παιχνίδι έχουν και μια επιλογή “Say Nothing” – είναι απολύτως δυνατόν να μην ξεστομίσουμε λέξη σε όλο το παιχνίδι!), να σταματάμε τους διαλόγους φεύγοντας στεγνά ενώ ο συνομιλητής μας ακόμα μιλάει (αγενές…) ή να πουλάμε τρέλα και να λέμε διαρκώς πως “είμαστε ταξιδευτές από ένα παράλληλο σύμπαν!”, με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό!
Ανακεφαλαίωση, για να το εμπεδώσουμε. Στο game υποδυόμαστε ουσιαστικά τον εαυτό μας, ελέγχουμε μέσω ενός δορυφόρου έναν χαρακτήρα στη μελλοντική Γη μιας άλλης διάστασης, ενώ ελέγχοντας αυτό το Avatar μπορούμε να λέμε ελεύθερα στους γύρω μας ότι είμαστε όντως ο εαυτός μας, ως ένας “ταξιδιώτης” από ένα άλλο σύμπαν που απλά παίζει ένα videogame. Πιο avant-garde, δε γίνεται!
Υπό αυτό το υπόβαθρο, η εξαιρετική εμπειρία του game ξεκινάει ήδη από την αρχή του πρώτου playthrough, όπου πραγματικά αντιδράμε όπως θα αντιδρούσε ο εαυτός μας αν είχαμε τοποθετηθεί σε ένα άγνωστο setting όπου δεν γνωρίζουμε κανέναν και τίποτα. Έτσι οι απολύτως λογικές σε εμάς απορίες του στυλ “ποιος είσαι/που είμαστε/ποια είναι η τάδε οργάνωση” έχουν ως αποτέλεσμα την εξίσου λογική αντίδραση “μα συστηθήκαμε πριν 2 ώρες“, “πως είναι δυνατόν να μην γνωρίζεις την πιο σπουδαία εταιρία του κόσμου” και τα λοιπά, από τους διάφορους NPCs. Το άκρως ενδιαφέρον και γαργαλιστικό βέβαια όσον αφορά το σενάριο είναι ότι θα συναντήσουμε και NPCs οι οποίοι υποπτεύονται (ή και γνωρίζουν ήδη!) την πραγματική μας φύση. Το πώς είναι δυνατόν να κατέχουν αυτή τη γνώση, θα πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας κατά την διάρκεια κάποιου από τα playthrough σας.
Και γράφω “κάποιο από τα playthroughs” γιατί είναι βέβαιο (και προϋποτίθεται, θα έλεγα, για να βιώσετε όλο το ζουμί που έχει να προσφέρει το game) πως θα το παίξετε παραπάνω από μία φορές. Ακόμα και το δεύτερο (και τα επόμενα, προφανώς) playthrough μας εξακολουθεί να υπόκειται στο ίδιο RP υπόβαθρο όπως και το πρώτο: μόλις έληξε η “εξομοίωση” του πρώτου playthrough, επιστρέφουμε στην πραγματική μας ζωή και επιλέγουμε να ξαναρχίσει η διαδικασία από την αρχή (μέχρι και το ίδιο το game αποθηκεύει τα Saves μας υπό ξεχωριστό Tag ανάλογα με τον αριθμό των playthroughs μας – Universe 1, Universe 2 κτλ). Με άλλα λόγια, η έκφανση του εαυτού μας που ελέγχει το Avatar της άλλης διάστασης in-game, ταυτίζεται με τον πραγματικό μας εαυτό ως κάτοικο Ελλάδας και παίκτη ενός game ονόματι Consortium, υπό την έννοια ότι ο in-game εαυτός μας ολοκλήρωσε ήδη μια φορά το “παιχνίδι” μέσω του δορυφόρου της iDGi, και κατά την δεύτερη εκκίνηση του παιχνιδιού αυτού κατέχει όλες τις πληροφορίες που γνωρίζουμε κι εμείς έχοντας ολοκληρώσει μια φορά το Consortium ως απλό game στο Steam (και νομίζατε πως το σενάριο του Bioshock Infinite ήταν προχωρημένο και βαθύ!).
Έτσι, αν στο πρώτο playthrough δεν γνωρίζαμε τίποτα και πορευόμασταν λίγο-πολύ επιφυλακτικά, επιλέγοντας νορμάλ απαντήσεις στους διαλόγους, στο δεύτερο playthrough εκ των πραγμάτων θα είμαστε πιο ανοιχτοί και ξεψαρωμένοι, με την δυνατότητα να συμπεριφερόμαστε αρκετά… ύποπτα (πχ να αναφέρουμε ονόματα χαρακτήρων που δεν μας έχουν συστηθεί ακόμα, να γνωρίζουμε τα ονόματα υπόπτων χωρίς να έχουμε μιλήσει με κανέναν κτλ). Παράλληλα όμως, κατέχοντας τις γνώσεις που αποκτήσαμε κατά το πρώτο playthrough μας, μπορούμε να πάμε τις αποκαλύψεις ένα βήμα παραπέρα και να μάθουμε την αληθινή φύση τόσο του avatar που ελέγχουμε όσο και πολλών από τις δυνάμεις που κινούν τα νήματα στον κόσμο του παιχνιδιού… αλλά αν δώσω περισσότερες πληροφορίες επ’αυτού ενδεχομένως να spoilάρω ανεπανόρθωτα την εμπειρία σας, κάτι που απλά δεν πρέπει να γίνει.
Αφού βγάλαμε το “ζουμί” από τη μέση, ας πούμε και 2 τυπικά λόγια για το σενάριο της “εξομοίωσης” (δηλαδή το σενάριο του game μέσα στο σενάριο του game… θα ματώσει η μύτη μου στο τέλος από την υπερπροσπάθεια). Το game-within-a-game λαμβάνει χώρα στη Γη του 2042, όπου μια πανίσχυρη υπερ-κυβερνητική συνομοσπονδία κρατών γνωστή ως Consortium έχει αναλάβει τον ευγενή ρόλο του αστυνόμου του πλανήτη. Στα πλαίσια αυτής της αποστολής έχει κατασκευάσει μια σειρά πολεμικών σκαφών, τα οποία μεταφέρουν τους πράκτορες του Consortium (οι οποίοι ιεραρχικά έχουν κωδικές ονομασίες όπως τα πιόνια στο σκάκι – Pawns είναι τα κατώτερα στελέχη, Rooks οι αξιωματικοί, Knight ο καπετάνιος του κάθε σκάφους, Bishop ο υπεύθυνος ασφαλείας του σκάφους και γενικά το παιδί για τις επικίνδυνες αποστολές, και το ζεύγος King and Queen οι αρχηγοί του Consortium). Το avatar που ελέγχουμε έχει την κωδική ονομασία Bishop 6 και στην εκκίνηση της εξομοίωσης έχει μόλις επιβιβαστεί στο σκάφος Zenliel ως υπεύθυνος ασφαλείας, αντικαθιστώντας τον προηγούμενο Bishop (με το νούμερο 8) που αποστρατεύτηκε ξαφνικά μετά από ένα… “συμβάν”. Μετά τις αρχικές μας αναγνωριστικές βόλτες και την γνωριμία με το πλήρωμα του Zenliel, καλούμαστε γρήγορα να αναλάβουμε δράση, καθώς ένα σμήνος μισθοφορικών αεροσκαφών έχουν προσεγγίσει το πλοίο μας, με όχι και τόσο φιλικές διαθέσεις…
Το game συγκαταλέγεται μεν στα RPG αλλά δεν διαθέτει σκέλος character creation, classes ή experience points ή κάτι τέτοιο – όπως προαναφέρθηκε, το RP εν προκειμένω έγκειται αποκλειστικά και μόνο στις επιλογές μας στους διαλόγους, στις σχέσεις μας με τους NPCs και γενικά στο πώς επιλέγουμε να αντιμετωπίσουμε την κάθε κατάσταση στον κόσμο. Είναι πλήρως δυνατή η ειρηνική ολοκλήρωση του game χωρίς την παραμικρή χρήση βίας, αλλά παράλληλα υπάρχουν και όπλα για όσους θέλουν να το παίξουν περισσότερο νταήδες, με τη λειτουργία της μάχης να είναι λίγο-πολύ σαν ένα τυπικό FPS (υπάρχει και ένας Combat Simulator μέσα στο Zenlil, όπου ανά τακτά διαστήματα κατά την εξέλιξη του game θα έχουμε πρόσβαση σε μια σειρά από combat scenarios, για όσους θέλουν να εξασκηθούν στις μάχες).
Η χρονική διάρκεια του game ίσως φανεί κάπως μικρή – συγκεκριμένα, υπολογίζω πως το πρώτο μου playthrough ολοκληρώθηκε μέσα σε 6 με 7 ώρες περίπου (κάποιος που απλά θα ορμίσει να το τελειώσει παρακάμπτοντας διαλόγους και χωρίς να ρίξει ιδιαίτερο διάβασμα στα Info Consoles ίσως κάνει και λιγότερη ώρα, αλλά με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά θα έχει χάσει το 60% όσων έχει να προσφέρει το game). Όμως η αντικειμενική διάρκεια πολλαπλασιάζεται από το γεγονός ότι το game επιδέχεται (απαιτεί σχεδόν) περισσότερα από ένα playthroughs προκειμένου να “ξεζουμιστεί” και να ανακαλυφθούν τα πάντα, ενώ αυτή η διάρκεια ενδέχεται να αυξηθεί και περισσότερο αν κάποιος στρωθεί και διαβάσει τις φαινομενικά ΑΠΕΙΡΕΣ σχετικές με τον κόσμο του παιχνιδιού πληροφορίες που μπορεί να αντλήσει ψάχνοντας στα Info Consoles. Τέλος, ας αναφερθεί πως το Consortium έχει δημιουργηθεί με βάση μια τροποποιημένη έκδοση της Source Engine. Σε καμμία περίπτωση δεν λες τα γραφικά του ιδιαίτερα εξεζητημένα και high-end, όμως είναι πέρα για πέρα αξιοπρεπή και βγάζουν μια “Systemshock-ίλα” που είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη (τα γραφικά πάντως θα βελτιωθούν στο μέλλον με κάποιο patch, καθώς λόγω ορισμένων bugs και θεμάτων με το optimization ενδέχεται να έχετε μειωμένη οπτική απόδοση ακόμα και σε high-end συστήματα).
Γενικά οι λέξεις ενδεχομένως να είναι πολύ πτωχές για να μεταβιβάσουν με 100% ακρίβεια τα συναισθήματα που βιώνει κανείς παίζοντας το game. Όμως ακόμα και έτσι καθίσταται σαφές πως η εμπειρία που προσφέρει το Consortium είναι κάτι το μοναδικό, το ανεπανάληπτο ίσως. Τελείως χονδρικά θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το ύφος του παιχνιδιού ως ένα συνδυασμό του πρωτοποριακού FACADE με μια έκφανση της μηχανής Animus των Assassin’s Creed, μέσα στο περιβάλλον των System Shock/Deus Ex, αλλά σε τελείως μεγαλύτερη και εντονότερη κλίμακα. Οι φίλοι του γνήσιου RP θα εκτιμήσουν δεόντως αυτά που έχει να προσφέρει, ακόμα και σε full-price αγορά. Και, με τους δημιουργούς να δηλώνουν πως το game θα αποτελέσει το πρώτο μέρος μιας σχεδιαζόμενης τριλογίας, δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε τί θα μας συμβεί στο μέλλον…ή μάλλον, τι θα συμβεί στο avatar που ελέγχουμε…ή καλύτερα, τι θα αποφασίσουμε να συμβεί στο μέλλον του avatar που θα ελέγξουμε μελλοντικά…τέλος πάντων, καταλαβαίνετε τι εννοώ!
Pros
- Πρωτότυπη και μοναδική Role-Playing εμπειρία
- Δυνατότητα για πλήρως ειρηνικό ή βίαιο playthrough, ανάλογα με τις επιθυμίες του παίκτη
- Οι αναχρονισμοί και το “σπάσιμο του 4ου τοίχου” επιφέρουν ενίοτε μερικά αρκετά αστεία αποτελέσματα στους διαλόγους
- Εξαιρετικό voice-acting, ειδικά για indie και crowd-funded τίτλο
- Η δυνατότητα εξερεύνησης του Lore μέσω των Information Consoles
Cons
- Το optimization των γραφικών επιδέχεται βελτίωσης (o συγκεκριμένος τομέας βέβαια είναι επιβεβαιωμένα “work in progress”)
- Δεν θα μας χαλούσε κιόλας αν ήταν λίγο μεγαλύτερο σε διάρκεια
ενδιαφέρων ακούγεται θα του ρίξω μια μάτια όταν παίσει η τιμή
“πρακτική που συναντάται περισσότερο στο σινεμά”
Δε διαβάζεις και πολλά κόμιξ, ε;
Ο “4ος τοίχος” πρωτοεμφανίστηκε ως θεατρική τεχνική ήδη πριν 1-2 αιώνες, και έκτοτε μεταδόθηκε σχεδόν σε όλα τα έντυπα και εικαστικά μέσα. Αν άρχιζα να εξιστορώ κάθε δυνατή έκφανσή του, το άρθρο μάλλον θα αποκτούσε χαρακτήρα διατριβής στον 4ο τοίχο παρά game review του Consortium 🙂
Έγραψες “περισσότερο”. Είμαι σίγουρος. Σε είδα. Είναι λέξη που υποδηλώνει ποσοτική υπεροχή έναντι της χρήσης σε όλα τα άλλα μέσα. I am not convinced. Θέλω να δω τα στατιστικά στοιχεία στα οποία βάσισες αυτή τη δήλωση, αλλιώς απαιτώ την ανάκλισή της.
Ή έστω ποσοτική υπεροχή σε σχέση με το μέσο υπό συζήτηση, δηλαδή τα PC games, το οποίο μέσο εννοήθηκε και θεωρήθηκε περιττό να αναφερθεί. Πάντως πέρνα από τα γραφεία των Μικρών Εξερευνητών για να παραλάβεις το μετάλλιο Κομιξολογίας, Τυπολατρείας και Ακριβολογίας Σε Βαθμό Κακουργήματος.
Banner Saga και Consortium είναι top of the list μόλις τελειώσω τις υποχρεώσεις μου. ΣΤΑΝΤΑΡ!
Κοίτα κάτι παιχνιδάρες που βγαίνουν και ακόμα δεν μπήκε ουσιαστικά το έτος! Το 2014 θα γράψει ιστορία, το νιώθω!
Και Omikron: The Nomad Soul θυμίζει καραμπινάτα το θέμα…άκρως ενδιαφέρον και θα το αδράξω τρέχοντας σε προσεχή σέηλς!
Δωρεάν (”http://store.steampowered.com/app/264240/”) αυτή τη στιγμή στο Steam.