Η αγάπη που τρέφουμε εδώ στο Ragequit.gr για τα adventures είναι πέρα για πέρα γνωστή. Μόλις πρόσφατα διαβάσατε το review για το καινούριο Larry, που άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει κανονικό sequel της σειράς, ενώ στο παρελθόν έχουμε αξιολογήσει με καλές βαθμολογίες ουκ ολίγα διαμαντάκια του είδους, όπως το Thimbleweed Park, το The Inner World: The Last Wind Monk και το Unforeseen Incidents.
Είναι αλήθεια όμως ότι το είδος των παραδοσιακών adventures, και όχι των Telltale-ικών (αιωνία της η μνήμη) υβριδίων που σαρώνουν/σάρωναν σε πωλήσεις, απευθύνονται σε πολύ συγκεκριμένο κοινό. Μάλιστα, το κοινό αυτό δείχνει να μην ανανεώνεται σημαντικά, αλλά να αρκείται στους λιγοστούς (σχετικά) άνω των -άντα «ρομαντικούς» που ακόμα λατρεύουν να βιώνουν όμορφες ιστορίες, φιλτραρισμένες μέσα από ένα σύνολο πνευματωδών γρίφων. Το Tsioque της OhNoo Studios (πρότερα γνωστή για το αρκετά ενδιαφέρον Tormentum), είναι ένα adventure που αρχικά αποπειράται να ανανεώσει κάπως τη φόρμουλα των point ‘n’ click adventures, στη πορεία όμως εγκαταλείπει τη προσπάθεια και εμμένει στο να ικανοποιήσει εκείνους τους «ρομαντικούς», αφήνοντας όμως τη γλυκόπικρη γεύση του «καλού μεν, αλλά λίγου». Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Το Tsioque διηγείται μια πολύ απλή και κοινότυπη ιστορία: μεταφερόμαστε σε ένα φανταστικό κόσμο, όπου η μικρή φερώνυμη πριγκίπισσα βρίσκεται έγκλειστη στο ίδιο της το κάστρο, παρά τη θέλησή της. Υπαίτιος είναι ένας διαβολικός μάγος, που άρπαξε με δόλο το θρόνο, εκμεταλλευόμενος την απουσία της βασίλισσας μητέρας της, η οποία με τη σειρά της αναγκάστηκε να φύγει, ώστε να ηγηθεί της εκστρατείας ενάντια ενός τρομερού τέρατος. Εμείς αναλαμβάνουμε το ρόλο της Tsioque, με προφανή στόχο αρχικά να αποδράσουμε από το κελί που είμαστε κλεισμένοι, αλλά στη συνέχεια και από το κάστρο καθ’ αυτό, καταστρέφοντας ταυτόχρονα τα σχέδια του μάγου για τη παρασκευή ενός πανίσχυρου φίλτρου, που θα του επιτρέψει να εδραιώσει τη κυριαρχία του στο βασίλειο.
Σύντομα όμως θα αντιληφθούμε ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι, καθώς η Tsioque κρύβει ένα πολύ μεγάλο μυστικό… που φυσικά δεν θα μαρτυρήσουμε, διαφορετικά δεν έχετε κανένα λόγο να παίξετε το παιχνίδι. Μεταξύ μας όμως, μόλις αποκαλύφθηκε το εν λόγω μυστικό, δεν μπορούμε να πούμε ότι συνταράχθηκε συθέμελα το «είναι» μας, αφενός γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται κάτι παρόμοιο (μάλιστα, το είδαμε σε ένα αρκετά πρόσφατο “noir” adventure), αφετέρου διότι το αλλοπρόσαλλο φινάλε του είναι επιπέδου… Monkey Island 2. Αρκετά όμως με το σενάριο, το φινάλε και τους τυχόν συνειρμούς που φυτεύει, ας περάσουμε στο ζουμί.
Όντας λοιπόν παιχνίδι της κατηγορίας point ‘n’ click adventure, εκ των προτέρων είστε υποψιασμένος του τι πρόκειται να αντιμετωπίσετε. Όμως, οι άνθρωποι της OhNoo Studios επέλεξαν μια ελαφρώς διαφορετική προσέγγιση για να διηγηθούν την ιστορία τους: αυτή των λιγοστών διαλόγων και της τακτικής εισροής οπτικών ερεθισμάτων, προκειμένου ο παίκτης να αποκρυπτογραφήσει τι πρέπει να κάνει στη συνέχεια. Πράγματι, οι πρώτες ώρες του παιχνιδιού κυλούν σε ένα μάλλον ασαφές πλέγμα (ζήτημα είναι να διαβάσαμε δέκα γραμμές κειμένου), κάνοντας κλικ στα διάφορα hotspots του περιβάλλοντος, με την ελπίδα να καταλήξουμε κάπου παρακάτω, όπου η ιστορία θα ξεκαθαρίζει λιγάκι. Το πιο αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι ότι, κατά τη διάρκεια των προσπαθειών μας, είναι εφικτό να… χάσουμε. Μην ταράζεστε, δεν αναφερόμαστε σε απευκταία dead-ends ή μακρόσυρτες gameover εικόνες που σας τραβούν πίσω στη loading screen: απλώς αν κάνουμε κάποιο λάθος κλικ ή αργήσουμε να ολοκληρώσουμε μια ενέργεια, τότε η Tsioque (συνήθως) συλλαμβάνεται από τους φρουρούς του κάστρου και επιστρέφουμε ένα βήμα πριν τη λανθασμένη κίνησή μας. Αν για κάποιο λόγο, σας ξέφυγε η πρόταση μετά το διαζευκτικό, την επαναλαμβάνουμε: «αν αργήσουμε να ολοκληρώσουμε μια ενέργεια».
Στο Tsioque λοιπόν ισχύει κανονικά το πέρασμα του χρόνου, οπότε σε κάποιες περιπτώσεις οφείλετε να σκεφθείτε γρήγορα και εύστοχα. Για παράδειγμα, στην αρχή του παιχνιδιού θα πρέπει να φορέσετε το cloak of invisibility, πριν σας πάρουν μυρωδιά οι φρουροί που βρίσκονται στο κατόπι σας. Διαφορετικά, δοκιμάζετε ξανά από την ίδια οθόνη, μέχρι να πετύχετε τη σωστή λύση. Εκτός αυτού, ενσωματώνονται και μερικοί άλλοι, πιο “arcade”, μηχανισμοί (που λέγαμε παλαιότερα), όπως να αποφύγετε κάποια εμπόδια κάνοντας κλικ τη κατάλληλη στιγμή ή να ράψετε μία τσάντα, προσομοιώνοντας τη κίνηση της βελόνας με το δείκτη του ποντικιού – τίποτε το δύσκολο ή ακατόρθωτο.
Από μόνοι τους, οι προαναφερθέντες μηχανισμοί δεν αποτελούν κάτι το εξαιρετικό, παρ’ όλα αυτά έχουν δέσει όμορφα μέσα στο παιχνίδι, δείχνουν ότι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του και δεν ενοχλούν. Όμως για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, άπαξ και κάνουν μια φορά την εμφάνισή τους… δεν πρόκειται να τους δείτε ξανά, δημιουργώντας έτσι ερωτηματικά για τον ουσιαστικό λόγο της ύπαρξης τους. Με την εξαίρεση λοιπόν ενός αχρείαστα χρονοβόρου mini-game τρεξίματος (που εμφανώς είναι προορισμένο για κάποια μελλοντική μεταφορά του παιχνιδιού σε κινητά), το υπόλοιπο παιχνίδι κυμαίνεται σε πιο παραδοσιακές adventure φόρμες.
Η αναζήτηση και η διαχείριση αντικειμένων με το περιβάλλον είναι το στοιχείο που θα σας απασχολήσει περισσότερο (παραδόξως, δεν υπάρχει δυνατότητα να τα συνδυάσετε μεταξύ τους στο inventory σας), καθώς αλληλεπίδραση με άλλους χαρακτήρες σε επίπεδο διαλόγων πρακτικά δεν υφίσταται, με τους γρίφους να κυμαίνονται σε ένα μεσαίας δυσκολίας επίπεδο, χωρίς να απουσιάζουν εκείνοι που θα αναγκάσουν τα εγκεφαλικά σας κύτταρα να ταλαιπωρηθούν λιγάκι, ιδίως αν δεν έχετε την ανάλογη εμπειρία στο είδος. Για να είμαστε ειλικρινείς, παρ’ όλα τα «γαλόνια» μας, κολλήσαμε σε κανά-δυο από αυτούς για αρκετή ώρα, αλλά ένας από τους λόγους είναι η πλήρης έλλειψη hot-spot indicator, από τον οποίο έχουμε κακομάθει τα τελευταία χρόνια, με συνέπεια να είναι αρκετά εύκολο να μας ξεφύγει κάτι, όπως μια είσοδος, για παράδειγμα.
Συνολικά, το Tsioque διατηρεί σταθερά μια άνω του μετρίου adventure εμπειρία σε κάθε του πτυχή, έστω και αν υπάρχουν κάποιες απροσεξίες που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, όπως π.χ. η μη δυνατότητα γρήγορης εναλλαγής μεταξύ των οθονών, κάτι που σημαίνει ότι είμαστε αναγκασμένοι να παρακολουθούμε κάθε φορά την Tsioque να περπατάει μέχρι την πόρτα που της δώσαμε εντολή να πάει. Πάντως, το αξιολάτρευτο στυλ γραφικών, animation και ηχητικής επένδυσης επιδέχονται ιδιαίτερης μνείας, ενώ δεν λείπουν και μερικά έξυπνα υλοποιημένα easter-eggs, που δείχνουν το μεράκι που είχαν οι δημιουργοί του, όταν το έφτιαχναν.
Δυστυχώς όμως, η εμπειρία αυτή δεν κρατάει πολύ, καθώς ύστερα από τέσσερις ώρες περίπου, οι τίτλοι τέλους θα κάνουν την εμφάνισή τους, αφήνοντας σας με την όρεξη. Κατά πάσα πιθανότητα, το Tsioque υπέπεσε στο αιώνιο πρόβλημα των indie adventure παιχνιδιών, δηλαδή την έλλειψη ενός βιώσιμου budget (παρ’ όλη την επιτυχημένη Kickstarter καμπάνια του). Αν συνυπολογίσουμε λοιπόν πως από ένα σημείο και έπειτα, η ιστορία αρχίζει και «τρέχει» προς το, απογοητευτικό κατ’ εμέ, φινάλε του, πιθανολογούμε ότι στα χαρτιά υπήρχε μπόλικο υλικό ακόμα, που εν τέλει δεν χρησιμοποιήθηκε. Ούτως ή άλλως, το κόστος αγοράς του παιχνιδιού είναι σχετικά χαμηλό, οπότε το Tsioque συνίσταται για λίγες, ανέμελες ώρες, μεστού adventuring… αλλά μέχρι εκεί.
RATING - 72%
72%
Cute
Όμορφο και με αρκετές έξυπνες ιδέες, αλλά πολύ μικρό σε διάρκεια. Ιδανικό για fans των adventures που κυνηγάνε τα discount sales.