Συνολικά, σαν τάση, έχει δίκιο ο
@chek2fire, το χοντρό χρήμα είναι στο GaaS. Τρανό παράδειγμα αυτού, το μοντέλο του GTAV.
Μόνο μερικοί γραφικοί θυμόμαστε το single player και το παιχνίδι βγάζει εκατομμύρια κάθε χρόνο από ένα multiplayer στημένο το 2012. Εκεί είναι η επένδυση του εκδότη. Σου λέει, δίνω 45 μύρια για παραγωγή, ωραία, από τις πωλήσεις, αν χιτάρω, άντε να βγάλω 80-100. Αν όμως το στήσω σαν service, αρμέγω 100-120 μύρια το χρόνο με πολύ χαμηλότερο ετήσιο κόστος, οπότε τα κέρδη ολοένα και αυξάνουν.
Για τους εκδότες, έχει απόλυτη λογική. Εμείς οι παλιοί έχουμε καλομάθει, γιατί ανδρωθήκαμε σε εποχές που δεν υφίστατο το multiplayer/service. Έβγαινε ένα παιχνίδι και έπρεπε να είναι το μεγαλύτερο/καλυτερότερο/Χολιγουντιανότερο. Έπαιρνες 3-4 παιχνίδια το χρόνο βαριά (άντε, οι σκληροί, 10-12) και σε βγάζανε όλη τη χρονιά. Δεν υπήρχε η έννοια του 'σφηνακίου' και βέβαια, κάποια AA παιχνίδια όπως το Gothic, μπορούσαν να σταθούν, να ανασάνουν και να βρουν το κοινό τους.
Οι σύγχρονες γενιές, γαλουχούνται με το service σαν νόρμα. Οι ορδές του Fortnite, είναι ενδεικτικές της νέας τάσης. Τα πιτσιρίκια πλέον, θεωρούν την ιδέα του αμιγώς single player παιχνιδιού μια χαριτωμένη παρέκκλιση, ένα απομεινάρι άλλης εποχής. Τα βλέπουν περισσότερα σαν δωράκια του Xbox Live, 'τυράκια' για να διατηρήσουν τις συνδρομές τους, όχι σαν ολοκληρωμένες εμπειρίες.
Αυτό δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό. Είναι εξέλιξη. Ευτυχώς για εμάς, πάντοτε θα υπάρχουν συνομίληκοί μας ανεξάρτητοι δημιουργοί, που μιλάνε τη γλώσσα μας, γνωρίζουν. Δεν ξεμένουμε. Σαν γέροι σε καφενείο ένα κάτι. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, γουστάρουμε τη ζωή μας. Και όσο ρέει το κέημινκ τσίπουρο του εκάστοτε κυρ-Στέφανου, μια χαρά συνεχίζουμε το ταξίδι.
Έστω και με σαράβαλο. Κάνουμε και χάζι από τα παράθυρα.