Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

[nitro912gr]

Hellblade τέλος, δεν είναι παιχνίδι, είναι εμπειρία.

 

[maximum armor]

Δυο φορές έπαιξα το Tale of a Hero. Πολύ ωραίο και χιουμοριστικό adventure. Είναι full-voiced, πολύ ευχάριστη και η χροιά της φωνής του πρωταγωνιστή, και με λίγους χαρακτήρες (για καλό το γράφω, δεν χρειάζεται να συναναστρεφόμαστε με δεκάδες χαρακτήρες, και να μπερδευόμαστε με το ποιός είναι ποιός και πού βρίσκεται, μόνο και μόνο για να κάνουμε αυτά που πρέπει να γίνουν, όπως δυστυχώς σε άλλα παιχνίδια του είδους. Adventure είναι, όχι RPG). Ωραία ιστορία με συνεχόμενες εκπλήξεις (δηλαδή ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται στην αρχή και όπως έχουμε συνηθίσει από άλλα ηρωικά παιχνίδια) και μεγάλη ανατροπή, και ένα θλιβερό δίδαγμα, στο τέλος. Επίσης, υπάρχουν μόνο γρίφοι, όχι και puzzles. Σε ένα αστείο στιγμιότυπο

Spoiler

ο ήρωας βρίσκει αυτό το παζλ με κινούμενα πλακάκια για να ανοιχτεί μια πόρτα κι αυτός παίρνει μια βαριοπούλα, σε cutscene, από εκεί κοντά και τα σπάει, ανοίγοντας τελικά την πόρτα με άλλο, πιο εύκολο, τρόπο!

Ένα αρνητικό θα πω και δεν είναι το ότι δεν υπάρχει κουμπί για να φαίνονται τα hotspots αυτό καθαυτό. Το ενοχλητικό είναι ότι όταν γίνει μια σημαντική ενέργεια τότε είτε εμφανίζονται καινούργια σημεία hotspots (σε προηγούμενες οθόνες απ’ όπου πέρασες) στα οποία μπορείς να αλληλεπιδράσεις, είτε σε παλιά hotspots μπορεί να γίνει μια άλλη ενέργεια (συνήθως να μπορείς να πάρεις ένα αντικείμενο που πριν μπορούσες μόνο να ακούσεις περιγραφή). Αυτό σε συνδυασμό με το ότι δεν υπάρχει hotspots-κουμπί, σε κάνει να πρέπει να ξαναπηγαίνεις παντού και να ξαναψάχνεις τις προηγούμενες τοποθεσίες μήπως εμφανίστηκαν νέα σημεία, ή και να ξαναπατάς τα παλιά μήπως άλλαξε κάτι που μπορείς να κάνεις. Δεν ξέρω αν ήταν αστοχία ή εσκεμμένο, με την έννοια ότι κάνει να καθυστερεί η ροή του παιχνιδιού (που δεν είναι μεγάλο σε διάρκεια), αλλά εμένα τουλάχιστον με έκανε ανυπόμονο για τη συνέχεια και όταν κολλούσα (στο 1ο playthrough) κοίταζα τη λύση χωρίς να το πολυσκέφτομαι.

Sad (όχι fun) fact: ποτέ ακόμα δεν έχω τερματίσει adventure χωρίς να έχω δει λύση τουλάχιστον αρκετές φορές μία φορά!

Spoiler: Το δίδαγμα

Το δίδαγμα είναι ότι ένας τόπος «τρέχει» και αλλάζει (is run and changed) όχι απ’ τον ήρωα που θα κάνει τις ηρωικές-εντυπωσιακές πράξεις, αλλά από αυτούς που τον καθοδηγούν-χειραγωγούν στο να τις κάνει. Δηλαδή έτσι π.χ. ο Cain είναι ο πραγματικός ήρωας στο Diablo 1, όχι εγώ;!!! Ή ο Zandalor στα πρώτα Divinity, όχι εγώ;!!! Ακόμα κι αν ο ήρωας ξέρει ποιός είναι ο τελικός απώτερός του στόχος, άλλος πρέπει να τον πει πώς θα φτάσει μέχρι εκεί. Και δεν ξέρεις αν μπορείς να εμπιστευτείς αυτόν τον άλλο… Θλιβερό, αν το καλοσκεφτείς. Πόσοι ήρωες σε videogames καταλαβαίνουν μόνοι τους τί πρέπει να κάνουν; Οι περισσότεροι δεν έχουν «μέντορες»; Βέβαια, εντάξει, τις περισσότερες φορές αυτοί οι μέντορες είναι αξιόπιστοι. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το ότι ο ήρωας δεν καταλαβαίνει, ούτε σχεδίασε ο ίδιος, από μόνος του τί πρέπει να γίνει / τί πρέπει να κάνει. Δηλαδή ο ήρωας βάζει μόνο τα μπράτσα, ενώ ο μέντορας το μυαλό; Δηλαδή ο ήρωας δεν έχει μυαλό; Δεν μ’ αρέσει αυτή η ιδέα.

@Admiral βοήθησέ με, εσύ που τα λες ωραία! Πες μου ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα...

 

[Admiral]

@Admiral βοήθησέ με, εσύ που τα λες ωραία! Πες μου ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα...

Πολλές φορές έτσι είναι. Αυτό που λες αγγλιστί λέγεται agency, ελληνικά θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε ως επιδραστικότητα. Είναι η δυνατότητα ενός πρωταγωνιστή να επηρεάζει τις εξελίξεις και να τις διαμορφώνει. Στον κινηματογράφο συχνά ένας ήρωας καθοδηγείται για κάποιο διάστημα από έναν μέντορα ο οποίος πεθαίνει κάπου μεταξύ πρώτου και δεύτερου act ώστε ο πρωταγωνιστής να ανοίξει τα φτερά του και να διαμορφώσει πλέον ο ίδιος στις εξελίξεις. Ένα πρόχειρο παράδειγμα είναι ο χαρακτήρας του Liam Neeson στο Batman Begins.

Στο gaming επειδή υπάρχουν οι ανάγκες αφενός του tutorial αφετέρου της καθοδήγησης του παίκτη, συχνά οι βοηθητικές ρόδες βγαίνουν αργά ή δεν βγαίνουν καθόλου και έρχεται το αποτέλεσμα που περιγράφεις. Ο πρωταγωνιστής να μοιάζει το παιδί για τα θελήματα και να παίρνει συνεχώς εντολές από άλλους. Πρόχειρο παράδειγμα το Skyrim που από την αρχή μέχρι το τέλος του main quest ο πρωταγωνιστής δεν έχει σχεδόν καθόλου agency αφού καθοδηγείται από άλλους.

 

[maximum armor]

Αυτό που λες αγγλιστί λέγεται agency, ελληνικά θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε ως επιδραστικότητα. Είναι η δυνατότητα ενός πρωταγωνιστή να επηρεάζει τις εξελίξεις και να τις διαμορφώνει.

Δεν είχα ξανακούσει αυτόν τον όρο. Και δεν μπορώ να τον ψάξω, αφού μού βγάζει αποτελέσματα με την κανονική ερμηνεία της λέξης agency.

Πάντως προτείνω το παιχνίδι ανεπιφύλακτα. Κυρίως σε όσους δεν τους αρέσουν τα παλιά στρυφνά adventures!

 

[Admiral]

Δεν είχα ξανακούσει αυτόν τον όρο. Και δεν μπορώ να τον ψάξω, αφού μού βγάζει αποτελέσματα με την κανονική ερμηνεία της λέξης agency.

Μπορείς να το βρεις ως character agency, π.χ.:

SavvyAuthors

SavvyAuthors, Writers helping Writers

savvyauthors.com

 

[Adhan]

Ή player agency

What is Player Agency and what is it good for?

Agency, specifically player agency, is a term that frequently comes up as a reason for why a particular rule or GM decision is better than another. How is agency defined in this context and why is it

rpg.stackexchange.com

 

[j_lynx]

Δεν είχα ξανακούσει αυτόν τον όρο. Και δεν μπορώ να τον ψάξω, αφού μού βγάζει αποτελέσματα με την κανονική ερμηνεία της λέξης agency.

Άσε που εσύ όταν ακούς τη λέξη agency πάει ο νους σου στην Diana....

 

[maladroid]

Τελείωσα την κυρίως ιστορία του Trine 2 και πέρασα στο -χοσταστικότατο- DLC. Πολύ παρόμοιο gameplay αλλά εντελώς διαφορετικές τοποθεσίες με εντυπωσιακά setpieces - πραγματικά εξεπλάγην. Μου αρέσει και που η δυσκολία είναι μισό κλικ πιο βατή από τις τελευταίες πίστες του κυρίως campaign, οι οποίες με ταλαιπώρησαν αρκετά (ιδίως τα bonuses). Νομίζω έχω ακόμα δύο γεμάτες πίστες για το οριστικό φινάλε και, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, θα του έβαζα άνετα ένα 8.5/10.

Επίσης ξεκίνησα επιτέλους το Battle Chasers: NightWar που είχε αρχίσει να πιάνει αράχνες στο backlog. Συμπαθέστατο ως τώρα, υπέροχη αισθητική και ξεκούραστο gameplay. Μυρίζομαι grind στο βάθος (το λένε και τα περισσότερα reviews άλλωστε) και σκέφτομαι ότι αυτό θα ήταν το ιδανικό παιχνίδι για το Steam Deck, αν ευτυχήσουμε να το πάρουμε στα χέρια μας πριν καεί όλος ο πλανήτης. Δεν αποκλείεται να το αφήσω στη μέση, περιμένοντας τον θείο Gabe να ρίξει το μηχανάκι από την καμινάδα εκεί κατά τα Χριστούγεννα. Άλλωστε από backlog άλλο τίποτα.

Πιάσαμε επιτέλους και το Overcooked 2 με το κορίτσι που -όπως αναμενόταν- είναι η φυσική συνέχεια του 1 με λίγο έξτρα γυάλισμα και διάφορα ψιψιψίνια. Μας περιμένει μπόλικο co-op τζέρτζελο και γλυκά καβγαδάκια.

Ξεκινήσαμε παράλληλα και το Samorost 3, που είναι όσο σαχλούλι και τρελιάρικο χρειάζεται. Ό,τι πρέπει για χαλαρό puzzle-solving και χάχανα με τις εμπνεύσεις των Τσέχων auters.

 

[nitro912gr]

καλά ε, το DLC πρέπει να το έχω πάρει δώρο και δεν το έχω ακουμπήσει, βασικά μέχρι τώρα δεν θυμόμουν καν ότι υπάρχει DLC...

 

[maladroid]

Πλέον είναι ενσωματωμένο στην Complete Edition, μήπως απλά το έπαιξες και δεν το θυμάσαι; Γιατί σε μένα νομίζω ξεκίνησε αυτόματα μετά το τέλος του campaign, δεν υφίσταται δηλαδή ως ξεχωριστή οντότητα στο κεντρικό μενού.

 

[nitro912gr]

Πλέον είναι ενσωματωμένο στην Complete Edition, μήπως απλά το έπαιξες και δεν το θυμάσαι; Γιατί σε μένα νομίζω ξεκίνησε αυτόματα μετά το τέλος του campaign, δεν υφίσταται δηλαδή ως ξεχωριστή οντότητα στο κεντρικό μενού.

είχα το κανονικό παιχνίδι και σε κάποια φάση έγινε αυτόματα complete edition, το είχα τσεκάρει τότε τι άλλαξε αλλά το ξέχασα εντελώς και δεν ασχολήθηκα. θα το βάλω να το ξανά παίξω, φανταστικά παιχνίδια τα Trine.

χμ... μάλλον γιατί δεν ξεκινάω με το 1 που έχει κάνει και update τα γραφικά.

 

[Stamatimenos]

Τερμάτισα το Ryse son of Rome σε κάτι λιγότερο από εφτά ώρες. Νομίζω το είχα βρει πάφθηνο οπότε δε με πείραξε η μικρή διάρκεια, συν το ότι είναι τόσο επαναλαμβανόμενο που σχεδόν στο 4ωρο έλεγα "άντε πότε τελειώνει?". Όμορφο, παρόλα αυτά. ειδικά οι δύο "πίστες" στα δάση της Βρετανίας.

Ξεκίνησα το Vendetta: Curse of Raven's Cry. Το συστήνω σε όποιον ψάχνει κάτι "Risen-o-twoworld-o-ειδές" με πειρατές που να είναι τόσο κακό που καταλήγει καλό! Στο Steam λιγότερο από 7% των παικτών έχουν βγάλει το tutorial!
Θα σας περιγράψω ένα σκηνικό που έζησα πριν λίγο. Βλέπω έναν man με ένα γαμάτο σπαθί να σκοτώνει έναν άλλο man, ε και ο χαρακτήρας μου θέλει αυτό το γαμάτο σπαθί. Ο man που το έχει, έχει και ένα βόδιguard. Το quest σχεδιάστηκε έτσι ώστε να στείλω μια πουτάνα στο βόδιguard να τον πάρει πιο πέρα στα δέντρα, ε και εγώ με κάποιο τρόπο (ομολογώ δε ξέρω ποιος είναι ο "κανονικός" τρόπος) παίρνω το σπαθί. Τελικά τι γίνεται? Ο man με το σπαθί απομακρύνεται μόνος του από το βόδιguard, τον σκοτώνω με δυσκολία, παίρνω το σπαθί, αλλά το quest "κόλλησε" στο να μιλήσω στη πουτάνα, οπότε τη στέλνω και αυτή στο βόδι, σκοτώνω και το βόδι και έχοντας lootάρει και τους δυο πειρατές μπαίνω στη ταβέρνα (είναι instanced). Βγαίνοντας βρίσκω τα δύο πτώματα στο "spawn point" τους αντί το σημείο που τους έσφαξα και ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ lootable, οπότε έχω το γαμάτο σπαθί δυο φορές, συν ότι άλλο loot είχανε!

Εδιτ: ανακάλυψα ότι ήταν ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ όταν πρωτοβγήκε, και το κάναν re-release με άλλο όνομα.

 

[Borracho]

Το Ryse ήταν πραγματικά απολαυστικό. Εύκολο όσο έπρεπε, καγκούρικο, αιμοχαρές, μόνο αγάπη.

 

[akarthis]

Είμαι διακοπές κ αγόρασα το x com στο ipad. Το έχω λιώσει κ είναι πολύ καλό σε tablet. Ξεχνώ να βούτηξω κ να αλλάξω τη Μπέμπα. Μπορεί κ να χωρίσω μέχρι το τέλος των διακοπών

 

[shredder]

Σημερα ξεκιναω το yakuza 4 και θα σφαξω ολους τους Γιαπωνεζους μαφιοζους! Γιατι μονο εγω και οι Foot Ninja ειμαστε οι καλυτεροι. Εγω ελεγχω την Ιαπωνια και οχι αυτοι οι δειλοι και αδυναμοι μαφιοζοι!!!

 

[Great0ldOne]

Η Ιαπωνία το ξέρει;

 

[Mogrey665]

πες του kiryu οτι δεν εισαι tojo αλλα foot ninja και θα βγει απο την οθονη να σε πλακωσει

 

[shredder]

Oλοι με ξερουν στην Ιαπωνια. Exω πολεμησει το Tojo clan πολλες φορες. Να διειτε εδω πως τους δειραμε ολους! Τοτε ειχα φυγει απο τη Νεα Υορκη και βρηκαν ευκαιρια αυτοι να επιτεθουν στους foot ninja μου για να παρουν τον ελεγοχ της πολης. Ομως ειναι τοσο αδυναμοι και δειλοι που ακομα και χωρις εμενα οι foot ninja καταφεραν να τους νικησουν.

 

[Epitaph]

Αφού τσιβμέντωσα μερικά Pay2Play πουστοπαίχνιδα (Governor Of Poker 3) και τερμάτισα και την παιχνιδάρα που λέγεται Darkest Dungeon, προσπαθώ να βγάλω 100% One Piece Pirate Warriors 3 (λόγω του κολλήματος με την πρόσφατη έκρηξη lore στο manga περισσότερο) και μπορώ να πω πως πρέπει να σαι ήρωας για να το βγάλεις 100%.
Επαναλαμβανόμενο όσο δεν πάει στο gameplay (@Hellion - Road Redemption) θες να ξεράσεις , αλλά συνεχίζεις επειδή είσαι ψυχοπαθής με τα ατσιβμεντς.

Στα πιο χαλαρά προοδεύω που και που το Day Of The Tentacle που οκ, έχει τη φάση του αλλά πολύ κατώτερο του Grim Fandango και παίζω έπαιζα 12 Labours of Hercules μέχρι που μαύρισε η οθόνη και πρέπει να μπαίνω από τον άλλο λογαριασμό των Windows για να παίζω επειδή δεν φτιάχνεται. Fuck This ssshiet.

 

[maximum armor]

Μετά από πολλούς μήνες έβγαλα το Earth 2140 + τα δύο mission packs. Το είχα ξεκινήσει πέρσι, έπαιζα λίγο τη φορά και πριν λίγες μέρες έβγαλα τις τελευταίες πίστες του Mission Pack 2. Στο easy.
Ισορροπημένες οι δύο δυνάμεις (σε αντίθεση με το 2150 που η ED είναι μακράν η πιο αδύναμη), αλλά κανένα απολύτως σενάριο μεταξύ των πιστών, τόσο της ED όσο και της UCS.
Ταυτόχρονα έγινε και το πιο παλιό παιχνίδι που τερματίζω, αφού είναι του '97 (πολύ πριν αποκτήσω το πρώτο μου PC).
-1 παιχνίδι απ' το backlog!