Ανάμεικτα συναισθήματα μού άφησε η ταινία. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε, αλλά ούτε και ότι τη μίσησα ή έχασα τον χρόνο μου. Απλώς, τη θεωρώ μια χαμένη ευκαιρία για ένα ιδανικό "κλείσιμο".
Τι μου άρεσε:
+ που έδειχνε τον Ίντυ πιο "γήινο" και γέρο
+ το αρχαίο ελληνικό στοιχείο (έστω και με αυτή την υλοποίηση)
+ ο Χάρισον Φορντ έπαιξε καλά, ακόμα και στα 80φεύγα του
+ που είχα την τύχη (για άλλους ατυχία) να δω τον επίλογο ενός θρύλου
Τι
δεν μου άρεσε:
- η σκηνοθεσία, με σκηνές ασύνδετες μεταξύ τους που απλώς πρέπει να υπάρχουν, μόνο και μόνο επειδή είναι ταινία Ιντιάνα Τζόουνς (όπως ανέφερε και ο
@Hellion)
- οι μακροσκελείς και ανούσιες/κουραστικές σκηνές δράσης
- η συμπρωταγωνίστρια (κατά τη γνώμη μου, αλλοίωσε σημαντικά το ύφος της ταινίας). Και άσχημη και ατάλαντη. Με βύσμα την προσέλαβαν για τον ρόλο; Σε κάθε σκηνή ήθελα να της ρίξω κι από δυο σκαμπίλια. :Ρ
- το παιδάκι (μισή μερίδα σε σύγκριση με τη "Μισή μερίδα")
Αν δεν ήταν ταινία Ιντιάνα Τζόουνς, θα της έβαζα κάτω από τη βάση. Αλλά λόγω νοσταλγίας θα της έβαζα ένα 6,5/10.