kara wrote:
Το Alpha protocol το τσιμπάμε; Το έχει παίξει κανείς;</blockquote>
Προσωπικά το θεωρώ απο τα πλέον underrated παιχνίδια των τελευταίων 10 χρόνων - είναι action/RPG 3ου προσώπου με θεματολογία εμπνευσμένη απο 007 / 24 / Bourne trilogy (είχα διαβάσει σε developer commentary δε, πως οι διάλογοι του πρωταγωνιστή είναι εμπνευσμένοι απο τους τρείς "JB" της κατασκοπικής pop culture - James Bond, Jack Bauer, Jason Bourne αντίστοιχα).
Το σενάριο είναι ημί-open ended: έχει γραμμικό tutorial, τρία ξεχωριστά campaigns τα οποία παίζεις με οποιαδήποτε σειρά θες, και επίλογος στον οποίο αλλάζουν κάποια στοιχεία ανάλογα με τις επιλογές που έκανες και τη σειρά που έπαιξες τα campaigns.
Απο τα μεγαλύτερα ατού του είναι πως αρκετοί απο τους διάλογους των NPC αλλάζουν βάσει των επιλογών του πρωταγωνιστή και την σειρά με την οποία έπαιξε τα campaigns (μπορεί π.χ. να αποφασίσεις να αφήσεις ελεύθερο ένα τρομοκράτη στο Χ mission και στο επόμενο campaign κάποιος απο τους συνεργάτες σου να σε ρωτήσει γιατί το έκανες).
Απο story είναι πάνω-κάτω "καλό", αν και τα χαλάει λίγο προς το τέλος όπου υπάρχει προφανές rushing (ίσως λόγω της πίεσης που δεχόταν η Obsidian απο την SEGA για να ολοκληρώσει το development), αλλά και εκεί είναι απο τα λίγα παιχνίδια που το "κακό" ending είναι το ίδιο απολαυστικό με τα υπόλοιπα.
Στο gameplay είναι... λειτουργικό, δεν έχει κάτι που δεν έχω ξαναδεί σε άλλα 3rd person RPG/shooters - το stealth system δουλεύει ικανοποιητικά ως επί το πλέιστον, το shooting το ίδιο. Ακολουθεί την ίδια νοοτροπία με το πρώτο Deus Ex, όπου μπορείς να εξειδικεύσεις τον πρωταγωνιστή σε συγκεκριμένα skill trees (όπως Pistols, Hacking, Gadgets κ.ο.κ), αν και το παιχνίδι σε "αναγκάζει" σε ορισμένα σημεία να αφήσεις το stealth (κάτι αντίστοιχο με τα προβληματικά boss fights του DX:HR) οπότε αξίζει να αφιερώσεις κάποια points είτε στα Pistols είτε στα Assault Rifles.
Απο τα υπόλοιπα θετικα, έχει λειτουργικό level και sound design, αρκετά προσεγμένη ατμόσφαιρα κατασκοπικού θρίλερ, ενδιαφέροντες χαρακτήρες (αν και θα προτιμούσα να τους είχαν αναπτύξει λίγο περισσότερο), αρκετές επιλογές για (επιφανειακό και μη) customization. Τέλος, είναι απο τα λίγα παιχνίδια που έχω παίξει στα οποία "μετράνε" σεναριακά και in-game οι επιλογές του παίκτη (ή έστω είναι απο τα πιο πετυχημένα στο να δίνουν την <i>ψευδαίσθηση </i>της επιλογής στον παίκτη χωρίς να χαλάνε το immersion).