10 Χρόνια RQ
- Thread starter kara
- Start date
- Joined
- Oct 8, 2013
- Messages
- 10,621
Άντε και στα είκοσι ναύαρχος του στόλου του Σουηνι!
Επισης, ποια δέκα; Νιώθω ότι ήταν από πάντα εδώ. Αυθυπαρκτο και ανεξάντλητο στο χωροχρόνο, με σημείο εκκίνησης το χθες και το μηδέν.
Επισης, ποια δέκα; Νιώθω ότι ήταν από πάντα εδώ. Αυθυπαρκτο και ανεξάντλητο στο χωροχρόνο, με σημείο εκκίνησης το χθες και το μηδέν.
- Joined
- Apr 2, 2016
- Messages
- 4,464
Tony Corvus
Ancient Red Dragon
Φασαίος Larianός
Τσοβόλα δώστα όλα
Sign me up!
Approval of the Admiral
- Joined
- Dec 1, 2012
- Messages
- 11,643
ΒΑΛΤΗΝ ΣΕ ΚΑΝΑ ΣΠΟΗΛΕΡ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ. ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ!
"Γιατί βλέπεις ημίγυμνους άνδρες ΤΩΝΗ ?" "ΓΙΑΤΙ ΦΟΡΑΕΙ ΓΑΝΤΙΑ?" "ΤΙ ΤΗΝ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΗ ΠΕΡΔΙΚΑ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥ?" "ΤΙΜΟΥΛΑ ? ", αυτά και άλλα πολλά ειπώθηκαν και παίζει να ειπωθούν...
"Γιατί βλέπεις ημίγυμνους άνδρες ΤΩΝΗ ?" "ΓΙΑΤΙ ΦΟΡΑΕΙ ΓΑΝΤΙΑ?" "ΤΙ ΤΗΝ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΗ ΠΕΡΔΙΚΑ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥ?" "ΤΙΜΟΥΛΑ ? ", αυτά και άλλα πολλά ειπώθηκαν και παίζει να ειπωθούν...
Borracho
Ancient Red Dragon
- Joined
- Nov 26, 2012
- Messages
- 12,626
Φίξντ γιατί όσο να πεις, κάποια δίκια τα έχεις 
YΓ Κύριε πόλιτσμαν, μπορώ να εξηγήσω τα ΠΑΝΤΑ. Τα γαντάκια, καταλαβαίνετε, προστατεύουν από το στατικό ηλεκτρισμό. Η πέρδικα είναι από μια πρότο-ίνφλουενσερ συμφωνία με τη Ντιατζέο, προώθηση Φέημς Κράους, καταλαβαίνετε, τί κάνετε εκεί, όχι δηλαδή και χειροπέδες ρε παιδιά, τί θα πει η γειτονιά, ακόμη ξεχρεώνω το πριόνι δηλαδής...
YΓ Κύριε πόλιτσμαν, μπορώ να εξηγήσω τα ΠΑΝΤΑ. Τα γαντάκια, καταλαβαίνετε, προστατεύουν από το στατικό ηλεκτρισμό. Η πέρδικα είναι από μια πρότο-ίνφλουενσερ συμφωνία με τη Ντιατζέο, προώθηση Φέημς Κράους, καταλαβαίνετε, τί κάνετε εκεί, όχι δηλαδή και χειροπέδες ρε παιδιά, τί θα πει η γειτονιά, ακόμη ξεχρεώνω το πριόνι δηλαδής...
Last edited:
Stamatimenos
Death Knight
- Joined
- Nov 30, 2012
- Messages
- 3,656
Δόξα και τιμή στο Μπομπ Ρος και στο Δάσκαλο Οροκουσάκι! Χρόνια πολλά!
Tony Corvus
Ancient Red Dragon
Φασαίος Larianός
Τσοβόλα δώστα όλα
Sign me up!
Approval of the Admiral
- Joined
- Dec 1, 2012
- Messages
- 11,643
Εδώ όλη η αλήθεια
Εξαιρετικά φωτοσοπ σκιλς #101%
sandwraith_
Half-Ogre
- Joined
- Nov 30, 2012
- Messages
- 575
Eμένα μου έκανε εντύπωση πάντως το γεγονός οτι η πέρδικα είναι πάνω στο δασύτριχο στήθος του Στέφανου και όχι πάνω στη βινυλιοθήκη στο πίσω μέρος, σε μορφή ουισκιού.
mits@kos
Death Knight
- Joined
- Dec 8, 2012
- Messages
- 3,125
Ως ελάχιστη παρηγοριά, σκέψου πως αυτή τη στιγμή γράφω από ένα $#@% Macbook, ενώ λίγο παραδίπλα στρογγυλοκάθεται μια κονσόλα. Δεν έχεις πιάσει προσωπικό πάτο ακόμα.
Χρόνια πολλά στο RQ. Έχει καταφέρει να γίνει κομμάτι της ζωής της κοινότητάς του, ίσως από τα πλέον υγιή. Πάντα κλείνω το tab του browser πιο εύθυμος απ' ότι πριν το ανοίξω, αυτό για μένα είναι πολλά κιλά παράσημο. Να είστε καλά όσοι 10 χρόνια πριν πεισμώσατε αντί να ξενερώσετε, να είστε καλά κι όσοι επί αυτά τα 10 χρόνια το γεμίσατε νόημα, γέλιο και συγκινήσεις. Εύχομαι να μας επιφυλάσσει πολλές ακόμα.
- Joined
- Nov 26, 2012
- Messages
- 15,375
10 χρόνια RageQuit – 10 χρόνια νεύρα και μίρλα
Κείμενο του ιδίου, εμ πως.
Κοιτάς πίσω καμιά φορά, από το καθρεφτάκι της ζωής και βλέπεις διάφορα. Τα γενέθλια είναι συνήθως είτε αφορμή για χαρά είτε για μίρλα. Εγώ δεν τα γιορτάζω και με πάθος τα δικά μου πλέον, δεν είναι ένας χρόνος ακόμα πιο κοντά στην απελευθέρωση από την πατρική οικία ή το δίπλωμα για αυτοκίνητο ή μηχανή ή για να “μεγαλώσεις και να έχεις τα δικά σου λεφτά να αγοράζεις ότι PC part και games γουστάρεις”. Είναι ένας χρόνος μακρύτερα από την αγνή παιδική ηλικία που δεν τελειώνει για κάποιους τυχερούς σαν εμένα με την ενηλικίωση, αλλά λίγο μετά αφού τελειώσεις την σχολή και μπεις στην αγορά εργασίας, φρέσκο παιδί ακόμα, άγουρο.
Δεν θα πω ψέμματα, το πρώτο πράγμα που ένοιωσα όταν άνοιξα σήμερα το πρωί το RQ και είδα το άρθρο για τα 10 χρόνια, ήταν οργή. Οργή γιατί μεγάλωσα, οργή γιατί έμεινα έξω από την λούπα, οργή γιατί μαζεύω υπέροχα παιχνίδια που θα ήθελα πάρα πολύ να παίξω αλλά δεν μπορώ, δεν προλαβαίνω πλέον. Οργή γιατί αντί να σκάω που το Χ-Υ παιχνίδι δεν βγήκε όπως το περίμενα ή δεν τρέχει στο σύστημά μου, κάθομαι και σκάω για το πόσα χρήματα πληρώνω σε φόρους και εισφορές και πόσο μου ήρθε το ρεύμα.
Θύμωσα, θύμωσα πολύ που απομακρύνθηκα από το RQ και ακόμα και όταν επέστρεψα το καλύτερο που μπορούσα να κάνω ήταν να γράφω στο forum ή να μπαίνω discord να πρήζω τα παπάρια του @Hellion γιατί έπεσε το πάλι το forum. Θύμωσα πολύ με τον εαυτό μου που απλά μια μέρα με πήρα και βγήκα από την λούπα και μετά κόλλησα εκτός και όλα τα meme “don’t grow up it’s a trap” τα έφαγα στην μάπα. Κυριολεκτικά ήμουν ελαφρός βουρκωμένος όλο το πρωί.
Μετά μου έστειλε ο @Northlander να γράψω και εγώ μια παράγραφο και αν και η πρωινή μίρλα βγήκε αυτούσια στο κείμενο, μέσα στην μέρα σκεφτόμουν όλο και περισσότερο την φάση, τον δρόμο από την ίδρυση του RQ μέχρι εδώ και την κατάσταση της ενήλικης ζωής. Χαλάρωσα λίγο πίσω στην καρέκλα μου και είπα απλά “δεν ήταν κακή διαδρομή, ήταν διαφορετική”.
Γενικά η αλήθεια που ισχύει για όλους μας λίγο, πολύ, είναι ότι τα πράγματα σπάνια πάνε όπως τα υπολογίζουμε, τίποτα δεν είναι στο χέρι μας και απλά προσαρμοζόμαστε στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες, for better or for worse που λένε και στο χωριό μου.
Πριν από 10 χρόνια φανταζόμουνα ότι σήμερα θα βιοποριζόμασταν όλοι από το RQ, θα είχαμε κανάλια σε youtube και twitch, συνεργασίες με εταιρίες, σταθερά γραφεία με τους servers, ειδικές εκδόσεις με σούμες με τα best off του RQ και πάνω από όλα θα παρέμενε το γνωστό πειρατικό καράβι που δεν μασάει τα λόγια του, με λίγα λόγια έβλεπα το RQ στην θέση που είναι σήμερα το Hardware Nexus με περισσότερο pc gaming. Παλιομαλιάδες είχαμε άλλωστε, hardware experts είχαμε, με @kuivamaa είχαμε αρχίσει δειλά δειλά να κάνουμε “δοκιμές” hardware στο φοιτητικό μου σπίτι, η δουλειά που μόλις είχα αναλάβει με εκτυπώσεις με είχε κάνει να φαντάζομαι μεγαλεία με RQ αυτοκόλλητα σε ότι επιφάνεια είναι ελεύθερη στο Λεκανοπέδιο και άλλα πολλά και όμορφα όνειρα.
Η πορεία εν τέλη αποδείχθηκε διαφορετική, όχι κακή, απλά διαφορετική. Τελευταία φορά έγραψα το μακρινό 2016, είχα μόλις αρχίσει να ρίχνω όλη μου την ενέργεια και τα χρήματα στο να ανοίξω την δική μου επιχείρηση πίσω στα πάτρια εδάφη, μακριά από το κέντρο του Ελληνικού σύμπαντος που αναπόφευκτα είναι η Αττική και απλά χάθηκα από το ραντάρ του RQ. Όταν άρχισα δειλά δειλά να επιστρέφω στο forum είχαν αλλάξει τα πάντα, στην ζωή μου, στην ζωή των υπολοίπων, στο RQ το ίδιο. Επιτέλους το joomla που ποτέ δεν γούσταρα είχε πάει στα τσακίδια, άλλοι είχαν κάνει παιδιά, γατιά, σκυλιά, είχανε φύγει στο εξωτερικό, είχαν σκορπίσει στο εσωτερικό, άλλοι δυστυχώς μας άφησαν για το μεγάλο ταξίδι (Ηλία μια φορά είχα μόνο την χαρά να σε συναντήσω δυστυχώς και λυπάμαι για αυτό), νέοι ήρθαν, παλιοί είχαν φύγει, άλλοι είχαν παρατήσει εντελώς το PC κομμάτι και είχαν βρει αλλού ζεστασιά, meetings είχα χάσει, ψητούρα και προβατίνα είχε καταναλωθεί εν άγνοιά μου!
Κοιτάζοντας λίγο πίσω στα 10 αυτά χαοτικά χρόνια, είδα και λίγο πιο πίσω, στις απαρχές που ξεκινάγαμε με τα παιδιά στο PCMASTER, αν δεν κάνω λάθος ήμουν ο τελευταίος που μπήκε πριν τα βροντήξουμε όλοι μαζί και απαιτήσουμε τα χρήματα μας. Είδα τις τεχνολογικές αλλαγές που ζήσαμε, τα συστήματα που στήσαμε, τα παιχνίδια που αγαπήσαμε. Το πόσο γελοίο θεωρούσα τον @Borracho με την ομπρέλα του στο πρώτο meeting (σε αγαπάω ρε, no homo) και πόσο μου έσπαγε τα νεύρα κάθε φορά που ανέφερα πρόβλημα με το αρχικό site (ήταν ο μεσάζοντας με την πρώτη μας web developer) η μόνιμη απάντηση ήταν “τοπικό δικό σου πρόβλημα νίτρε”, τον @Sephir να μου λέει συνεχώς να χαλαρώσω με τις τρεις τελείες στα κείμενά μου και τις θετικές επιπτώσεις της τελείας στο ευ ζην του αναγνώστη. Τις διάφορες κουβέντες και πάρεδωσε που είχα με όλους τους υπολοίπους στην πορεία αυτή, είτε ως μέλος της ομάδας είτε ως μέλος της κοινότητας.
Δεν βλέπω κάτι άσχημο σε αυτή την διαδρομή. Ήταν μια υπέροχη διαδρομή και χαίρομαι που κάποιοι ενώ πέρασαν εξίσου μεγάλο ή και μεγαλύτερο λούκι από εμένα, συνέχισαν με πείσμα να σπρώχνουν το site μπροστά και λυπάμαι πραγματικά που εγώ έκανα πίσω και λίγο πολύ σηκώθηκα και έφυγα και στην αρχή σαν μοναδική χιονονιφάδα που ήμουν δεν έγραφα σχεδόν ποτέ News για το site (το βλαμμένο το joomla έφταιγε… αν ήταν λίγο πιο φιλικό ΚΑΘΕΜΕΡΑΘΑΕΓΡΑΦΑ!!1ένα) με αποτέλεσμα το βάρος αυτό να πέφτει στους υπολοίπους.
Με πιάνω να θέλω να γράψω πράγματα ακόμα πιο πίσω από τα 10 χρόνια, άλλωστε οι περισσότεροι εδώ έχουμε κοινή ιστορία που φτάνει στις αρχές του PCMASTER forum και τότε που ήμουν 15 χρονών και έγραφα το ένα εξοργιστικό κατεβατό μετά το άλλο (ναι τα διάβασα κάποτε σε retrospective και τράβαγα τα βυζιά μου, άνετα μου έσκαγα μπούφλα στην μούρη τέτοιο μαλακισμένο που ήμουν), αλλά πιστεύω ότι καλύτερα να κλείσω αυτό το κείμενο εδώ και να ευχηθώ σε όσους είναι στο τιμόνι και στα πανιά σε αυτό το μικρό πειρατικό καράβι, να συνεχίσουν να κάνουν ότι ξέρουν καλύτερα.
Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να είμαι μέρος αυτής της ιστορίας που δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Κείμενο του ιδίου, εμ πως.
Κοιτάς πίσω καμιά φορά, από το καθρεφτάκι της ζωής και βλέπεις διάφορα. Τα γενέθλια είναι συνήθως είτε αφορμή για χαρά είτε για μίρλα. Εγώ δεν τα γιορτάζω και με πάθος τα δικά μου πλέον, δεν είναι ένας χρόνος ακόμα πιο κοντά στην απελευθέρωση από την πατρική οικία ή το δίπλωμα για αυτοκίνητο ή μηχανή ή για να “μεγαλώσεις και να έχεις τα δικά σου λεφτά να αγοράζεις ότι PC part και games γουστάρεις”. Είναι ένας χρόνος μακρύτερα από την αγνή παιδική ηλικία που δεν τελειώνει για κάποιους τυχερούς σαν εμένα με την ενηλικίωση, αλλά λίγο μετά αφού τελειώσεις την σχολή και μπεις στην αγορά εργασίας, φρέσκο παιδί ακόμα, άγουρο.
Δεν θα πω ψέμματα, το πρώτο πράγμα που ένοιωσα όταν άνοιξα σήμερα το πρωί το RQ και είδα το άρθρο για τα 10 χρόνια, ήταν οργή. Οργή γιατί μεγάλωσα, οργή γιατί έμεινα έξω από την λούπα, οργή γιατί μαζεύω υπέροχα παιχνίδια που θα ήθελα πάρα πολύ να παίξω αλλά δεν μπορώ, δεν προλαβαίνω πλέον. Οργή γιατί αντί να σκάω που το Χ-Υ παιχνίδι δεν βγήκε όπως το περίμενα ή δεν τρέχει στο σύστημά μου, κάθομαι και σκάω για το πόσα χρήματα πληρώνω σε φόρους και εισφορές και πόσο μου ήρθε το ρεύμα.
Θύμωσα, θύμωσα πολύ που απομακρύνθηκα από το RQ και ακόμα και όταν επέστρεψα το καλύτερο που μπορούσα να κάνω ήταν να γράφω στο forum ή να μπαίνω discord να πρήζω τα παπάρια του @Hellion γιατί έπεσε το πάλι το forum. Θύμωσα πολύ με τον εαυτό μου που απλά μια μέρα με πήρα και βγήκα από την λούπα και μετά κόλλησα εκτός και όλα τα meme “don’t grow up it’s a trap” τα έφαγα στην μάπα. Κυριολεκτικά ήμουν ελαφρός βουρκωμένος όλο το πρωί.
Μετά μου έστειλε ο @Northlander να γράψω και εγώ μια παράγραφο και αν και η πρωινή μίρλα βγήκε αυτούσια στο κείμενο, μέσα στην μέρα σκεφτόμουν όλο και περισσότερο την φάση, τον δρόμο από την ίδρυση του RQ μέχρι εδώ και την κατάσταση της ενήλικης ζωής. Χαλάρωσα λίγο πίσω στην καρέκλα μου και είπα απλά “δεν ήταν κακή διαδρομή, ήταν διαφορετική”.
Γενικά η αλήθεια που ισχύει για όλους μας λίγο, πολύ, είναι ότι τα πράγματα σπάνια πάνε όπως τα υπολογίζουμε, τίποτα δεν είναι στο χέρι μας και απλά προσαρμοζόμαστε στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες, for better or for worse που λένε και στο χωριό μου.
Πριν από 10 χρόνια φανταζόμουνα ότι σήμερα θα βιοποριζόμασταν όλοι από το RQ, θα είχαμε κανάλια σε youtube και twitch, συνεργασίες με εταιρίες, σταθερά γραφεία με τους servers, ειδικές εκδόσεις με σούμες με τα best off του RQ και πάνω από όλα θα παρέμενε το γνωστό πειρατικό καράβι που δεν μασάει τα λόγια του, με λίγα λόγια έβλεπα το RQ στην θέση που είναι σήμερα το Hardware Nexus με περισσότερο pc gaming. Παλιομαλιάδες είχαμε άλλωστε, hardware experts είχαμε, με @kuivamaa είχαμε αρχίσει δειλά δειλά να κάνουμε “δοκιμές” hardware στο φοιτητικό μου σπίτι, η δουλειά που μόλις είχα αναλάβει με εκτυπώσεις με είχε κάνει να φαντάζομαι μεγαλεία με RQ αυτοκόλλητα σε ότι επιφάνεια είναι ελεύθερη στο Λεκανοπέδιο και άλλα πολλά και όμορφα όνειρα.
Η πορεία εν τέλη αποδείχθηκε διαφορετική, όχι κακή, απλά διαφορετική. Τελευταία φορά έγραψα το μακρινό 2016, είχα μόλις αρχίσει να ρίχνω όλη μου την ενέργεια και τα χρήματα στο να ανοίξω την δική μου επιχείρηση πίσω στα πάτρια εδάφη, μακριά από το κέντρο του Ελληνικού σύμπαντος που αναπόφευκτα είναι η Αττική και απλά χάθηκα από το ραντάρ του RQ. Όταν άρχισα δειλά δειλά να επιστρέφω στο forum είχαν αλλάξει τα πάντα, στην ζωή μου, στην ζωή των υπολοίπων, στο RQ το ίδιο. Επιτέλους το joomla που ποτέ δεν γούσταρα είχε πάει στα τσακίδια, άλλοι είχαν κάνει παιδιά, γατιά, σκυλιά, είχανε φύγει στο εξωτερικό, είχαν σκορπίσει στο εσωτερικό, άλλοι δυστυχώς μας άφησαν για το μεγάλο ταξίδι (Ηλία μια φορά είχα μόνο την χαρά να σε συναντήσω δυστυχώς και λυπάμαι για αυτό), νέοι ήρθαν, παλιοί είχαν φύγει, άλλοι είχαν παρατήσει εντελώς το PC κομμάτι και είχαν βρει αλλού ζεστασιά, meetings είχα χάσει, ψητούρα και προβατίνα είχε καταναλωθεί εν άγνοιά μου!
Κοιτάζοντας λίγο πίσω στα 10 αυτά χαοτικά χρόνια, είδα και λίγο πιο πίσω, στις απαρχές που ξεκινάγαμε με τα παιδιά στο PCMASTER, αν δεν κάνω λάθος ήμουν ο τελευταίος που μπήκε πριν τα βροντήξουμε όλοι μαζί και απαιτήσουμε τα χρήματα μας. Είδα τις τεχνολογικές αλλαγές που ζήσαμε, τα συστήματα που στήσαμε, τα παιχνίδια που αγαπήσαμε. Το πόσο γελοίο θεωρούσα τον @Borracho με την ομπρέλα του στο πρώτο meeting (σε αγαπάω ρε, no homo) και πόσο μου έσπαγε τα νεύρα κάθε φορά που ανέφερα πρόβλημα με το αρχικό site (ήταν ο μεσάζοντας με την πρώτη μας web developer) η μόνιμη απάντηση ήταν “τοπικό δικό σου πρόβλημα νίτρε”, τον @Sephir να μου λέει συνεχώς να χαλαρώσω με τις τρεις τελείες στα κείμενά μου και τις θετικές επιπτώσεις της τελείας στο ευ ζην του αναγνώστη. Τις διάφορες κουβέντες και πάρεδωσε που είχα με όλους τους υπολοίπους στην πορεία αυτή, είτε ως μέλος της ομάδας είτε ως μέλος της κοινότητας.
Δεν βλέπω κάτι άσχημο σε αυτή την διαδρομή. Ήταν μια υπέροχη διαδρομή και χαίρομαι που κάποιοι ενώ πέρασαν εξίσου μεγάλο ή και μεγαλύτερο λούκι από εμένα, συνέχισαν με πείσμα να σπρώχνουν το site μπροστά και λυπάμαι πραγματικά που εγώ έκανα πίσω και λίγο πολύ σηκώθηκα και έφυγα και στην αρχή σαν μοναδική χιονονιφάδα που ήμουν δεν έγραφα σχεδόν ποτέ News για το site (το βλαμμένο το joomla έφταιγε… αν ήταν λίγο πιο φιλικό ΚΑΘΕΜΕΡΑΘΑΕΓΡΑΦΑ!!1ένα) με αποτέλεσμα το βάρος αυτό να πέφτει στους υπολοίπους.
Με πιάνω να θέλω να γράψω πράγματα ακόμα πιο πίσω από τα 10 χρόνια, άλλωστε οι περισσότεροι εδώ έχουμε κοινή ιστορία που φτάνει στις αρχές του PCMASTER forum και τότε που ήμουν 15 χρονών και έγραφα το ένα εξοργιστικό κατεβατό μετά το άλλο (ναι τα διάβασα κάποτε σε retrospective και τράβαγα τα βυζιά μου, άνετα μου έσκαγα μπούφλα στην μούρη τέτοιο μαλακισμένο που ήμουν), αλλά πιστεύω ότι καλύτερα να κλείσω αυτό το κείμενο εδώ και να ευχηθώ σε όσους είναι στο τιμόνι και στα πανιά σε αυτό το μικρό πειρατικό καράβι, να συνεχίσουν να κάνουν ότι ξέρουν καλύτερα.
Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να είμαι μέρος αυτής της ιστορίας που δεν έχει τελειώσει ακόμα.
- Joined
- Feb 9, 2021
- Messages
- 9
ρε μπαγάσα με συγκίνησες, θα σου έλεγα να ανοίξεις μπύρα αλλά φοβάμαι μην σε μαζεύουμε.
Latest posts
-
-
Είναι το Indiana Jones το σπουδαιότερο single player game του '24;- Latest: The Nameless One
-
-
