Χάνει αρκετά στον γραπτό λόγο (έως πολύ) αλλά θα το παραθέσω και ό,τι γίνει. Σημειωτέων το ανέκδοτο έχει ξεστομισθεί παρουσία ταξιάρχου ο οποίος όταν τελικά το έπιασε δεν σταμάτησε να γελάει. Είναι αρκετά βλάσφημο οπότε το βάζω σε spoiler για παν ενδεχόμενο.
<span class="bbcode_spoiler">Ένας βοσκός σαλαγάει τα προβατάκια του σε κάποιο ορεινό χωριουδάκι της ηπειρωτικής Ελλάδας. Τα οδηγεί στο βοσκοτόπι όπου τα αφήνει να τραφούν ενώ αυτός προσπαθεί να βρει μια σκιά για να ξαποστάσει. Η ζέστη είναι αφόρητη και σκιά πουθενά. Παραδίπλα κυλάει ένα ποτάμι, ο,τι πρέπει για να δροσιστεί. "Ποιος θα με δει εδώ στην ερημιά" σκέφτεται ο βοσκός, τα πετάει όλα και βουτά.
Ενώ τσαλαβουτά στο ποτάμι, από ένα μονοπατάκι που οδηγεί στο κοντινό μοναστήρι, βλέπει μια καλόγρια να κατεβαίνει. "Αμάν, καταστράφηκα!" Πετάγεται έξω από το ποτάμι και βουτά στον κοντινότερο θάμνο καθώς δεν προλαβαίνει να ντυθεί. Η καλόγρια κρατά ένα καλαθάκι και μαζεύει μανιτάρια. Δεν τον έχει αντιληφθεί. Πλησιάζει προς τον θάμνο και με high pitched voice λέει κάθε φορά: "Τσουπ ένα μανιταράκι, τσουπ ένα μανιταράκι". Μαζεύει λοιπόν δίπλα στο θάμνο πλέον και σε κάποια φάση αρπάζει το μόριο του βοσκού.
"Τσουπ ένα μανιταράκι, τσουπ ένα μανιταράκι, τσουπ ένα μανιταράκι": Προσπαθεί να το τραβήξει
"ΑΧ! Λεκιάστικα!" Συγκλωνισμένη φεύγει τρέχοντας προς το μοναστήρι.
Ο βοσκός αποσβολωμένος αλλά ικανοποιημένος δεν μπορεί να πιστέψει τι συμβαίνει. "Ω ρε φίλε, λες να γίνει και αύριο το ίδιο;"΄.
Την επόμενη ημέρα, πάει στο ίδιο σημείο, κάνει το μπανάκι του και βουτάει εκ των προτέρων μέσα στο θάμνο. Λίγη ώρα αργότερα, όντως, κατεβαίνει μία άλλη καλόγρια και συμβαίνει ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο.
"Τσουπ ένα μανιταράκι, τσουπ ένα μανιταράκι, τσουπ ένα μανιταράκι":
"ΑΧ! Λεκιάστικα!" Συγκλωνισμένη φεύγει τρέχοντας προς το μοναστήρι.
Ο βοσκός έχει βρει τον παράδεισο επί της γης. Κάθε μέρα κάνει το ίδιο, κάθε μέρα οι καλόγριες άθελά τους τον κάνουν ευτυχισμένο.
Την 7η ημέρα λοιπόν κατά τας γραφάς, ο βοσκός είναι αραχτός στο θάμνο και αναμένει. Από το δρομάκι κατεβαίνει η ηγουμένη της μονής. 150 κιλά από καθαγιασμένο κρέας με πόδια, φωνή που ακόμα και ο τραγουδιστής των Bolt Thrower θα ζήλευε, πλάτες που κατεδαφίζουν κουφώματα για να περάσουν από πόρτα. Μαζεύει μανιτάρια.
(Θυμηθείτε, ΜΠΑΣΑ φωνή. ΜΠΑΣΑ) "Τσουπ ένα μανιταράκι, τσουπ ένα μανιταράκι". Του τον αρπάζει... "Τσουπ ένα μανιταράκι, τσουπ ένα μανιταράκι"
<span class="bbcode_spoiler">ΤΣΟΥΠ ΕΝΑ ΜΑΝΙΤΑΡΑΚΙ</span></span>