Και στην πραγματικότητα το MG42- η λεγόμενη πριονοκορδέλα- ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Συμμάχων. Μάλιστα, οι Γερμανοί στο πεδίο της μάχης ρύθμιζαν έτσι τους τρίποδες των πολυβόλων, ώστε άλλα MG42 να ρίχνουν χαμηλά και άλλα να ρίχνουν πιο ψηλά. Έτσι, ακόμα και πρηνηδόν να ήταν ο αντίπαλος και έρπειν να έκανε, τον πετύχαινε. Μάλιστα, ήταν τέτοιος ο φόβος των στρατιωτών για το MG42 που στα κέντρα εκπαίδευσης, ειδικά των Αμερικάνων, δεν το παρουσίαζαν όπως πραγματικά ήταν, αλλά αρκετά κατώτερα και σίγουρα υποδυέστερα από τα αντίστοιχα συμμαχικά πολυβόλα.
Οπότε φανταστείτε, από το "έλα μωρέ τώρα καλό είναι, αλλά όχι και τίποτα ιδιαίτερο, τι να πει μπροστά στα Bren και τα Browning τα δικά μας" που ακούγαν και βλέπαν στην εκπαίδευση, τι γινόταν όταν στο πεδίο της μάχης ερχόταν ο νεοσύλλεκτος άκαπνος αντιμέτωπος με τις περίπου 2000 σφαίρες/λεπτό που έριχνε αδιάκοπα το MG42.
Ας ακούσουμε λίγη πριονοκορδέλα: