<blockquote><br>O Μητσοτάκης ηταν ενας αστος πολιτικος και πρεπει να κριθει με βαση το τι προσέφερε στην ταξη του. Ε η μεγαλύτερή του υπηρεσία ηταν οτι κατάφερε μεσω της αποστασιας του 65 να μετατρεψει τον Γεωργιο Παπανδρου απο απεχθή "παπατζή" οπως τον προσφωνουσε ο λαος, λογω του ρολου του ως yes man των Αγγλων στην Κατοχη και στην προεμφυλιακη περιοδο, σε Γέρο της Δημοκρατιας, βαφτιζοντας τον στην κολυμπηθρα της δημοκρατιας και παρουσιαζοντας τον ως τον γενναιο πρωθυπουργο που πεφτει απο τους αποστατες και τους Αμερικανους. Το οτι ο παπατζης απεκτησε στα Ιουλιανα του 65 τις δαφνες του Γερου της Δημοκρατιας (τζαμπα πηγες καψερε Πέτρουλα) και οπου η κηδεια του μετα στη διαρκεια της Χουντας παρουσιαστηκε ως εξοχως αντιστασιακη πραξη, δεν ειναι καθολου ασχετα γεγονοτα με τον ερχομο του Πασοκ το 81 που λειτουργησε ως βαλβιδα εκτονωσης της δυσαρεσκειας και των βασανων μιας μεγαλης μεριδας της ελληνικης κοινωνιας που επι δεκαετιες (και κυριως μετα το 49) ζουσε κυριολεκτικα στο περιθωριο. Ομως η βαλβιδα που βασιστηκε σε αγιοποιημενους ελεω Μητσοτακη παπατζηδες, εφερε οχι λυτρωση του λαου, αλλα τον γιο του παπατζη με τα γνωστα επακολουθα.<br><br>ΥΓ: αν θελει καποιος να μαθει περισσοτερα για την περιβοητη αποστασια του 65 και βαριεται να διαβασει σχετικα ιστορικα κειμενα, αξιζει να διαβασει το μυθιστορημα του Τσιρκα "Χαμενη Ανοιξη", που αναφερεται στη συγκεκριμενη περιοδο των Ιουλιανων.<br></blockquote><br><br>H βαλβίδα που λες όντως υπήρχε αλλά νομίζω με λίγο διαφορετικό σκοπό από αυτόν που εννοείς εσύ. Το θέμα δεν ήταν να εκτονωθεί απλά ο κόσμος αλλά να εκτονωθεί χωρίς να υπάρχει στροφή προς την αριστερά. Αυτό θα γινόταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αργά ή γρήγορα, με τον Ανδρέα ή κάποιον άλλο. Το τι έκανε ο Μητσοτάκης στην πολιτική του πορεία προφανώς σηκώνει πολλή κουβέντα, όμως στα περί "αποστασίας" μάλλον περισσότερο παγιδευμένος βρέθηκε και σε μιά κατάσταση που δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα να κρίνεται εκ των υστέρων η όποια δράση του, ειδικά όταν αυτή η κρίση γίνεται με κριτήρια που απλώνονται σε βάθος 20ετιας+.