Έχουν τρελό περιθώριο οι πίστες για να βελτιώνεις τον χρόνο σου, οπότε και να τερματίζεις στις πρώτες θέσεις. Αν υποθέσουμε ότι δεν πέφτουν όλοι πάνω σου σα να έχεις μαγνήτη. Στα ομαδικά έχει μακράν περισσότερη σημασία αυτό, γιατί δεν μετράει μόνο να μην είσαι στους τελευταίους που αποκλείονται, αλλά όσο πιο μπροστά βγαίνεις, τόσο πιο πολλοί πόντοι για την ομάδα. Από την μία είσαι χαλαρός γιατί και μλκ να κάνεις, βασίζεσαι σε άλλους τρεις που μπορεί να σε ξελασπώσουν. Αλλά αν τύχεις με τέρμα άμπαλους, απλά θα σε πάρουν κάτω μαζί τους. Με ραντομάδες αν δω στην αρχή να μη την παλεύουν πολύ, να τερματίζω πχ και να είναι οι δύο ακόμα πίσω από τη μέση της πίστας, απλά φεύγω. Γιατί ξέρω ότι βαριά να βγάλουμε τη δεύτερη, με πολλή προσεύχη άντε και τη τρίτη πίστα. Με φίλους δεν το κάνουμε ποτέ αυτό, τους δεχόμαστε όπως είναι, πρόσπεκτς για πάντα.
Οι σέρβερς πάντως δίνουν μάχη να μείνουν όρθιοι, αν και το μεσημέρι που έπαιξα πριν φύγω για πλατσούρισμα ήταν όλα οκ. Στο τουίτερ ο Όλιβερ κάνει τον μλκ παραπάνω από το συνηθισμένο μέχρι να στρώσει η κατάσταση.