Game of Thrones: A Telltale Series

[Northlander]

Μιλούσα γενικώς. Είμαι σίγουρος πώς τον τελευταίο καιρό έκλαιγες γοερά για τις απαντήσεις που έλαβες, για αυτό μας έλειψες. :silly:

 

[Brother Bruce]

ναι, σε φέταλ ποζίσο , καταμεσης στο τζακουζι μου.
τι αθρώποι ειστε σεις ρε? δεν μπορει καποιος να λειψει 3 μερες να γεμωσει τις μπαταριες? τι διαλο? παρουσιες παιρνετε δω μεσα?

 

[Tony Corvus]

<blockquote>Καταρχάς, στο δυναμικό της Telltale προστέθηκαν τρεις σημαντικοί παράγοντες που συνηγορούν πως το GoT θα είναι καλύτερο απ' όσα έχουμε ήδη δει από τη λαμπρή αυτή εταιρεία ανάπτυξης. Ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Ty Corey Franck, ο προσωπικός βοηθός του George R.R. Martin, αναλαμβάνει κατ' εντολή του HBO ρόλο συμβούλου στην ιστορία του παιχνιδιού. Έπειτα, ο Colum Slevin από το τμήμα animation της Lucasfilm και ο Stephan V. Bugaj από την ταλαντούχα δημιουργική ομάδα της Pixar (επί σειρά έντεκα ετών) προστέθηκαν στο δυναμικό της εταιρείας και ολοκληρώνουν τη συνταγή της επιτυχίας</blockquote> http://adventureadvocate.gr/news/item/ny-times-telltale" class="bbcode_url">λινκ

 

[Stamatimenos]

Αν βγει θα το παίξω, δεν μου άρεσε το Jurassic Park τους, αλλά τα WD και Back to the Future ήταν ωραία.

 

[renivid anul]

Ολοκλήρωσα προ ολίγων ημερών το πρώτο επεισόδιο του Game of Thrones:A Telltale Games Series και και μόνο θετικές δεν ήταν οι εντυπώσεις μου. Με ενόχλησε τόσο πολύ ανά σημεία που οδηγήθηκα στην απόφαση να γράψω ένα review-rant που πατάει στην λογική reviewing του Spoony. Παίρνω δηλαδή το παιχνίδι και το αναλύω από την αρχή ως το τέλος επισημαίνοντας τι μου άρεσε και τι με ενόχλησε στην πορεία. Προφανώς δεν είναι ανάγνωσμα για όλους αυτό. Δίνω ξεκάθαρα βάση στο story, οπότε κάποιος ο οποίος δεν έχει ασχοληθεί με το παιχνίδι αλλά σκοπεύει, καλύτερα να μείνει μακριά. Επίσης ο όρος σεντόνι δεν το δικαιώνει. Είναι κοντά στις 9 σελίδες κείμενο και ενδέχεται να κουράσει. Όποιος πιστός ας προσέλθει.<br><br><br><span class="bbcode_spoiler">Η ιστορία ξεκινάει στους δίδυμους πύργους των Φρέυ και αμέσως προιδεάζει τον παίχτη γνώστη της σειράς για το τι θα επακολουθήσει. Εδώ μας δίνεται ο χειρισμός του Gared, ενός χαρακτήρα που είναι βαρετός και παντελώς χλεχλές. Η δικαιολογία “μου δίνει η telltale επιλογές για να του δώσω εγώ ότι προσωπικότητα θέλω” δεν αρκεί. Από τις φορές που ο χαρακτήρας μας μιλάει εκτός δικών μας επιλογών στους διαλόγους και αντιδρά στους υπόλοιπους χαρακτήρες του παιχνιδιού φαίνεται το πόσο herp derp είναι(θα ακολουθήσει και παράδειγμα αργότερα). Η προφορά του(βλάχικη βρετανική ως το κόκκαλο) δεν βοηθάει στην συνολική του εικόνα.<br>Τέλοσπάντων ο χαρακτήρας μας στέλνεται να φέρει κρασί μαζί με άλλον ένα ιπποκόμο που δεν σταματάει να griefάρει για το πόσο ριγμένοι είναι οι ιπποκόμοι στον μεσαίωνα, και εκεί βλέπει τους οπλισμένους Φρέυ( που όλοι τους είναι δίδυμα αδέρφια καθώς η telltale δεν ασχολήθηκε να φτιάξει κανένα πρόσωπο παραπάνω) και ψιλιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά. Εδώ έρχεται η πρώτη μας επιλογή που είναι η απευθείας μεταβολή για να ειδοποιήσουμε τον άρχοντα Forrester ή να σώσουμε πρώτα τον ενοχλητικό ιπποκόμο. <br>Διάλεξα το δεύτερο,γιατί δεν είμαστε και άκαρδοι. Ο Gared λοιπόν φεύγει σφαίρα γλιτώνοντας από τους Φρέυ εκεί πέρα, που δεν μου φάνηκε να είχαν και ιδιαίτερη προθυμία να ασχοληθούν μαζί του.( Τελικά αποδεικνύεται ότι στα πλαίσια των επιλογών του παιχνιδιού διάλεξα σωστά, καθώς αν παρατήσεις τον τυπά για να πας πιο γρήγορα πίσω δεν κερδίζεις απολύτως τίποτα -λογικό- ).<br>Τώρα ξεκινά η κλασσική ακολουθία συνεχόμενων QTE -εύκολη και βαρετή όπως πάντα- όπου ο Gared αποφεύγει χτυπήματα, chargάρει και τα λοιπά. Ο παντελώς βλαμμένος πρωταγωνιστής μας, βλέπει σε κάποια φάση κατά την διάρκεια της μάχης τον Rodrik, τον μεγαλύτερο γιό των Forresters να ξιφομαχεί και του φωνάζει το όνομα αποσπώντας του την προσοχή και φυσικά οδηγώντας σε attack of opportunity από τον αντίπαλό του. Κατόπιν πέφτει και ένα άλογο πάνω του και αποχωρούμε όντας ήδη υπαίτιοι( εν μέρει ίσως) για το πρώτο θάνατο ηγετικού μέλους του οίκου μας. <br>Η μάχη συνεχίζει,ο Lord Forrester τραυματίζεται, και παρ όλη την προσπάθεια να διαφύγετε μέσω του δάσους, οι Φρέυ πλησιάζουν. Αυτός ξέροντας ότι δεν θα διαφύγει, σου δίνει το σπαθί του οίκου του καθώς και μία μυστική φράση μόνο για τα αυτιά του θείου σου και δραπετεύεις βλέποντας τον να σφαγιάζεται. <br>Το παιχνίδι σε αυτήν την ακολουθία σκηνών χτίζει αρκετά καλά τον κόσμο του και σου υπενθυμίζει ότι βρίσκεσαι στο westeros. οπότε θα υπάρξει πολύ αίμα και προδοσίες όπως αυτή που μόλις βίωσες(foreshadowing). Σκοτώνοντας μάλιστα 2 άτομα του οίκου forrester από τώρα, δείχνει τις άγριες διαθέσεις του και ότι δεν θα χαρίσει κάστανα στον οίκο που χειρίζεσαι.<br>Εδώ πέφτει το intro, ίδιου στυλ με της σειράς, ευτυχώς με την ίδια αγαπητή μουσική, το οποίο με άφησε με θετικά συναισθήματα.<br>Γυρίζοντας στο παιχνίδι ακολουθούμε πάλι τον Gared, που τώρα βρίσκεται επί του δρόμου και κάτω στην οθόνη μας αποκαλύπτεται η τοποθεσία “Forrester Lands”. Dafuq? Από το ίντρο είδαμε την τοποθεσία του κάστρου Ironrath και είναι πιο βόρεια ακόμα και από το Winterfell. Ο αγαπημένος μας χαρακτήρας έκανε κάτι σαν fast travel απ΄ ότι φαίνεται καθώς εμφανισιακά δεν φαίνεται να προέρχεται από διαδρομή τέτοιας απόστασης.<img src="http://i12.photobucket.com/albums/a233/kdom/Capture_zpsoeug7fjk.jpg" alt="Capture_zpsoeug7fjk.jpg" class="bbcode_img" /><br>Φαίνεται και στον χάρτη ότι η απόσταση είναι κάπως, κάπως ίσως... μεγάλη και μάλιστα αρκετά επικίνδυνη. Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε περίοδο πολέμου όπου έχει μόλις εκτυλιχθεί η μεγαλύτερη προδοσία ανάμεσα στις φατριές του βορρά. Δεν είναι και παιχνιδάκι να διασχίσεις τόσο μεγάλη απόσταση αλώβητος και ειδικά όταν είσαι ένας ιπποκόμος που δεν μπορεί καλά καλά να σηκώσει το σπαθί του.<br> Το παιχνίδι γενικώς δεν ασχολείται με τις αποστάσεις. Οι μετακινήσεις λειτουργούν σε fast travel mode, τα κοράκια φτάνουν πιο γρήγορα και από τηλεγραφήματα κ.ο.κ.<br><br>Τελοσπάντων ας μην ασχοληθούμε περαιτέρω με αυτό. Πίσω στο παιχνίδι μας δίνεται για πρώτη φορά ελευθερία κίνησης που περιορίζεται στην μετακίνησή μας επί ενός δρόμου με επιλογές interact: αίμα, ένα νεκρό γουρούνι και ένα παρατημένο κάρο(του πατέρα σου), προφανώς ένα ακόμα από τα ανούσια sections των παιχνιδιών της telltale με μόνο σκοπό το foreshadowing. Είναι κάτι που θα γινόταν να μας παρουσιαστεί μέσω cutscene αλλά η telltale πρέπει να μας θυμίζει που και που ότι παίζουμε παιχνίδι, αναγκάζοντάς μας να χρησιμοποιήσουμε το παρατημένο στην άκρη της πολυθρόνας αριστερό χέρι.<br>  Φτάνουμε λοιπόν σε μια φάρμα που από ότι φαίνεται ανήκει στον πατέρα του πρωταγωνιστή μας ( yeap βοσκός γουρουνιών) όπου 3 στρατιώτες σκοτώνουν ένα γουρούνι. Παράλληλα βλέπουμε και τον πατέρα του Gared θανάσιμα τραυματισμένο, και σύντομα επακολουθεί μάχη αλά QTE. Οι 2 generic τυπάδες πέραν του επονομαζόμενου ξανθού αποδεικνύονται επιπέδου LIDL στις πολεμικές τους ικανότητες οδηγώντας έτσι σε ένα kill και μια επιλογή. Σκότωσε ή δείξε έλεος στον 2ο στρατιώτη. ΠΡΟΦΑΝΩΣ και τον σκοτώνεις τον πούστη, αυτά τα σάπια που λέει “I was following orders” δεν τα πιστεύει ούτε ο ίδιος. Μετά από αυτό ο ξανθός, που είναι μέλος του αντίπαλου οίκου Whitehills,(Παρένθεση εδώ, οι Whitehills είναι οι main antagonists του οίκου σου. Θέλουν εξουσία από το Ironwood το βασικό υλικό που εκμεταλλεύεται ο οίκος σου και έτσι έχει δημιουργηθεί μια παλιά έχθρα στα επίπεδα Πουλόπουλοι-Πολυμενείς) φεύγει λέγοντάς σου ότι θα ενημερώσει τους Bolton και θα την πληρώσεις. <br>Λάθος επιλογή οπότε? Μήπως βιάστηκα να σκοτώσω τον τύπο μεθυσμένος από την έξαψη της μάχης και τώρα θα την πληρώσουν οι Forresters? Nah, η συγκεκριμένη επιλογή είναι άλλο ένα παράδειγμα της ψευδαίσθησης της επιλογής που μας δίνει η telltale στα παιχνίδια της. Long story short, τις ίδιες κατηγορίες θα λάβει ο οίκος σου και στις 2 περιπτώσεις( λογικό καθώς ούτως η άλλως έχεις σκοτώσει τουλάχιστον τον έναν τυπά).<br>Μετά την μάχη πας πάνω από τον πατέρα σου ο οποίος βγάζει 2-3 προτάσεις και ξεψυχάει τσακ μπαμ. Νεκρή και η αδερφή σου λίγο παραπέρα.<br>Στη συνέχεια,λαβωμένος στο πόδι από τον ξανθό,φτάνεις στο Ironrath κουτσά στραβά και λαμβάνεις ιατρική βοήθεια από τον maester. Εδώ έχεις την ευκαιρία να μάθεις λίγα πράγματα παραπάνω για τους Forrester και της διαμάχης τους με τους Whitehill και να σουρθείς στο δωμάτιο δοκιμάζοντας το τραυματισμένο πόδι σου.<br>Μετά από αυτό ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν μέσα η αρχόντισσα Forrester και η κόρη της Talia. Η Talia αμέσως έρχεται σε σένα και σε αγκαλιάζει λέγοντάς σου πόσο λυπάται για την απώλεια της οικογένειάς σου. Ο φλώρος χαρακτήρας μας δεν αντιδρά καθόλου πέραν από μία λυπημένη γκριμάτσα,ούτε ασχολείται να δώσει με την σειρά του τα συλλυπητήρια του στο κορίτσι που έχασε και αυτή πατέρα και αδερφό. Στην συνέχεια ακολουθεί μία μίνι ανάκριση από την αρχόντισσα σχετικά με τα γεγονότα της μάχης όπου μπορείς να πεις αλήθειες ή ψέματα, να αναμασήσεις πράγματα του τύπου “ήταν ο πιο γενναίος στη μάχη” καθώς και να αποκαλύψεις το κρυφό σου μήνυμα. <br>Αμέσως μετά τις ερωτήσεις εισάγονται 2 καινούργιοι χαρακτήρες ο Ser Royland, βετεράνος στρατιωτικός του οίκου με πολλά χρόνια εμπειρίας σε μάχες and with a short temper και ο Duncan, θείος του Gared και καστελάνος του Ironrath. Οι δυό τους μπαίνουν στην αίθουσα φωνάζοντας ο ένας στον άλλο, κάτι που ο παίχτης πρέπει να συνηθίσει καθώς οι διαπληκτισμοί αυτών των 2 έχουν συχνότητα ισάξια τσακωμών Tom and Jerry. Αυτήν την φορά η λογομαχία τους έχει να κάνει σχετικά με τις πράξεις σου νωρίτερα και με το τι πρέπει να γίνει. Τελικά αποφασίζεται να σε στείλουν στο τείχος ασχέτως των επιλογών στο διάλογο. Ο θείος σου λοιπόν σε ξεπροβοδίζει(άσχετο άλλα ούτε που σε χαιρέτησε από την στιγμή που τον βλέπουμε, μάλλον χεσμένο σε έχει) και εκεί του αποκαλύπτεις την φράση μυστικό. Τέλος ανεβαίνεις σε ένα άλογο και κινάς για να φορέσεις τα μαύρα. <br><br>Η σκηνή αλλάζει και τώρα χειριζόμαστε έναν άλλο Forrester, τον Ethan ο οποίος όντας ο μεγαλύτερος γιος εν ζωή(με εξαίρεση τον εξόριστο δευτερότοκο Asher), λαμβάνει δικαιωματικά τον θρόνο. Το θέμα είναι ότι ακόμα είναι νέος και άπειρος και προφανώς εκφράζονται απευθείας οι ενδοιασμοί του για την διακυβέρνηση του οίκου. Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας είναι κάπως καλύτερος από τους άλλους 2 που χειριζόμαστε σε αυτό το επεισόδιο, ακριβώς για τον λόγο ότι μοιάζει πιο αληθινός. Αντιμάχεται την επιθυμία του και της αδερφής του να μην αλλάξει και την υποχρέωση να φερθεί σαν ένας σωστός Lord του οίκου του. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στις επιλογές που μας δίνονται στους διαλόγους στους οποίους συμμετέχει.<br>Πίσω στη δράση, οι νεαροί Forrester  Ethan, Talia και ο μικρός Ryon(μια καρικατούρα του Rikon των Stark) συζητάνε στο δάσος το μέλλον του οίκου τους και βάζουν τον Ethan να υποσχεθεί ότι δεν θα αλλάξει τώρα που θα αποκτήσει την διοίκηση του οίκου. Διακόπτονται από τον Ser Royland ο οποίος μας αναφέρει ότι ο η παρουσία του Ethan απαιτείται στην αίθουσα του θρόνου. Δεν υπάρχει νόημα να αρνηθούμε στην επιλογή που μας δίνεται, έχουμε και κάποιες υποχρεώσεις που δεν αποφεύγονται. <br>Ο επισκέπτης μας είναι ο Lord Whitehill και είναι όπως περιμέναμε, κακός,στρυφνός και ανάποδος. Απαιτεί δικαιοσύνη για τους νεκρούς( ή τον νεκρό) στρατιώτες και τραμπουκίζει ανελέητα τον Ethan. Μόλις μαθαίνει ότι ο χοιροβοσκός στάλθηκε στο τοίχος, τα παίρνει στην κράνα και απειλεί ότι θα γυρίσει με τον λόρδο Bolton για να μας βάλει στην θέση μας σαν άλλος Μαλφόυ. Όπως ακριβώς έκανε και ο ξανθός νωρίτερα.<img src="http://49.media.tumblr.com/0ab146fef593b7e05f98147be72f8de8/tumblr_mppb95TI8g1r94vsso1_500.gif" alt="tumblr_mppb95TI8g1r94vsso1_500.gif" class="bbcode_img" /><br> <br><br>Την ώρα που βαδίζει προς τα έξω μπορείς να πετάξεις μια κατηγορία προς το μέρος του της φάσης “Remember Lord Whitelhill, we are in the right”(λόγια του αέρα) για να ικανοποιήσεις την πιθανή επιθυμία σου να έχεις τον τελευταίο λόγο. Μου άρεσε η πινελιά της telltale εδώ, ουσιαστικά σε τρολάρει βγάζοντας ένα ”He Will…” μήνυμα.<br><br>Και με το πέρας αυτής της σκηνής μεταφερόμαστε στο King’s Landing, στον 3ο POV χαρακτήρα, την Mira Forrester(η μεγαλύτερη κόρη). Οι σκηνές στο King’s Landing είναι οι πιο ενδιαφέρουσες, από την μία επειδή παίζει πολύ διπλωματία, από την άλλη επειδή εδώ εμφανίζονται και μερικοί χαρακτήρες της σειράς. Έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά στην απόδοση των προσώπων των χαρακτήρων και οι φωνές δίνονται από τους original ηθοποιούς βοηθώντας αρκετά την συνολική εμπειρία. <br>Το πρόβλημα εδώ είναι πάλι ο χαρακτήρας που ελέγχουμε. Η Mira είναι υπηρέτρια της Lady Margaery και είναι παντελώς μονοδιάστατη. Είναι σαν να βλέπω μια άψυχη μαριονέτα κάθε φορά που μιλάει ή συναναστρέφεται με κάποιον. Πολλές φορές όταν της μιλάνε, η έκφραση περιορίζεται σε μια περιστροφή των ματιών ή ένα αισχρό animation ανασηκώματος του στόματος, ενώ υπάρχουν περίοδοι που η φιλενάδα της Sera, επίσης υπηρέτρια της Margaery, αρχίζει το μπλαμπλα και η Mira παίρνει ένα αχανές βλέμμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν ακούει το οτιδήποτε. Ακόμα και ο σχεδιασμός του προσώπου της είναι... κάπως. Με κάνει να αναρωτιέμαι το γιατί έχει δοθεί περισσότερη προσοχή στον σχεδιασμό της Sera, μιας δευτερεύουσας χαρακτήρα αντί για της βασικής που ελέγχουμε, από τα looks μέχρι τις εκφράσεις.<br><br> Πιθανώς, όπως και με τον Gared, η telltale προσπαθεί να μας παρουσιάσει μέτριους POV χαρακτήρες τόσο σε εμφάνιση όσο και σε προσωπικότητα, αφενός για να δεθεί ο μέσος παίχτης πιο εύκολα μαζί τους(να γίνει ένα με τον χαρακτήρα όπως λέμε αλλιώς) και αφετέρου για να δυσκολευτούν στην εύρεση λύσης όταν θα τους πέσουν η μία δοκιμασία πίσω από την άλλη. Αυτό συνεπάγεται δυσκολότερες επιλογές για τον παίχτη καθώς καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα για σχεδόν την κάθε σκηνή στην οποία ο εκάστοτε πρωταγωνιστής μας πρέπει να βάλει σε λειτουργία την φαία ουσία του. Καταλαβαίνω ότι παίζουμε ένα interactive visual novel στο οποίο οι χαρακτήρες σκέφτονται και δρουν σχεδόν καρμπόν με τον παίχτη αλλά όταν απαιτείται από εμένα να διαλέγω ανάμεσα σε φράσεις, σε οποιοδήποτε διάλογο δεν εμπεριέχει απλή κατάφαση ή άρνηση, δεν μπορώ να εκτιμήσω το άτομο το οποίο χειρίζομαι. <br>Κλείνω αυτήν την πολύ μεγάλη παρένθεση και επανέρχομαι. Η πρώτη επαφή μας με την Mira είναι μέσα στο δωμάτιο της, όπου κοιτώντας τριγύρω μπορούμε εκτός ορισμένων ψιλο-αδιάφορων αντικειμένων, να διαβάσουμε ένα γράμμα από την αρχόντισσα Forrester η οποία μας ζητάει ξερά να πείσουμε την μέλλουσα βασίλισσα να βοηθήσει τον οίκο μας.<br>Ακούμε ένα χτύπημα στην πόρτα και ανοίγοντας βλέπουμε ένα νεαρό ρακένδυτο αγόρι που έχει έρθει να προσθέσει κάρβουνο σε ένα κιουπί του δωματίου μας.(Το παιχνίδι, μας το αποκαλεί coal boy άλλωστε) Το αγοράκι αυτό το κοίταγα με μισό μάτι από την στιγμή που το είδα στην πόρτα. Και τα βιβλία να μην έχεις διαβάσει, λίγο πολύ παρουσιάζεται και στην σειρά, ότι ο Varys και η Cercei έχουν μια στρατιά από αλητάκια ρουφιάνους σαν και αυτό, να τους λένε χαρτί και καλαμάρι τι συμβαίνει πίσω από τις πλάτες τους. Το αφήνω λοιπόν να αλλάξει στα γρήγορα τα κάρβουνα και μετά το ξαποστέλνω κακήν κακώς γιατί περιμένουμε επίσκεψη από την Margaery. <br>Με την είσοδό της η πριγκίπισσα των Tyrell μας ενημερώνει ότι η βασίλισσα απαιτεί την παρουσία μας στην αίθουσα του θρόνου, καθώς ως μέλος οίκου συμμάχου των Starks στον πόλεμο η υποταγή σου στο στέμμα κρίνεται αμφίβολη. <br>Καθώς μεταβαίνετε προς τα εκεί σου υπενθυμίζει ότι πρέπει να πεις στην βασίλισσα αυτά που θέλει να ακούσει και να μην προδώσεις τα αληθινά σου αισθήματα. Απολύτως λογικό.<br>Στην αίθουσα του θρόνου συναντάμε για πρώτη φορά άλλους 2 χαρακτήρες της σειράς, την Cersei προφανώς, και τον crowd favorite αδερφό της, Tyrion. Η Cersei στην εξονυχιστική ανάκριση που ακολουθεί μας υπενθυμίζει το πόσο εριστική χαρακτήρας είναι, τερματίζοντας την κλίμακα bitchyness της ακόμα και για τα επίπεδα της σειράς. Προφανώς ξέροντας το τι άτομο είναι, ανοίγουμε το μαγνητόφωνο και της απαντάμε ό,τι θα την απογοητεύσει λιγότερο(γιατί να ικανοποιηθεί δεν παίζει) στην πληθώρα ερωτήσεων που μας διατυπώνονται. Μας ρωτάει εντέλει τι θα επιλέγαμε, ανάμεσα στο στέμμα και στο άτομο που υπηρετούμε, αν υπάρξει σύγκρουση συμφερόντων. Η επιλογή μου εδώ ήταν μία από τα ίδια, δηλαδή το στέμμα. Με το που επιλέξεις την συγκεκριμένη απάντηση, η Margaery σου ρίχνει ένα λοξό βλέμμα καχυποψίας συνοδευόμενο από το γνωστό μήνυμα του ότι θα το θυμάται, πράγμα που με κάνει να απορώ, καθώς πράττω ακριβώς ότι μου είπε αυτή να κάνω προτού μπούμε στην αίθουσα.<br>Επιτέλους η ανάκριση λαμβάνει τέλος και κινούμαστε να φύγουμε. Ο Tyrion μας συνοδεύει μέχρι την έξοδο και μας κάνει μια πρόταση. Ως θησαυροφύλακας μπορεί να προσφέρει στον οίκο μας την υποστήριξη από το στέμμα αγοράζοντας Ironwood αποκλειστικά από εμάς. Προς τιμήν του μας προειδοποιεί ότι μια συμμαχία μαζί του θα έχει επιπτώσεις και θα εξοργίσει την Margaery και την Cersei. Δέχομαι την πρότασή του μόνο και μόνο επειδή ξέρω με τι χαρακτήρα έχω να κάνω.<br>Επιστρέφοντας στο δωμάτιο της πριγκίπισσας, μας παρουσιάζεται επισήμως η Sera(την είδαμε νωρίτερα απλά να ακολουθεί την Margaery χωρίς συστάσεις) και αμέσως καταλαβαίνουμε τι φαφλατού είναι. Τα θέματα διαλόγου ή μάλλον σχεδόν μονολόγου περιλαμβάνουν κουτσομπολιό, όνειρα για γάμους και το πόσο πολύ θα ήθελε να γίνει βασίλισσα. Ακριβώς δηλαδή όσα θα έλεγε κάποιος ο οποίος θα σε πρόδιδε για λίγα αργύρια. <br>Φαίνεται ήδη ότι στο King’s Landing δεν έχουμε κάποιο άτομο που να μπορούμε να εμπιστευτούμε ούτε στο ελάχιστο.<img src="http://static.fjcdn.com/pictures/Cringe+comp+numbruh+1_ca7b38_5309009.jpg" alt="Cringe+comp+numbruh+1_ca7b38_5309009.jpg" class="bbcode_img" /><br><br>Η δικιά μας φοράει ένα κανονικότατο poker face όσο η άλλη μιλάει, μέχρι που τις διακόπτει η Margaery. Εδώ έχεις την ευκαιρία να ζητήσεις την βοήθεια της, αναφέροντας το γράμμα από την μάνα. Παράλληλα σου δίνεται και η επιλογή να διώξεις την Sera για να τα πείτε ιδιαιτέρως. Χμ, άσε μην κατασκοπεύει για καμιά Cersei λέω, βγάλ’την έξω. Η Margaery μας εκμυστηρεύεται ότι ένα τέτοιο αίτημα δεν θα γίνει εύκολα αποδεκτό από τον Joffrey αλλά προτίθεται να προσπαθήσει.<br></span>

 

[renivid anul]

Double post γιατί ξεπερνάω τους συνολικούς chars<br><span class="bbcode_spoiler">Επόμενη σκηνή χειριζόμαστε δυστυχώς ξανά τον Gared, ο οποίος περπατάει νύχτα με το άλογο του όταν ακούγονται από μακριά κραυγές. Το άλογο τρομάζει και το βάζει στα πόδια αλλά τον πρώην ιπποκόμο μας δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρει, το κοιτάει απλά σε φάση “ωχ κρίμα πάει το άλογο”. Κοιτώντας για την πηγή της φωνής φτάνεις σε ένα ξέφωτο όπου βρίσκονται μερικοί στρατιώτες και ένας κρατούμενος που εμφανέστατα βασανίζεται. Αιτία αυτού δεν είναι κανένας άλλος από τον πιο chaotic evil χαρακτήρα στο σύμπαν του Μάρτιν,  τον Ramsay Snow. Αυτή η σκηνή λειτουργεί ξεκάθαρα για να εδραιώσει και να υπενθυμίσει τι εστί Ramsay καθώς και για να ειδοποιήσει τον παίχτη ότι τελικά οι Whitehills φτάνουν με τις ενισχύσεις που μας έλεγαν. Σε κάποια φάση ο μπάσταρδος Bolton ακούει έναν θόρυβο από τον βράχο που κρυβόμαστε οπότε κάνει νόημα σε έναν στρατιώτη να ελέγξει. Επιλογή εδώ, τρέξε ή μείνε στην θέση σου. Το πως είναι δυνατόν να τρέξεις και να μην σε πάρουν χαμπάρι είναι πέραν της κατανόησης μου, επέλεξα να μείνω διότι προφανώς ο στρατιώτης κάνει μεταβολή ελάχιστα πριν σε βρει όπως ακριβώς γίνεται σε κάθε hiding sequence που έχουμε δει ποτέ σε telltale παιχνίδια. Τελικά σαν μπόνους για το αν κάτσουμε εκεί, ρίχνουμε μια ματιά στον νεκρό πρώην κρατούμενο και βλέπουμε όλο το δέρμα από μπρος να λείπει. Άουτς, αν και αναμενόμενο, προερχόμενο από τον Ramsay.<br><br>Πίσω στο Ironrath με τον Ethan, ένας κλέφτης υπήκοος που πιάστηκε στα πράσα να αυτομολεί, ρίχνεται μπροστά σου για να αποφασίσεις την τύχη του. Ο τύπος έχει και το θράσος να αρχίζει να φωνάζει για το πόσο καταδικασμένοι είστε τώρα που θα έρθουν οι Bolton, οτι θα ακολουθήσουν και άλλα τέτοια περιστατικά και στο τέλος να ζητήσει και το έλεος σου. Λολ τράβα στο τείχος αγαπητέ, ευκαιρία να δούμε από το επόμενο επεισόδιο αν θα είσαι εκεί. Άλλες επιλογές είναι να του πάρεις τα δάχτυλα ή να τον αφήσεις ελεύθερο(ούτε καν). Όταν μιλάς σε λίγο με την Talia, σου την λέει επειδή υποτίθεται δεν θα άλλαζες. Χέσε μας αδερφή, μήπως να τους επιβραβεύουμε κιόλας τους λιποτάκτες;<br>Τώρα μας δίνεται ένα περιβραχιόνιο το οποίο πρέπει να δώσουμε σε όποιον επιλέξουμε ότι θα πάρουμε ως προστάτη, θα του παραχωρήσουμε δηλαδή περισσότερη εξουσία, ανάμεσα στους Royland και Duncan. Μας δίνεται μια μίνι ελευθερία κινήσεων στο προαύλιο του κάστρου όπου μπορούμε να συνομιλήσουμε με διάφορους χαρακτήρες. Εδώ βλέπουμε για πρώτη φορά τον Malcolm, αδερφό της μάνας(άρα θείος σου) ο οποίος μας ενημερώνει ότι η αρχόντισσα Forrester σκοπεύει να τον στείλει στο Essos να φέρει πίσω τον δευτερότοκο γιο Asher. Τώρα δεν έχεις να κάνεις καμία σοβαρή επιλογή, αργότερα όμως η μάνα σου θα σου ζητήσει την άδεια για να τον φέρει πίσω, είναι άλλωστε πιο έμπειρος από εσένα. Ότι και να επιλέξεις εδώ δεν έχει σημασία(μα τι έκπληξη), καθώς ο Malcolm θα σταλεί μετά το τέλος του επεισοδίου όποια και να ήταν η επιλογή σου.<br> Άλλο σημείο που θέλω να θίξω εδώ είναι μία συζήτηση που έχεις με τον καστελάνο Duncan. Σε ενημερώνει λοιπόν ότι οι προμήθειες στο κάστρο τελειώνουν και σε περίπτωση που έχουμε κάποιου είδους πολιορκία καλό θα ήταν να έχουμε έξτρα φαγητό. Σου τίθεται το ερώτημα αν θες να απαιτήσεις από τους υπηκόους σου να δώσουν στον οίκο τρόφιμα- φόρο όπως είθισται σε περιόδους πολέμου ή όχι. Αν δεν κάνω λάθος, τον συγκεκριμένο διάλογο μπορεί να τον χάσεις αν αποφασίσεις να μεταβείς αμέσως στην επιλογή του προστάτη. Με ενοχλεί αφάνταστα η λογική του παιχνιδιού εδώ. Όταν μου τίθεται ένα τέτοιο δίλημμα περιμένω να δω κάποιου είδους επίπτωση(π.χ. μείωση ηθικού αν πάρω τα τρόφιμα, συνέπειες θετικές ή αρνητικές αν πω όχι). Το θέμα είναι ότι η telltale δεν θεωρεί την συγκεκριμένη επιλογή canon οπότε και να επιλέξω εγώ να απαιτήσω τα τρόφιμα δεν θα αλλάξει τίποτα στο παιχνίδι, ούτε καν μετέπειτα διάλογος. Η επιλογή υπάρχει εκεί απλά για να λέμε ότι υπάρχει.<br>Καλώντας το μικρό συμβούλιο τελικά, αφού αφήνεις τους 2 υποψηφίους να κοκορομαχούν για κάποια ώρα καλείσαι να επιλέξεις. Εγώ διάλεξα τον Ser Royland επειδή μου έβγαζε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ως άτομο. Μπορεί να είναι οξύθυμος και παράτολμος αλλά με όσα έχεις μάθει για το υπόβαθρό του φαίνεται πιστός στον οίκο. Όποιον και να επιλέξεις ο άλλος παρεξηγιέται αλλά δεν έχουμε αποχώρηση από το τραπέζι. Αποφασίζεις τώρα πού θα συναντήσεις τον Ramsay, στην πύλη με στρατιώτες ή απευθείας στην αίθουσα θρόνου. Δύσκολη επιλογή, επέλεξα την πύλη, διότι απ΄όσα έχουμε δει σε βιβλία και σειρά το απλό γλύψιμο δεν έχει επίδραση πάνω του, λέω μπας και εκτιμήσει μια παράτολμη κίνηση. Αν και ήταν μια πολύ αμφίβολη επιλογή.<br><br>Επόμενη σκήνη, King’s Landing. Η Mira αράζει στο δωμάτιο της εργοδότριάς της και η Sera εισέρχεται εμφανώς λυπημένη που δεν την εμπιστεύτηκα. Oh well, sorry. Στην συνέχεια μπαίνει και η Margaery και σου λέει δείχνοντάς σου το σχισμένο φόρεμά της, ότι το αίτημά της δεν έγινε δεκτό και μάλιστα βρήκε τον μπελά της. Η Mira αρχίζει αμέσως τις συγγνώμες και η Margaery μαλακώνει κάπως. Βγαίνοντας για να στείλεις κοράκι στην οικογένεια με τα κακά μαντάτα, συναντάς πάλι τον νεαρό καρβουνιάρη ο οποίος σου προσφέρει την βοήθειά του απλα επειδή του φέρεσαι καλά, παρόλο που τον αποφεύγεις όταν τον πρωτοβλέπεις. Σαφώς και η αντίδρασή μου ήταν κάπως έτσι:<img src="http://socialinns.com/wp-content/uploads/2013/08/leonardo-dicaprio-inception-movie-meme-face.jpg" alt="leonardo-dicaprio-inception-movie-meme-face.jpg" class="bbcode_img" /><br><br><br>Και φτάνουμε αισίως στην συνάντηση με τον Ramsay. Αφού τον αφήνουμε κανά δίλεπτο να περιμένει στην πύλη, κατεβαίνουμε να τον προυπαντήσουμε. Οι αντιδράσεις του είναι αρκετά ομαλές για άτομο εξουσίας που το έχεις να περιμένει με κατεβασμένη την καγκελόπορτα, περίμενα να θέλει το τομάρι μου όταν θα με έβλεπε. Μπαίνοντας μέσα παρατηρεί την επίδειξη δύναμής μας(4 στρατιώτες) και προφανώς δεν εντυπωσιάζεται.<br>Του παρέχουμε μια ασπίδα φτιαγμένη από Ironwood την οποία καρφώνει με ξαφνική κίνηση για να μας τρομάξει. Το υλικό αντέχει και προς το παρών είμαστε ασφαλείς. Μαζί με τον Ramsay ακολουθεί και ο μπουλούκος Whitehill τρίβοντας τα χέρια του.<br>Μεταβαίνουμε τώρα στην αίθουσα του θρόνου όπου ο Ramsay απαιτεί να πέσουμε στο γόνατο και να δηλώσουμε υποταγή στους Bolton. Όσο και να ήθελα να του πάω κόντρα, το να μην έσκυβα θα ήταν πιο suicidal και από την επιλογή του Eddard Stark να τα βάλει  head- on με τους Lannister. <br>Στη συνέχεια ο Ramsay μας ενημερώνει ότι το στέμμα χρειάζεται το Ironwood, αλλά τον έλεγχο της διακίνησής του θα λάβουν τώρα οι Whitehill. Μπορείς με επιχείρημα να τον πείσεις να αφήσει την παραγωγή μισή- μισή(Μικρής σημασίας, θα την χάσεις ολόκληρη έτσι και αλλιώς σε μετέπειτα επεισόδιο).<br>Και ως εδώ ήταν ο διάλογος. Στη συνέχεια μας ανακοινώνεται ότι θα τοποθετηθεί φρουρά των Whitehill σε μόνιμη βάση στο οχυρό μας. Προφανώς αντιδράσεις υπάρχουν μπόλικες αλλά ο Ramsay δεν έχει τελειώσει ακόμα. Αρχίζει να δείχνει ενδιαφέρον για την αδερφή σου, την αρπάζει από το μπράτσο και απειλεί να την πάρει μαζί του. Ο καψερός Ethan μπαίνει στην μέση για να την προστατέψει και τρώει ένα μαχαίρι στον λαιμό. Μην ρωτάτε γιατί ο Ser Royland είναι καθ’ όλη την διάρκεια της συνάντησης με το χέρι στο ξίφος αλλά ποτέ δεν κάνει τίποτα παρά να απειλεί. Είναι το κλασσικό παράδειγμα του: σκύλος που γαβγίζει δεν δαγκώνει. Α και παίρνουν και τον μικρό αδερφό κρατούμενο οι Whitehill. Πλήρης αποτυχία για τον οίκο μας δηλαδή. <br>Δεν μπορώ να πω ότι περίμενα τον θάνατο πρωταγωνιστή αλλά δεν με σόκαρε κιόλας(τα έχουμε ξαναδεί και στην σειρά 1η season με τον περιβόητο αποκεφαλισμό). Να πεις οκ εγώ παίζει και να το άξιζα διότι τον άφησα να περιμένει στην πύλη. Κάποιος παίχτης ο οποίος του έγλειφε τον κόλο από την αρχή γιατί να καταλήξει έτσι επειδή αυτό αποφάσισε η telltale. Σου δίνει και μια τελευταία εξοργιστική επιλογή όπου ότι και να επιλέξεις πεθαίνεις ούτως η άλλως, ακόμα και μούγκα να κάτσεις ατύχησες. Το σενάριο έχει ήδη γραφτεί. <br><br>Αυτό με εκνευρίζει με την telltale. Διαφημίζει τα παιχνίδια της για το πόσο δίνουν την ευκαιρία στον παίχτη να μεταβάλει τον in-game κόσμο με τις επιλογές του, ενώ στην πραγματικότητα η διαδρομή είναι linear άρδην. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Και στα walking dead και wolf among us τα ίδια έκανε η telltale. Καμία προσπάθεια βελτίωσης σε αυτόν τον τομέα και απορώ γιατί, εφόσον οι υπόλοιποι τομείς του παιχνιδιού δεν είναι βελτιωμένοι από τους προκατόχους ούτε στο ελάχιστο. Τα ίδια ξεπερασμένα γραφικά έχει, τα ίδια pre-rendered backgrounds,τα ίδια animations. Δεν είναι τυχαίο ότι στο project υπήρχε μόνο ένας προγραμματιστής. Τα sections που μας δίνεται μία ελάχιστη ελευθερία κινήσεων για να θυμόμαστε oτι παίζουμε παιχνίδι και όχι οτι βλέπουμε ταινία, είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ακόμα και το Codex είναι ελλιπές. Πέραν από τους Forrester δεν αναφέρεται κανένας άλλος χαρακτήρας και επίσης δεν ανανεώνεται μετά τις επιλογές μας που επηρεάζουν κάποιους εξ αυτών.<br>Και στην τελική, η συνολική εμπειρία είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Το παιχνίδι καταφέρνει να σε κάνει immerse μέχρι ενός βαθμού αλλά τα διάφορα προβλήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω σε προσγειώνουν στην πικρή πραγματικότητα. Οτί το παιχνίδι δεν καταφέρνει να μπει στο πετσί του κόσμου του Game of Thrones. Αν υπάρχει κάτι που αγαπήσαμε στην σειρά ASoIaF, αυτό είναι οι γκρίζοι του χαρακτήρες. Όχι η κλασσική μάχη καλού-κακού. Στο παιχνίδι αυτό έχει γυρίσει σε generia Forresters(καλοί), Whitehill(κακοι). Ακόμα και οι χαρακτήρες της σειράς που εμφανίζονται είναι αυτοί που κλίνουν προς τη μια μεριά: Ramsay,Cersei(evil), Tyrion,Margaery(good). Που είναι άτομα σαν τον Varys ή τον Littlefinger, τα οποία δεν είμαστε ποτέ σίγουροι με ποιανού την μεριά είναι; <br><br>Αλλά δεν βαριέσαι, σκοτώσαμε τον έναν βασικό χαρακτήρα<img src="http://i12.photobucket.com/albums/a233/kdom/roflbot_zpsoj9cubhg.jpg" alt="roflbot_zpsoj9cubhg.jpg" class="bbcode_img" /><br><br>Και με αυτό κλείνω αυτό το 9-σέλιδο rant για το 1ο επεισόδιο. Οι απόψεις μου αυτές είναι ατόφιες, αυτές που είχα δηλαδή ολοκληρώνοντας το 1ο επεισόδιο, χωρίς να έχω δοκιμάσει ακόμα τα επόμενα. Το μεν αστείο είναι ότι ολοκληρώνοντας αυτό το κείμενο  έχω παίξει και τα επόμενα 2 επεισόδια και το δε αξιοπερίεργο είναι ότι μου άρεσαν περισσότερο. Περίμενα μετά το χάλι του 1ου να με πάει σχοινί- κορδόνι και στα υπόλοιπα, οπότε εν μέρει διαψεύσθηκα. Η ψευδαίσθηση είναι ακόμα εκεί προφανώς, αλλά τουλάχιστον οι χαρακτήρες, τόσο το νέο αίμα, όσο και οι 2 που έθαψα προ ολίγου έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν δείγματα καλύτερης γραφής. Η ιστορία στο King’s Landing ειδικά είναι ολίγον καθηλωτική. Μακάρι να συνέχιζε έτσι αλλά η γενική ροπή στο web (60-70 metacritic- κοινό και critics) δεν μου αφήνει πολλές ελπίδες. Η νεκροψία θα δείξει...</span>

 

[kara]

Μπράβο για το πόστ. Δεν το διάβασα διότι δεν βλέπω τη σειρά και δεν θα καταλάβω κάτι, αλλά μπράβο που κάθισες και το ανέλυσες τόσο. Από περιέργεια πήγα να δω τις βαθμολογίες του Στέφανου. Έχει βάλει 92,92,93,85,91,93. Φαίνεται ξεκάθαρα πιστεύω πως το παιχνίδι είναι ελαφρώς σάπιο όπως και οτιδήποτε παίρνει κάτω από 96 και είναι Telltale. Τρομάζω για την αθλιότητα του episode 4 που έχει βάλει 85 αυτό θα του κόστισε.<br>
<div class="bbcode_center" style="text-align:center">

 

[renivid anul]

ΑΝ ρίξεις μια ματιά metacritic, το game of thrones είναι η μόνη σειρά της telltale που βρίσκεται στην κίτρινη ζώνη..

 

[Borracho]

Μερακλίδικη ανάλυση, χαιρετίζω σε, Ρενιβίντ Ανούλ :salute:<br><br>Καθώς δεν τυχαίνω μεγάλος fan του τηλεοπτικού Game of Thrones (το παρακολουθώ ως ευχάριστη σαπουνόπερα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα το χαρακτήριζα "απαραίτητη" θέαση), δεν είχα την παραμικρή απαίτηση/προσδοκία για την αληθοφάνεια και το lore του κόσμου. Το αντιμέτωπισα ως ένα έργο σκοτεινής φαντασίας. <br><br>Από εκεί και πέρα, οι βούπες πρωταγωνιστές, σχεδόν μου άρεσαν. Έχω μπουχτίσει να παίζω ήρωες, μεσσίες, σωτήρες και γενικότερα γαμώ-και-δέρνω-και-δεν-νιώθω τύπους. Ο χωριάτης χοιροβοσκός μου έκατσε ως ευχάριστη αλλαγή από τον ηρωϊσμό.<br><br>Τέλος, μέχρις ότου η Telltale διπλασιάσει το κόστος παραγωγής της, ποτέ μα ΠΟΤΕ δεν παίζουμε το ίδιο σημείο δυο φορές, γιατί φυσικά αποκαλύπτεται πόσο γραμμικά είναι τα πάντα. Η "ψευδαίσθηση της επιλογής" ήταν και παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος των δημιουργιών της. Αν κρίνεις τα διαδραστικά της φιλμ ως κανονικά, παιχνιδένια παιχνίδια, θα βρεθούν ανατριχιαστικά λειψά. Από την στιγμή που αποδέχεσαι τους εγγενείς περιορισμούς της φόρμουλας όμως και συμφωνείς να αναχωρήσεις μαζί τους, ζεις την περιπέτεια. <br><br>Δηλαδή όσο έπαιζα το Game of Thrones, μόνο στο τέταρτο επεισόδιο ένιωσα να βαριέμαι και να μην έχει ουσιαστικό αντίκτυπο καμία από τις επιλογές μου. Στα υπόλοιπα, το ζούσα το πράγμα. <br><br>Αλλά έξοχη ανάλυση, ακόμα και αν διαφωνώ σε σημεία, μου αρέσει το πόση προσοχή έδωσες στην λεπτομέρεια.

 

[Grotenfrod]

Άιντε να κάτσω να το παίξω στις γιορτές για να διαβάσω αυτό το spoiler.