Γεροντική Ενδοσκόπηση Vol. 1: Ποιό είναι το πρώτο φιλμ που θυμάστε να σας διαμορφώνει και γιατί;

[Borracho]

Εδώ στα ΚΑΠΗ, έχουμε άφθονο χρόνο για δύο πράγματα :

Πέταγμα φελλού στο βαρέλι (ξέρω τί διάβασες αρχικά και μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι,αλλά ΟΧΙ) και λυσσασμένα αυτάρεσκη ενδοσκόπηση.

Σκεφτόμουν λοιπόν πόσο μεγάλο αντίκτυπο έχει στην μετέπειτα πολιτιστική μας ανάπτυξη το πρώτο φίλμ που μας εντυπωσιάζει, που αντιλαμβανόμαστε βαθιά και προσωπικά. Σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν συμβεί αυτό. Και για να το κάνουμε πιο ευχάριστο, δύο κανόνες : ο καθένας μπορεί να αναφέρει μία μονάχα ταινία και έχει μια-δυο παραγράφους να περιγράψει γιατί τον εντυπωσίασε και ποιά στοιχεία του έμειναν ως και τα σήμερα.

Είναι κάτι μεταξύ νοσταλγικού 'Ο Παππούς Θυμάται' ντοκιμαντέρ και αδιέξοδης μαλθακής αυτοψυχανάλυσης. Το καλυτερότερο δηλαδή.

Για μένα ήταν οι 7 Σαμουράι ( Die sieben Samurai (1954) - IMDb).



Μέναμε ένα καλοκαίρι σε ένα φιλικό σπίτι, πρέπει να ήμουν τεσσάρων χρονών. Έπαιζε μια μεγάλη στίβα με βιντεοκασέτες 'για τα παιδιά'. Την πρώτη φορά που το είδα, μαγεύτηκα. Μου φαινόταν τεράστιο, εξωγήινο, ανυπέρβλητα επικό. Ρώταγα τη μάνα μου να μου εξηγεί τα πάντα. Ποιός ήταν ο καλός, ποιός ο κακός, γιατί το 'να, γιατί τ' άλλο. Εκείνο το καλοκαίρι πρέπει να το βλέπαμε κάθε μέρα με τον αδερφό μου. Είχαμε μάθει τις χορογραφίες των μαχών απέξω. Χαρά στο κουράγιο της.

Τί είχε μέσα το κοκτέηλ : μια βασική και αρχέγονη διαμάχη μεταξύ δικαίου και άδικου, αρκετά απλή ώστε να την καταλάβουν και τετράχρονα πιτσιρίκια. Μια παρδαλή συμμορία απρόθυμων σωτήρων, συσπειρωμένων κάτω από μια αόριστη αλλά πανίσχυρη ηθική επιταγή. Με άλλοθι κιόλας. Το κάναν για τα λεφτά. Τάχα μου. Πλούσια δράση με εκρηκτική χορογραφία. Τοπία και φωτογραφίες που θα μπορούσαν να είναι και στον Άρη. Όλα στον πυρήνα τους, τόσο κοντινά και ανθρώπινα, που θα μπορούσαν να συμβαίνουν και στο χωριό.

Όλα τα παραπάνω, εξακολουθούν να με συγκινούν και σήμερα. Η ψυχή δεν αλλάζει.

 

[Χειρομαλάχτης]

ρε μπορατσε μας δουλευεις τωρα? βαζεις τον πηχη στον θεο. εβλεπες κουροσάουα (το λεω ετσι για να εκνευρισω αφορητα τους μαμακυθους και να φανω αχρειαστα "κουλτουριαρης") στα 4 ?? στα 4 εγω ημουν αρχιμαμακυθος οπως καθε παιδακι που σεβεται τον εαυτο του. αλλά τωρα φαινεσαι γαματοκουλτουρώριμος κι εμεις πουθεναδες, οπότε εκνευριζομαι και δεν γραφω τιποτα.


ΨΕΜΜΑΤΑ. θα γραψω κι εγω. ηταν στα 15 περιπου. "Βreathless" του Jim McBride με γκηρ και καπρισκι. ρημεικ υποτιθεται του a bout de souffle του γκοντάρ. οπότε αμεσως αμεσως καταλαβαινουμε οτι οι κουλτουροκριτικοι το εθαψαν παντου sans voir. για την παρεα τοτε, ομως, ηταν ευαγγελιο. ο ριτσαρντ ηταν ατομαρα, ο ριτσαρντ ακουγε τζερυ λη, ο ριτσαρντ ηταν μπηχτης. και ηταν και τοσο ανωριμος και γοητευτικος οσο επρεπε. ροουλ μοντελ για εναν εφηβο της εποχης.

καταλαβαινεις το κονσεπτ. ξεραμε ολες τις ατακες απ εξω, οι σκηνες περασαν στο dna της παρεας, τα τραγουδια (το suspicious minds ΠΟΤΈ δεν ταιριαξε καλυτερα σε σκηνη απ οτι στην σκηνη ΕΚΕΙΝΗ), ακομα και τον σιλβερ σερφερ απο κει τον αγαπησα.
ενταξει, και το φιναλε δυνατό, ολα λειτουργουσαν αψογα οπως πιστευα και πιστευω ακομα. η βαλερι κουτσουρο, αλλά γλύκα, και ο ριτσαρντ μαγνητης και περιεργα καλος στον ρολο, ισως επειδη ακριβως επαιζε την ζωη του κατα καποιον τροπο.

αυτα. δειτε το κι εσεις ρε. μην ειστε ταρτουφοι. θα σας αρεζει.

Spoiler: απο το φινάλε της περιπετειας... :LOL:

 

[Borracho]

Πόσο. Εργάρα. Το. Breathless. Καταστροφές μας έκαμε.

Και να, βλέπεις, το 95% των όσων μας διαμορφώνουν, είναι τόσο τυχαίο. Το σπίτι που μέναμε δεν ήταν κανά κουλτουρόσπιτο, ούτε οι δικοί μου τίποτε ισοβίτες του Μεγάρου. Έτυχε να 'χουν συλλογή με 'κλασσικά έργα' σε βιντεοκασέτες. '7 Σαμουράι' έγραφε απέξω, καράτε για τα παιδιά θα 'ναι, σκέφτηκε η μάνα μου, μας το 'βαλε. Οργανική ανακάλυψη, η απόλυτη μαγεία.

Τώρα κάθεται ο άλλος αγάμητος τριάντα χρόνια, θυμάται να γίνει κουλτουριάρης, διαβάζει τί είναι κούλ κι αγκομαχάει να το χωνέψει ενώ η ψυχούλα του τσουτσουρίζει για σπάντεξ και παραμύθι. (Γειά σου ΑΛΕΚΥΘΟΥΚΟ). Το καλύτερο είναι που νομίζει πως μόλις στεφθεί Υψηλός Κουλτουρομπάμιας, θα του έρθουν ξαφνικά κοπαδιαστά τα κορίτσα. Ως και οι σαρμάδες της DC ξέρουν πως δεν πρόκειται να συμβεί αυτό στον αιώνα τον άπαντα.

 

[Χειρομαλάχτης]

επειδη ακριβως ειναι τοσο τυχαιο, το τι θα σου κλικαρει, ειδικα στα πρωτα χρονια της διαμορφωσης, εγω δεν τα βαζω ουτε με τους μαμακυθους, περα απ το χαβαλε που κανουμε εδω μεσα. αυτο τους ελαχε, αυτο γουσταρανε.
(οκ βεβαια, μετα τα 40 αν συνεχιζεται αυτη ηκατασταση με τα δερματινα βρακιά, μπορει να μη μας φαινεται τοσο υγιές, αλλά ποιοι ειμαστε εμεις που θα κρινουμε? εχουμε κι εμεις σκελετους στην ντουλαπα μας )

 

[Borracho]

Ε ναι, η καζούρα της Μπριγκάντας των Σαρμάκυθων είναι 80% για το χαβαλέ (όχι πως δεν τους αξίζει η πλήρης κοινωνική απαξίωση δηλαδή, αλλά είμαστε ψυχοπονιάρηδες και ανεκτικοί αρχόντοι), δεν φταίξαν τα παιδιά τότε.

ΦΤΑΙΝΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ, ΓΑΒ-ΓΟΥΒ.

 

[Chronomancy]

Get a room!

 

[Great0ldOne]

Είπα να μπω να απαντήσω σοβαρά, και βλέπω το topic έχει ήδη μπει σε άλλες ατραπούς. Οπότε δεν βαριέσαι, Τα Χελωνονιντζάκια, τα σωστά, τα πρόστυχα του 1990.

 

[Χειρομαλάχτης]

γκου, γιατι μας πληγωνεις? αφου απαντησαμε σοβαροτατα νομιζω, οι 2 πρωτοι στο θρεντ, μετα το κανιβαλισαμε λιγο. αλλά πληζ, δωκε σοβαρη απόκριση.
νομιζω συμφωνει κι ο θρεντ σταρτερ.
κι εσυ, χρονό. ασε τα δωματια και δωσε γνώση.

 

[lelos kounelos]

Yojimbo, η ταινια που με εκανε να συνειδητοποιησω τι ειναι ο ποιοτικος κινηματογραφος και να εκτιμησω με διαφορετικο τροπο δεκαδες αλλες ταινιες. Εαν δεν υπηρχε η ΕΡΤ, το Yojimbo καθως και αλλα κινηματογραφικα μαργαριταρια, θα μας ηταν αγνωστα.
Τα πλανα, οι χαρακτηρες και οι ατακες ειναι μια πολιτιστικη παρελαση που περναει μεσα απο ποταμια αιματος, ακρωτηριασμους και οχι μονο δεν λερωνεται αλλα αφηνει και ενα πολυ ωραιο χιουμορ, μαυρο σε στιγμες, που σημερα δεν υπαρχει στον κινηματογραφο. 18 ατομα εκοψε ο ηρωας της ταινιας και κανενας δεν περιμενε την σειρα του για να επιτεθει, οπως γινεται σε αλλες ταινιες, γιατι ο φοβος τους παιζει ολους σαν μαριονετες.

βγαινω λιγο εκτος.
Αντι για ταινια του Κουροσαβα, προτεινω οποιοδηποτε video που αναλυει την τεχνικη του Κουροσαβα.
Θα αφησω ενα εδω, για αυτους που βαριουνται. Κανει και μια ωραια συγκριση με τους Avengers.....

 

[nitro912gr]

Το Lion King, το πρώτο, το ορθόδοξο.

 

[Borracho]

Θέλουμε και το ΓΙΑΤΙ Νίτρε.

 

[Chronomancy]

Το Braveheart.

Τα είχε όλα. Δυνατούς χαρακτήρες. Μάχη του καλού με το κακό, υψηλά ιδανικά, σπαθιά, αίμα, ξεβράκωτους Σκωτζέσους να δέρνουν σιδηρόφρακτους Εγγλέζους. Μα πάνω απ' όλα είχε το soundtrack. Το έχω πει ένα σωρό φορές και θα το ματαπώ άλλες τόσες. Αυτές οι μουσικές με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Όχι μόνο μουσικά, αλλά σε κάθε μου πτυχή. Δεν το έχω ξαναβιώσει με άλλο soundtrack. Υπήρξαν πολλά όμορφα ανά τα έτη, αλλά κανένα δεν με χάραξε όπως αυτό.

Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη ταινία δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα, ούτε και οι Σκωτσέζοι είναι απαραίτητα αυτοί οι τύποι που φανταζόμουν εγώ όταν άκουγα τις γκάιντες, αλλά όλος αυτός ο μύθος που δημιούργησε το παιδικό μου μυαλό, ήταν δεν ήταν 5, μου αρκούσε για να πορευθώ όπως πορεύτηκα στην ζωή μου και να τα κάνω όλα μαντάρα.

Μεγαλώνοντας την εκτίμησα και ως ταινία και κατάλαβα ότι έστω και υποσυνείδητα ήταν το στάνταρ μου για να κρίνω κάθε άλλη ταινία που έβλεπα και κυρίως σε ότι αφορούσε την φωτογραφία και το γύρισμα με φυσικό φωτισμό.

FREEEEDOOOM​

 

[nitro912gr]

Θέλουμε και το ΓΙΑΤΙ Νίτρε.

Μέχρι τότε όλα ήταν μικιμάο, σαχλαμαρίτσες να γελάμε με κάποιο ηθικό δίδαγμα.

To Lion King είχε μια ιστορία να μας πει και την είπε υπέροχα, σωστά σκηνοθετημένο και ας ήταν μικιμάο, κινηματογραφικά, με την σωστή μουσική υπόκρουση εκεί που έπρεπε, όπως έπρεπε. Αγωνία, φόβος, δικαίωση.
Ήταν η πρώτη coming of age κινηματογραφική μου εμπειρία και ας το είδα σε βιντεοκασέτα σε σκατένια CRT του 80, ακόμα ακούω το soundtrack και ανατριχιάζω ολόκληρος.

Ήταν και πολύ καλή η μεταγλώττιση μάλιστα, πολύ σπάνιο για ταινία κινουμένων σχεδίων. Αν και στα Αγγλικά που την παρακολούθησα μεγαλύτερος αργότερα η ίδια ρίγη με διαπέρασε.

Τι "Σίμπα, θυμήσου" τι "Simba, remember", τα goosebumps βάρεσαν κόκκινο.



Δάκρυα χαράς και ένα ανείπωτο ρίγος στον σβέρκο κάθε φορά.

 

[Northlander]

+1 Ηλία. Λέξη προς λέξη. Έχω κάποιες έξτρα προσωπικές αναμνήσεις, αλλά δεν χρειάζεται να ειπωθούν. Ακούγονται μόνο.

 

[Admiral]

Ο κινηματογράφος τον παίρνει, εγώ θα μιλήσω για τηλεόραση. Τιμή και δόξα σε όλες τις sci-fi σειρές που έδειχνε η ΕΡΤ στα 80s: Doctor Who, Twilight Zone, Quantum Leap, Star Trek φυσικά. Με έκαναν να αγαπήσω τις επιστήμες και να ονειρεύομαι ένα καλύτερο μέλλον.

 

[Borracho]

Σχεδόν ξεπρόβαλλε το ανθρώπινο πρόσωπο πίσω από τα γεμάτα μπύο γκαυλόσπυρα του Συνταγματάρχη Σαρμάκυθου. Θέλουμε ΜΙΑ σειρά Σαρμάκυθο, με αιτιολογία. Όχι έτσι χύμα γενικά. Ξεγυμνώσου ως το κοκκινομπλέ WHOOSH βρακάκι σου.

 

[Mogrey665]

sleepy hollow γιατι ερωτευτικα την Cristina Ricci.

 

[Admiral]

Σχεδόν ξεπρόβαλλε το ανθρώπινο πρόσωπο πίσω από τα γεμάτα μπύο γκαυλόσπυρα του Συνταγματάρχη Σαρμάκυθου. Θέλουμε ΜΙΑ σειρά Σαρμάκυθο, με αιτιολογία. Όχι έτσι χύμα γενικά. Ξεγυμνώσου ως το κοκκινομπλέ WHOOSH βρακάκι σου.

Ε το Star Trek, τι άλλο. Αυτό που γοήτευσε άμεσα στο Star Trek ήταν τα ηθικά διλήμματα σχεδόν σε κάθε επεισόδιο και το γεγονός ότι συχνά δεν υπήρχε happy ending. Ταυτόχρονα έβλεπα αρκετά αμερικανικά sitcoms τα οποία προ Married with Children ήταν όλα γλυκανάλατα και family friendly με τα παιδιά της οικογένειας να μαθαίνουν κάποιο ηθικό δίδαγμα και να αγκαλιάζονται όλοι αγαπημένοι.

Για να κάνω και λίγο πιο πικάντικο το thread, θέλω να αποτίσω φόρο τιμής για την σεξουαλική μου αφύπνιση στην υπέροχη Kelly Bundy του Married with Children (Christina Applegate) και στις ανώνυμες softcore ταινίες που έπαιζαν οι γερμαναράδες του RTL.

 

[kara]

Για να κάνω και λίγο πιο πικάντικο το thread, θέλω να αποτίσω φόρο τιμής για την σεξουαλική μου αφύπνιση στην υπέροχη Kelly Bundy του Married with Children (Christina Applegate) και στις ανώνυμες softcore ταινίες που έπαιζαν οι γερμαναράδες του RTL.

Μη διαβάσεις τα σημερινά νέα για την Applegate

Spoiler

Η ηθοποιός ανακοίνωσε πως αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα υγείας.

 

[Admiral]

Μη διαβάσεις τα σημερινά νέα για την Applegate

Το έμαθα χθες και έχω στεναχωρηθεί πολύ, έχω όλη μέρα κακή διάθεση. Πολύ άτυχη αυτή η κοπέλα.