Μ' αρεσουν ..και .. μου την δινουν

[andrikos_of_steel]

- Μου αρέσει να κάθομαι και να γράφω ιστορίες και σκέψεις που μου έρχονται από το πουθενά στο μυαλό... Κάποτε ελπίζω να γράψω ένα αξιοπρεπές βιβλίο.
- Δεν μου αρέσει που το πληκτρολόγιο στο λάπτοπ μου τα έχει παίξει εδώ και καιρό (μάλλον λόγω της κάρτας γραφικών που βρίσκεται κάτω από τα πλήκτρα που παρουσιάζουν πρόβλημα) και δεν έχω χρόνο να πάω μέχρι την αντιπροσωπεία της Toshiba στα Σεπόλια.

- Μου αρέσει να βαράω σουτ μόνος μου σε μπασκέτα. Ψυχοθεραπεία.
- Δεν μου αρέσει που όλη την άνοιξη και το καλοκαίρι, κάθε απόγευμα που είχα ελεύθερο έκαναν κατάληψη και στις δυο μπασκέτες της γειτονιάς μου. Μάθανε μπάσκετ και αυτοί, έλεος.

- Μου αρέσει να περπατάω. Για ώρες. Έχω κάνει Βαρδάρη - Χαριλάου με τα πόδια και πίσω.
- Δεν μου αρέσει που στην Αθήνα λίγα μέρη αξίζουν για περιπάτους.

- Μου αρέσει να είμαι με την παλιοπαρέα και να γινόμαστε κουρούμπελα.
- Δεν μου αρέσει που στην παλιοπαρέα έχουν μαλώσει μεταξύ τους. Επίσης, που στην Αθήνα για να βρεθείς με έναν φίλο πρέπει να το οργανώσεις 5 μέρες πριν.

- Μου αρέσει πολύ να ακούω και να ανακαλύπτω νέες μουσικές ή απλώς να ξαναβάζω τα αγαπημένα μου να παίζουν.
- Μου την δίνει που μόνο κατά τύχη ακούω νέα πράγματα πλέον. Επίσης μου την δίνει που δεν προλαβαίνω να γράψω στο Devilhorns όπως παλιά.

- Μου αρέσει να κάνω συζητήσεις με ανοιχτόμυαλα άτομα που δέχονται ότι μπορεί να διαφωνείς μαζί τους και βλέπουν την όποια διαφορά απόψεων ως ξεκίνημα εξερεύνησης και όχι καυγά.
- Σιχαίνομαι το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί έξω θεωρούν δεδομένο ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια των πάντων και αν διαφωνείς μαζί σου τότε είσαι ή χαζός ή κλειστόμυαλος ή έχεις συμφέρον. Και, γενικά, δεν μπορώ την ημιμάθεια.

- Μου αρέσει η ρετσίνα το βράδυ και ο φραπές το πρωί.

- Μου αρέσει το πρωί. Αλλά μου αρέσει και ο ύπνος <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />

-Μου την δίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι στην δουλειά μου. Κουταμάρα, ηλιθιότητα, ευθυνοφοβία και τεμπελιά, όλα μαζί.

- Μου την δίνει που η γαμημένη η μέρα περνάει πάντα προτού προλάβω να κάνω όσα θέλω.

- Τέλος, μου την δίνει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ που έχω παχύνει τόσο τελευταία.

 

[Hellion]

Μούμπλε-μούμπλε. Έχουμε και λέμε.

- Μου αρέσει να ακούω μέταλ ενώ πίνω αλκοόλ σε κάποιο μαγαζί. Απλά πράματα. Αυτός ο συνδυασμός είναι ίσως η κορυφαία μορφή "καθημερινής" διασκέδασης που μπορώ να ζήσω.

- Μου αρέσει το χρονικό διάστημα 4μιση με 7μιση το απόγευμα. Είναι οι μοναδικές ώρες της ημέρας που ΟΤΙ και να κάνεις γίνεται ωραία. Καφές στο σπίτι ή σε μαγαζί, περπάτημα, άραγμα στο PC με μουσική, βόλτα με φίλους, ανάγνωση κάποιου βιβλίου...Ειδικά αν ο ουρανός είναι καθαρός και έχει και ήλιο, μιλάμε για τις ιδανικές συνθήκες διαβίωσης.

- Μου την δίνει ο ανούσιος θόρυβος στην καθημερινότητα του σπιτιού. Το κοπάνημα ντουλαπιών, συρταριών και πορτών, η αδέξια μεταχείρηση αντικειμένων που έχει ως αποτέλεσμα να χτυπάνε εδώ κι εκεί κάνοντας δυνατούς ήχους, το να είναι η τηλεόραση στη διαπασών χωρίς λόγο...Ησυχία τάξη και ασφάλεια γαμώτο.

- Μου την δίνει ο ήχος που κάνει το κρασί ή και το νερό όταν πέφτει σιγά-σιγά στο ποτήρι. Σοβαρά όμως. Για κάποιο λόγο αυτός ο "απαλός" ήχος μου βγάζει κάτι τελείως γλίτσικο και εκνευριστικό, σα να είναι ένας τυπάς με μια γκόμενα στον καναπέ, να έχει το ένα του χέρι περασμένο γύρω από τη γκόμενα, το άλλο χέρι στο μπουκάλι με το κρασί και να λέει στην τύπισσα με γλίτσικο ύφος "<i>ΚΡΑΣΑΚΙ? ΝΑ ΒΑΛΩ</i>?" ΚΛΑ-ΚΛΑ-ΚΛΑ-ΚΛΑ (ο ήχος του κρασιού στο ποτήρι). Ευτυχώς μετά από χρόνια προσπαθειών έχω βρει sweet-spots στα ποτήρια που επιτρέπουν το αθόρυβο γέμισμα.

- Μου την δίνει η φράση "<i>ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΡΕ ΣΥ...</i>". Νταξ, θάνατος διά σκορπιών σε όποιον θεωρεί πως μπορεί να την χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα για να με πείσει για κάτι.

- Mου την δίνουν οι και καλά ψαγμένοι και εναλλακτικοί τυπάδες που την έχουν δει γνώστες των βαθύτερων μυστηρίων της ζωής και θεωρούν πως έχουν το δικαίωμα να κριτικάρουν με υφάκι το οτιδήποτε τυχαίνει να πει ή να κάνει κάποιος, εκτοξεύοντας κενά και δήθεν τσιτάτα που έτυχε να διαβάσουν σε κάποιο περιοδικό εναλλακτικότητας. <i>"Ρε συ...μη βάζεις ταμπέλες στη μουσική...", "ρε συ...πώς βλέπεις αυτήν την απαίσια σειρά?", "ρε συ...πώς τους ακούς αυτούς τους άσχετους?", "ρε συ...πώς θες να θεωρείσαι <τάδε> αν δεν έχεις δει/ακούσει/πιει <δείνα>?"</i>. ΠΑΛΟΥΚΩΜΑ ΣΕ ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ.

- Μου την δίνουν όσοι υπεραναλύουν την μαγειρική τους, σε μια απόπειρα να φανούν και καλά μεγάλοι σεφ και να εντυπωσιάσουν με τις γνώσεις τους ενώ στην πραγματικότητα είναι απλά θλιβερά ανθρωπάκια χωρίς νόημα στη ζωή τους. -"Τι μαγείρεψες σήμερα?" - <i>"Α ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, μακαρόνια με σάλτσα τζίντζερ, πικραμύγδαλο, δενδρολίβανο, 3 γραμμάρια γαρύφαλλο, τριαντάφυλλο, σταφίδες, ουρά ασβού, μάτι κροταλία...και ντομάτα"</i>. HEADSHOT ΜΕ ΣΥΝΔΕΤΗΡΑ. ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ ΝΤΟΜΑΤΑΣ ΕΦΑΓΕΣ ΒΛΑΚΑ και το θέμα τελειώνει εκεί.


Έχω κι εγώ τα θεματά μου τελικά.

 

[nofear]

Hellion wrote:
Μούμπλε-μούμπλε. Έχουμε και λέμε.

- Μου αρέσει να ακούω μέταλ ενώ πίνω αλκοόλ σε κάποιο μαγαζί. Απλά πράματα. Αυτός ο συνδυασμός είναι ίσως η κορυφαία μορφή "καθημερινής" διασκέδασης που μπορώ να ζήσω.

- Μου αρέσει το χρονικό διάστημα 4μιση με 7μιση το απόγευμα. Είναι οι μοναδικές ώρες της ημέρας που ΟΤΙ και να κάνεις γίνεται ωραία. Καφές στο σπίτι ή σε μαγαζί, περπάτημα, άραγμα στο PC με μουσική, βόλτα με φίλους, ανάγνωση κάποιου βιβλίου...Ειδικά αν ο ουρανός είναι καθαρός και έχει και ήλιο, μιλάμε για τις ιδανικές συνθήκες διαβίωσης.

- Μου την δίνει ο ανούσιος θόρυβος στην καθημερινότητα του σπιτιού. Το κοπάνημα ντουλαπιών, συρταριών και πορτών, η αδέξια μεταχείρηση αντικειμένων που έχει ως αποτέλεσμα να χτυπάνε εδώ κι εκεί κάνοντας δυνατούς ήχους, το να είναι η τηλεόραση στη διαπασών χωρίς λόγο...Ησυχία τάξη και ασφάλεια γαμώτο.

- Μου την δίνει ο ήχος που κάνει το κρασί ή και το νερό όταν πέφτει σιγά-σιγά στο ποτήρι. Σοβαρά όμως. Για κάποιο λόγο αυτός ο "απαλός" ήχος μου βγάζει κάτι τελείως γλίτσικο και εκνευριστικό, σα να είναι ένας τυπάς με μια γκόμενα στον καναπέ, να έχει το ένα του χέρι περασμένο γύρω από τη γκόμενα, το άλλο χέρι στο μπουκάλι με το κρασί και να λέει στην τύπισσα με γλίτσικο ύφος "<i>ΚΡΑΣΑΚΙ? ΝΑ ΒΑΛΩ</i>?" ΚΛΑ-ΚΛΑ-ΚΛΑ-ΚΛΑ (ο ήχος του κρασιού στο ποτήρι). Ευτυχώς μετά από χρόνια προσπαθειών έχω βρει sweet-spots στα ποτήρια που επιτρέπουν το αθόρυβο γέμισμα.

- Μου την δίνει η φράση "<i>ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΡΕ ΣΥ...</i>". Νταξ, θάνατος διά σκορπιών σε όποιον θεωρεί πως μπορεί να την χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα για να με πείσει για κάτι.

- Mου την δίνουν οι και καλά ψαγμένοι και εναλλακτικοί τυπάδες που την έχουν δει γνώστες των βαθύτερων μυστηρίων της ζωής και θεωρούν πως έχουν το δικαίωμα να κριτικάρουν με υφάκι το οτιδήποτε τυχαίνει να πει ή να κάνει κάποιος, εκτοξεύοντας κενά και δήθεν τσιτάτα που έτυχε να διαβάσουν σε κάποιο περιοδικό εναλλακτικότητας. <i>"Ρε συ...μη βάζεις ταμπέλες στη μουσική...", "ρε συ...πώς βλέπεις αυτήν την απαίσια σειρά?", "ρε συ...πώς τους ακούς αυτούς τους άσχετους?", "ρε συ...πώς θες να θεωρείσαι <τάδε> αν δεν έχεις δει/ακούσει/πιει <δείνα>?"</i>. ΠΑΛΟΥΚΩΜΑ ΣΕ ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ.

- Μου την δίνουν όσοι υπεραναλύουν την μαγειρική τους, σε μια απόπειρα να φανούν και καλά μεγάλοι σεφ και να εντυπωσιάσουν με τις γνώσεις τους ενώ στην πραγματικότητα είναι απλά θλιβερά ανθρωπάκια χωρίς νόημα στη ζωή τους. -"Τι μαγείρεψες σήμερα?" - <i>"Α ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, μακαρόνια με σάλτσα τζίντζερ, πικραμύγδαλο, δενδρολίβανο, 3 γραμμάρια γαρύφαλλο, τριαντάφυλλο, σταφίδες, ουρά ασβού, μάτι κροταλία...και ντομάτα"</i>. HEADSHOT ΜΕ ΣΥΝΔΕΤΗΡΑ. ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ ΝΤΟΜΑΤΑΣ ΕΦΑΓΕΣ ΒΛΑΚΑ και το θέμα τελειώνει εκεί.


Έχω κι εγώ τα θεματά μου τελικά.</blockquote>
η βλεπεις πολυ ΜΠΡΑΦ η εχεις συγγενεια μαζι του <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" /> :lol:

 

[Hellion]

Τον καιρό που πρωτοάρχιζα εγώ να γράφω με αυτό το στυλ, ο Mikeius δεν είχε ανακαλύψει τον Maddox ακόμα.

(κάτσε μην το δει και μου αφιερώσει κανένα βίντεο κραξίματος, πλάκα κάνω πλάκα κάνω Μικέιε! :Ρ)

Αλλά ναι, δεν τίθεται θέμα αντιγραφής. Μάλλον είναι ευτυχής σύμπτωση το ότι υπάρχουμε αρκετοί γλαφυρά κυνικοί τυπάδες εκεί έξω να επιτιθέμεθα στα κακώς κείμενα της κενωνίας.