Ήμουν φαντάρος στο Νταλίπη πάνω στη Θεσσαλονίκη και ένα βράδυ τελείωσε η σκοπιά 12 -2 και καθώς ετοιμαζόμουν να την πέσω ρίχνω μια ματιά έξω απ΄τα παράθυρα.Νοέμβριος είναι,έχει τρελή υγρασία εκεί πάνω και σχηματίζεται ένα ελαφρύ στρώμα ομίχλης,καλή φάση.
Απέναντι απ'το θάλαμο,στα 50-70 μέτρα είναι η ΣΔΙΕΠ(σχολή για ταγματάρχες),και ξαφνικά σε ένα από τα παράθυρα βλέπω κάτι που μοιάζει με ανθρώπινη φιγούρα.Στέκομαι εκεί για λίγα δευτερόλεπτα κοιτώντας το."Μπααα" λέω και απομακρύνομαι...για να επιστρέψω σχεδόν αμέσως καθώς με είχε φάει η περιέργεια.Ήταν ακόμα εκεί και ένιωθα σα να με κοιτάει."What the fuck?!?"
Κοιτάω μια τριγύρω το θάλαμο.Τίποτα το ιδιαίτερο,κλανίδια και ροχαλητά.Πάω έξω στο θαλαμοφύλακα.Μαλάκα του λέω ξεκλείδωσε οπλοβαστό,υπάρχουν φαντάσματα στο στρατόπεδο.
Μετά από κανα δίλεπτο κατάφερα να τον πείσω να σηκωθεί και πήγαμε στο θάλαμο.
"Που είναι ρε?"
"Να εκεί πέρα"
"Δεν βλέπω τίποτα"
"Εκεί πάνω ρε στο παράθυρο"
Κοιτάω τον θαλαμοφύλακα.Είχε καρφωθεί το βλέμα του στη σκοτεινή φιγούρα.
"Τι είναι αυτό?",του λέω
"Μας κοιτάει?"μου λέει
"Δεν ξέρω" απαντάω
Ανταλάσουμε μια ματιά για λίγο και ξανακοιτάμε προς το παράθυρο.Ξαφνικά η φιγούρα μοιάζει να πέφτει,σαν να σωριάζεται στο πάτωμα.Τιναζόμαστε απότομα από την έκπληξη,νομίζω βγάλαμε και κάποιου είδους κραυγή και τρέχοντας βγήκαμε από το θάλαμο.
Για κανα μισάωρο μετά προσπαθούσαμε να συνυδητοποιήσουμε τι είχε γίνει και κοιτούσαμε συνέχεια έξω για τυχόν ύποπτες κινήσεις.Πήγαμε στο θάλαμο μερικές φορές ακόμα και δεν υπήρχε τίποτα στο παράθυρο.Φυσικά δεν κοιμηθήκαμε εκείνο το βράδυ.
Τελικά αποδείχτηκε πως<span class="bbcode_spoiler">ένας από τους καθηγητές στη σχολή κρέμαγε αρκετά συχνά το σακάκι του σε κείνο το παράθυρο(το είδαμε πολλές φορές αργότερα)και έτυχε εκείνο το βράδυ να το προσέξουμε και να πέσει</span>