Από τη στιγμή που άφησα πίσω μου με βαριά καρδιά την βελτιωμένη πραγματικότητα του Witcher 3, όλα τα παιχνίδια με παρόμοια προοπτική/απεικόνιση/gameplay μου φαίνονται θλιβερά "λίγα" οπότε το έχω ρίξει κι εγώ στα adventures ώσπου να καταλαγιάσει το PESD (post euphoric stress disorder).<br><br>Προς το παρόν ξέσπασα πάνω στα<br><br>- Dog Mendonca & Pizzaboy: Το artstyle (όμορφο αλλά χωρίς πολύ animation) και το soundtrack συνθέτουν ωραία, χαλαρή noir ατμόσφαιρα αλλά από 'κει και πέρα λίγα πράγματα. Το κεντρικό story συμπαθητικό, οι γρίφοι καλούτσικοι, το interactivity με το περιβάλλον απλά απαράδεκτα φτωχό και σε απόλυτο κοντράστ με τον οπτικό πλούτο των οθονών. Λαμβάνοντας υπόψη το πολύ μέτριο voice-acting, τη σύντομη διάρκεια (5 ώρες κοντά) και την τσιμπημένη τιμή, δεν θα το πρότεινα παρά σε πολύ πεινασμένους adventurers. Στη μισή τιμή κάτι γίνεται. 2.5/5<br><br>- Shardlight: Ιστορία μου αμαρτία μου. Αυτός ο Gonzalez ενώ ξεκινάει πάντα πολύ δυνατά τα παιχνίδια του (το Golden Wake τις πρώτες κανα-δυο ώρες με είχε απορροφήσει) μετά λες και αφήνει το story και το puzzle-design στον αυτόματο πιλότο. Σαφώς ανώτερο του GW το Shardlight, άλλωστε έχει και τη δημιουργική υποστήριξη κοτζαμάν Ben Chandler από πίσω, αλλά πάλι αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση στο τέλος λόγω προβλέψιμης (και ολίγον διάτρητης) πλοκής και προχειροστημένων puzzles στο δεύτερο μισό. 3.5/5<br><br>- The Last Door Season 1: Τελείωσα τα πρώτα δύο επεισόδια (από τα τέσσερα) ψες βράδυ και μπορώ να πω ότι μου θυμίζει πολύ τα παιχνίδια του Yahtzee. Αναγνωρίζω ότι η αφαιρετικότητα και θολούρα των γραφικών αβαντάρει τον λαβκραφτικό τρόμο αλλά η αλήθεια είναι ότι πονέσαν τα ματάκια μου. Κατά τα άλλα στρωτό gameplay, ωραία ατμόσφαιρα, φοβερό soundtrack, και γενικά ανυπομονώ να δω τι γίνεται παρακάτω.