Αν μιλας σοβαρα, για χαρη της κουβεντας θα αναφερω την αποψαρα μου
TL: DR
Ο ακρατος νεοφιλελευθερισμος που χρησιμοποιει φασιζουσες τακτικες ενω καλυπτεται στο δημοσιο λογο με το φερετζε του κοσμοπολιτικου προοδευτισμου.
Μπορω να σου παραθεσω τρεις πηγες, μια αριστεριζουσα, μια χριστιανοδημοκρατικη, μια των ιδιων των ακροκεντρωων.
Εχει ενδιαφερον να διαβασεις και τις τρεις και να κρατησεις αυτα που λενε καθως και οι τρεις πηγες παραδεχονται την υπαρξη του στη παγκοσμια σκηνη, για τους δικους τους λογους η καθεμια.
Μία διχαστική, επιθετική, εκδικητική, κλεισμένη στο καλούπι της, ιδεολογία, και αυτό κατά τη γνώμη μου περιγράφει καλύτερα την αύρα της σημερινής κυβέρνηση
parallaximag.gr
Από τη μία δηλαδή αγανακτούν μεν οι ορθολογικοί του κέντρου, η ραχοκοκαλιά της παράταξης που είδε και αποείδε από το «λαϊκισμό» και την «προχειρότητα» της προηγούμενης κυβέρνησης. Αλλά από την άλλη, για να κυβερνήσει η ψύχραιμη κυβέρνηση χρειάζεται και συναίσθημα και υποστηρικτές, αφού ο κόσμος «δεν σκαμπάζει από νόμους και καλά διοικητικά πρότυπα», παραμένει απείθαρχος. Είναι άλλωστε οικουμενική αλήθεια ότι κανείς δεν διοικεί μόνο με τη φόβο ή με το επιχείρημα. Χρειάζεται και συναίσθημα. Συσπειρώνεται η κοινή γνώμη γύρω από την κυβέρνηση σε κάθε επόμενη ακραία δήλωση. Οπότε ακραίοι μεν, αλλά χρήσιμοι… (ηλίθιοι; )..
Ουσιαστικά, όμως, μπορούμε να πούμε ότι ένας από τους πρώτους θεωρητικούς (και πρακτικούς) του Ακραίου Κέντρου ήταν ο Τόνυ Μπλαιρ, ο οποίος, σε ένα άρθρο του το 2018, είχε μιλήσει για τον «επαναστα…
philalethe00.wordpress.com
Πολύ πρόσφατα, ο Εμμάνουελ Μακρόν, που έχει χαρακτηριστεί (στο βιβλίο των
Br. Amable και St. Palombarini) και ως ο
«τελευταίος νεοφιλελεύθερος», είχε μιλήσει για το
«ακραίο κέντρο» ως ιδεολογία του
. Το 2017, το περιοδικό Foreign Policy είχε κάνει λόγο για τον
ριζοσπαστικό κεντρισμό του Μακρόν. Ουσιαστικά, όμως, μπορούμε να πούμε ότι ένας από τους πρώτους θεωρητικούς (και πρακτικούς) του Ακραίου Κέντρου ήταν ο Τόνυ Μπλαιρ, ο οποίος, σε ένα άρθρο του το 2018, είχε μιλήσει για τον
«επαναστατικό κεντρισμό» ή το
«επαναστατικό κέντρο». Ο Μπλαιρ εκεί αναγνωρίζει
την ανάγκη ενός επαναστατικού κέντρου, που κάνει ριζοσπαστικές τομές και δεν αποτελεί απλώς τη δύναμη του «ήρεμου ορθολογισμού», του «πραγματισμού» και των «συμβιβασμών». O Mπλαιρ εξαρχής άλλωστε είχε αυτό-χαρακτηριστεί
«κεντριστής», που είναι ένας νέος όρος, ένας νεολογισμός, δηλαδή μέλος ενός νέου Κέντρου.
View attachment 5658
οι Νέοι Εργατικοί του 2003 είναι πλέον ένα κόμμα που όχι απλώς είναι στα δεξιά του πολιτικού άξονα αλλά είναι πλέον κοντύτερα στο δεξί άκρο του πολιτικού άξονα παρά στο κέντρο. Αυτός είναι ο νέος
«μεσαίος χώρος». Με δεδομένο ότι οι Νέοι Εργατικοί αποτέλεσαν πρότυπο για τη «μετάλλαξη» των πρώην σοσιαλιστικών/σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων (που πλέον λέγονταν
«κεντροαριστερά»), η μετατόπιση του Κέντρου προς μια σκληρή, αυταρχική δεξιά παράταξη υπήρξε σχεδόν πλήρης. Η ελλαδική περίπτωση με τον Κώστα Σημίτη είναι χαρακτηριστική, οπότε και ο Χρ. Γιανναράς είχε μιλήσει για την
«αριστερά ως δεξιά».
Το ακραίο Κέντρο δεν αφορά την κοινωνική ή την οικονομική ατζέντα αλλά
τη θεσμική και ιδεολογική αντιμετώπιση μιας Αριστεράς που έχει με τον καιρό γίνει αντιδραστική δύναμη.
Το ακραίο Κέντρο αντιστέκεται με πάθος στη διανοητική χειραγώγηση και στο ηθικό μπούλινγκ της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε μια σειρά από θέματα: κινήματα και πολιτική βία, δυτική ταυτότητα και συμμαχίες, επιλεκτικός αντι-ιμπεριαλισμός.
View attachment 5659
www.iefimerida.gr
