<blockquote><br>Ξεπερνώντας τον κοινωνικό ρατσισμό, τη νεοελληνική νοοτροπία και την ομοφοβία που έχει κατακλύσει το thread (του πολύ όμορφα ανασχεδιασμένου αγαπημένου μας forum παρεμπιπτόντως), θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ ένα ευτράπελο που μου συνέβη τις προάλλες.<br><br>Περίμενα που λέτε στον ηλεκτρικό στο Μαρούσι ένα φίλο καλό για να πάμε για μπάσκετ. Ντυμένος με αθλητική περιβολή (σορτσάκι, μπλούζα Nike, περικάρπιο Σάρλοτ Χόρνετς), είχα τα ακουστικά μου στο μέγιστο της έντασης για να μπορώ να αποκλείω έστω και για λίγο τη νεοελληνική ηχητική σαπίλα που διαχέεται σαν μελάνι σουπιάς όπου κι αν βρεθείς. Έμενε η οπτική σαπίλα θα μου πείτε αλλά έχω συμφωνήσει με τον εαυτό μου να μην απομακρύνομαι πολύ απ' τον οχετό της σύγχρονης κοινωνίας γιατί σ' αυτή ζω και μπορεί αύριο μεθαύριο να είμαι κι εγώ ένα σκατό της.<br><br>Τα μάτια ορθάνοιχτα λοιπόν.<br><br>Στο οπτικό μου πεδίο παρεισφρέει ένα περίεργο δίποδο. Αναλογιζόμενος, συμπεραίνω πως πρέπει να ήταν κάποιο είδος ανθρώπου. Ήταν ένα κουβάρι από σωματικές δυσαναλογίες και ατυχείς ενδυματολογικές επιλογές, επενδυμένο με μια ανεξήγητη αυτοπεποίθηση στο βλέμμα. Κάποιοι κακεντρεχείς ίσως τον παρομοίαζαν με κακοχυμένο σακί από πατάτες. Μάζες λίπους εξείχαν απ' το στενό λαχανί φωσφοριζέ μπλουζάκι του σε σημεία που και ο πιο καταρτισμένος διατροφολόγος δε θα περίμενε. Έμοιαζε ομοφυλόφιλος.<br><br>Ο φίλος μου είχε αργήσει. Καθώς άκουγα για πολλοστή φορά το "Hotline Bling" του Drake, βλέπω το λουκουμά να κινείται παράλληλα προς τα μένα αλλά με το βλέμμα του καρφωμένο πάνω μου. Τα βλέμματα μας συναντιούνται. Κάτι θέλει αυτός (λέω από μέσα μου). Τη δεύτερη φορά, άφησα το διαπεραστικό του βλέμμα να με διαπεράσει πλήρως, δεν ήθελα να δώσω δικαιώματα βλέπετε. Εξάλλου εγώ είχα βγει για μπάσκετ. Αφού ολοκληρώνει το προδιαγεγραμμένο παράλληλο βάδισμά του, σταματά και το παίρνει όλο αριστερά, κόβοντας προς το μέρος μου. Σαν μια λέαινα που τελετουργικά παρατηρεί και κλειδώνει στο κυνηγετικό της στόχαστρο ένα φακόχοιρο στις σαβάνες της Αφρικής.<br><br>Κρύος ίδρωτας με λούζει. Πάω την ένταση των ακουστικών στο 11 για να αποφύγω πιθανή συνομιλία (λες και αυτό θα με έσωζε.. ήμουν πανικοβλημένος). Έρχεται σε απόσταση αναπνοής. Αλλά αναπνοής ενός τεράστιου μαμούθ. Ήταν γύρω στα 2 μέτρα μακριά. Μου κάνει νοήμα, βγάζω τα ακουστικά.<br><br>- Πολύ ωραίο το μαλλί σου. Το έχεις πετύχει.<br><br>Σημείωση: Το μαλλί μου έχει O(1) πολυπλοκότητα. Τυφλός, κουλός κουρέας θα το πετύχαινε. Ήταν φανερό πως ήταν απλά μια πρόφαση.<br><br>- Ευχαριστώ.<br>- Ποιον εμπιστεύεσαι;<br>- Μετά από τόσα χρόνια ζωής στο βουρκο.. κανέναν. (Αυτό ήθελα να του πω, αλλα συνειδητοποίησα πως στα πρώτα ραντεβού δεν είναι ποτέ καλή πρακτική να λέγονται οι αλήθειες ωμές κι ανεπεξέργαστες. Του είπα λοιπόν "Έναν κουρέα εδώ πιο δίπλα.").<br><br>- Α ναι; Πολύ ωραία στα έκανε, μπράβο. Πού ακριβώς είναι;<br><br>Η λέαινα εφόρμησε και μ' έπιασε εξ απίνης. Του έδωσα συντεταγμένες με μια αμυδρή ανησυχία στο νου μου που θέριεψε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο όταν συνειδητοποίησα πως ίσως μόλις έδωσα το ελεύθερο να συχνάζει έξω απ' το κουρείο μου κάποιος ύποπτος τύπος με ταμπά καμπαρντίνα κι ένα τρύπιο Βήμα.<br><br>- Πώς το ζητάς;<br><br>Η επίθεση ανελέητη. Αποφασίζω να απαντώ μονολεκτικά. Έχω ακούσει ότι οι λέαινες βαριούνται τους λακωνικούς τύπους.<br><br>- Κοντό.<br>- Α ωραία. Σου πάει πολύ πάντως. Μπράβο.<br><br>Συνειδητοποιώ πως οι κοφτές μου απαντησεις απέδωσαν καρπούς. Η λέαινα καταβεβλημένη σταματά την επίθεσή της. Ανακουφισμένος τον παρατηρώ να απομακρύνεται. Την ανακούφισή μου διαδέχεται ένα συνονθύλευμα έκπληξης, αηδίας, και (δε θα ντραπώ να το πω) ζήλειας. Η λέαινα έχει βρει νέο θήραμα. Σκέφτομαι ότι τον ρωτάει ποιον εμπιστεύεται και βάζω την ένταση των ακουστικών στο 12.<br></blockquote><br><br>Α, εσύ ήσουν; Για δες κάτι συμπτώσεις. Σόρυ ρε νέρντη, παρεξήγηση, και συ ομοφυλόφιλος έμοιαζες και είπα μήπως γίνει καμιά κατάσταση. Nothing ventured, nothing gained...