Πριν πολλά πολλά χρόνια, πίστευα ότι το gaming είναι σαν το φαγητό: Αν δεν φας απ'όλα, παραμονεύει το σκορβούτο. Έτσι, πάντα προσπαθούσα να περιλαμβάνω στην "διαιτά" μου όλα τα καλά του Θεού. Σταδιακά, κάποιες προτιμήσεις άρχισαν αν έρχονται στην επιφάνεια. Κάποια είδη άρχισαν να μονοπωλούν τον χρόνο και το ενδιαφέρον μου. Κυρίως adventures, RPGs, strategies και κανά καλό sport game.
Πλέον, λόγω ηλικίας, ο χρόνος μου είναι εξαιρετικά περιορισμένος, αλλά οι παλιές αγάπες δύσκολα πεθαίνουν. Το gaming ήταν, είναι και θα είναι (ελπίζω) αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Αλλά, πλέον, πιάνω ολοένα και πιο συχνά τον εαυτό μου να αφιερώνεται σε συγκεκριμένους τίτλους, που πολύ απλά θα μου κάνουν κλικ. Και όταν λέω "κλικ" εννοώ ότι, συχνά για απροσδιόριστους λόγους, ένας τίτλος θα μου γίνει εμμονή. Θα το λιώσω, θα το σκέφτομαι όλη μέρα, θα περιμένω πως και πως να πάω σπίτι και να βυθιστώ στον κόσμο του.
Παράλληλα, κάποια games που κάποτε θα έλιωνα δίχως ντροπή κι αναστολές, πια δεν μου κάνουν ούτε καν αίσθηση. Για παράδειγμα, αν μου έλεγε κάποιος ότι εν έτει 2015 δεν θα έχω καν ακουμπήσει Football Manager τα τελευταία 3 χρόνια, κάποτε θα αποτελούσε casus belli. Αλλά, να που το τελευταίο παιχνίδι που θα σκεφτόμουν σήμερα να παίξω θα ηταν το FM. Κάποτε, μπορεί να έπαιζα οτιδήποτε ανήκε στο είδος των adventures. Δεν είμαι genre nazi, αλλά τα adventures σχεδόν πάντα μου πρόσφεραν όλα εκείνα που έψαχνα σε ένα game. Έλα όμως που τον τελευταίο χρόνο ζήτημα να έχω παίξει 5 adventures - και τα 3 εξ αυτών ήταν της Telltale (που απόλαυσα όσο λίγα παιχνίδια).
Δεν υφίσταται για μένα θέμα "παλιά ήταν όλα καλύτερα". Ναι, πολλά games έμειναν στην ιστορία, μπορεί να τα έλιωσα οταν κυκλοφόρησαν, αλλά αν τα ξαναπαίξω σήμερα, ένας Θεός ξέρει πως θα αντιδράσω. Πέρα από το nostalgia factor, δεν ξέρω τι συναισθήματα μπορεί να μου γεννήσει ένα παιχνίδι που μπορεί να το είχα λατρέψει πριν 5-10 χρόνια, για παράδειγμα.
Θεωρώ πως απλώς αυτή είναι η φύση μας ως άνθρωποι. Όλοι μας ανεξαιρέτως ως προσωπικότητες καθοριζόμαστε από τις αναμνήσεις μας, τις εμπειρίες μας, τα όνειρα και τους πόθους μας. Κάτι που εγώ μπορεί να λατρέψω, κάποιος άλλος μπορεί να το μισήσει. One man's garbage might be another man's treasure, λένε εδώ στα ξένα. Και όσο μεγαλώνουμε, όσο ωριμάζουμε κι αλλάζουμε, άλλο τόσο αλλάζουν και όλα εκείνα που μας συγκινούν και μας συνεπαίρνουν. Δεν ισχύει μονάχα για τα games, αλλά για όλα όσα αποτελούν ενδιαφέροντας του καθενός - βιβλία, ταινίες, μουσικές κτλ.
Την σήμερον ημέρα, ποσώς με ενδιαφέρει σε ποιο είδος ανήκει κάποιο παιχνίδι, ποια εταιρεία το έχει δημιουργήσει, πόσο hype υπάρχει, αν είναι triple AAA development ή indie προελεύσεως. Δεν με ενδιαφέρουν οι μηχανισμοί, το gameplay ή τα γραφικά. Με ενδιαφέρει αν έχει κάτι να μου πει, αν μου φέρεται σαν ενήλικας/σκεπτόμενος gamer, αν υπάρχουν η πλοκή και οι χαρακτήρες που θα με κρατήσουν μέχρι το τέλος. Αλλά, κυρίως, αυτό που με ενδιαφέρει είναι αν υπάρχουν όλες εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες, οι ιδιοσυγκρασίες που θα μου "μιλήσουν", που θα με κάνουν να νιώσω ότι το παιχνίδι αυτό έχει φτιαχτεί αποκλειστικά για μένα. Ξέρω ότι θα ακουστεί οξύμωρο, <i>αλλά πια με κερδίζει ένα game που περιλαμβάνει επιθμίες μου, χωρίς καν να ξέρω ότι τις έχω για ένα παιχνίδι. </i>
Όταν κάνω install ένα game δεν κάθομαι και λέω "αχ, μακάρι να έχει αυτό, ή να είναι έτσι", δεν προσπαθώ να αραδιάσω τις επιθυμίες μου και να περιμένω ανυπόμονα το παιχνίδι να ανταποκριθεί. Όταν πλέον το ξεκινήσω, μπορεί να αρχίσουν να ξεπετάγονται μικρές λεπττομέρειες, κάποια στοιχεία που να μου "μιλάνε", που μπορεί σε οποιονδήποτε άλλο να φαίνονται ανούσια και δίχως λόγο ύπαρξης. Και φτάνουμε σε ένα σημείο που το παχνίδι λέει "κοίτα, μεγάλε, εσένα είχαν στο μυαλό οι τύποι που με έφτιαξαν".
Τελευταίο παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ (πέρα από το Witcher 3 που πλέον και τι δεν έχει ειπωθεί/γραφτεί για το Έπος), είναι το Metal Gear Solid V. Ένα action/stealth game που υπό νορμάλ συνθήκες δεν θα το ακουμπούσα, όσο και να μου κινεί το ενδιαφέρον το lore του MGS. Μισώ stealth μηχανισμούς και το trial and error που υπαγορεύεται. Είχα παίξει το Ground Zeroes και δεν μου άρεσε η νέα κατεύθυνση της σειράς (open world freedom σε αντιδιαστολή με το πιο σφιχτό και άρτια story driven gameplay των προηγούμενων τίτλων της σειράς). Έπεφταν τα 10άρια βροχή, GOTY είπαν πολλοί, αλλά και πάλι έπιασα το παιχνίδι με ΠΟΛΥ χαμηλές προσδοκίες. Και τελικά, έπαθα ζημιά. Ως τώρα το έχω λατρέψει, παρόλο που έχω σιχαθεί το stealth gameplay και το micromanagement της Mother Base. Ξέρετε γιατί; Γιατί είναι λες και το παιχνίδι μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του πιτσιρικά, έφηβου Νικόλα: 80s καλτίλα, ψυχρός πόλεμος και τα μυαλά στα κάγκελα, soundtrack βγαλμένο από τα όνειρά μου, η αίσθηση να παίζω όλα εκείνα που έβλεπα πιτσιρικάς στο Rambo III (Αφγανιστάν, ξεραίλα και χώμα, σοβιετικοί κτλ). Ποτέ δεν σκέφτηκα " πω πω, να βγει ένα game και να έχει όλα αυτά τα πράγματα". Αλλά, ενδόμυχα, υποσυνείδητα, τα γουστάρω και το παιχνίδι μου τα προσφέρει απλόχερα. Σε κάποιον άλλον, όλα αυτά τα στοιχεία μπορεί να φαίνονται ως αρνητικά. Αν ήμουν σήμερα πιτσιρικάς και όχι 35, μπορεί το παιχνίδι να μου άρεσε, μπορεί και όχι. Αλλά, αν το γούσταρα, σίγουρα θα ήταν για εντελώς διαφορετικούς λόγους από τους παραπάνω.
Παρόμοιες περιπτώσεις; Alien Isolation. Alpha Protocol. Fallout New Vegas. Και άλλα πολλά. Τίτλοι που λάτρεψα, ενδεχομένως για λόγους που κανένας άλλος να μην ενστερνίζεται.
Στην τελική, ακριβώς επειδή πολλά και διαφορετικά πράγματα πλέον πολιορκούν τον (πολύ) περιορισμένο χρόνο μου, για να ασχοληθώ με ένα game, πρέπει να συμβαίνουν όλα εκείνα που προανέφερα. Δεν έχω καμία όρεξη να παίξω κάτι επειδή "λένε ότι είναι φοβερό" ή "μα είναι adventure (ή όποιο άλλο genre θέλετε), άρα ΠΡΕΠΕΙ να το παίξω, θα μου αρέσει μωρέ", όταν μπορώ να περάσω την ώρα μου με κάτι πολύ καλύτερο - κι ας μην είναι game.
ΥΓ. Μόλις διαπίστωσα ότι το ποστ είναι τεράστιο και ενδεχομένως να μην βγάζει και πάρα πολύ νόημα :facepalm: <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="
" title="
" class="bbcode_smiley" />
ΥΓ2. Τα συγχαρητήριά μου σε όσους έφτασαν μέχρι την αράδα αυτή <img src="/cool.gif" width="" height="" alt="B)" title="B)" class="bbcode_smiley" />
