Δεν έχω πια dvd drive για να το δω αλλά στο μυαλό μου ήταν ότι καλύτερο έχει βγει σε racing. Και εκτός των αυτοκινήτων, είχε καταπληκτικές διαδρομές. Πιστεύω ότι με σύγχρονα γραφικά θα είναι λες και πηγαίνεις ταξιδαρα με την Aston Martin
Δεν έχω πια dvd drive για να το δω αλλά στο μυαλό μου ήταν ότι καλύτερο έχει βγει σε racing. Και εκτός των αυτοκινήτων, είχε καταπληκτικές διαδρομές. Πιστεύω ότι με σύγχρονα γραφικά θα είναι λες και πηγαίνεις ταξιδαρα με την Aston Martin
Μετά το Most Wanted (μακάρι να είχε βγει ριμάστερ για αυτό), το Καυτό Προσούτο είναι το δεύτερο αγαπημένο μου της σειράς. Το είχα λιώσει (τα πήγαινα καλά και online - βλέπανε τη σκόνη μου τα γατάκια ;Ρ).
Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά για εμένα ήταν το τελευταίο πραγματικό Need for Speed, με την έννοια που το γνώρισα πίσω στο πολύ μακρινό 1997 με το Need for Speed 2. Κάτι που ξεχνάνε οι πιτσιρικάδες που νομίζουν ότι το Need for Speed ξεκίνησε με τα Underground και αγνοούν ότι υπήρχαν παιχνίδια πριν από αυτό στην σειρά (και κατά γενική ομολογία είναι γίδια... και στα διάφορα reviews λένε "δεν είναι αληθινό NFS το HP 2010").
Η έννοια αυτή ήταν πολύ απλή, exotic cars, exotic places. Πραγματικά ήταν μια συνταγή επιτυχίας που σε πήγαινε σε μέρη που δεν θα πας εσύ ο φτωχός, με αμάξια που βλέπεις μόνο σε περιοδικά. Η δε παρουσίαση των αυτοκινήτων σαν σε περιοδικό με φωτογραφικό υλικό και ηχητικές περιγραφές σαν σε παρουσιαστή στην τηλεόραση, το απογείωσαν και το έκαναν και παιχνίδι και interactive encyclopedia και όταν με το καλό με τα cd-rom έβαλαν και βίντεο τερμάτισε το κοντέρ. Ήταν μάλιστα και το παιχνίδι που με έκανε για πρώτη φορά να παίξω με cockpit camera λόγο του ότι σου έδειχνε το εσωτερικό κανονικά, κάτι που χάσαμε στα νεότερα παιχνίδια.
Προσωπικά πιστεύω η κορύφωση για την σειρά ήρθε με το NFS 3 HP 1, και ήταν και η στιγμή που το ίδιο παιχνίδι που έπαιζα στο PSX το έπαιξα και στο PC με 3d acceleration με αποτέλεσμα να μην ξανά πάρω κονσόλα (άσχετα αν η πουτάνα η ΕΑ μας την έφερε μπαμπέσικα και το NFS 6 HP2 στο PS2 είναι κλάσεις ανώτερο από το PC version...) αφού τα γραφικά ήταν πραγματικά jaw dropping με φωτογραφικά textures.
Είναι ίσως το μόνο παιχνίδι από τόσο παλιά που θυμάμαι μέχρι και το όνομα της αγαπημένης μου πίστας (Aquatica), ενώ έχω κρατήσει μουσικές από το απίστευτο INTERACTIVE(!!!!) soundtrack, μιλάμε για την πρώτη φορά σε παιχνίδι (και τελευταία) που ένοιωσα τόση ένταση ενώ έπαιζα γιατί το τέμπο της μουσικής ανέβαζε ρυθμούς όταν σου την έπεφταν οι μπάτσοι! (κάπου είχα βρει μια ανάλυση για το πως δούλευε το όλο σύστημα, είχαν κάνει φοβερή δουλειά).
Μετά για εμένα ότι ακολούθησε μέχρι το HP 2 ήταν σχεδόν αδιάφορα, το High Stakes το έπαιξα φυσικά, αλλά το ένοιωσα περισσότερο σαν LDC το 3 παρά σαν αυτόνομο παιχνίδι, γιατί οι μισές πίστες ήταν αυτούσιες από το 3...
Με το HP 2 όμως έλιωσα και ήταν απίστευτη λατρεία και άσχετα αν ήταν πρώτη μούρη η Gallardo, εγώ λάτρευα να κόβω βόλτες με την Diablo SV.
Μετά ήρθε το Fast n Furious, οι κάγκουρες και το χόντα της μαμάς... ναι οκ τα έπαιξα, φάση είχαν, αλλά NFS δεν ήταν. End of story για μένα, καθώς η EA έκανε διάφορα πειράματα και αντί να βγάλει αυτόνομα παιχνίδια τράβαγε εκεί μια ετικέτα NFS και το "καλούσε μια μέρα"...
Τελευταία αναλαμπή ήταν το Hot Pursuit 2010 και η Criterion έκανε φοβερή δουλειά και κατάφερε να παντρέψει στοιχεία από το HP 1 kai 2 (για παράδειγμα η μεγάλη ευθεία στην έρημο με τα ραντάρ, είναι από πίστα του HP 1) και να φέρει το όνειρο του exotic cars, exotic places στην HD εποχή. Είναι ένα παιχνίδι που ακόμα και σήμερα παίζεις και δεν καταλαβαίνεις ότι είναι του 2010 γιατί παραμένει πολύ όμορφο.
Φυσικά η ΕΑ για μια ακόμα φορά μας έπαιξε πουστιά, hardlocked 60fps, anti-aliasing δεν μπορείς να βάλεις και τα DLC βγήκαν μόνο για κονσόλες... αλλά το παιχνίδι είναι τέλειο. Έχει την ψυχή των NFS, αυτό που έκανε τα NFS ότι ήταν στα μάτια των gamers εξαρχής, το πέτυχε.
Τα παιδάκια με τα λαμπάκια στα μπεκ να πάνε να παίξουν αλλού...
Έσταξα όταν βγήκε, ήταν πραγματικά όνειρο ετών να βγει πάλι κάτι τέτοιο
Ρε συ νιτρε, πολλές φορές για να στηρίξεις την άποψή σου, πετάς κάτι κοτσανες αδερφακι μου.
Οι πιτσιρικάδες ούτε καν γνωρίζουν το underground, οχι να γνώρισαν τα nfs μέσω αυτού κιόλας. Οι τότε πιτσιρικάδες όμως έχουν γίνει μπαμπάδες πλέον.
Επειδη γουσταρω προστυχα X με το αμαρτωλο κοκκινο χρωμα. Το need for speed II ηταν παιχνιδαρα και σκασιλα μου αν καποιοι δεν το ανακαλυψαν ποτε. Οχι να κανουμε παιδια επειδη παιξαμε need for speed II. χαλαρωστε λιγο γιατι το λατεξ το εφτιαξε ο θεος. Ο ιδιος δεν το χρησιμοποιησε και κοιταξτε τι γινεται σημερα.
Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά για εμένα ήταν το τελευταίο πραγματικό Need for Speed, με την έννοια που το γνώρισα πίσω στο πολύ μακρινό 1997 με το Need for Speed 2. Κάτι που ξεχνάνε οι πιτσιρικάδες που νομίζουν ότι το Need for Speed ξεκίνησε με τα Underground και αγνοούν ότι υπήρχαν παιχνίδια πριν από αυτό στην σειρά (και κατά γενική ομολογία είναι γίδια... και στα διάφορα reviews λένε "δεν είναι αληθινό NFS το HP 2010").
Η έννοια αυτή ήταν πολύ απλή, exotic cars, exotic places. Πραγματικά ήταν μια συνταγή επιτυχίας που σε πήγαινε σε μέρη που δεν θα πας εσύ ο φτωχός, με αμάξια που βλέπεις μόνο σε περιοδικά στο youtube. Η δε παρουσίαση των αυτοκινήτων σαν σε περιοδικό με φωτογραφικό υλικό και ηχητικές περιγραφές σαν σε παρουσιαστή στην τηλεόραση, το απογείωσαν και το έκαναν και παιχνίδι και interactive encyclopedia και όταν με το καλό με τα cd-rom έβαλαν και βίντεο τερμάτισε το κοντέρ. Ήταν μάλιστα και το παιχνίδι που με έκανε για πρώτη φορά να παίξω με cockpit camera λόγο του ότι σου έδειχνε το εσωτερικό κανονικά, κάτι που χάσαμε στα νεότερα παιχνίδια.
Προσωπικά πιστεύω η κορύφωση για την σειρά ήρθε με το NFS 3 HP 1, και ήταν και η στιγμή που το ίδιο παιχνίδι που έπαιζα στο PSX το έπαιξα και στο PC με 3d acceleration με αποτέλεσμα να μην ξανά πάρω κονσόλα (άσχετα αν η πουτάνα η ΕΑ μας την έφερε μπαμπέσικα και το NFS 6 HP2 στο PS2 είναι κλάσεις ανώτερο από το PC version...) αφού τα γραφικά ήταν πραγματικά jaw dropping με φωτογραφικά textures.
Είναι ίσως το μόνο παιχνίδι από τόσο παλιά που θυμάμαι μέχρι και το όνομα της αγαπημένης μου πίστας (Aquatica), ενώ έχω κρατήσει μουσικές από το απίστευτο INTERACTIVE(!!!!) soundtrack, μιλάμε για την πρώτη φορά σε παιχνίδι (και τελευταία) που ένοιωσα τόση ένταση ενώ έπαιζα γιατί το τέμπο της μουσικής ανέβαζε ρυθμούς όταν σου την έπεφταν οι μπάτσοι! (κάπου είχα βρει μια ανάλυση για το πως δούλευε το όλο σύστημα, είχαν κάνει φοβερή δουλειά).
Μετά για εμένα ότι ακολούθησε μέχρι το HP 2 ήταν σχεδόν αδιάφορα, το High Stakes το έπαιξα φυσικά, αλλά το ένοιωσα περισσότερο σαν LDC το 3 παρά σαν αυτόνομο παιχνίδι, γιατί οι μισές πίστες ήταν αυτούσιες από το 3...
Με το HP 2 όμως έλιωσα και ήταν απίστευτη λατρεία και άσχετα αν ήταν πρώτη μούρη η Gallardo, εγώ λάτρευα να κόβω βόλτες με την Diablo SV.
Μετά ήρθε το Fast n Furious, οι κάγκουρες και το χόντα της μαμάς... ναι οκ τα έπαιξα, φάση είχαν, αλλά NFS δεν ήταν. End of story για μένα, καθώς η EA έκανε διάφορα πειράματα και αντί να βγάλει αυτόνομα παιχνίδια τράβαγε εκεί μια ετικέτα NFS και το "καλούσε μια μέρα"...
Τελευταία αναλαμπή ήταν το Hot Pursuit 2010 και η Criterion έκανε φοβερή δουλειά και κατάφερε να παντρέψει στοιχεία από το HP 1 kai 2 (για παράδειγμα η μεγάλη ευθεία στην έρημο με τα ραντάρ, είναι από πίστα του HP 1) και να φέρει το όνειρο του exotic cars, exotic places στην HD εποχή. Είναι ένα παιχνίδι που ακόμα και σήμερα παίζεις και δεν καταλαβαίνεις ότι είναι του 2010 γιατί παραμένει πολύ όμορφο.
Φυσικά η ΕΑ για μια ακόμα φορά μας έπαιξε πουστιά, hardlocked 60fps, anti-aliasing δεν μπορείς να βάλεις και τα DLC βγήκαν μόνο για κονσόλες... αλλά το παιχνίδι είναι τέλειο. Έχει την ψυχή των NFS, αυτό που έκανε τα NFS ότι ήταν στα μάτια των gamers εξαρχής, το πέτυχε.
Τα παιδάκια με τα λαμπάκια στα μπεκ να πάνε να παίξουν αλλού...
Συμφωνάω με Νίτρο. NFS II και NFS Porsche 2000, γκλαμουριά (που στα 12-13 δεν καταλαβαίναμε και τι ήταν), Μονακό, chillout soundtrack και encyclopedia-level presentation. Μετά μας προέκυψαν τα φτιαγμένα Golf με τις φλόγες στο πλάι κι επήλθε η απομυθοποίηση.
αλήθεια οι πίστες είναι πολύ όμοιες, ειδικά αυτές με τις σεκόγιες.
Φασαίος Larianός
Approval of the Admiral
Fighting stocism with stoicism
Order of Alucard
