Είναι πλέον επίσημο. Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, έκανα ερωτήσεις στον εαυτό μου, και κατέληξα στο οριστικό συμπέρασμα:
Το να ακούω το Book of Souls μου φαίνεται ΠΙΟ βαρετό από το να παρακολουθώ μπογιά να στεγνώνει.
Νταξ, λογικό από τη μία, μεγάλωσαν οι άνθρωποι, δεν γουστάρουν πια να παίζουν το ατόφιο Χέβυ Μέτσολ της νιότης τους, σαφώς θα προτιμούσαν να συνθέτουν συμφωνικό prog ροκ για πάντα και το όνομα και η ιστορία της μπάντας τους περιορίζουν τρόπον τινά...
...αλλά ακόμα και έτσι κάποια στοιχεία είναι απλά ΗΛΙΘΙΑ σαν σκέψη ρε γαμώτο. 20λεπτές συνθέσεις οι οποίες στην ουσία είναι 5 διαφορετικά ριφ (τα οποία θα μπορούσαν άνετα να αποτελέσουν 5 διαφορετικά 3λεπτα κομμάτια) που συνενώνονται όλα μαζί σε ένα υπερμεγέθες κομμάτι επειδή "PROGRESSIVE ΕΠΟΣ ΛΕΛ", μελωδίες οι οποίες επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά άσκοπα με μοναδικό προφανή λόγο το να μεγαλώσει η έκταση του κομματιού, ανούσια σόλο, στίχοι λυκειακού επιπέδου... και το κλασικό ΑΘΛΙΟ μιξ με τις κιθάρες υπερβολικά χαμηλά, λες και θέλουν με το ζόρι να τονίσουν τα ορχηστρικά σημεία.
Τι να πω ρε γαμώτο. Αν γουστάρουν τόσο πολύ αυτή τη φάση ας επανιδρυθούν ως "THE PROGRESSIVE SYMPHONY BAND featuring Iron Maiden" κι ας κάνουν το κομμάτι τους στα μέγαρα μουσικής του κόσμου. Αλλά ως Maiden δίσκος το Book of Souls παίζει να είναι κατώτερο και από τα fillers του No Prayer For the Dying (το οποίο για εμένα ήταν ο χειρότερός τους δίσκος έβερ, μέχρι να ακούσω τα τελευταία αστεία).