Ποια ήταν η καλύτερη περίοδος του PC gaming; Τα 90s ή σήμερα;

[Admiral]

Σκεφτόμουν ότι για μένα η εποχή που διανύουμε είναι η καλύτερη ever του PC gaming, αλλά ξέρω ότι πολλοί θεωρούν ακόμα τα 90s αξεπέραστα. Θέλω λοιπόν να ακούσω και την δική σας γνώμη στο θέμα. Θα γράψω συνοπτικά μερικά από τα συν και πλην κάθε εποχής και συμπληρώνετε εσείς ότι άλλο θέλετε:

90s PC gaming

+ Τρομερή καινοτομία, δημιουργία καινούριων genres

+ Η δεκαετία με τα πιθανώς περισσότερα all-time classics της πλατφόρμας

+ Μεγάλα τεχνολογικά άλματα

- Δύσχρηστα PCs με ασυμβατότητες και ταλαιπωρία

- Υψηλό κόστος και ανάγκη για συνεχείς αναβαθμίσεις

Τωρινό PC gaming

+ Τρομερή ποικιλία σε games μικρά και μεγάλα

+ Υποστήριξη της πλατφόρμας από τους πάντες

+ Πιο εύχρηστη εμπειρία λόγω Steam κλπ

+ Πολλές επιλογές σε form factors (desktop, laptop, SFF, handheld κλπ)

- η τραγική κατάσταση της αγοράς των GPUs

- Microtransactions, loot boxes κλπ

Εσείς τι λέτε; Φυσικά αν κάποιος θεωρεί κάποια άλλη περίοδο καλύτερη (π.χ. 80s, 2010s) μπορεί να το γράψει και να στηρίξει την άποψη του.

 

[Robin Hood]

Κάθε περίοδο περνάω καλά με τα video games αλλά τα 90s ήταν περίοδος που πέρασα φανταστικά. Καταρχήν τα adventures μεσουρανούσαν. Είχαν βγει όλα αυτά τα adventures που ακόμα αγαπάω κι έχω πάρα πολύ ψηλά. Επίσης τότε υπήρχαν τα big boxes. Τα αγόραζες και τα στόλιζες στην βιβλιοθήκη σου. Πιο αγνές εποχές. Δεν υπήρχε όλη αυτή η τοξικότητα που συναντάς στο Internet. Απ' εκεί και πέρα κάποια πράγματα βελτιώθηκαν πάρα πολύ και κάποια χάλασαν πάρα πολύ. Αλλά τα gaming 90s τα αγαπάω γιατί αποτελούν την μαθητική/φοιτητική ζωή μου. Οπότε δεν νομίζω να είμαι αντικειμενικός.

 

[Hellion]

Όταν συλλογιζόμαστε το gaming, ειδικά όσοι μπήκαμε σε αυτό από νεαρή ηλικία, αναπόφευκτα το συνδέουμε και το αντιλαμβανόμαστε και μέσα από το πρίσμα αυτής της νεανικής ανεμελιάς. Ποιοτικά και ποσοτικά το PC gaming σήμερα μπορεί να είναι όντως στο απώτερο σημείο του, αλλά τα συναισθήματα που μας παρήγαγαν οι τίτλοι των 90ς όταν τους παίζαμε στην εποχή τους δεν υπάρχει περίπτωση να επαναληφθούν ξανά.

 

[bald_killer]

Αντικειμενικά, η περίοδος που διανύουμε. Συναισθηματικά, τα 90´s (big boxes, ownership, κυνηγούσες την πληροφορία κ όταν την είχες εσύ μόνο, ήσουν ο μάγκας της παρέας)

 

[ebon page]

Για μένα δεν έχουν καμιά διαφορά τα 90´s απο το σήμερα.

Προσπαθώ να το δω αντικειμενικά, χωρίς να επηρεάζομαι από νοσταλγικά συναισθήματα της πρώτης ενασχόλησης μου με το gaming. Σίγουρα έχουν μείνει στο μυαλό μου τα πρώτα παιχνιδια που έχω πάιξει στο πισι σαν κάτι μαγικό. Ειδικά τα adventures που τότε ήταν τεχνολογικά πρωτοπόρα, Θυμάμαι κάτι Phantasmagoria ή το Sanitarium. Ή rpg σαν τον Gothic. Τι παιχνιδαρες ήταν αυτές.

Σιγουρα όλα αυτά ήταν παιχνιδάρες, αλλά όπως και σημερα και στα 90's είχε πολύ σαβούρα που απλά πια δεν τα θυμόμαστε.

Αυτό που μου αρέσει σήμερα είναι ότι είναι πιο εύκολο να έχεις πρόσβαση σε project μικρών και αγνωστων developer.

Θετικό θεωρώ και την εδραίωση του steam. ´Εχω ξεπεράσει εδώ και χρόνια την αυνανιστική εμμονή με τα κουτάτα παιχνιδια ( ή το βινύλιο, cd ktl,)

Όσον αφορά το κόστος σήμερα θεωρώ πως τα παιχνίδια είναι πιο φθηνά, Ειδικά αν κάνεις στοχευμένες αγορές σε Christmas/Easter/Summer Sales στο steam και πιθανόν σε άλλα stores.

To hardware επίσης πιστεύω πως είναι αν οχι φθηνότερο, σίγουρα στα ίδια επιπεδα με πάντα πάνω κάτω (με εξαίρεση τα 2-3 χρονια που περάσαμε με εξωφρενικές gpu τιμές)

Spoiler

Ανησυχητικό είναι που αυτό το τοπικ δεν έχει πιο πολλά replies. Πράγμα που σημαίνει πως είμαστε πουρόκερ και οι περισσότεροι την δεκαετία του 90 είτε ακόμα δεν υπήρχαν σαν ιδέα ή βυζαίναν το δάχτυλο τους.

 

[Χειρομαλάχτης]

1995 με 2005 περιπου.

το γιατι? τα ειπε ολα ο παπάς.
ΔΕΝ γινεται να αποσυνδεσω το γκέιμι απ την υπολοιπη ζωη μου εκεινη την εποχη και να το δω "αντικειμενικα".
εν τω μεταξυ gk2, bg1, diablo 1, gothic 1, tex murphy, div div, τι να λεμε τωρα....

εδω παιζω καποια απ αυτα σημερα και μονο που ακουω την μουσικη χρονομεταφερομαι αυτοματα.
ενα αλλο ενδιαφερον θρεντ θα ηταν ακριβως αυτο. οτι (για μενα τουλαχιστον) το γκέιμι εχει παρει σιγα σιγα την θεση του κινηματογραφου (ανετα) και της μουσικης (με πολυ ελαφρο προβαδισμα εδω) στην "παραγωγη αναμνησεων" να το πω ετσι.
εξηγω (γιατι μαλλον ουτε γω καταλαβα τι εγραψα, ετσι οπως το γραψα): παιζοντας σημερα ενα κειμ που ειχα παιξει πρωτη φορα στα 90s, νιωθω πολυ πιο εντονα και ζωντανα το τι συνεβαινε μεσα μου και οξω μου εκεινη την εποχη, απ το να δω μια ταινια που ειχα δει παλιά η ν ακουσω ενα ασμα που ακουγα παλιά. ζωντανευει ο τοτε μπραδεμπρού κι ερχεται, για λιγο δυστυχως, και μου κανει παρεα, να, εδω διπλα.

βγαζω τιποτα νοημα η να κουμπωσω αντικαταθλιπτικα??

 

[maladroid]

Τα 90s, καθαρά για συναισθηματικούς λόγους που ήδη αναφέρθηκαν. Εκείνη την εποχή έπαιζα κατά 95% adventures και ήταν η περίοδος που βγήκαν όλα τα αριστουργήματα της Lucas, τα Tex Murphy, τα Gabriel Knight κτλ., οπότε πρακτικά κάθε game που έπιανα στα χέρια μου φάνταζε (και συνήθως ήταν) θησαυρός.

Τρομερή, δε, αυτή η ιδιότητα των games που τόσο γλαφυρά περιέγραψε ο Μπράδερ. Νομίζω ότι λειτουργούν πιο αποτελεσματικά ως χρονοκάψουλες από τις ταινίες π.χ. εν μέρει διότι στο game αφιέρωνες χρόνο, το άκουγες και το έβλεπες για μέρες/βδομάδες/μήνες και όλες οι μουσικές, τα χρώματα, οι ατάκες κτλ. εντυπώνονταν (και) μέσω της επαναληψης. Επίσης καθόλου αμελητέα ποσότητα στη δημιουργία αναμνήσεων η πράξη της αγοράς του game αυτή καθαυτή, θυμάμαι δηλαδή συγκεκριμένα περιστατικά που περπάταγα χιλιόμετρα για να πάω σχολείο το μαγαζί που είχε ένα συγκεκριμένο game που ήθελα (εννοείται λόγω του review στο PC Master). Θυμάμαι πώς μάζεψα τα λεφτά, αν πήγα ΣΚ ή αμέσως μετά το σχολείο σαν τον κλέφτη, ποιο φιλαράκι είχε έρθει για παρέα κτλ. Τώρα βλέπω παιχνίδια στη βιβλιοθήκη του Steam που δεν θυμάμαι καν πώς και πότε βρέθηκαν εκεί.

Πάντως για να τα λέμε και όλα υπάρχουν και μπόλικα πράγματα που ΔΕΝ θα μου λείψουν από εκείνη την περίοδο, όπως το να σχεδιάζεις χάρτες μπας και βγάλεις άκρη, τα εντελώς εχθρικά controls μερικών παιχνιδιών, οι ασυμβατότητες, τα χαμένα saves (για cloud ούτε λόγος φυσικά) και η ανησυχία να μην βρεις ποτέ το παιχνίδι που έχεις βάλει στο μάτι (ειδικά στην επαρχία).

 

[mits@kos]

Σήμερα αισθάνομαι πως έχω να κάνω με προϊόντα, όχι με παιχνίδια. Όλη η αλυσίδα, από το concept μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, μαζί με όλο το περιβάλλον, communities, marketing campaigns, τα πάντα, σήμερα μου αφήνουν μια άτονη γεύση, ανάλογη με τα υπερεπεξεργασμένα τρόφιμα. Η εκάστοτε δημιουργία που βγαίνει στο προσκήνιο, συνήθως μέσω word of mouth, έχοντας καταφέρει να σκίσει αυτό το πλαστικό σελοφάν περιτύλιγμα, αποθεώνεται μαζικά.

Μάλλον η αλλαγή είναι κυρίως δική μας, αλλά η τελική αίσθηση είναι το ζητούμενο.

 

[Dim Gian Bot]

Εννοείται πως συμφωνώ με όλες τις παραπάνω σκέψεις αναφορικά με τη "γλύκα" των 90s. Είναι πολύ ιδιαίτερα τα συναισθήματα που μας δημιούργησε το gaming εκείνη την εποχή, από πολλές απόψεις. Από τη στιγμή που θα μάθαινες για ένα παιχνίδι μέχρι τη στιγμή της αγοράς του, τα στάδια ήταν πολλά. Μια ολοκληρωμένη εμπειρία που, τελικά, αυτό είναι και το ζητούμενο.

Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω εγώ, κι ας φανώ μποτάκι ηλικίας 2 αιώνων (κάπου τόσο είμαι άλλωστε :Ρ), είναι η έλλειψη πληροφόρησης. Αυτό ήταν κάτι θετικό κατά τη γνώμη μου τότε, γιατί έκανε τη φαντασία σου να οργιάζει, δεν ήξερες τι να περιμένεις. Θυμάμαι τον εαυτό μου πολλές φορές να "ψειρίζω" τα εξώφυλλα στις κασέτες (ω ναι! - ΟΚ, μιλάμε για 90s όμως, αλλά γιου γκετ δε πόιντ) των παιχνιδιών για να δω περί τίνος πρόκειται και να "διυλίζω" τα τυπωμένα screenshot από τα διάφορα review στο PIXEL (και αργότερα στο PC Master) για επιπλέον πληροφορίες. Τώρα, απλά μπαίνεις στο Youtube, βλέπεις trailer, βλέπεις video review, η μισή μαγεία (και παραπάνω) έχει ήδη φύγει...

 

[Chosen Undead]

@Χειρομαλάχτης
Όχι κατανοητό αυτό που είπες και θα σου πω και παράδειγμα. Έπαιζα τις προάλλες Super Metroid σε emulator του 3DS και έβαλα μετά να δοκιμασω το Metroid Samus Returns και ενώ το gameplay ήταν παρόμοιο,το νέο παιχνίδι είχε βελτιωμένο gameplay δεν είχε όμως αυτή την απίστευτη ατμόσφαιρα των ταινιών Alien που σoυ έβγαζε το παλιό παιχνίδι του snes και αυτό εξαιτίας της μουσικής!
Πάντως προσωπικά σαν κορυφαία περίοδο στο gaming θεωρώ τη περίοδο 2010-2020. Παντού είχε παιχνιδαρες αξέχαστες να παίξω. Στο pc, στο ps3, στο psp, στο ps vita, στο xbox 360, στο Nintendo ds, στο Nintendo 3ds. Πραγματικά αμέτρητα καλά παιχνίδια για όλα τα γούστα

 

[Χειρομαλάχτης]

πιστευω οτι ο σατανικος αδμιραλ ηξερε που θα παει το θρεντ και πως θα καταληξουμε να διηγουμαστε τετοια, για να δειξει ποσο πουρειντζερς ειμαστε.

ωστοσο παιρνοντας πασα απο μαλαντρουα και μποτ, να πω οτι η ιεροτελεστια αγορας ηταν πολυ κοντα σε οσα σου αφηνε τελικα το γκειμ. τοσο δυνατη εμπειρια. καθε σαββατο πρωι, με τον γαμπρο μου (νομιζω το χω ξαναγραψει, ο αθρωπος που μου αλλαξε την ζωη, φερνοντας το πισι και το πισιγκειμινγκ σ αυτην. χωρια που βρεθηκε ζών οργανισμος που αντεχει την αδρεφη μου. γεια σου ρε τομ.) στην στουρναρη, να μπαινουμε σ ενα ενα τα μαγαζια, απ το πολυτεχνειο προς εξαρχεια (και στα στενακια βεβαια. μην ξεχναμε τον "εγκεφαλο"...), για να δουμε τις νεες παραλαβες. η μιση μαγεια ηταν οτι περα απ το πισι μαστερ, ελαχιστες πηγες υπηρχαν, οπότε το καθε τι ηταν καινουριο. οντως, τοτε ημασταν πολυ πιο ανεκτικοι σε παλαβους χειρισμους, σε γκειμ μπρεικινγκ μπαγκς, σε ελλειψη πατσηζ κλπ. δεν λεω οτι ηταν καλη αυτη η ελλειψη πληροφοριας. ειχε τις καλες συνεπειες της βεβαια. θυμαμαι ειχα κολλησει σ ενα σημειο στο ζορκ νεμεσις (Παιχνιδαρα αδιανοητη και παραγνωρισμενη...) δεν εβρισκα τιποτα πουθενα κι εκατσα και, δεν θυμαμαι πως, η με τραιαλ εντ ερορ, η με φλασια επιφοιτησης, και το εβγαλα τελικα μετα απο βδομαδες χωρις λυσαρι. η περηφανια που ενιωσα ηταν απιστευτη.

απ την αλλη σημερα, με τοσο λιγο χρονο και τοσο μπακλογκ, εκτιμω πολυ που σ ενα κλικ μακρια, υπαρχουν απειρα γουωκθρους, ρηβιους, βιντεακια τυπου "50 πραματα που μακαρι να μου χε πει καποιος πριν αρχισω το ταδε κειμ" κλπ. με κανενα τροπο δεν τραβαω χι στην σημερινη κατασταση. αλλά οχι, η μαγεια δεν μενει πια εδω.

 

[Dim Gian Bot]

@Χειρομαλάχτης : καλός ο (αν)εγκέφαλος, αλλά ακριβός, όπως και ο Thomas Soft (ομολογώ πως ψιλοέτρεμα μέχρι να μπω στο μαγαζί του, είχε βλοσυρό βλέμμα ο άτιμος...:Ρ). Εγώ την είχα καταβρεί με τη MicroΚίνηση στο Παγκράτι. Το Zork Nemesis το έχω κουτάτο!

 

[Χειρομαλάχτης]

αδιανοητο κειμ. ειχα βρει στον παπασώ (ετσι θα τον ελέω παντα, σορυ κιολας) νομιζω, μια συλλογη (αυτα ηταν διαμαντια!!) κι ειχε κουτατο και το ζορκ γκραν ινκουιζιτορ επισης μεσα.. οχι, τα κουτια δεν διασωθηκαν. δεν υπηρχε χωρος με τιποτα, κι ετσι σχεδον κλαιγοντας ο ερμος τα εσχιζα προσπαθωντας να μην τα κοιτω κι εφευγαν για ανακυκλωση....

 

[captain kal]

90's σαν συνολική gaming εμπειρία, (βόλτα στην Αθήνα για αγορές, μεγάλα κουτιά, pixel/pc master κάθε μήνα), σήμερα για games μόνο!!

 

[Great0ldOne]

Δεν έχω να προσθέσω πολλά, τα είπατε όλα.

Αντικειμενικά, είμαστε σε εξαιρετική περίοδο με δυνατότητα άμεσης πρόσβασης με ελάχιστο κόπο και σχετικά προσιτές τιμές, σε παιχνίδια κυριολεκτικά για όλα τα γούστα.

Αλλά όσοι προλάβαμε την περίοδο 1993-2000 του ελληνικού gaming με τα Pixel και PC Master για προσκέφαλο, με άλλους 3-4 νέρντουλες για παρέα που μιλούσαμε μια κοινή γλώσσα που δεν καταλάβαινε το 90% του κοινωνικού περίγυρου, ξέρουμε ότι ζήσαμε κάτι μοναδικό που δεν πρόκειται να επαναληφθεί, που οι νεότερες γενιές δεν θα καταλάβουν ποτέ. Κι αυτό δεν μπορεί να ζυγιστεί σε λίστες με θετικά κι αρνητικά.

 

[Adhan]

Whynotboth.gif

Αν μιλάμε για τα συνοδευτικά του gaming, νοσταλγία, αναμνήσεις, λιγοστές πληροφορίες με επακόλουθη προσμονή για το τι κρύβεται κάτω από το εξώφυλλο κλπ καθώς και πρώτες επαφές με είδη, καινοτομίες κλπ. τότε 90's.

Αν μιλάμε αυστηρά για παιχνίδια και την εμπειρία χρήσης όπως αμεσότητα πρόσβασης, συμβατότητες με hardware, ποικιλία σε τίτλους (με εξαίρεση ίσως μεγάλες παραγωγές σε adventure και RTS, τα υπόλοιπα genres τρέχουν πιο δυνατά από ποτέ) κ.α. τότε σήμερα.

Πάντως με το λιγοστό διαθέσιμο χρόνο, το troubleshooting και η αναζήτηση/κατέβασμα patches, drivers κλπ με άθλιες ταχύτητες σύνδεσης είναι κάτι που δε θα μου λείψει. Όχι πως σήμερα η κατάσταση είναι καλύτερη, μάλιστα περισσότερα παιχνίδια λανσάρονται με θέματα, απλά ξέρεις ότι δεν απαιτείται κάτι από σένα πέρα από υπομονή.

 

[nitro912gr]

Αν με ρώταγες πριν από 10 χρόνια θα έλεγα ότι τα 90s ήταν η καλύτερη εποχή, σήμερα όμως πιστεύω ότι παρόλο που έχουν μπει όλοι αυτοί οι χαρτογιακάδες επενδυτές και πιάνουν χρυσό και το κάνουν σκατά, την ίδια στιγμή η πρόσβαση στα εργαλεία δημιουργίας είναι τόσο εύκολη που ο κάθε μερακλής μπορεί να φτιάξει το παιχνίδι του (αν μερακλώσει αρκετά).

Το αποτέλεσμα είναι ότι για κάθε μεγάλη μούφα που βιάζει κάποιο σπουδαίο όνομα από video game άλλης εποχής, να υπάρχει ένα indy διαμαντάκι εκεί έξω που περιμένει να ανακαλυφθεί.

Η δε πρόσβαση σε χρηματοδότηση όπως το kickstarter μας δίνει κιόλας διαμάντια που μόνο indy δε τα λες σε ποιότητα.

Παρόλα αυτά... κάτι λείπει. Να είναι η νιότη; Να είναι η χαρά του καινούργιου; Να είναι η διαδρομή που ξεκινήσαμε από 320 πίξελ και φτάσαμε σε γραφικά τέτοιου επιπέδου που πλέον δεν έχει σημασία αν είναι 100% αληθοφανή για να κάνουν εξαιρετική δουλειά; (βάζοντάς τα σε αντιδιαστολή με τα πρώτα 3D τριγωνικά βυγζιά της Λάρα Κρόφτ; )

Εντελώς τυχαία έβλεπα προχθές ένα βίντεο για τα σύγχρονα "demakes" και συγκεκριμένα όχι για ρετροπιξελούμπες αλλά για τα PSX games, νομίζω κάποιος εδώ το είχε βάλει κιόλας και το είδα.

Νομίζω ότι βρήκα τι λείπει και πως κάποιοι προσπαθούν να το επαναφέρουν στο προσκήνιο.

Το hardware τότε είχε τρελούς περιορισμούς που για να τους προσπεράσουν οι δημιουργοί έκαναν ένα σορό πατέντες και μαγκιές. Για παράδειγμα το ξεχειλωμένο fog για να κρύψει γραφικά που δεν υπήρχαν γιατί δε τα σήκωνε το σύστημα, τα racing με στροφή πάνω στην στροφή για να κρύψει το χαμηλό LOD που πάλι ήταν λόγο περιορισμών hardware, τα side scrolling όπου έβλεπες πάντα μια συγκεκριμένη απόσταση μπροστά ή πίσω σου, τα περίεργα σχεδόν νεκρικά prerendered backgrounds.

Όλα αυτά, έκαναν, ίσως και άθελά τους, μια πολύ συγκεκριμένη gaming ατμόσφαιρα στον παίχτη, το Silent Hill δεν θα ήταν ποτέ το ίδιο παιχνίδι αν δεν είχες ομίχλη να μην βλέπεις στο ένα μέτρο, το Resident Evil το ίδιο + την περίεργη νεκρή αίσθηση των pre rendered.

Τα πρώτα NFS games, απλά παρατηρείστε τους χάρτες στροφές και δέντρα, κτήρια ή βουνά για να κρύψουν το "μακριά". ή την μαγκιά που έκαναν με το soundtrack που ήταν interactive ώστε να δώσουν κάτι παραπάνω από τα υπόλοιπα racing χωρίς να ξεφύγουν από τους περιορισμούς της εποχής.

Όλα αυτά δεν γίνονται πλέον, δεν βάζουν 10 στροφές παστρικιές σε ένα racing, είναι ανοιχτές στροφές και μεγάλες ευθείες να βλέπεις μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου. Μπαίνεις σε απότομη στροφή και η κάμερα χαλαρώνει λίγο να δεις και τα ουάο γραφικά παραδίπλα πχ.

Η ομίχλη έχει περιοριστεί σαν χρήση, όλοι κοιτάνε να δείξουν τα γραφικά να ψαρώσει ο κοσμάκης πχ. Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που έπαιξα κάποιο FPS και μου την έπεσε κάποιο αρκίντι μέσα από την ομίχλη ουρλιάζοντας. ΟΚ σίγουρα θα υπάρχει και δε το έχω παίξει, αλλά παλιά όλα ήταν έτσι όταν ξεκινάγαμε όμως. Ήταν αλλιώς.

Βασικά θα καταλήξω όπως κάθε φορά που γράφω για ρετροτέτοια, ότι ωραία ήταν να τα θυμόμαστε αλλά σήμερα είμαστε καλύτερα σε όλα.