Από την στιγμή που "πιάνεις" τον Τζάρμους, το Only Lovers Left Alive είναι ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) φίλμ του εδώ και ΠΟΛΛΑ χρόνια. Είναι στην ουσία ερωτική επιστολή σε μας τους περίεργους που ζούμε τις μικρές ώρες για τα βιβλία και τη μουσική. Άφθονο μαύρο χιούμορ, απολαυστικές αναφορές σε μουσικούς, συγγραφείς, ζωγράφους και κάθε λογής καλλιτέχνες, εκπληκτικό soundtrack...και τα βαμπίρ χρησιμοποιούνται καθαρά ως αλληγορία. Και η σεκάνς στο Μαρόκο στο φινάλε είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ (θα καταλάβεις όταν τη δεις.)
Το SC2 το φοβάμαι, ακριβώς γιατί το τρέηλερ μου φαινόταν ασυνάρτητο και σαν ξαναζεσταμένο φαγητό. Ίσως το τσεκάρω στο μέλλον, με πολύ λίγες όμως προσδοκίες.
Επίσης, το Gone Girl είναι με διαφορά το επαναστατικότερο mainstream έργο που θα δείτε φέτος. Και το St. Vincent με το τρισμέγιστο Murray, απλά απαραίτητο.