Λοιπόν. Μίνι Φορουμικό Πορατσορηβιού.
Έτσι για τη φάση, θα ξεκινήσουμε από τα αρνητικά :
-Τα γραφικά πλέον σε κάνουν να πιστεύεις πως έχεις ανεβάσει έξι βαθμούς μυωπία. Είναι φοβερό να σκέπτομαι πως πριν 8 χρόνια περίπου, θεωρούνταν ΑΑΑ/Καλυτερότιστα και ακόμη και για έναν trVe PC Master Race Ventrue έδειχναν 'νόστιμα'. Αν δεν γίνει κάποιο μελλοντικό remaster, το παιχνίδι πολύ οριακά μόνο βλέπεται πλέον, ειδικά αν έχεις καλομάθει στις δόξες της Καγκουρειάδας. Τα άλογα παραδόξως, είναι φοβερά σχεδιασμένα, διακρίνεις κάθε γλουτιαίο μυ σε κίνηση. Κάποιος μεγάλος φετιχιστής ενιμέητορ δουλεύει εκεί στη Ρόκσταρ.
-Το να προσπαθείς να σημαδεύεις, να πυροβολείς και να καλύπτεσαι με controller, είναι μια αστεία και πλήρως μαζοχιστική εμπειρία. Όταν είναι να ενεργοποιήσεις και το Dead Eye (το αντίστοιχο bullet time του παιχνιδιού) keyboard/mouse λέμε και κλαίμε.
Και περνάμε στο ζουμί του παιχνιδιού, το υπόλοιπο 99.9%, τα ΓΚΑΓΚΑΜΠΙΓΚΟΥ ΘΕΤΙΚΑ :
-To Witcher III πήρε πράματα ΑΥΤΟΥΣΙΑ από το Έπος. Αγώνες με άλογα, μάζεμα βοτανιών στην εξοχή, investigations 'τόπων εγκλήματος', τα μελέτησαν ούλα με αγάπη και προφανώς τα βελτίωσαν. Αλλά εμφανίζονται όλα στο Ρετ Τέτ, τέσσερα χρόνια πριν το Μέγιστο των Παιγνίων.
-Διάλογοι/γραφή. Εδώ το παιχνίδι όχι απλά δίνει ρέστα, παίζει χωρίς αντίπαλο. Οι χαρακτήρες στις 'μικρές' ambient κουβέντες τους αναγνωρίζουν αμέσως πράγματα που έκανες ή δευτερεύουσες αποστολές που ολοκλήρωσες. Κάθε ατάκα (πέρα από το εκπληκτικό voice acting) ανήκει σε ζόρικη γουεστερνάρα στο σινεμά. Ούτε καγκουριές, ούτε καραγκιοζιλίκια/ποζεριές. Πολλοί και μακροσκελείς διάλογοι-στολίδια σε κάθε σημείο του παιχνιδιού. Φοβερός και ο ρυθμός της σκηνοθεσίας, ο τρόπος που εισάγονται οι διάφορες μηχανικές του παιχνιδιού, η εμφάνιση των σημαντικών NPC's και πως το ίδιο το παιχνίδι, μέσα από φαινομενικά 'μικρά και ασύνδετα' side-quests, σε δένει μαζί τους.
-Το ημέρωμα των αλόγων. Εκπληκτικό mini-game και η αποστολή που το εισάγει είναι αφάνταστα ατμοσφαιρική, ακόμη και με τα σκατένια πλέον γραφικά της. Οι φωτισμοί και τα 'ζωντανά' καιρικά φαινόμενα του παιχνιδιού, μου χάρισαν μια μοναδικά ατμοσφαιρική εμπειρία. Διαδραστική διαφήμιση Μάλμπορο, τα αντρικά δάκρυα μετά βίας συγκρατούνται.
-Το PS Now δουλεύει. Μεγάλη μαγκιά. Λάγκ νιώθεις το κονσολάδικο των 30FPS που από τη στιγμή που έχεις ζήσει την PCάδικη δόξα, το καταλαβαίνεις αμέσως. Παρά ταύτα, δεν αφαιρεί σε τίποτε από τον ρυθμό του παιχνιδιού.
Τώρα με σχωρνάτε, έχω να πάω να φέρω το Γουίλιαμσον σε κάσα από πεύκο.
ΥΓ Ευχάριστα ρετρό και το γεγονός ότι δεν επιλέγουμε εμείς τίποτε στους διαλόγους του παιχνιδιού. Έχω καλομάθει μου φαίνεται τελευταία.
Αλλά ναι, ρεμπλεμπλέμπλε, ΣΟ ΓΟΥΟΡΘ ΙΤ.
