Ρετρό υπολογιστές

[lucinos]

Το ερώτημα είναι ποιοι είναι οι πιο ενδιαφέροντες ρετρό υπολογιστές και σε ποιες περιόδους μπορούμε να τούς χωρίσουμε.

Την δεκαετία 70 εμφανίζονται τα τσιπάκια και ο πρώτος πρακτικά σημαντικός σταθμός είναι όταν φτάνουμε στούς 8-bit μικροεπεξεργαστές. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε:
* intel 8080 (1974)
* Motorola 6800 (1974)
* MOS Technology 6502 (1975)
* Zilog Z80 (1976)

Εμφανίζονται και οι πρώτοι οικιακοί μικροϋπολογιστές. Να πω την αλήθεια καταλαβαίνω την μεγάλη ιστορική σημασία αλλά βρίσκω ελάχιστο ενδιαφέρον σε αυτούς. Από αυτήν την εποχή περισσότερο ενδιαφέρον θα είχα για τούς μίνι-υπολογιστές.

Το πράγμα παίρνει ενδιαφέρον στα 80s. Πιθανότατα είμαι προκατειλημμένος γιατί τον είχα μικρός αλλά για μένα ο πιο χαριτωμένος οικιακός μικροϋπολογιστής είναι ο:
* ZX Spectrum (1982)

Από τούς άλλους τής ίδιας «κατηγορίας» προφανώς ξεχωρίζει ο:
* Commodore 64 (1982)
Ο C64 φαίνεται να είναι ο πιο επιτυχημένος οικιακός υπολογιστής στην ιστορία. Δεν τον είχα και δεν πρέπει να ήταν διαδεδομένος στην Ευρώπη και ακόμα λιγότερο στην Ελλάδα αλλά ήταν το high end gaming τής εποχής του.


Δεν βρίσκω αντίστοιχα μεγάλο ενδιαφέρον στούς υπολοίπους αυτής τής κατηγορίας (8-bit) αν και προφανώς τα άπειρα άλλα μηχανήματα έχουν μεγάλη ιστορική σημασία.

Θα προσπεράσω για λίγο τα πισί για να ολοκληρώσω με την επόμενη κατηγορία οικιακών υπολογιστών. Ο κυρίαρχος επεξεργαστής:
* Motorola 68000 (1979)

Είναι από κάθε πρακτική άποψη 32bit επεξεργαστής και για αρκετά χρόνια έπαιζε μόνος μπάλα σε εντελώς ανώτερη κατηγορία σε χαρακτηριστικά και επιδόσεις. Ο πιο ενδιαφέρον υπολογιστής αυτής τής κατηγορίας βρίσκω ότι είναι η:
* Amiga 500 (1987)

Ο επεξεργαστής αυτός χρησιμοποιήθηκε ακόμα και σε Unix συστήματα.

Επιστρέφοντας στα πισί η IBM θέλοντας να αποφύγει την γραφειοκρατεία με τούς συνεργάτες της όρισε μια ουσιαστική «ανοικτή» αρχιτεκτονική που βασιζόταν στούς 16-bit επεξεργαστές τής intel
* 8086 (1978)
* 8088 (1979)
* 80286 (1982)

O 8088 είναι πετσοκομμένη αλλά φτηνότερη ποικιλία τού 8086, και εκτός από τον 80286 που ανεβαίνει σε επιδόσεις, αλλά δεν είχε καν βγει ακόμα εξάλλου, δεν είναι ανώτεροι από τούς 8-bit σε επιδόσεις, προτιμήθηκαν όμως από την IBM λόγω τής συμβατότητάς τους με αυτά που ήθελε, την διαθεσιμότητα σε σχέση με τον ανώτερο Motorola 68000, και την επιμονή τής Microsoft με την οποία συνεργάστηκε για το λειτουργικό (PC-DOS και αργότερα χωρίστηκε σε MS-DOS) να επιλεγεί 16-bit επεξεργαστής, μια επιλογή που ιστορικά τουλάχιστον δικαιώθηκε. Τα γραφικά αρχικά ήταν MDA/CGA. Η MDA υποστήριζε μόνο κείμενο και όχι γραφικά, η CGA ήταν σκέτη φρίκη. Αν και είδα ότι για την φρίκη ίσως δεν ευθυνόταν απολύτως η ίδια.


Εγώ ούτως ή άλλως βέβαια είχα και μια επίσης φρικτή πορτοκαλιά οθόνη. Οστόσω έχει τεράστιο ενδιαφέρον ότι είχα Hercules. Αυτή ήταν κάτι το υπέροχο, ήταν ουσιαστικά η καταπληκτική επινόηση ενός θεούλη ινδονήσιου φοιτητή που προσπαθούσε να γράψει ινδονησιακά. Αυτό που κατάφερε ήταν ουσιαστικά να αποκτήσει η MDA ικανότητα σε γραφικά και υπήρχαν εντυπωσιακά γραφικά παιχνίδια που τρέχαν σε Hercules. Τα πισί αυτής της εποχής έχουν φυσικά μικρό ενδιαφέρον για ρετρό παιχνίδια. Θα έδινα όμως περισσότερο ενδιαφέρον για εκπαιδευτικούς σκοπούς ή για άλλους σκοπούς πχ σαν κειμενογράφους. Καλύτερα γραφικά είχε η Tandy. Αυτή ουσιαστικά είχε διαγραφεί από την μνήμη μου και όταν την είδα στην σειρά με τον Σέλντον παιδάκι, νόμισα ότι ήταν φανταστική επινόηση τής σειράς. Ενδιαφέρον έχω για την EGA η οποία είναι πραγματική ρετρό απόλαυση.

Η επόμενη φάση είναι όταν το πισί πέρασε επιτέλους στα 32-bit με τον
* 80386 (1985)
Μην σας ξεγελάει η ημερομηνία, άργησε πολύ να είναι ουσιαστικά προσβάσιμη για οικιακούς υπολογιστές. Προσωπικά απέκτησα πρόσβαση σε έναν 386 αρκετά αργότερα αλλά η πρώτη μου δουλειά ήταν να ξαναπαίξω τα παλιά μου παιχνίδια με έγχρωμα VGA γραφικά, ήχο και ποντίκι και έπαιξα και αρκετά ακόμα καινούργια παιχνίδια. Για μένα είναι η πιο αγαπημένη MS-DOS περίοδος.

Η επόμενη φάση είναι τα windows 9x. Τα windows 95 τρέχαν πολύ καλά στον P1 και αν εξαιρέσεις αυτό το πλεονέκτημα (τα win98 στον ίδιο υπολογιστή σερνόντουσαν) το οποίο είναι αναγκαίο για να παίξεις αρκετά παιχνίδια όπως Starcaft, Monkey Island 3 θεωρώ ότι έχει περισσότερο ενδιαφέρον ένας κάπως πιο καινούργιος υπολογιστής με το κύκνειο άσμα τών Windows 98.


Σκεφτόμουν επίσης ποια παιχνίδια έπαιξα πριν περάσω στο Linux και το μόνο που υποθέτω δεν υποστηρίζει win98 είναι το Rome Total War (βαριέμαι να το ψάξω). Οπότε στην δική μου περίπτωση δεν βρίσκω ουσιαστικό πλεονέκτημα με τα WinXP, άνετα θα προτιμούσα έναν τόσο παλιό υπολογιστή με win98 και αν είναι αρκετά καλός για να τρέξει XP πάλι δεν βρίσκω λόγο για XP αλλά θα προτιμούσα να βάλω Linux αντί για XP (αν παίζουν τα XP παίζει και λίνουξ, για την ακρίβεια έχω βάλει λίνουξ σε P3 και έπαιζε μια χαρά, για παιχνίδια βέβαια και άλλες ρετρό φάσεις κρατήστε τα win98 και το λίνουξ είναι περισσότερο χρήσιμο στην γραμμή εντολών, αν και παίζει και γραφικό περιβάλλον καλά, μέχρι και βίντεο στο youtube είδα)

Η επόμενη φάση είναι τα 00s με τότε κυρίαρχο λειτουργικό τα winXP, προφανώς για τα παιχνίδια τής εποχής τα κρατάει, οι υπολογιστές αυτοί τρέχουν φυσικά και λίνουξ αλλά σε κάθε περίπτωση βρίσκω πολύ μικρό ενδιαφέρον. Πέρα από αυτήν την εποχή δεν βρίσκω ενδιαφέρον.

 

[lucinos]

Για να συνοψίσω... (edited)
όχι «συμβατοί»
8-bit:
* Atari 8-bit
* ZX Spectrum
* CPC Amstrad
* Commodore 64

32-bit:
* Amiga 500

«συμβατοί» (IBM-PC) (edited)
* 8088 Hercules/CGA
* 8086 EGA
* 386 VGA (και ίσως και windows 3.1)
* 486/586 (και ίσως και windows 95)
* τέλη 90s, αρχές 00s (πιθανότατα P3) Win98

Θα πω λίγα ακόμα για την λογική μου.

Για τον ZX δεν ξέρω πόσο έχει λογική αλλά είναι απλά υπέροχο ρετρό μηχάνημα. Commodore 64 και Amiga 500 απλά έχουν ό,τι καλύτερο για την εποχή τους.

Hercules/CGA δεν μού κάνει τόσο ενδιαφέρον για ρετρό παιχνίδια αλλά έχω περισσότερο στο μυαλό πράγματα σαν:


Η EGA βγάζει τέλεια ρετρίλα για αρχαία adventure
386/VGA έχεις όσα χρειάζεσαι να παίξεις σωστά παιχνίδια τής εποχής και εξακολουθεί να έχει μπόλικη ρετρίλα.

Από εκεί και πάνω είναι λίγο άτυχη κατηγορία γιατί από την μία μειώνεται η ρετρίλα και ταυτοχρόνως δεν έχεις αρκετά καλό υπολογιστή για να παίξεις σωστά πολλά παιχνίδια τής επόμενης φάσης, μέχρι να πιάσεις το «high end win98» εκεί έχεις τα πάντα και εξακολουθείς να είσαι αρκετά ρετρό.

WinMe δεν έχουν κανένα ουσιαστικό πλεονέκτημα, αντιθέτως στερείσαι αδικαιολόγητα την είσοδο σε πραγματική MS-DOS. Win2000 και WinXP παρουσιάζουν μικρό ενδιαφέρον. Μετά είναι τα γουΐντοους σβήστα και μετά τα win7 είναι «έχω απλώς λίγο παλιό υπολογιστή και θέλω να κρατήσω το παλιό λειτουργικό.

 

[Admiral]

Υπέροχο thread, εύγε! Εγώ παρότι αναγνωρίζω την ιστορική σημασία του Spectrum και την απήχηση του Commodore 64, θα ποστάρω για την τιμή των όπλων τον πρώτο μου home computer.

Amstrad CPC 6128. Μάλιστα παρέμεινα σκυλί του Alan Michael Sugar για καιρό διότι ο επόμενος υπολογιστής μου ήταν ένας Amstrad PC-XT 8086 με EGA graphics.

 

[bluetribe]

ήταν ο 68000 απο κάθε πρακτική άποψη 32bit; δηλαδή το mega drive ήταν και αυτό 32μπιτο;

 

[lucinos]

Amstrad

Ναι η Amstrad είναι επίσης σε αυτές που μού έρχονται στο μυαλό. Οι άλλες είναι η Apple, η Atari, η Acorn και τώρα πλέον και η Tandy. Εκτός από Αμερική/Αγγλία υπάρχει και η Ιαπωνία για την οποία έχω άγνοια, έκανε μια μικρή προσπάθεια και η Βραζιλία αλλά ίσως το πιο ενδιαφέρον είναι το Ανατολικό μπλοκ.

δηλαδή το mega drive ήταν και αυτό 32μπιτο;

Ναι! Οι κακιές γλώσσες θα πουν ότι ο 68000 ήταν 16/32 bit αλλά με την ίδια λογική ο 8088 ήταν 8/16 bit. Από κάθε πρακτική λειτουργική σκοπιά ήταν 32bit.

Σκεφτόμουν να αναφέρω και τις κονσόλες. Την Atari την θυμάμαι από μια πανάρχαιη κονσόλα που είχαν κάτι άλλα παιδιά (περισσότερο θυμάμαι ότι έπαθα «πολιτισμικό σοκ» επειδή δεν είχε πληκτρολόγιο), Φυσικά την Nintendo την οποία την θυμάμαι περισσότερο από το Gameboy που είχαν άλλα παιδιά, και φυσικά την Sega που είχε ένας φίλος μου και έπαιξα ελάχιστα Sonic, το οποίο τότε μού φάνηκε όντως πολύ εντυπωσιακό. Γενικά ήμουν (και είμαι) πολύ αρνητικός στις κονσόλες, όχι ότι θα μού παίρναν οι γονείς μου αλλά ούτε καν μού πέρναγε από το μυαλό ότι θα ήθελα κάτι τέτοιο εκτός ίσως λιγάκι το gameboy που ζήλευα πολύ ελαφριά την φορητότητά του.

 

[lucinos]

Θα ρίξω και δυο βιντεάκια για την Apple.

 

[Admiral]

Δεν τη συμπάθησα ποτέ την Apple ρε φίλε. Δεν ξέρω γιατί. Θεωρητικά ως μεγαλωμένος με home computers δεν θα είχα θέμα με την κλειστή τους αρχιτεκτονική αλλά με κέρδισε η ευελιξία των PCs.

 

[captain kal]

ήταν ο 68000 απο κάθε πρακτική άποψη 32bit; δηλαδή το mega drive ήταν και αυτό 32μπιτο;

Ηταν 16/32 bit. Αντιγράφω από την Wikipedia:

The design implements a 32-bit instruction set, with 32-bit registers and a 32-bit internal data bus. The address bus is 24-bits and does not use memory segmentation, which made it popular with programmers. Internally, it uses a 16-bit data ALU and two additional 16-bit ALUs used mostly for addresses,[2] and has a 16-bit external data bus.[3] For this reason, Motorola referred to it as a 16/32-bit processor.

Εγώ άργησα, και ξεκίνησα με Amiga 500. Ουσιαστικά πήγα Amiga 500 ---> CD32 ---> Amiga 1200 (68030) ---> Pentium 166 + 3dfx. Και εκτός από τον Pentium, τα υπόλοιπα τα έχω ακόμα και λειτουργούσαν, την τελευταία φορά που τα άνοιξα!!

 

[Χειρομαλάχτης]

κλασικα δεν εχω να προσφερω κατι εποικοδομητικο στο θρεντ. απλα να πω οτι οντας εντελως μακρια απο καθε τι κομπιουτερικο ειχα παει ενα καλοκαιρι, του 85 νομιζω στα ξαδερφια μου στη λαρισα κι εκει διαβασα αχορταγα καποια τευχη του πιξελ που ειχαν συλλογη, κι απο παλιοτερες χρονιες. δεν ειχα ιδεα, αλλα θυμαμαι ακομα τον καινουριο μαγικο κοσμο που ανοιγοταν, accorn, sinclair, commodore, bbc.
το ποστ γινεται για να καταθεσω οτι το ομορφοτερο πραγμα που ειχαν δει τοτε τα ματακια μου, μιλαμε για ακαριαιο ερωτα, ηταν τα αμστραντ. το πρωτο πισι το πηρα 10 χρονια μετα, αλλά ο ερωτας ειχε ονομα, μαλλον ονοματα. amstrad 464 (αυτο με την κασετα) και λιγοτερο το amstrad 664. φωτό για να νιωσετε.

 

[Admiral]

κλασικα δεν εχω να προσφερω κατι εποικοδομητικο στο θρεντ. απλα να πω οτι οντας εντελως μακρια απο καθε τι κομπιουτερικο ειχα παει ενα καλοκαιρι, του 85 νομιζω στα ξαδερφια μου στη λαρισα κι εκει διαβασα αχορταγα καποια τευχη του πιξελ που ειχαν συλλογη, κι απο παλιοτερες χρονιες. δεν ειχα ιδεα, αλλα θυμαμαι ακομα τον καινουριο μαγικο κοσμο που ανοιγοταν, accorn, sinclair, commodore, bbc.
το ποστ γινεται για να καταθεσω οτι το ομορφοτερο πραγμα που ειχαν δει τοτε τα ματακια μου, μιλαμε για ακαριαιο ερωτα, ηταν τα αμστραντ. το πρωτο πισι το πηρα 10 χρονια μετα, αλλά ο ερωτας ειχε ονομα, μαλλον ονοματα. amstrad 464 (αυτο με την κασετα) και λιγοτερο το amstrad 664. φωτό για να νιωσετε.

Άντε να γινόμαστε πολλοί οι αμστραντικοί!

 

[Sephir]

Προσθέστε και μένα στους Amstradικούς. Καλοκαίρι του 1988, την εποχή του mundial ήταν τότε που ο θείος μου αγόρασε έναν Amstrad 6128 με πράσινο monitor.

Το τελευταίο ήταν πραγματικός βραχνάς, ποτέ δε χώνεψα το γεγονός που δεν μπορούσα να δω τα χρώματα κανονικά. Η χαρά μου δε ήταν απερίγραπτη, όταν μου δάνεισαν για μια εβδομάδα ένα tv modulator (τραγική συσκευή btw) και το συνέδεσα με την τηλεόραση.

Επιτέλους, μπορούσα να κερδίσω σε εκείνο το παράξενο τυχερό παιχνίδι με τις πλάκες του αγαπημένου μου Tai-Pan της Ocean, καθώς η στήλη Hints 'n' Tips του Pixel έγραφε ποιες πλάκες έπρεπε να επιλέξεις βάση χρώματος και όχι σειράς. Άντε να καταλάβεις ποιο εννοούσε ο ποιητής με την πρασινίλα.

Τρία χρόνια μετά ήρθε ο Atari 520 STE και, αφού μας έβγαλε την πίστη με τα καμμένα τροφοδοτικά (4 μέσα σε δώδεκα μήνες) και το τραγικότατο service της εποχής (τρεις εβδομάδες έκαναν για να αλλάξουν ένα τροφοδοτικό!), ήρθε και το πρώτο PC...

 

[bluetribe]

όσοι έχετε την περιέργεια, μπορείτε να κατεβάσετε τις rom και να δείτε το αγαπημένο σας μηχάνημα (ναι για τον CPC λέω) να κάνει κόλπα αλλά win95 με τα μάτια σας!

Αν αυτό υπήρχε το 1985, ο κόσμος θα παραμειλούσε.
Επίσης επικό demo: (αυτό ειναι για τον cpc+) - φαίνεται και ακούγεται σαν (όχι και τόσο) downgraded amiga!
και φυσικά το demo που έκανε boom:
πλέον διαθέσιμο και το pinball dreams!! ( )


Πρόσφατα αγόρασα αυτό (είχε αφιέρωμα στον cpc):

σαν μεγάλος fun του cpc και γω.
όποιος ενδιαφέρεται και θέλει να το αγοράσει, η τιμή είναι πολύ χώμα (μια λίρα το ψηφιακό αντίγραφο νομίζω).

 

[lucinos]

Δεν τη συμπάθησα ποτέ την Apple ρε φίλε. Δεν ξέρω γιατί. Θεωρητικά ως μεγαλωμένος με home computers δεν θα είχα θέμα με την κλειστή τους αρχιτεκτονική αλλά με κέρδισε η ευελιξία των PCs.

Αν πρόσεξες από τα βίντεο που παρέθεσα η Apple και ειδικά το Apple II ήταν ιδιαιτέρως ευέλικτο και από αρκετές απόψεις ανοικτό και μάλιστα σε κάποια τέτοια θέματα προηγήθηκε από τα πισί. Αυτό που εγώ βρίσκω ότι διέκρινε την Apple ήταν ότι βρισκόταν διαρκώς με το δάκτυλο στην σκανδάλη για μηνύσεις.

Αν μπορούσα να έχω μια εναλλακτική ιστορία για τα 80s, θα ήθελα ελεύθερη BASIC, ελεύθερο CP/M και ελεύθερο UNIX, όπου όλα τα πραγματικά προηγμένα χαρακτηριστικά να πατάνε σε αυτό αντί να επανεφευρίσκει ο καθένας τον τροχό και να είναι όλοι ασύμβατοι με όλους. (παρομοίως για basic και cp/m).
Ελεύθερη BASIC υπήρξε! Η Tinybasic αλλά δυστυχώς οι κατασκευαστές αντί να βασίζονται σε αυτήν προσθέτοντας φυσικά την δική του γεύση, είχε ο καθένας την ανεξάρτητη δική του ή παίρναν από την microsoft. Για ελεύθερο απόγονο CP/M η FreeDOS ξεκίνησε μόλις το 1994 και νομίζω έφτασε σε κάποιο επίπεδο ωριμότητας μετά το 2000. Την θέση τής microsoft με την ms-dos δεν θα την θεωρούσα την ίδια τόσο πρόβλημα αλλά τής επέτρεψε να εκμεταλλευθεί την θέση της για να πάει τον κόσμο προς εκεί που ήθελε (βέβαια αν δεν ήταν η ms-dos αλλά ήταν κάτι άλλο επίσης μη ελεύθερο δεν θα ήταν καλύτερα τα πράγματα απλά θα είχαμε αυτόν τον άλλο αντί για την microsoft. Αν δεν έχουμε ελεύθερο λογισμικό η φυσική πορεία είναι το μονοπώλιο) Όσο για ελεύθερο Unix-οειδές ξεκίνησε το GNU κάπου στα μέσα τής δεκαετίας και για να έχουμε ένα κάπως ώριμο σύστημα η έκδοση Linux 1.0 βήκε το 1994.

Το Linux και το Mozilla τουλάχιστον έσωσαν κάπως το ίντερνετ.

 

[Hank]

Εγώ ξεκίνησα με Amiga 500. Μου πήρε κάμποσο καιρό να αποδεχτώ την ήττα και να περάσω στα PC μετά.

Αυτό που ήθελα να ρωτήσω είναι το εξής. Τι είναι αυτό που κάνει τους υπολογιστές που αναφέρθηκαν ενδιαφέροντες; Είναι κάτι άλλο πέρα από την νοσταλγία; Είναι το ενδιαφέρον καθαρά ιστορικής σημασίας για την εξέλιξη του Computing; Ή υπάρχει και κάτι περισσότερο από αυτά;

Τέλος, τρέχοντας έναν emulator για τέτοια μηχανήματα μπορείς να έχεις μια αυθεντική εμπειρία ή υπάρχει κάτι που θα λείπει (πέρα από τις σφαλιάρες που τραβούσα στην οθόνη μου, γιατί είχε χαλάσει και τα έδειχνε όλα κίτρινα);

 

[lucinos]

Τι είναι αυτό που κάνει τους υπολογιστές που αναφέρθηκαν ενδιαφέροντες;

Νομίζω ότι είναι προφανές ότι δεν υπάρχει απόλυτο κριτήριο σε αυτό. Ξεκίνησα το νήμα περιμένοντας να ακούσω και διαφορετικές γνώμες.

Είναι κάτι άλλο πέρα από την νοσταλγία; Είναι το ενδιαφέρον καθαρά ιστορικής σημασίας για την εξέλιξη του Computing; Ή υπάρχει και κάτι περισσότερο από αυτά;

Ναι! υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο από την νοσταλγία και την ιστορική σημασία.

Τέλος, τρέχοντας έναν emulator για τέτοια μηχανήματα μπορείς να έχεις μια αυθεντική εμπειρία ή υπάρχει κάτι που θα λείπει

Ξεκάθαρα είναι πολύ διαφορετικό! Και δεν είναι απλώς θέμα νοσταλγίας. Το αυθεντικό σύστημα είναι συχνά πολύ ανώτερος τρόπος ειδικά σε σχέση με εξομοιωτές. Προσωπικά σε αυτό έχω στο μυαλό μου περισσότερο την ms-dos και το dosbox γιατί αυτή είναι η κύρια περίπτωση που έχω εμπειρία και στα δύο. Ακόμα και σε ένα παιχνίδι που παίζει πολύ καλά στο dosbox όπως το prince of persia η διαφορά είναι τεράστια αν το παίζεις στο πραγματικό σύστημα και όχι στον εξομοιωτή.

Προσωπικά με τα windows δεν έχω το ίδιο θέμα. Εν μέρη ίσως οφείλεται στο είδος τών παιχνιδιών που έπαιζα, (στρατηγικής: Civ2, ΑοΕ 1,2, Starcraft, Dungeon Keeper 2, Cossacks, Warcraft 3, ύστερα adventure: Monkey Island 3,4 Grim Fandango, Riven και racing: Need for Speed Underground, εν μέρη ίσως οφείλεται ότι έτσι και αλλιώς δεν είχα σε εκτίμηση ποτέ τις επιδόσεις τών windows και εν μέρη ότι το wine δεν είναι ακριβώς εξομοιωτής αλλά ανεξάρτητη υλοποίηση στα API τών windows.

Γενικά σε ανεξάρτητες υλοποιήσεις το αποτέλεσμα μπορεί να είναι συχνά πολύ καλό. Η πιο συνηθισμένη περίπτωση είναι το ScummVM, Αν ένα παιχνίδι υποστηρίζεται από αυτό δεν νιώθω ουσιαστικά ανώτερη την «αυθεντική εμπειρία». Εκεί είναι μάλλον θέμα νοσταλγίας μόνο.

 

[Hank]

Ίσως να παρεξηγήθηκα. Η ερώτησή μου δεν είχε να κάνει με την αξία ενός θρεντ σαν αυτό που άνοιξες αλλά ήταν ειλικρινής.

Εγώ πήρα την Amiga το '90, αν θυμάμαι καλά, σε ηλικία 7 χρονών. Μαζί της ασχολήθηκα αποκλειστικά με παιχνίδια, οπότε έχω χάσει αυτό το κομμάτι της ενασχόλησης ως χόμπι, είτε σε επίπεδο προγραμματισμού είτε ως μηχάνημα και τις δυνατότητές του γενικότερα. Θυμάμαι ας πούμε ότι όσοι είχαμε Amiga λέγαμε ότι ήταν πολύ δυνατό μηχάνημα στο multimedia κομμάτι, ακόμα θυμάμαι τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς να εκπέμπουν για ώρες Guru Fatal Error αλλά και την καζούρα που έριχνα σε φίλο μου που είχε PC και παίζαμε Harley Davidson (ο ήχος ήταν πραγματικά τραγικός). Επίσης θυμάμαι ότι είχε δυνατότητες Text to Speech κάτι που, εκείνη την εποχή, μας φάνταζε πολύ προχωρημένο.

Τι είναι αντίστοιχα αυτό που έκαναν πολύ καλά, πρωτοποριακά, τα υπόλοιπα μηχανήματα οι Amstrad, τα Apple κλπ; Κοιτώντας πίσω παρατηρούμε μόνο την θέση τους στην εξέλιξη των υπολογιστών ή υπάρχουν και σημερινές εφαρμογές τους; Πρόσφατα π.χ. παρακολουθούσα έναν τύπο που έπαιζε μουσική live από δύο Αμίγκες.

 

[nitro912gr]

Ίσως να παρεξηγήθηκα. Η ερώτησή μου δεν είχε να κάνει με την αξία ενός θρεντ σαν αυτό που άνοιξες αλλά ήταν ειλικρινής.

Εγώ πήρα την Amiga το '90, αν θυμάμαι καλά, σε ηλικία 7 χρονών. Μαζί της ασχολήθηκα αποκλειστικά με παιχνίδια, οπότε έχω χάσει αυτό το κομμάτι της ενασχόλησης ως χόμπι, είτε σε επίπεδο προγραμματισμού είτε ως μηχάνημα και τις δυνατότητές του γενικότερα. Θυμάμαι ας πούμε ότι όσοι είχαμε Amiga λέγαμε ότι ήταν πολύ δυνατό μηχάνημα στο multimedia κομμάτι, ακόμα θυμάμαι τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς να εκπέμπουν για ώρες Guru Fatal Error αλλά και την καζούρα που έριχνα σε φίλο μου που είχε PC και παίζαμε Harley Davidson (ο ήχος ήταν πραγματικά τραγικός). Επίσης θυμάμαι ότι είχε δυνατότητες Text to Speech κάτι που, εκείνη την εποχή, μας φάνταζε πολύ προχωρημένο.

Τι είναι αντίστοιχα αυτό που έκαναν πολύ καλά, πρωτοποριακά, τα υπόλοιπα μηχανήματα οι Amstrad, τα Apple κλπ; Κοιτώντας πίσω παρατηρούμε μόνο την θέση τους στην εξέλιξη των υπολογιστών ή υπάρχουν και σημερινές εφαρμογές τους; Πρόσφατα π.χ. παρακολουθούσα έναν τύπο που έπαιζε μουσική live από δύο Αμίγκες.

Οι apple ήταν από τους πρώτους που υποστήριζαν δυνατότητα για διαφορετικά fonts και πρωτόκολλα για εκτύπωση σε συνδυασμό με τους πρώτους laser εκτυπωτές που ήταν συμβατοί μόνο με apple
Oπότε ήταν οι πρώτοι υπολογιστές που χώθηκαν στο DTP (desktop publishing) και στην τυπογραφία, και το έτρεξαν αρκετά καλά ώστε να αποτελούν defacto μηχανήματα για σελιδοποίηση και λοιπά γραφιστικά. Σκέψου πριν από αυτά τα μηχανάκια ο γραφίστας έκανε αυτό:

Φυσικά είχαν και πολύ καλές multimedia δυνατότητες, και είναι κάτι που το πρόλαβα με το Myst, όπου στο Mac είχε κανονικό ήχο και στα windows μπορούσε να παίζει μόνο ένα αρχέιο ήχου κάθε φορά.

Δεν ξέρω που στεκότανε απέναντι στην amiga, αλλά με αυτά που έχω δει, λογικά πίσω της.

Για τα PC ΙΒΜ συμβατά ξέρω ότι δεν έκαναν τίποτα καλά, αλλά ήταν φθηνά και για αυτό κέρδισαν το κοινό.

 

[lucinos]

Ίσως να παρεξηγήθηκα

Μάλλον εγώ παρεξηγήθηκα. Δεν εννοούσα ότι δεν είναι καλή ερώτηση. Πάντως σκέψου ότι τα διάφορα τσιπάκια ασύμβατα μεταξύ τους ακόμα και στον προγραμματισμό (και ειδικά στα 8-bit έπρεπε να ανακατευτείς και με assemply για να έχεις κάποιες επιδόσεις) και το εντελώς δικό τους ανεξάρτητο οικοσύστημα από εφαρμογές. Για τα ανεξάρτητα οικοσυστήματα θα είχε βοηθήσει αν είχαμε κοινά ελεύθερα basic, cp/m, unix όπως ανέφερα). Ακόμα για παράδειγμα ένα παιχνίδι ήταν κοινό, η υλοποίηση ήταν διαφορετική για κάθε υπολογιστή.

Οι apple ήταν από τους πρώτους που υποστήριζαν δυνατότητα για διαφορετικά fonts

H Apple κρατάει σε τέτοια θέματα τον ανταγωνισμό μακρυά με πατέντες.

Για τα PC ΙΒΜ συμβατά ξέρω ότι δεν έκαναν τίποτα καλά, αλλά ήταν φθηνά και για αυτό κέρδισαν το κοινό.

Τα IBM PC δεν νομίζω ότι ήταν καθόλου φτηνά. Επίσης η «εξειδίκευσή» τους ήταν μάλλον οι βάσεις δεδομένων.

Το ένα θέμα ήταν ότι ο καθένας εντελώς ανεξάρτητα έφτιαχνε «περιφερειακά», το οποίο πολύ σύντομα οδήγησε σε ολόκληρα μηχανήματα που δεν είχαν καμμία σχέση με την IBM. Επίσης δημιουργήθηκε ένα defacto κοινό οικοσύστημα με την ms-dos και τα windows. Το άλλο θέμα είναι οι επεξεργαστές x86. Παραδοσιακά κατηγορούνται για την μη αποδοτικότητά τους (οι επιδόσεις τους είναι πολύ κακές σε σχέση με τον αριθμό τών τρανζίστορ). Αλλά ιστορικά αυτό που οδήγησε τις εξελίξεις ήταν ο νόμος τού Μούρ. Διπλασιασμός τών τρανζίστορ κάθε δύο χρόνια. Στο τέλος τού εικοστού αιώνα ήταν με διαφορά οι ισχυρότεροι και φτηνότεροι επεξεργαστές. Η αποδοτική σχεδίαση δεν έπαιξε ρόλο.

Σήμερα έχουμε υπολογιστές εκατομμύρια φορές ισχυρότερους από τα 80s οπότε θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι καλύτεροι από κάθε άποψη. Υπάρχουν όμως πράγματα που δεν εξομοιώνονται, και κατά ένα μέρος θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι η σύγκριση ενός φυσικού μουσικού οργάνου με ενός εικονικού μουσικού οργάνου. Αυτό που εγώ βρίσκω ως τεράστια αλλαγή είναι η χαώδης διαφορά στην ποσότητα τού λογισμικού που παρεμβάλλεται. Πχ η htop σε μένα βλέπει ενεργά 113 Tasks και 743 threads. Τι είναι όλα αυτά που τρέχουν στον υπολογιστή μου;

 

[lucinos]

έχει ενδιαφέρον το παρακάτω βίντεο. Η πλειοψηφία επιλέγει 486 για ms-dos ή win98 μηχανήματα.
και πάνω που σκεφτόμουν ότι κανείς δεν αναφέρει το wine.

 

[nitro912gr]

Όταν λέω ήταν φθηνά, τα συμβατά έκαναν ένα χιλιάρικο τα απλε 2 και βάλε.
Όσο για τις επιδόσεις των 86 ήταν αστείες για πολλά χρόνια. Θυμάμαι risc ppc δίπλα στα p3 με τα ίδια mhz να αποδίδει 3 φορές πάνω.
Μετά βγήκαν μπροστά που οι risc έπεσαν σε θέματα απόδοσης/θερμοκρασίας κάπου τότε που τους παράτησε και η απλε.