<u><span style="font-size:4">Sketch's tales in Metal Land - Chapter 1: AT DETH'S DOOR</span></u>
Πρώτη φορά άκουσα Μέγκαντεθ όταν ένας φίλος με πήρε από ποταπό otaku-wannabe-που-άκουγε-μέταλ-και-όταν-λέω-μέταλ-εννοώ-Χάμερφολ-μόνο/ που ήμουν, και μου έβαλε στο εμ-πι-θρι μου ένα κάρο τραγούδια κάθε λογής, από τζαζ μέχρι προγκ μέταλ, κι από την πιο γνωστή συμφωνία του Μότσαρτ μέχρι ένα άγνωστο folk-prog συγκρότημα που είχε μόνο μια κυκλοφορία κάπου το '72, ανοίγοντας μου έτσι το δρόμο για τη Σωτηρία της Ψυχής.
Δϋο ήταν τα άσματα: In my darkest hour, αν θυμάμαι καλά, και Peace Sells. Μέχρι τότε νόμιζα ότι η θρας ήταν μόνο ντάμπα-ντούμπα και γκζ-γκζ-γκζ χωρίς μελωδία, αλλά ήμουν διατεθειμένος να δοκιμάσω πάρα πολλά είδη μουσικής, οπότε και ξεκίνησα την ακρόαση. Το IMDH δε μου είπε και πολλά τότε, αλλά το Peace Sells μου τράβηξε την προσοχή. Πολύ. Άρχισα να το ακούω συχνά, μαζί με το Cowboys from hell (Pantera). Ιτ γουόζ γκουντ. Η μπασογραμμή σε ρουφάει μέσα από το πρώτο δευτερόλεπτο, και μετά μπαίνουν οι κιθάρες και, πριν το καταλάβεις, πάιζεις air guitar, κουνώντας το κεφάλι σου σε 8 κατευθύνσεις.
Δεν άκουσα παιρετέρω Μέγκαντεθ, αλλά αυτό το ένα τραγούδι είχε αφήσει εντύπωση μέσα μου αρκετά δυνατή ώστε να τσιμπήσω από τα Πάμπλικ το "Mustaine: A Life In Metal". Δε θα επεκταθώ σε αυτό, αλλά γενικά θεώρησα τη ζωή του Μαστέιν πολύ ενδιαφέρουσα, και αυτό προετοίμασε το μουσικό μου έδαφος για αργότερα (δηλαδή τώρα).
Να σημειώσω ότι στο μεταξύ είχα είδη ακούσει αρκετά τραγούδια των Μετάλικα (τα πιο δημοφιλή, προφανώς), και ήμουν κάπως "Μeh...". Κι ακόμα είμαι, αλλά εδώ δε γράφω γιατί δε μου αρέσουν οι Μετάλικα.
Two years passed...
Προχθές θυμήθηκα ότι ένας άλλος φίλος μου είχε δώσει μπόλικα εμ-πι-θρι, μεταξύ των οποίων και πολλά Μέγκαντεθ. Τα βάζω λοιπόν στη συσκευή, και πατάω play.
Μετά από έξι-εφτά τραγούδια, μπορούσα με βεβαιότητα να πω ότι μου αρέσουν οι Μέγκαντεθ. Εξεπλάγην πολύ ευχάριστα που σε πολλά τραγούδια δεν υπήρχε αυτή η "έλλειψη μελωδίας" που προκατειλημμένα φοβόμουν. Το αντίθετο μάλιστα, στα αγαπημένα μου τραγούδια διακρίνω riffs και μελωδίες εφάμιλλες σπουδαίων πάουερ μέταλ κομματιών. Και τί στο καλό, αφού έγραψα που έγραψα το σεντόνι, ας βάλω και τα δυο τέτοια τραγούδια που ξεχωρίζω.
http://www.youtube.com/watch?v=hFhgv-eTkXo
http://www.youtube.com/watch?v=OL7DED8huak
Και όχι, δεν έχω όρεξη για τσακωμούς (ήδη ανέφερα ότι δε μου αρέσουν οι Μετάλικα), <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="
" title="
" class="bbcode_smiley" /> αλλά πιστεύω ότι αυτό το cover κοντράρει στα ίσα το ορίτζιναλ.
http://www.youtube.com/watch?v=cAxDcxpDxtQ
Rock On :mosh: :mosh: