Αν δεν υπάρχει κάτι το εξαιρετικά σημαντικό που έχει δρομολογηθεί για την επόμενη μέρα (οτιδήποτε, από εργαστήριο στην σχολή μέχρι ραντεβού για καφέδες με φίλους), τότε έχω βρει πως ο καλύτερος τρόπος να προσπεράσεις την αϋπνία είναι...να την αγκαλιάσεις.
Κατέβασμα ταινιών και σειρών. Ανάγνωση κάποιου βιβλίου (αυτά τα ορθογώνια πράματα με χάρτινα εξώφυλλα, ωραία είναι). Σερφάρισμα στο νετ. Μπάσιμο σε κάποιο game και λιώσιμο μέχρις εσχάτων (ΑΥΤΟ και αν το έχω τιμήσει). Ή, πιο ακραίο σενάριο αν είναι ξημερώματα σαββάτου ή κυριακής, ΕΞΟΔΟΣ (μια φορά είχα βγει για ποτάρες με το πρώτο λεωφορείο στις 5 το πρωί, ωραία μέρα).
Αν κάποια στιγμή νυστάξουμε στην πορεία, πάει να πει πως απλά το βιολογικό μας ρολόι θέλει ρύθμιση γιατί έχει πάει αρκετές ώρες μπροστά. Είτε τις επόμενες μέρες δοκιμάζουμε σταδιακά να κοιμόμαστε κάθε βράδυ μισή-μία ώρα πιο νωρίς, και αντιστοίχως να ξυπνάμε μισή-μία ώρα νωρίτερα, μέχρι ο ύπνος να μπει σε νορμάλ ωράριο, είτε κάνουμε την πατροπαράδοτη λύση του να το παίρνουμε σερί χωρίς ΚΑΘΟΛΟΥ ύπνο για μια μέρα (το να την πέσεις για 3-4 ώρες το μεσημέρι είναι cheat και καταστρεπτικό, don't do it), ε και στο βράδυ της 2ης μέρας θα είμαστε τόσο πτώματα που θα κοιμηθούμε από τις 9 το βράδυ μαζί με τους συνταξιούχους.
Αν πάλι δεν νυστάξουμε καθόλου και συνεχίσουμε το πρωί νορμάλ σα να μην τρέχει τίποτα, αφενός σημαίνει πως τα αίτια είναι μάλλον ψυχολογικά οπότε αρχίζουμε την περισυλλογή, μιλάμε στους φίλους για τα ψυχολογικά (αν δεν έχετε φίλους βρείτε κάναν ανώμαλο στο ίντερνετ, τόσοι υπάρχουν, δεν έχουν δικαίωμα στην ανθρώπινη επαφή και αυτοί?), βρίσκουμε τι φταίει και εργαζόμαστε ενεργά για να το λύσουμε, αφετέρου...κάναμε cheat και κερδίσαμε ώρες λιωσίματος που υπό άλλες συνθήκες θα είχαν αναλωθεί απλά σε ύπνο. Είμαστε γαμάτοι τύποι γενικά.
Η αϋπνία είναι δώρο. ΔΩΡΟ, ΣΑΣ ΛΕΩ.
ope: