Οκ μετά τα 18 γκίγκα έκανε κι ένα απντέητ κάπου στα 35 και το τελικό πακέτο είναι καμιά 40άρα στον σκληρό. Πέρα από αυτό, έχω ερεθιστεί άσχημα.
Πραγματικά άσχημα.
Η υπεργαμάτη 3.0 έκδοση δεν έμπαινε καν μέσα όπως είπα, μαύριζε η οθόνη στο λόαντινγκ και μια φορά που μπήκε τα φρέημς ήταν 130 υπό το μηδέν και δε σηκώθηκε ποτέ από το κρεβάτι ο agent 667. Την 3.1 δε την δοκίμασα ποτέ. Και ήρθε τώρα η 3.2 και μου πήρε τα μυαλά..
Μπήκε στο μενού σε 5-6 δεύτερα, σημαντική βελτίωση από τα "μερικά λεπτά" παλιά. Και το κανονικό λόαντινγκ για τον περσίστεντ κόσμο πήρε κάπου στο 1-1μισι λεπτό, επίσης σημαντική βελτίωση από το παλιό "ποτέ". Μάλλον θα βοήθησε και το ότι πέρασα σε εσεσντί. Τα φρέημς είναι λίγο πεσμένα, 20-25-30, αλλά το σημαντικό είναι ότι είναι σταθερά εκεί.
Είδα για πρώτη φορά και τα νέα μενού για το κουστομαϊζέσιο, πως παίρνεις αποστολές, τα μαγαζιά κτλ και είχα συνεχώς ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στην προσωπάρα μου. Υπεργαμάτο και πως σου μαθαίνει σιγά σιγά τα κουμπιά μιας και δεν θυμόμουν απολύτως τίποτα. Μεγάλη η συγκίνηση όταν σπόουναρα την Ωρόρα μου και πήγα τρέχοντας έξω να την καβαλήσω και δεν κολλούσε καθόλου. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του ερεθισμού αφορά το ότι είδα μία τεράστια μπαλίτσα στο βάθος, φεγγάρι, πλανήτης ή κάτι και λέω λες; Τελικά είπα και πήγα καρφί να δοκιμάσω μήπως κι αν προσγειωθώ. Πήρε αρκετή ώρα για να αναρωτηθώ μήπως κάνω κάτι λάθος, αλλά δούλεψε. ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΕ. Πωπω ανατρίχιασα και μόνο που το ξανασκέφτηκα. Ειδικά όταν πλησίαζα κι άρχισε να μεγαλώνει η επιφάνεια του, το τρανζίσιο να γίνεται τόσο ομαλά με ελάχιστο τέξτουρ πόπινγκ, έπιασα τη καρδιά μου να χτυπάει λίγο πιο γρήγορα από το συνηθισμένο. Κοιτούσα με ανοιχτό το στόμα σα χαζός. Και όταν προσγειώθηκα και συνειδητοποίησα το μέγεθος της μπαλίτσας στην οποία πατούσα, ανατριχίλα, σοκαριστικό, συνέβη πριν μισή ώρα. Φυσικά αγνόησα το συνεχές πρήξιμο από την Ωρόρα ότι δεν φτάνουν τα καύσιμα, λέω εδώ που φτάσαμε γιόλο. Και στο καπάκι σηκώθηκα να φύγω και ακολούθησα τις υπεργαμάτες οδηγίες για να πάω στο πλησιέστερο σταθμό για ανεφοδιασμό. Και κάπου εκεί έκανα κουίτ γιατί η υπεργαματοσύνη είχε πιάσει ταβάνι, κυρίως επειδή παρέμενε πλέηαμπλ.
Τι να πω, για το απόλυτο σκαμ του αιώνα το πάνε μια χαρά. Πάω να χαζέψω σκαφάκια στο σάιτ.
