Η προσπάθεια της Valve με τα Steam Machines έδειξε ότι ο κόσμος δεν θέλει glorified console PC-box στο σαλόνι, διότι το brand identity τόσο της MS όσο και της Sony είναι δυνατό χαρτί και δύσκολο να σπάσει.
Δεν συμφωνώ ότι έδειξε κάτι τέτοιο γιατί δεν έγινε καμμία πραγματική προσπάθεια σε αυτήν την κατεύθυνση.
Όταν το 2013 ξεκίνησε η ιστορία η γνώμη μου τότε (δεν λέω την γνώμη μου τώρα, λέω τότε) ήταν ότι προφανώς και δεν είναι έτοιμο. Όμως κάπως έπρεπε να ξεκινήσει και δεν είναι ότι έκανε κάτι υπερβολικά τολμηρό. Επίσης έπεσα μέσα στο πόσο γρήγορα θα βελτιωνόταν. Αν με ρωτήσεις πότε για μένα προσωπικά, για την δική μου χρήση το linux gaming έγινε mission accomplished αυτό ήταν το 2016. Εκεί που έπεσα έξω ήταν στο επόμενο βήμα. Πίστευα ότι όσο θα βελτιωνόταν θα υπήρχε και η ανάλογη προώθηση. Νομίζω βγάζει νόημα ότι ότι όσο καλύτερο είναι κάτι τόσο περισσότερο προωθείται, σωστά; Αλλά δεν συνέβη αυτό. Αντιθέτως, τα steam machines εξαφανίστηκαν.
Όπως το βλέπω η πορεία τών πραγμάτων δείχνει είτε αυτό ήταν εσκεμένο είτε όχι ότι τα τότε steam machines έπαιξαν έναν συγκεκριμένο ρόλο, (α) Να σπάσουν το πρόβλημα κότας-αυγού για την είσοδο μιας νέας πλατφόρμας. (β) Να αποκτήσει η valve εμπειρία. Και το (β) αφορά λιγάκι το λίνουξ αλλά πολύ περισσότερο το steam controller. Μόλις έπαιξαν αυτόν τον ρόλο δεν είχαν λόγο ύπαρξης.
Και να προσθέσω ότι το θέμα για το πισί-γκέϊμινγκ από τον καναπέ δεν είχε μόνο θέμα με το λειτουργικό και το χειριστήριο. Ήταν πολλά παιχνίδια που παίζαν μια χαρά στο λίνουξ, παίζαν μια χαρά με το χειριστήριο αλλά το UI τού παιχνιδιού δεν ήταν λειτουργικό από τον καναπέ.
Το steam deck έρχεται σε μια πολύ διαφορετική εποχή με εντελώς διαφορετικούς όρους.
να το χρησιμοποιεί και η οικογένεια στο σαλόνι (ή στο αμάξι σε μεγάλα road trips) είναι μεγάλη σειρήνα αυτήν τη στιγμή.
Η προσωπική μου αντίληψη είναι ότι αν κάποιος έχει οικογένεια μπορεί απλά να μην το πολυσκεφτεί και να το πάρει. Μού φαίνεται βέβαιο ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα είναι χρήσιμο. Είναι σειρήνα και για κάποιον μόνο του αλλά εκεί βλέπω πολύ περισσότερο το επιχείρημα ότι κάπως πρέπει να δικαιολογήσει στον εαυτό του γιατί αγοράζει μαραφέτια.