<blockquote><br>Τίθεται το ερώτημα: έστω πως έχουμε ένα άτομο, σε τεχνητή υποστήριξη ζωής, που εκ γενετής δεν είχε ποτέ καμία αίσθηση. Δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν γεύεται, δεν αισθάνεται, δεν μυρίζει, δεν πονά κτλ. Γι' αυτό το άτομο, υπάρχει ο κόσμος; Αυτό το άτομο για εμάς υπάρχει; Έχει σκέψεις;<br></blockquote><br>Θεωρητικά ίσως υπάρχει κόσμος. Πρακτικά όχι, μιας και δεν ξέρει τι εστί κόσμος. Δεν τον έχει νοιώσει.<br><br>Εξαρτάται από το ποιοι είμαστε "εμείς". Για έναν άγνωστο δεν υπάρχει. Για την οικογένειά του υπάρχει, πιθανώς όσο υπάρχει η ελπίδα και η προσμονή.<br><br>Σκέψεις έχει, αλλά το αντίκτυπο αυτών είναι ίσως κάπως περίπλοκο. Μπορεί να είναι άδειες σκέψεις, χωρίς νόημα. Μπορεί όμως να είναι σκέψεις με κάποιο νόημα, που η μη γνώση και ικανότητα σωματικής εκδήλωσής τους, προκαλούν φθορά στο άτομο. Όμως και πάλι, πώς μπορεί μια σκέψη να έχει το οποιοδήποτε αντίκτυπο σε ένα τέτοιο άτομο, από τι στιγμή που δεν ξέρει τι είναι και τι σημαίνουν οι σκέψεις;