ο Νονος κουμανταρει μια εταιρια και απαξ και εισαι μελος της εταιριας, πρεπει να δουλεψεις για αυτη. αν δεν σου αρεσει, ρουφα τη μυξα σου γιατι επιλογη δεν εχεις. <br>παλιοζωη και καταδικα, να παιρνεις μερος σε οικογενειακες συγκεντρωσεις με ηχους παλαιομοδιτικων ιταλικων ρυθμων. ρουφας το μακαρονι σου και χαμογελας. η πιθανοτητα να κανεις χεβι μεταλ μπαντα, ειναι ιδια με την πιθανοτητα να βρεις καντηλακι στο δωματιο του τραμπ. δεν το κανεις για τα λεφτα αλλα ουτε και για την μυρωδια του αιματος. το κανεις γιατι πρεπει να εισαι παραδοσιακος τυπος, σε μια κοινωνια οπου δεν υπαρχουν παραδοσεις. το θεμα ειναι οτι η παραδοση που πρεπει να ακολουθησεις ειναι μιασματικη. σαν τον ακρωτηριασμο κλειτοριδας ενα πραμα.<br>Η παραδοση ειναι παραδοση και δεν θελεις να εισαι ο μαλλιας της γειτονιας.<br><br>Ειναι η κλασσικη περιπτωση οπου το παλιο και δοκιμασμενο, ειναι ανωτερο απο τον σωστο νεοτερισμο. πολυ απλα, οι νεοτερισμοι δεν αφηνουν περιθωρια για φοβο. χωρις φοβο δεν υπαρχει σεβας. αλλη μια κλασσικη περιπτωση μπερδεματος της εννοιας. ετσι λοιπον, ρουφας το μακαρονι σου και κοιτας την θεια Φαμπια να χορευει σαν σακουλα για το λιπος. ζεις μια ζωη που μυριζει σκατα, επειδη οι γεροι δεν λενε να καταλαβουν την πραγματικη εννοια των λεξεων. <br>ετσι λειτουργουν και οι κοινωνιες. σε προγραμματιζουν να μεταφερεις τη σακουλα με τα σκατα στη νεα γενια.