- Joined
- Nov 26, 2012
- Messages
- 5,443
ποστ με πολλες λεπτομερειες, βαρετο κι ανουσιο. ετοιμαστειτε για σεντονι και προχωρατε με ιδιοευθύνη:
αθηνα 2014.
ενα πρωι εμφανιζεται κατω απ το σπιτι ενα συνεργειο ενος οργανισμου, ας τον πουμε "δεν εχουμε ηδεα" (αρχικα: δεη). γενικα στην περιοχη εχουμε ασταθειες στον τομεα ευθυνης της δεη και δε μου φανηκε περιεργο. το μεσημερι που γυρισα απ τη δουλεια, σκαμμενο ολο το πεζοδρομιο εξω απ το σπιτι μου. ανεβαινω πανω, μαθαινω οτι κοψανε το ρευμα 4-5 ωρες χωρις καμια ειδοποιηση. οκ, τη δουλεια τους κανανε.
οπως ξερεις συμφορουμιτη, το ρημαδι το ασυρματο ινερνέ ειναι ωραιο πραμα, αλλά δυστυχως θελει συγχρονως τηλεφωνικη γραμμη και ρευμα για να λειτουργησει. δυσκολα πραγματα. οκ, βγαζουμε πριζες απο ρουτερ, ξεκιναμε, ολα ενταξει. 3 μερες αυτο. την 3η μερα γυριζοντας κατα τις 4, λεω σε αψογα αγγλικα στον μονο αθρωπο που ειχε αφησει το συνεργειο πισω (οχι τυχαια, ενας συμπαθης πακιστανος, τ ακους, επιταφιε? μας κλεβουν τις δουλειες, ρε!)
εγω: φρέντ, χαου μενι ντεισ γιου λ μπη χηαρ?
αυτος: .......
εγω: ξαναλεω τα απο πανω
αυτος: χαμογελαστα πιανει ενα ματσο καλωδια που βγαιναν απ τη γη και δεν μπαιναν πουθενα, αλλα ηταν στον αερα, και με κοιταει χαμογελαστά.
σκιαχτηκα. σφιχτηκε η καρδια μου. εχω ενα χαρισμα, νιωθω τις πιπες οταν ερχονται (σορυ αδμινς, μην το αλλαξετε, ετσι ειναι, πως να το γραψω?). παρασκευη αυτο, πριν 13 μερες. φευγουν το βραδυ, ξημερωνει σαββατο, εχω ιντερνετ, ολα ειναι ανθηρα, ο κοσμος συνεχιζει να γυριζει. χα, τσαμπα αγχωθηκες, ελεγα ο καψερος στον εαυτο μου σε μια απο τις συχνες κουβεντες μας. κατα τις ΟΧΤΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, σκαει συνεργειο δεη. τι διαλο? δουλευουν τετοιες ωρες? ναι, δουλευουν.
παμε ξανά, σφιχτηκε η καρδια μου κλπ κλπ.... εχουν μαζι σαν ενισχυση ενα, πως να το περιγραψω τωρα, μια μινι μπουλντοζα για να καταλαβεις, κατι τετοιο. κι ο οδηγος μιγμα ραικονεν, σενα, βιλνεβ (πατερα) και τζιγκερ. θεουλης, προφανως ειχε ονειρωξεις για παντιλικια στη βουλιαγμενης με γκομενακια να αλαλαζουν και τα εβγαζε στη μπουλντοζιτσα. δεν κανω πλακα. επαιρνε μπαζα απ το λακο και με μια κινηση (εξαιρετικα δυσκολο) εκανε οπισθεν αποτομα, πεταγε λιγο κολο και με μια γκαζια μετα ηταν μπροστα στο φορτηγο και τ αδειαζε μεσα. ταλενταρα. φυγανε μετα απο 5 λεπτα. δεν αφησαν ουτε ενα μπαζο στο πεζοδρομιο. επισης, ΔΕΝ ΑΦΗΣΑΝ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ πανω στα σπιτια της πολυκατοικιας...
δηλωνουμε βλαβη στον οτε (τα αρχικα του φανταστικου οργανισμου "οργανωμενοι τρελοχάκερς ετοιμοιγιαολα, μην βρει κανενα μπελα το ρεηκουί...), βραδυ σαβατου. λεμε οτι εχουμε γέρους ανθρωπους χωρις κινητα, κι οτι ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ τηλεφωνο. μας λενε οτι θα το κοιταξουν και θα μας παρουν τηλεφωνο. (ω, ναι, παμε παλι: η καρδια μου ξαναμανασφιχτηκε και ειπα τα παρακατω σοφα λογια: μπρόδερ, τον ηπιαμε, φιλε)...
μας γραφουν στα τετοια τους βεβαια. παιρνουμε τηλεφωνο κυριακη απ τα κινητα και μας λενε, θα το κοιταξουν "αυριο, δευτερα". δευτερα ερχεται η δεη, ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΛΑΚΟ, τσιμεντωνει τα παντα, εχουμε ωραιο, καινουριο πεζοδρομιο. ω, ναι, καλα καταλαβες την λεπτομερεια, δεν εχουμε ομως ακομα τηλεφωνο. μας λενε απ τον οτε θα το κοιταξουνε απο μακρια, κανουν καποιες αποπειρες (ωωωωωωω, φιλεεεεεε, τηλεεργασια, νεα συστηματα, ωωωωωω, προοδος κι ετσι, να ουμε....). εχουμε τηελφωνικο σημα πια, αλλα με μια μικρη διαφορα... στην πολυκατοικια γελαμε με δακρυα καθως το αποτελεσμα της επεμβασης του οτε ειναι το εξης: οι γραμμες μπλεκονται ανα δυο, καλει καποιος σπιτι μου, χτυπαει το τηλεφωνο ΜΟΥ, οπως ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ. (ανηκει στη θεια μου, οποτε ακολουθουν ευκαιριες για socializing, κουβεντες με συγγενεις στο στυλ: "χαθηκαμε, βρε..." και γενικα μπορουμε να μιλαμε σε ανοιχτη ακροαση τα 3 τηλεφωνα κι αυτο το οφειλουμε στον γλυκουλη οτε. εναλλακτικα καλει καποιος το σπιτι ΜΟΥ και χτυπαει η γραμμη και ΣΕ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΟΡΟΦΟΥ. δυστυχως εκεινοι δεν ειναι συγγενεις κι ετσι ακολουθουν σκηνες απειρου καλλους οταν σηκωνουμε ολοι μαζι τα τηλεφωνα και προσπαθουμε να συνεννοηθουμε. επισης μην εισαι αθωος τωρα συμφορουμιτη, εννοειται οτι δεν εχω ιντερνέ, πλακα κανεις?
το επομενο πρωι ο οτές παραταει τις τηλεμαλακίες και αφου εχει δεχτει αρκετα τηλεφωνα με γνησιες, χορταστικες χριστοπαναγιες απ ολη την πολυκατοικια, στελνει συνεργειο. picture this: φευγοντας για τη δουλεια, βλεπω λοιπον συνεργειο οτε να ΞΑΝΑΝΟΙΓΕΙ με κομπρεσερ, γκασμάδες και φτυαρια τον ιδιο λάκο που προχτες ειχε κλεισει η δεη. i kid you not, με τα νευρα κουρελια, αρχιζω να γελαω νευρικα κοιταζοντας το συνεργειο κι ευτυχως, αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ, δεν μου μιλησε κανεις εκεινη την ωρα.
ηδη εχω πλατιασει, οπότε θα χασετε τις λεπτομερειες με την ωραια συνομιλια μου με τηλεφωνητρια του οτε, που ενω μου ελεγε οτι η γραμμη εχει ακομα βλαβη, απ την αλλη μου ελεγε να επικοινωνησω με τον παροχο για το θεμα του ιντερνετ... δεν εσπασα, δεν της ειπα τι σκεφτομαι για κεινην, και ποσο πολυ θελω να συνευρεθω ερωτικα μαζι της... οσο πιο μαλακά και ειρωνικα μπορουσα, την ρωτησα αν ξερει καποιο παροχο που οταν εχει βλαβη η γραμμη του οτε μπορει να μου εξασφαλισει ιντερνετ πανω στην ιδια τηλεφωνικη γραμμη.. προς τιμην της, η ακουραστη μεροκαματιάρα συμφωνησε, μετα απο συντομο κενο και σκεψη, οτι οχι, δεν εχει υποψη της τετοιον παροχο.
ανεβαζω πιεση γι αυτο τελειωνω καπου εδω. 4-5 μερες μετα ο οτες δηλωσε τελος βλαβης, αν και το ιντερνετ μου επανηλθε αποψε, μετα 3 μερες, μονο μετα απο επισκεψη τεχνικου του παροχου μου. ποιος ξερει τι μαλακια ειχανε κανει οι ανθρωποι και χρειαζοταν καποιου ειδους ρυθμιση... τελος παντων.
μια ευχη μονο. ΜΗΝ ΣΑΣ ΤΥΧΕΙ.
σε αλλα νεα: μου λειψατε, κωθώνια.
αθηνα 2014.
ενα πρωι εμφανιζεται κατω απ το σπιτι ενα συνεργειο ενος οργανισμου, ας τον πουμε "δεν εχουμε ηδεα" (αρχικα: δεη). γενικα στην περιοχη εχουμε ασταθειες στον τομεα ευθυνης της δεη και δε μου φανηκε περιεργο. το μεσημερι που γυρισα απ τη δουλεια, σκαμμενο ολο το πεζοδρομιο εξω απ το σπιτι μου. ανεβαινω πανω, μαθαινω οτι κοψανε το ρευμα 4-5 ωρες χωρις καμια ειδοποιηση. οκ, τη δουλεια τους κανανε.
οπως ξερεις συμφορουμιτη, το ρημαδι το ασυρματο ινερνέ ειναι ωραιο πραμα, αλλά δυστυχως θελει συγχρονως τηλεφωνικη γραμμη και ρευμα για να λειτουργησει. δυσκολα πραγματα. οκ, βγαζουμε πριζες απο ρουτερ, ξεκιναμε, ολα ενταξει. 3 μερες αυτο. την 3η μερα γυριζοντας κατα τις 4, λεω σε αψογα αγγλικα στον μονο αθρωπο που ειχε αφησει το συνεργειο πισω (οχι τυχαια, ενας συμπαθης πακιστανος, τ ακους, επιταφιε? μας κλεβουν τις δουλειες, ρε!)
εγω: φρέντ, χαου μενι ντεισ γιου λ μπη χηαρ?
αυτος: .......
εγω: ξαναλεω τα απο πανω
αυτος: χαμογελαστα πιανει ενα ματσο καλωδια που βγαιναν απ τη γη και δεν μπαιναν πουθενα, αλλα ηταν στον αερα, και με κοιταει χαμογελαστά.
σκιαχτηκα. σφιχτηκε η καρδια μου. εχω ενα χαρισμα, νιωθω τις πιπες οταν ερχονται (σορυ αδμινς, μην το αλλαξετε, ετσι ειναι, πως να το γραψω?). παρασκευη αυτο, πριν 13 μερες. φευγουν το βραδυ, ξημερωνει σαββατο, εχω ιντερνετ, ολα ειναι ανθηρα, ο κοσμος συνεχιζει να γυριζει. χα, τσαμπα αγχωθηκες, ελεγα ο καψερος στον εαυτο μου σε μια απο τις συχνες κουβεντες μας. κατα τις ΟΧΤΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, σκαει συνεργειο δεη. τι διαλο? δουλευουν τετοιες ωρες? ναι, δουλευουν.
παμε ξανά, σφιχτηκε η καρδια μου κλπ κλπ.... εχουν μαζι σαν ενισχυση ενα, πως να το περιγραψω τωρα, μια μινι μπουλντοζα για να καταλαβεις, κατι τετοιο. κι ο οδηγος μιγμα ραικονεν, σενα, βιλνεβ (πατερα) και τζιγκερ. θεουλης, προφανως ειχε ονειρωξεις για παντιλικια στη βουλιαγμενης με γκομενακια να αλαλαζουν και τα εβγαζε στη μπουλντοζιτσα. δεν κανω πλακα. επαιρνε μπαζα απ το λακο και με μια κινηση (εξαιρετικα δυσκολο) εκανε οπισθεν αποτομα, πεταγε λιγο κολο και με μια γκαζια μετα ηταν μπροστα στο φορτηγο και τ αδειαζε μεσα. ταλενταρα. φυγανε μετα απο 5 λεπτα. δεν αφησαν ουτε ενα μπαζο στο πεζοδρομιο. επισης, ΔΕΝ ΑΦΗΣΑΝ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ πανω στα σπιτια της πολυκατοικιας...
δηλωνουμε βλαβη στον οτε (τα αρχικα του φανταστικου οργανισμου "οργανωμενοι τρελοχάκερς ετοιμοιγιαολα, μην βρει κανενα μπελα το ρεηκουί...), βραδυ σαβατου. λεμε οτι εχουμε γέρους ανθρωπους χωρις κινητα, κι οτι ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ τηλεφωνο. μας λενε οτι θα το κοιταξουν και θα μας παρουν τηλεφωνο. (ω, ναι, παμε παλι: η καρδια μου ξαναμανασφιχτηκε και ειπα τα παρακατω σοφα λογια: μπρόδερ, τον ηπιαμε, φιλε)...
μας γραφουν στα τετοια τους βεβαια. παιρνουμε τηλεφωνο κυριακη απ τα κινητα και μας λενε, θα το κοιταξουν "αυριο, δευτερα". δευτερα ερχεται η δεη, ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΛΑΚΟ, τσιμεντωνει τα παντα, εχουμε ωραιο, καινουριο πεζοδρομιο. ω, ναι, καλα καταλαβες την λεπτομερεια, δεν εχουμε ομως ακομα τηλεφωνο. μας λενε απ τον οτε θα το κοιταξουνε απο μακρια, κανουν καποιες αποπειρες (ωωωωωωω, φιλεεεεεε, τηλεεργασια, νεα συστηματα, ωωωωωω, προοδος κι ετσι, να ουμε....). εχουμε τηελφωνικο σημα πια, αλλα με μια μικρη διαφορα... στην πολυκατοικια γελαμε με δακρυα καθως το αποτελεσμα της επεμβασης του οτε ειναι το εξης: οι γραμμες μπλεκονται ανα δυο, καλει καποιος σπιτι μου, χτυπαει το τηλεφωνο ΜΟΥ, οπως ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ. (ανηκει στη θεια μου, οποτε ακολουθουν ευκαιριες για socializing, κουβεντες με συγγενεις στο στυλ: "χαθηκαμε, βρε..." και γενικα μπορουμε να μιλαμε σε ανοιχτη ακροαση τα 3 τηλεφωνα κι αυτο το οφειλουμε στον γλυκουλη οτε. εναλλακτικα καλει καποιος το σπιτι ΜΟΥ και χτυπαει η γραμμη και ΣΕ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΟΡΟΦΟΥ. δυστυχως εκεινοι δεν ειναι συγγενεις κι ετσι ακολουθουν σκηνες απειρου καλλους οταν σηκωνουμε ολοι μαζι τα τηλεφωνα και προσπαθουμε να συνεννοηθουμε. επισης μην εισαι αθωος τωρα συμφορουμιτη, εννοειται οτι δεν εχω ιντερνέ, πλακα κανεις?
το επομενο πρωι ο οτές παραταει τις τηλεμαλακίες και αφου εχει δεχτει αρκετα τηλεφωνα με γνησιες, χορταστικες χριστοπαναγιες απ ολη την πολυκατοικια, στελνει συνεργειο. picture this: φευγοντας για τη δουλεια, βλεπω λοιπον συνεργειο οτε να ΞΑΝΑΝΟΙΓΕΙ με κομπρεσερ, γκασμάδες και φτυαρια τον ιδιο λάκο που προχτες ειχε κλεισει η δεη. i kid you not, με τα νευρα κουρελια, αρχιζω να γελαω νευρικα κοιταζοντας το συνεργειο κι ευτυχως, αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ, δεν μου μιλησε κανεις εκεινη την ωρα.
ηδη εχω πλατιασει, οπότε θα χασετε τις λεπτομερειες με την ωραια συνομιλια μου με τηλεφωνητρια του οτε, που ενω μου ελεγε οτι η γραμμη εχει ακομα βλαβη, απ την αλλη μου ελεγε να επικοινωνησω με τον παροχο για το θεμα του ιντερνετ... δεν εσπασα, δεν της ειπα τι σκεφτομαι για κεινην, και ποσο πολυ θελω να συνευρεθω ερωτικα μαζι της... οσο πιο μαλακά και ειρωνικα μπορουσα, την ρωτησα αν ξερει καποιο παροχο που οταν εχει βλαβη η γραμμη του οτε μπορει να μου εξασφαλισει ιντερνετ πανω στην ιδια τηλεφωνικη γραμμη.. προς τιμην της, η ακουραστη μεροκαματιάρα συμφωνησε, μετα απο συντομο κενο και σκεψη, οτι οχι, δεν εχει υποψη της τετοιον παροχο.
ανεβαζω πιεση γι αυτο τελειωνω καπου εδω. 4-5 μερες μετα ο οτες δηλωσε τελος βλαβης, αν και το ιντερνετ μου επανηλθε αποψε, μετα 3 μερες, μονο μετα απο επισκεψη τεχνικου του παροχου μου. ποιος ξερει τι μαλακια ειχανε κανει οι ανθρωποι και χρειαζοταν καποιου ειδους ρυθμιση... τελος παντων.
μια ευχη μονο. ΜΗΝ ΣΑΣ ΤΥΧΕΙ.
σε αλλα νεα: μου λειψατε, κωθώνια.