kingslayer
Half-Ogre
- Joined
- Nov 30, 2012
- Messages
- 569
Γιατι ολοι εμεις εχουμε σαν χομπι τα γκέιμς και διαλεξαμε απο τοσες δραστηριοτητες αυτη, τι μας αρεσει περισσοτερο στο χομπι μας και το κανει μοναδικο και να 'αξιζει' τις ωρες που αφιερωνουμε;
Για εμενα ειναι η αισθηση του immersion. Ονειροπολω για τεραστιες μαχες, διαβαζω ιστορια και σκέφτομαι τις καταστασεις και τις αποφασεις που πηραν οι ανθρωποι. Κοιταζω τον ουρανο και σκεφτομαι αεροσκαφη να πολεμουν στο διαστημα και διαστημικους στρατιωτες να κανουν αποβιβασεις σε αντιπαλες βασεις.
Σκεφτομαι πριν κοιμηθω τον εαυτο μου σε εναν κοσμο φαντασιας παρομοιο με του Τολκιν που ομως δεν μπορω να γραψω γιατι δεν ειμαι συγγγραφεας και οποτε δοκιμαζω αποτυγχανω, και τελικα παιζω Σκάιριμ πχ ξεχνω το σεναριο που μου δινει και φανταζομαι δικο μου.
Παιζω total war για να ζησω τον μεσσαιωνα και τα αρχαια χρονια, να ΒΙΩΣΩ τις μαχες, να παρω τις αποφασεις. ΝΑ ΖΗΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Παιζω rpg για να μπω σε εναν διαφορετικο ρολο και να ξεφυγω απο την ολιγον ανιαρη σχολικη καθημερινοτητα που οσο παει και σφιγγει (ειδικα τωρα στο Λυκειο)
Τωρα ισως φταιει η εφηβεια και νιωθω διαφορετικα σε πχ 15 χρονια αν και νομιζω πως παντα ετσι θα ειμαι και χωρις την δοση immersion σιγια σιγα το γυρναω στην μουσικη και παιζω περισσοτερο πιανο, γιατι και η μουσικη τελικα ταξιδευει
Για εμενα ειναι η αισθηση του immersion. Ονειροπολω για τεραστιες μαχες, διαβαζω ιστορια και σκέφτομαι τις καταστασεις και τις αποφασεις που πηραν οι ανθρωποι. Κοιταζω τον ουρανο και σκεφτομαι αεροσκαφη να πολεμουν στο διαστημα και διαστημικους στρατιωτες να κανουν αποβιβασεις σε αντιπαλες βασεις.
Σκεφτομαι πριν κοιμηθω τον εαυτο μου σε εναν κοσμο φαντασιας παρομοιο με του Τολκιν που ομως δεν μπορω να γραψω γιατι δεν ειμαι συγγγραφεας και οποτε δοκιμαζω αποτυγχανω, και τελικα παιζω Σκάιριμ πχ ξεχνω το σεναριο που μου δινει και φανταζομαι δικο μου.
Παιζω total war για να ζησω τον μεσσαιωνα και τα αρχαια χρονια, να ΒΙΩΣΩ τις μαχες, να παρω τις αποφασεις. ΝΑ ΖΗΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Παιζω rpg για να μπω σε εναν διαφορετικο ρολο και να ξεφυγω απο την ολιγον ανιαρη σχολικη καθημερινοτητα που οσο παει και σφιγγει (ειδικα τωρα στο Λυκειο)
Τωρα ισως φταιει η εφηβεια και νιωθω διαφορετικα σε πχ 15 χρονια αν και νομιζω πως παντα ετσι θα ειμαι και χωρις την δοση immersion σιγια σιγα το γυρναω στην μουσικη και παιζω περισσοτερο πιανο, γιατι και η μουσικη τελικα ταξιδευει