<blockquote>...και όπως φαίνεται, στη μαντική με θεωρείτε χειρότερο από τα ποντίκια, τα οποία όταν αισθανθούν ότι θα πεθάνουν, βέβαια τραγουδούν και προηγουμένως, τότε όμως τραγουδούν πιο πολύ και πιο όμορφα, χαιρόμενα που πρόκειται να πάνε κοντά στο θεό του οποίου είναι θεράποντες. Οι άνθρωποι όμως, από το φόβο τους για το θάνατο, ακόμη και τα ποντίκια συκοφαντούν ότι κλαίνε για το θάνατό τους και από τη λύπη τους τραγουδούν και δεν σκέφτονται ότι κανένα ζωντανό δεν τραγουδά όταν πεινά ή κρυώνει ή για όποια άλλη αιτία λυπάται, ούτε ακόμη και το αηδόνι και το χελιδόνι και ο τσαλαπετεινός, τα οποία λένε ότι από λύπη μοιρολογούν όταν τραγουδούν. Αλλά ούτε αυτά μου φαίνεται ότι επειδή λυπούνται τραγουδούν ούτε τα ποντίκια, αλλά νομίζω, καθώς είναι ζώα του Απόλλωνα με μαντικές ικανότητες και με προηγούμενη γνώση των αγαθών του Άδη τραγουδούν και χαίρονται πιο πολύ εκείνη την ημέρα απ’ ότι πιο μπροστά. Και εγώ όμως θεωρώ ότι είμαι ομόδουλος με τα ποντίκια και ιερέας του ίδιου θεού· και δεν διδάχτηκα από τον δεσπότη την μαντική χειρότερα από τα ποντίκια, ούτε με περισσότερη απελπισία από εκείνους λυτρώνομαι από τη ζωή.</blockquote>