δε θ αφηκω την πασα του σοδα να χαθει...
...τον οποίον έλβη, σιχαινομουνα στα ροκαμπίλια του των πρωιμων χρονων. κι οσο γερνουσε και τον τσακιζε η ζωη κι η καταχρηση τοσο καλυτερος γινοταν. η δε Υστατη περιοδος εχει ολα τα διαμαντια μεσα: if i can dream, in the ghetto, suspicious minds κλπ.
αλλά οχι. θα ποσταρω κατι αλλο, εξαισιο και στεναχωρευτικο μαζι. μιλαμε 3-4 βδομαδες πριν πεθανει τωρα και καθεται στο πιανο και ξεσκιζει σε μικρα μικρα κομματακια το αδιανοητα oμορφο και δυσκολο (ρωτηστε τον γειτονα τι τραβαει οταν κανω την Διασκευη Μου στο ντους) Unchained Melody...
ειναι διαλυμενος, τσακισμενος, παραμορφωμενος, χοντ (ουπς, κατι σκεφτηκα τωρα.... εχμ, ασε θα τον πω αλλιως), υπερβαρος κι ομως ρε φιλε, αρκει μια στιγμη. που ξεχωριζει τους "σταρς" της σειρας απ τους Μυθους. σκαει μισο χαμογελο εκει στο 1'53'' και φωτιζει την οθονη, την σκηνη, το θεατρο κι ολη την γη μαζι.
Εlvis has NOT left the building yet.