Μα όλος ο δίσκος ανύπαρκτος είναι, μόνο drones και ατμόσφαιρες, τα C-sides των Grinderman με ένα vocal ό,τι νάναι, άντε το Jubilee Street θυμίζει outtake του Boatman's Call. Αυτή είναι η φάση όμως, το παιδί πονάει. Το άλμπουμ είναι δεύτερο Boatman's Call, είναι απόλυτα στοχευμένο στο τελευταίο μωρό που τονέ δυστύχεψε και όλο υπάρχει σαν αφορμή για να κυκλοφορήσει το επικό, βραδυφλεγές Higgs Boson Blues, που ακούω σε ρηπήτ την τελευταία εβδομάδα από το πρωί ως το βράδυ.
Δεν είναι δίσκος με μουσική όπως ήταν το Dig Lazarus Dig, είναι Grinderman μπαλάντες. Kαι δεν ξέρω αν το είπα, but we're all bleeding out to that Higgs Boson Blues.