Και μια ιστορία λοιπόν σχετική.<br><br>Ήταν Σεπτέμβριος 1999, άκουγα Ατλαντίς (90.0 FM τότε) και είχα μόλις μπει στον κόσμο του Μέταλ, λόγω του Carmageddon (The Trooper).<br>Που λέτε γυρνώντας μια μέρα σπίτι και ανοίγοντας το ραδιόφωνο, ακούω ένα ΓΑΜΑΤΟ τραγούδι το οποίο πέτυχα από το 2ο ρεφραίν και μετά.<br>ΤΡΕΛΗ ΠΩΡΩΣΗ! Πρόλαβα από κει και πέρα να το γράψω σε κασέτα και το άκουγα ΠΡΟΣΚΥΝΩΝΤΑΣ κάθε φορά. Τους στίχους ως 11χρονος (ένα χρόνο μικρότερος από τον Τζον Ίνφεμους), δεν μπορούσα να τους κατανοήσω.<br>Ένα μήνα μετά ο αδερφός μου για να μου τη σπάσει, κατέστρεψε την κασέτα. Το τραγούδι από τότε δεν το ξανάκουσα στο ραδιόφωνο και το ψαχνα σαν τρελός.<br>Τίποτα όμως για 3 χρόνια. Κατέβαζα από Napster, WinMX και AudioGalaxy τίποτα. Είχα μια υποψία ότι μπορεί να είναι Iron Maiden και ότι στο ρεφραιν έλεγε "POWER-SLAAAAVEE!!!", αλλά όταν κατέβασα το Powerslave, απογοητεύτηκα (όχι με τη σύνθεση, αλλά με το ότι δεν ήταν το τραγούδι που έψαχνα...). ΕΙΧΑ ΧΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΕΛΠΙΔΑ.<br><br>Φλας φόργουορντ μια μέρα ενός καλοκαιριού το 2002. Αγόρασα το The Number Of The Beast από τον τοπικό κλέφτη της επαρχίας (22 ευρώ παρακαλώ...).<br>Πάω σπίτι με το ποδήλατο, βάζω το CD στο CD PLAYER και....<br><br><span style="font-size:36pt">ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ</span><br><br>To τραγούδι που έψαχνα τόσα χρόνια ήταν το Invaders! Οι στίχοι δεν έλεγαν "Tony Berg" , αλλά "Τhere is no turning back" και δεν έλεγαν "Powerslave!!" αλλά "Pillaging!/Marauding!".<br>Και έτσι συνέχισα να προσκυνώ τους Maiden.