Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

[maladroid]

Ωραίος ρε man(ofsorrows)! Το Shivers είναι και στο δικό μου backlog από τότε που διάβασα review του Τσουρινάκη. Ίσως, κάποια μέρα..

Εγώ έκοψα λίγο ταχύτητα.
Τερμάτισα το Max Payne 3, που η αλήθεια είναι ότι σταδιακά με κέρδισε επειδή βρήκα τη δράση στις φαβέλες περισσότερο του γούστου μου από τις πίστες του πρώτου κεφαλαίου. Το σενάριο, βέβαια, παραμένει μια προβλέψιμη κλισεδούμπα της κακιάς ώρας, το ίδιο και οι διάλογοι/μονόλογοι. Το πιστολίδι ίδιο και απαράλλαχτο ως το τέλος, παρόλα αυτά δεν με κούρασε όσο περίμενα, αντίθετα άρχισα να το γουστάρω περισσότερο από τη μέση και μετά, όπως και τα setpieces.

Γενικά τίμιο cover shooter που κρύβει τη μηδενική του πρωτοτυπία πίσω από τα πολλά μηδενικά του budget.

7+/10


Κατά τα άλλα συνεχίζω με το Trine 2, τα puzzles του οποίου γίνονται ολοένα και πιο απαιτητικά αλλά και απολαυστικά συνάμα! Έχω μαγευτεί.

 

[manofsorrows]

@Χειρομαλάχτης : Όντως έχει εξαιρετική μουσική το Shivers! To Τimelapse το έχω και σε φυσική μορφή και σε digital αλλά δεν έχω αξιωθεί ακόμα. Θα πάρει σίγουρα κι αυτό την σειρά του.

@maladroid : Βάλε το Shivers στο πρόγραμμα και δεν θα χάσεις. Κι εγώ το είχα στο μάτι από τότε! Μάρτιος 96, το πρώτο PC Master που είχα αγοράσει. Τότε που ο μόλις δυο μηνών 486 /120Μhz που είχα, δεν είχε καν CD-ROM Drive και κάρτα ήχου. Άτιμη εφηβική νοσταλγία!

 

[maximum armor]

Τελείωσε το Pirates of the Flying Fortress, expansion (ξεχωριστό, όχι in-game) του Two Worlds 2, στις 21 h, δηλαδή περίπου στο 1/3 του main game (64), που είναι πολύ για expansion (ή είναι μικρό το main game για RPG!).

Πάρα πολύ ωραίο, πολύ ωραία και πρωτότυπα quests, τόσο main όσο και side, συγκινητικό τέλος. Μέχρι τώρα κάθε επόμενο παιχνίδι της σειράς Two Worlds (1, 2, Pirates) μου φαίνεται καλύτερο απ’ το προηγούμενο. Μου έμεινε το Call of the Tenebrae, που θα το βάλω το Σεπτέμβριο.

Πρέπει να αναφέρω ένα αρνητικό, που είναι σημαντικό. Στα τελευταία στάδια της main questline φεύγεις απ’ τον κανονικό χάρτη και πας σ’ αυτό το flying fortress που αναφέρεται στο όνομα. Εκεί λίγο κάθεσαι και κάποια στιγμή μπαίνεις στο υποσυνείδητο κάποιου, όπου (κάνοντας αποστολές δεξιά κι αριστερά γι’ αυτόν) τον βοηθάς να ξεπεράσει ορισμένα παλιά του τραύματα. Όλο αυτό κρατάει γύρω στις 4 h. Πολύ πρωτότυπο, αλλά το αρνητικό είναι ότι οι κατασκευαστές έχουν προσθέσει αυτό το blurred εφέ, που βλέπουμε σε παρόμοιες ταινίες όταν θέλουν να μας δείξουν ότι αυτό δεν είναι πραγματικό, είναι όνειρο, κλπ., κάτι που είναι αρκετά κουραστικό για τα μάτια. Για 4 ώρες. Blurred εφέ μπροστά σου. Εντάξει…

Κατά τα λοιπά, πραγματικά τίποτα στο expansion δεν ήταν περιττό ή βαρετό (σπάνιο για RPG).

Μια ερώτηση ρε παιδιά: τί τους κάνουν πια τους game developers κατά τη διάρκεια του game developing και ΟΛΟΙ προσθέτουν στο τέλος των credits «ευχαριστούμε τις οικογένειές μας για την υπομονή τους … χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα ήταν εφικτό κλπ. κλπ.»;!!! Τί τους κάνουν δηλαδή; Τους κλείνουν σε μια αίθουσα, τους δένουν στις καρέκλες τους και τους λένε «δεν θα σηκωθείτε από εδώ αν δεν τελειώσετε την ανάπτυξη του game»;!!! ΟΛΟΙ το βάζουν αυτό. Τόσο χάλια είναι παντού, σε όλους τους developers και τους publishers;!!! Ή μπαίνει παντού επειδή και όλοι οι άλλοι το βάζουν; Πάντα το είχα απορία.

 

[kara]

@maximum armor Για το τελευταιο που ρωτας, ψαξε "crunch in game development" θα βρεις αρκετο πραγμα, ισως σου λυθουν καποιες αποριες.

 

[Borracho]

Και επειδή η Κάρα είναι ευγενική @maximum armor , ουσιαστικά έρχεται ένα σημείο που κάποιος σιχαμερός βολεμένος χαρτογιακάς που έχει να δουλέψει πραγματικά οκτώ χρόνια (Αλλά ήταν ιδρυτής, έζησε τη φάση στο γκαράζ, δικαιού ΟΛΑ), σου λέει 'Παιδιά, πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να βγει ΤΟΤΕ.' Υπονοείται πως όποιος δεν συνεισφέρει, απολύεται.

Έχεις φρέσκο στεγαστικό και δεύτερο μωράκι στην κούνια. Σκάει μπάγκ από τριάζ του QA 4:59 το απόγευμα. Προφανώς περνάς όλο το απόγευμα και το βράδυ να το φτιάχνεις. Να μερτζάρεις νέα μπίλντ στο ντιβέλοπ. Το QA την κοιτάει χαράματα. Σου λένε τί δεν παίζει. Φτου-ξανά-μανά. Κοιμάσαι τρίωρα-τετράωρα, πρέπει να βοηθάς και τη γυναίκα σου με τα παιδιά στο σπίτι. Γράφεις κώδικα με το μάτι θολωμένο. Πρέπει να είσαι εκεί, αλλιώς απόλυση, φουσκίτσα τέλος. Σε κάποια φάση κλατάρεις, παίρνεις άδεια burnout, ξεκινάνε τα κουτσομπολιά ' Ο τάδε είναι αδύναμος, δεν την πάλαιψε'.

Οι παρθένοι weaboos είναι οι σταρ του γραφείου γιατί είναι 23 χρονών, χωρίς ζωή, δεσμεύσεις, προοπτικές, απλά κούτσουρα που γράφουν κώδικα. Τέτοιους θέλουμε στην εταιρεία μας.

Σιγά σιγά, την κάνεις για πιο χαλαρό πόστο, στα ρήχα. Κάποιες φορές πετυχαίνεις και κάμεις ζωάρα. Κάποιες όχι και ξανά στα σκατά.

Το 'ρομαντικό' game development, το παραμυθάκι του 'Masters of Doom'; Αποκλειστικό προνόμιο των αδέσμευτων εικοσάρηδων οραματιστών. Οι υπόλοιποι μετράμε σαν τους σφουγγαράδες πόσες φορές θα κατέβουμε στον Άδη μέχρι να βρούμε εκείνο το μαργαριτάρι που θα μας επιτρέψει να μην ξαναδουλέψουμε ποτέ.

 

[maximum armor]

@maximum armor Για το τελευταιο που ρωτας, ψαξε "crunch in game development" θα βρεις αρκετο πραγμα, ισως σου λυθουν καποιες αποριες.

Ευχαριστώ, δεν είχα ξαναδιαβάσει τον όρο.

Και επειδή η Κάρα είναι ευγενική @maximum armor , ουσιαστικά έρχεται ένα σημείο που κάποιος σιχαμερός βολεμένος χαρτογιακάς που έχει να δουλέψει πραγματικά οκτώ χρόνια (Αλλά ήταν ιδρυτής, έζησε τη φάση στο γκαράζ, δικαιού ΟΛΑ), σου λέει 'Παιδιά, πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να βγει ΤΟΤΕ.' Υπονοείται πως όποιος δεν συνεισφέρει, απολύεται.

Έχεις φρέσκο στεγαστικό και δεύτερο μωράκι στην κούνια. Σκάει μπάγκ από τριάζ του QA 4:59 το απόγευμα. Προφανώς περνάς όλο το απόγευμα και το βράδυ να το φτιάχνεις. Να μερτζάρεις νέα μπίλντ στο ντιβέλοπ. Το QA την κοιτάει χαράματα. Σου λένε τί δεν παίζει. Φτου-ξανά-μανά. Κοιμάσαι τρίωρα-τετράωρα, πρέπει να βοηθάς και τη γυναίκα σου με τα παιδιά στο σπίτι. Γράφεις κώδικα με το μάτι θολωμένο. Πρέπει να είσαι εκεί, αλλιώς απόλυση, φουσκίτσα τέλος. Σε κάποια φάση κλατάρεις, παίρνεις άδεια burnout, ξεκινάνε τα κουτσομπολιά ' Ο τάδε είναι αδύναμος, δεν την πάλαιψε'.

Οι παρθένοι weaboos είναι οι σταρ του γραφείου γιατί είναι 23 χρονών, χωρίς ζωή, δεσμεύσεις, προοπτικές, απλά κούτσουρα που γράφουν κώδικα. Τέτοιους θέλουμε στην εταιρεία μας.

Σιγά σιγά, την κάνεις για πιο χαλαρό πόστο, στα ρήχα. Κάποιες φορές πετυχαίνεις και κάμεις ζωάρα. Κάποιες όχι και ξανά στα σκατά.

Το 'ρομαντικό' game development, το παραμυθάκι του 'Masters of Doom'; Αποκλειστικό προνόμιο των αδέσμευτων εικοσάρηδων οραματιστών. Οι υπόλοιποι μετράμε σαν τους σφουγγαράδες πόσες φορές θα κατέβουμε στον Άδη μέχρι να βρούμε εκείνο το μαργαριτάρι που θα μας επιτρέψει να μην ξαναδουλέψουμε ποτέ.

Δεν ήξερα ότι είναι τόσο άσχημα, επειδή διαβάζουμε τριγύρω μας "το τάδε παιχνίδι ήταν τόσα χρόνια στο development" και θεωρούσα ότι εντάξει: Α) έχουν χρόνο να φτιάξουν τα διάφορα μέρη του, και Β) δουλεύουν όχι απλά άνθρωποι, αλλά ομάδες ανθρώπων στα διάφορα μέρη του. Επίσης δεν μπορώ να φανταστώ π.χ. είσαι κομμάτι μιας ομάδας που κατασκευάζεις για Χ χρόνια ένα μέρος του game και πες ότι κάποια στιγμή δεν μπορείς αυτούς τους ρυθμούς. Δηλαδή τί θα κάνει ο χαρτογιακάς που λές; Θα σε/σας απολύσει και θα φέρει άλλον/άλλους; Και θα μπορέσουν αυτοί να συνεχίσουν από εκεί που τα άφησες (που εσύ που ασχολούσουν χρόνια, θα τα έχεις μάθει πια στα δάχτυλα) μέσα στους λίγους μήνες που έμειναν για να βγει το game;

 

[Borracho]

Αχάααα, στεγνά. Outsourcing λέγεται και υπάρχουν ΑΡΚΕΤΑ στούντιο ανά τον κόσμο που δουλεύουν έτσι 'σιωπηλά' και μισθοφορικά. Στο ΑΑΑ υπάρχει η λογική του 'προϊόντος". Δεν φτιάχνεις παιχνίδι που αγαπάς, είσαι σύγχρονος ανθρακωρύχος που δουλεύει επάνω στο 'προϊόν'. Κάθε εβδομάδα ανάπτυξης σπάει σε 'sprints' κάθε ένα εκ των οποίων αποτελείται από ΧΥΖ tickets. O κάθε ένας στην ομάδα έχει τα τίκετς του και φίδι κολοβό σε έφαγε αν δεν τα τελειώσεις όλα μέσα στο σπρίντ σου.

Τα εργαλεία της βιομηχανίας είναι φίξ. Ο Κινέζος που θα φέρουν για να το τελειώσει κοψοχρονιά, δεν χρειάζεται να ξέρει το lore και να αγαπά το παιχνίδι. Ξέρει πως είναι C# και πως έχεις αυτά τα bugs ως το επόμενο sprint. Λύνει μηχανικά.

Αυτή η ρομαντική πολυτέλεια του 'Οραματίστηκα ένα παιχνίδι έτσι κι έτσι και μετά που λέτε θα...' είναι αποκλειστικό προνόμιο των 'Creative Directors' που συνήθως έχουν να δουλέψουν δεκαετία και βάλε και πουλάνε κυρίως μούρη. Στα επιτυχημένα ΑΑΑ studios, η παραπάνω διαδικασία εκτελείται ανθρώπινα, μεταξύ ανθρώπων που έχουν αναπτύξει αμοιβαίο σεβασμό μέσα από τα χρόνα αρμονικής συνεργασίας. Στα αποτυχημένα ή σαρκοφάγα studios (AAA και μη) η ανωτέρω διαδικασία ΑΠΛΑ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ. Κάποιες ομάδες μπορεί να μη μιλάνε σε άλλες, να κάνουν του κεφαλιού τους για καιρό. Το προϊόν φυσικά θα ζημιωθεί. Το μάρκετινγκ συνήθως δεν έχει την παραμικρή ιδέα για την πραγματική κατάσταση του παιχνιδιού, σπρώχνει προϊόν με το δικό του τρόπο.

Είναι άκαρδο σαν μερακλής, χομπίστας γκέημερ να δεις 'πώς φτιάχνεται το λουκάνικο', ενδεχομένως αναπτύσσεις χρόνια αποστροφή.

Δεν φωνάζω τυχαία για στήριξη των μικρών indie μερακλήδων. Στο χώρο, είναι ό,τι πλησιέστερο υπάρχει σε 'εμάς με μια καλή ιδέα και οικονομική ασφάλεια'.

 

[soad667]

Πραγματική όαση στην έρημο με άλλα λόγια τα ζελεδάκια για τη χρονιά που μας πέρασε.

 

[Borracho]

Σόδα τώρα θα σε πικάρω, αλλά γνωστός-άγνωστος Ισόθεος Ποντίφηκας είχε πρόταση να δουλέψει στα Ζελεδάκια. Είπε όχι ο αχρείος. Τον ζελεδοπατικώνεις τώρα για δεν τον ζελεδοπατικώνεις;!

 

[soad667]

 

[Admiral]

Παίζω Chernobylite για το επερχόμενο review και μέχρι τώρα μου αρέσει πολύ. Ξεκινώντας περίμενα κάτι σε survival που γενικά αντιπαθώ αλλά τελικά μου βγήκε ένα κράμα XCOM με STALKER και πινελιές από Bioshock. Όχι φυσικά σε αντίστοιχο επίπεδο ποιότητας και παραγωγής αλλά το σύνολο αυτών των στοιχείων είναι εθιστικό.

 

[soad667]

Έλα ρε, γράφεις ρηβιούς; Που, αν επιτρέπεται;

 

[Admiral]

Έλα ρε, γράφεις ρηβιούς; Που, αν επιτρέπεται;

Στην καρδιά μου πρώτα απ' όλα!

 

[maximum armor]

Άρχισα το Tale of a Hero, απ' το myabandonware. Είναι χιουμοριστικό ηρωικό adventure στα πρότυπα των παλιών Quest for Glory (μόνο το 5 είχα παίξει, ως δώρο απ' το PCM). Ωραίο φαίνεται στην έναρξή του με τον ήρωα να τον στέλνουν να σκοτώσει το τέρας του χωριού στην πρώτη σκηνή

Spoiler

κι αυτός να κλείνει συμφωνία μαζί του. Βρίσκει στο τέρας δουλειά σε μύλο και, αφήνεται να εννοηθεί ότι, το τέρας του δίνει κατιτίς. Στη συνέχεια το κορίτσι του τού γκρινιάζει που πρέπει να πάει να σώσει μια πριγκίπισσα!

Ωραία άρχισε.

 

[j_lynx]

Έχω μπλέξει.....

Αρχικά προσπαθώ να κάνω 100% το Yakuza 0. όχι τα achievements, γιατί θέλει να το ξαναπαίξεις από την αρχή μιας και δεν σου έχει ξεκλείδωτη την μέγιστη δυσκολία, αλλά τα journal που σου έχει το παιχνίδι. είμαι στις 100 ώρες και έχω ακόμα λίγο δρόμο μπροστά μου στα σίγουρα.

Ε μετά να μην πιάσω και το cyberpunk; Επειδή έχω την μανία να θέλω να σηκώσω κάθε πέτρα - σημαδάκι στο χάρτη, θα πάρει και αυτό καιρό. Δεν μπορώ να πως ότι με χαλάει καθόλου το παιχνίδι. Έχει ένα κακό βέβαια, δεν είναι witcher, με ότι συνεπάγεται αυτό. Πιο πολύ μοιάζει με ένα ατέλειωτο cyberpunk playground. Το έχω συνηθίσει στα uboπαίχνιδα. Τώρα θα δείξει πως θα πάει μέχρι το τέλος και αν θα αλλάξω γνώμη.

Και τα έκτακτα που προέκυψαν,
Το μπαλκόνι του σπιτιού είναι για επισκευή, οπότε εδώ και μια βδομάδα έχω μάστορες μέσα στο σπίτι . Ήθελα λοιπόν κάτι πιο action ώστε να μην έχω να προσέχω ιδιαίτερα την ιστορία. Έβαλα Valfaris. Metal κατάσταση. Έτρεμε το χειριστήριο από τις πενιές και τις φλόγες έτρεμε και το σπίτι από το τρυπάνι και το κομπρεσέρ. Real Life Force Feedback! Κάπου εκεί όμως το έκοψα γιατί κατάλαβα ότι καλή η δόνηση, αλλά αναγκαζόμουν να παίζω με τον ήχο χαμηλά για να μπορώ να ακούω τους μάστορες μην χρειαστούν κάτι.

Οπότε πήγα στην επόμενη επιλογή. Drake Hollow , φρέσκο από το humbple choice. Δεν είναι κακό..... Χαριτωμένο gathering παιχνίδι χωρίς κάποια ιδιαίτερη ιστορία. Για την ώρα μια χαρά κάνει την δουλειά του. Περισσότερα όταν το τελειώσω....

 

[Chosen Undead]

Εγω επειδή αυτές τις μέρες είχαμε πολλές διακοπές/επαναφορές ρεύματος και δεν ήθελα να ρισκάρω να κάει κάτι πάλι, το ριξα στο ps vita παίζοντας πότε emulators στο retroarch, πότε Dead or Alive 5 (εχει και story mode για σκέψου!), πότε Conception II: Children Of The Seven Stars, το οποίο παρεπιπτόντως υπάρχει και στο steam μαζί με το πρώτο παιχνίδι. Μάλιστα το πρώτο παιχνίδι υπήρχε πριν μόνο στο psp σε ιαπωνική έκδοση ενώ στο steam τώρα είναι μεταφρασμένο. Πόσο μπροστά πια αυτός ο Gaben!
Anyway. Το παιχνίδι είναι JRPG και μοιάζει σαν κράμα μεταξύ Persona,Final Fantasy, Fate & Sailor Moon. Σε μια σχολή μαζεύουν τους εκλεχτούς οι οποίοι πολεμάνε τέρατα που έχουν εμφανιστεί από μια άλλη διάσταση. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όμως καθώς μιλάμε για Ιάπωνες. To ζουμί του παιχνιδιού είναι οι waifu που αποκτάς και κάνεις classmating μαζί τους.

 

[Borracho]

@Sephir Heavy metal διαμαντάκι :

 

[lelos kounelos]

Εριξα μια ματια στο death trash (demo) και το βρηκα πολυ καλο και ας λενε οι κακες οι γλωσσες. Στο ενδιαμεσο προσπαθω να βρισκω νεους τροπους θανατου στο cossacks με αγαπημενο εως τωρα την πεινα και την απελπισια που προσφερει. Μεχρι να παρω κανενα φραγκο προσπαθω να μην πατησω καταλαθος δυο πληκτρα και ανατιναχτει κανενα SMD απο την μητρικη.
το video capture γινεται αθλος.

Spoiler: αφου δεν πειναω.

 

[Sugamoto Panagia]

Οριστικό τέλος με το true ending του dragon quest 11
Τέλος και με το Metroid fusion. Παιχνιδαρα αλλά είχα ξεχάσει πόσο hand holding το είχαν κάνει. Πάλι καλά στο νέο επανειλημμένα λένε ότι δεν θα είναι έτσι.

 

[nitro912gr]

Full Throttle τελικά δεν είναι για μένα. Μόνο την ηλεκτροσυγκόλληση βρήκα και μετά έκανα γύρους σα βλάκας και δοκίμαζα πράγματα σε άλλα πράγματα χωρίς να γίνεται τίποτα.