Θα τα μαζέψω κι εγώ σε ένα μεγάλο post, όπως ο Manofsorrows, αφενός γιατί μαζεύτηκαν πολλά, αφετέρου γιατί πάντα θαύμαζα τις λίστες του και τις απανωτές μικρές του νίκες ενάντια στο τερατώδες Backlog (μακράν χειρότερο του Balrog).
Αυτό το τρίμηνο ήταν ιδιαίτερο, διότι πρώτον βρέθηκα για ένα σεβαστό διάστημα χωρίς desktop PC λόγω βλάβης, δεύτερον μεσολάβησαν διακοπές εκτός βάσης. Το αποτέλεσμα; Έκανε επιτέλους απόσβεση το Steam Deck για όλον αυτό τον καιρό που το είχα στη θήκη του παίζοντας μόνο κάποιες ώρες από 'δω κι από 'κει.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Castlevania: Lords of Shadow - Mirror of Fate: Εμφανείς οι περιορισμοί στα γραφικά και το design (αρχικά ήταν αποκλειστικότητα του 3DS), εξίσου έξυπνοι κι οι ελιγμοί των devs για να τους υπερκεράσουν προσφέροντας μια διασκεδαστική, γνήσια metroidvania εμπειρία. Δεν είναι κανένα αριστούργημα αλλά πέρασα πολύ καλά και τα σεναριακά "γεμίσματα" στο lore των reboots έχουν το ενδιαφέρον τους.
7/10
Roki: Πολύ γλυκούλι adventure βασισμένο σε σκανδιναβικούς λαϊκούς μύθους. Χαριτωμένα γραφικά, χαλαροί ρυθμοί, ευρηματικά puzzles. Το γράψιμο είναι λίγο flat και η ιστορία προβλέψιμη, ενώ έχει και αρκετό άσκοπο backtracking, κυρίως στο τελευταίο κεφάλαιο όπου χειρίζεσαι δύο χαρακτήρες και πρέπει διαρκώς να τους φέρνεις στην ίδια οθόνη ώστε να συνεργαστούν. Από τη στιγμή που έχεις ανοίξει το δρόμο για τον καθένα ξεχωριστά, έπρεπε να υπάρχει κουμπί που φέρνει αυτόματα και τον άλλον.
7/10
Sanabi: Μοιάζει λίγο με ξαδερφάκι του Katana Zero: δυνατό pixel art, synthwave (?) soundtrack, πρωταγωνιστής με τραυματικό παρελθόν, και gameplay που περιστρέφεται γύρω από ένα βασικό gimmick. Μόνο που εδώ αντί για time manipulation έχεις ένα γάντζο που πιάνεται παντού. Κάποιες μάχες προς το τέλος μού έσπασαν τα νεύρα και έριξα τη δυσκολία για να τις βγάλω, αλλά γενικά το ευχαριστήθηκα. Αν σας αρέσει και η anime ή/και cyberpunk αισθητική σπεύσατε.
8/10
Blasphemous 2: Πολύ πιο fluid και διασκεδαστικό gameplay, πιο "κατανοητή" ιστορία (νομίζω
), αλλά ίσως κι ένα τσακ πιο ανέμπνευστο όσον αφορά το σχεδιασμό των χαρακτήρων και των bosses (εμφάνιση, όχι mechanics). Γενικά έβγαλα γούστα (και καντήλες, ειδικά στο προτελευταίο boss) αλλά νομίζω οι Ισπανοί φίλοι μας κάπου ξέμειναν από ιδέες. Εξαιρετικό soundtrack, καλό voice-acting, τρομερό pixel art, ως συνήθως.
8/10
Oxenfree 2: Κάπως αχρείαστο sequel, χωρίς να είναι απαραίτητα κακό παιχνίδι (όπως το απαράδεκτο Afterparty). Επίσης, θυμάμαι στο πρώτο Oxenfree κάποια creepy σκηνικά που έφτιαχναν ωραία απειλητική ατμόσφαιρα, εδώ δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο. Αντικαταστάθηκαν μάλλον από τις βαθυστόχαστες συζητήσεις και το middle-age drama, που δεν ξέρω καν αν πετυχαίνει το στόχο του.
6.5/10
Cocoon: Φανταστικό puzzle game από πρώην δημιουργούς των αριστουργηματικών Limbo και Inside. Άρτιο, καθαρό εικαστικό, έξυπνα puzzles, απλούστατος χειρισμός (κυριολεκτικά τα πάντα γίνοντα με ένα κουμπί). Μοναδικά ψεγάδια ορισμένα arcade-y sequences και ένας γρίφος παρατηρητικότητας που επαναλαμβάνεται (με μικροπαραλλαγές).
9/10
Nightmare Frames: Αυτό παίχτηκε στο PC, μετά την επισκευή (είπα να ξεκινήσω με κάτι βαρύ, να τον τεστάρω
). Από τις λίγες προτάσεις του Μποράτσου που άξιζαν τον κόπο, αν και με αστερίσκους. Πρόκειται για μια πολύ καλογραμμένη point-and-click ρετροπιξελούμπα με απλοϊκούς γρίφους και 100% έμφαση στην αφήγηση, γι'αυτό και η μπιμουβάδικη ολίσθηση που συμβαίνει στο τελευταίο 1/4 περίπου της δράσης με απογοήτευσε αρκετά. Ναι, μπορεί να δένει με τις θεματικές της ιστορίας, αλλά όχι με το ύφος του παιχνιδιού ως εκείνο το σημείο (ειδικά αν το συγκρίνεις με το στιβαρό πρώτο κεφάλαιο). Αξίζει, πάντως, τον χρόνο σας, μάλιστα με έκανε να βάλω στη wishlist και το έτερο δημιούργημά τους, το An English Haunting.
7.5/10
Hades II: Εντάξει, εδώ δεν έχω να πω και πολλά. Ακόμα σε early access είναι κι έχω ήδη δαπανήσει 80+ ώρες. Κάποια πράγματα μου άρεσαν περισσότερο από το πρώτο, κάποια λιγότερο, γενικά υπάρχει μια αίσθηση επανάληψης σε αρκετά στοιχεία αλλά είναι ΤΟΣΟ. ΓΑΜΗΜΕΝΑ. ΕΘΙΣΤΙΚΟ. Please send help.