<blockquote><br>Κι εγώ το έκανα binge εχθές ολόκληρο. Αυτό που περίμενα ήταν, μου άρεσε και έφυγε νεράκι.<br>'Εβγαλε καμπόσο γέλιο σε αρκετές σκηνές, κάποιες άλλες όντως υπήρχαν απλά για να υπάρχουν, κάτι που περιμένεις από τέτοιες φάσεις anyway.<br><br>Το σχόλιό σου για το μισογυνισμό, nkv, ομολογώ ότι δεν το έπιασα.<br>Δεν καταλαβαίνω γιατί να αντιπαθήσεις τον χαρακτήρα της, <span class="bbcode_spoiler">όταν απ' την αρχή η ίδια σου λέει ότι έχει ένα σκασμό προβλήματα και είναι τελείως fucked up και δεν ξέρει που πατάει και που βρίσκεται.<br>Δεν είναι ότι γουστάρει κιόλας που είναι έτσι σαν bitch τελείως. Και στο τέλος το λέει και ξεκάθαρα, δεν μου αρέσω έτσι και θα προσπαθήσω να γίνω καλύτερη.</span><br></blockquote><br><br>Δεν είναι ότι αντιπαθώ τον χαρακτήρα της (αν και ποτέ δεν θα πλησίαζα σε ακτίνα χιλιομέτρων γκόμενα με τα μυαλά της), απλά<br><br><span class="bbcode_spoiler">Δεν μπορώ να καταλάβω τι στο διάλο της έβρισκε ο Gus... Κατανοώ την όλη φάση "τα ετερώνυμα έλκονται", κατανοώ ότι οι χαρακτήρες είναι -ας πούμε- ρεαλιστικοί (neurotic, nerdy, πληγωμένος 30κάτι μπάκουρας και γυναίκα train wreck που πίνει, ρουφάει σαν ηλεκτρική σκούπα όποια σκόνη κυκλοφορεί και χρησιμποιεί το σεξ σαν αυτοάμυνα). Αλλά, γιατί κολλάει μαζί της ο Gus, σε βαθμό εξωφρενικό; Δεν είναι δα και καμία θεά, την γνώρισε όταν κυκλοφορούσε σαν γύφτισα με σαγιονάρα/κάλτσα στο μαγαζί και δεν είχε να πληρώσει για τον καφέ της, πέρασε μια μέρα μαστούρας μαζί της και... ξαφνικά, έρωτας. Εντάξει, love is blind, μπορεί αυτό να γούσταρε ο άνθρωπος την στιγμή εκείνη, πάω πάσο.<br>Αλλά, το θέμα είναι ότι αυτή, σε όλη την διάρκεια σχεδόν της σειράς, του φέρεται σαν σκουπίδι... Μπορώ να αναφέρω άπειρα παραδείγματα (μιας και το έχω ακόμα φρέσκο) που πραγματικά απόρησα με την εμμονή του, ειδικά από την στιγμή που προσπέρασε ΠΟΛΥ καλύτερες περιπτώσεις, που τουλάχιστον του φέρθηκαν με αξιοπρέπεια. Όλη την ώρα του φέρεται λες και δεν υπάρχει, λες και δεν έχει συναισθήματα, και μετά παραπονιέται αν αργήσει να της στείλει κάποιο text κοκ - με την αστεία μάλιστα δικαιολογία ότι "o Gus είναι good guy, και δεν περιμένεις παιχνίδια και mind games από good guys". <br>Σε κάποια σημεία βλέπεις ότι η σχέση τους προσπαθεί να εξελιχθεί και απλά οι δυο τους είναι θύματα των συγκυριών, κάτι με το οποίο μπορεί να ταυτιστεί ο θεατής και εν τέλει θα τον κάνει να αγωνιά για τους πρωταγωνιστές. Όταν, όμως, βλέπεις τελικά να βρίσκονται οι δυο τους, να αρχίζει η σχέση τους και εκείνη να φέρεται σαν κακομαθημένη υστερικιά, κάτι δεν πάει καλά. Ειδικά όταν όλη αυτή η συμπεριφορά πρακτικά δεν έχει συνέπειες, αφού στο τέλος της ημέρας, το σεχ μας ενδιαφέρει :spiteful: <br>Επειδή έχω αρχίσει να γράφω μακρηνάρι πάλι, ας κλείσω λέγοντας ότι, ναι, συμπαθητική σειρά, δεν με χάλασε, δεν το μετάνοιωσα καθόλου που έκατσα και το είδα, απλά νομίζω ότι απώλεσε όποια έννοια credibility με την παράλογη και αλλοπρόσαλλη "χημεία" μεταξύ των πρωταγωνιστών. Δηλαδή, στην πραγματική ζωή, δεν νομίζω ότι θα υπήρχε άντρας σαν τον Gus που θα μπορούσε να ανεχτεί για πολύ τις ιδιοτροπίες της άλλης -έστω και αν είναι train wreck- πέρα από μερικές ημέρες (κατά τις οποίες φυσικά θα πρέπει να υπάρχει κάμποσο σεχ
P). Αυτά <img src="/wink.gif" width="" height="" alt="
" title="
" class="bbcode_smiley" /></span>