εκανα ντου και τελειωσα:<br><b>γκαλαβαντ 2η σεζον</b>: λιγοτερο καλη απ την πρωτη, τα τραγουδια ομως και το βρετανικο χιουμορ παραμενουν δυνατα. μπρους απρούβς.<br><br><b>Beowulf: Return to the Shieldlands</b>: μακρια. τραγικο, λοου μπατζετ, μετριοι εως χαλια ηθοποιοι, εντελως ξενερωτος ηρωας.<br><br><b>Vinyl</b>: δυνατο. αν και λιγοτερο καλο απ οτι περιμενα. τυπαρα ο ηρως.<br>δε μ αρεσαν: α. οι πολλες σκηνες με τα ναρκωτικα (σαν παππους απ το χωριο ακουστηκα), αν και τα ντραγκς ειναι ουσιαστικα η κινητηρια δυναμη του και το μονο που τον κραταει ζωντανο και στην τσιτα μεσα στην τρελλα της δουλειας του <br>βου. η αχρειαστη θεωρω εμφαση και οι πολλες σκηνες με επικεντρο την γυναικα του, που ενιωθε παραμελημενη, και τι θα κανει αυτη τωρα, κι εχει φορτωθει και τα παιδια και ολο καθεται στο σπιτι και θελει παλι να δουλεψει και να ειναι δημιουργικη και ηδη χασμουριεμαι. δεν τρελλαθηκα με τη μουσικη, ηταν λιγο πιο ψαγμενη και δηθεν, νομιζω, απ τα "εμπορικα" γουστα μου, ουτε με τη σκηνοθεσια και την δραση που ηταν λιγο χαλαρες και ωλ οβερ δε πλεις μεχρι τα 2-3 τελευταια επεισοδια, που ολα εδεσαν και τσουλουσε ωραια το πραγμα.<br>παντως στεναχωρεθηκα πολυ που δεν θα συνεχιστει γιατι ολο αυτο το κλιμα των 70s, η νεα υορκη, το καινουριο που περιμενουν ολοι να σκασει στην τελματωμενη ροκ των αρχων της δεκαετιας και ψαχνουν ποιος θα το πρωτοανακαλυψει, μου αρεσε, κι ειχε πολυ πλακα το νειμ ντροπινγκ, τα κουτσομπολια γυρω απ τα γκρουπ της εποχης και γενικα τα γυρω γυρω της δισκογραφιας. για μενα εχουν εξαιρετικο ενδιαφερον και ειναι κατι που λειπει απ την τηλεοραση. δειτε το οι ροκαδες.<br><br>με μεγαλη χαρα ανακαλυψα πριν 2-3 βδομαδες ο απαραδεκτος οτι υπηρξε τριτη σεζον σπαρτακους. εχει γινει πια φανερη και αξιοχλεύαστη <sup>(c)</sup> η ψυχωση μου με την σειρα και βεβαια κοσμει ηδη τον σκληρο μου δισκο, αν και δεν εχω μεγαλες προσδοκιες. ηδη η δευτερη σεζον, και εφοσον μας αφησε χρονους ο Andy Whitfield, δεν με ενθουσιασε, αν και δεν επεσε ποτε κατω απ τα στανταρντς ποιοτητας που αντεχω. θα την δω βεβαια με χαρα, ειναι σαν να βρισκεις σε μια τσεπη του παντελονιου σου ενα πενηνταρικο, μαλλον μην υπερβαλλω, ενα εικοσαρι ευρω που δεν ηξερες οτι υπηρχε. κανεις μεγαλη χαρα, αλλα δεν τρελαινεσαι κιολας. <br>και μ αυτη την γελοια παρομοιωση, δειχνοντας για πολλοστη φορα την γραφικοτητα μου, κλεινω ακομα ενα μακροσκελες ποστ στο ρεηκουι. διαδωστε.