Τηλεοπτικές σειρές της προκοπής

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
<blockquote><br>Τέλος ο πρώτος κύκλος του Ρικ και Μορτι. Έπος! Επιτέλους ενήλικο χιούμορ χωρίς την ξεφτίλα που έπιασε το Southpark<br></blockquote><br><br>You&#039;re welcome
 
Ναι το ξέχασα να το αναφέρω.<br>Και εγώ τελείωσα χθες τη 2η σαιζόν του Ρίκαρου και του Μόρταρου! Σε κάποιους δεν αρέσει αλλά εγώ ενθουσιάστηκα (όπως και οι περισσότεροι στη δουλειά που το έχουν δει)!<br>Πάμε γερά για τη 3η σαιζόν  :drinks:<br>
 
Ένας ήταν, είναι και θα είναι ο Ρίκαρος..  https://www.youtube.com/watch?v=5Ow-nxswazg
 
Ξεκινησα να βλεπω black adder, στα πρωτα δυο επεισοδια ειμαι ακομα, δεν βλεπω αυτο το wow που ακουγα οτι θα ειναι
 
Η πρώτη σαιζόν είναι η πλέον αδύναμη, σε σημείο που να συνιστούν αρκετοί fans ακόμη και να την παρακάμψει κανείς.
 
Η πρώτη σεζόν όχι απλά μπορεί, αλλά πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν να μην υπάρχει.
 
<blockquote>Η πρώτη σεζόν όχι απλά μπορεί, αλλά πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν να μην υπάρχει.<br></blockquote><br><br>Ναι! Αλλά έχει την καλύτερη μουσική τίτλων!!!
 
https://www.youtube.com/watch?v=phFM3V_dors<br><br>Η 1η σεζόν ήταν έπος πάντως, ερμηνείες (όλων, ειδική μνεία σε Harris, Hopkins και Wood) και ιστορία πολύ ψηλά, μακράν ό,τι καλύτερο από HBO.
 
Είδα από καθαρή περιέργεια και με μηδενικές προσδοκίες ή γνώση του έργου του Gaiman, τον πιλότο του American Gods.<br><br>Μου άρεζε πάρα πολλάν. Εξαιρετικό καδράρισμα των σκηνών, η χαρά του φωτογράφου. Σωστές ερμηνείες, απολαυστικός ο Ian McShane (αναμενόμενο) και ο παλλίκαρος που παίζει τον Shadow Moon έχει εξαιρετική παλάντζα μεταξύ μπρουτάλ και ευαίσθητου. Τέρμα τρύπιο, δεν ξέρω αν χαλάει φρικτά αργότερα, αλλά με έψησε να δω και επόμενο επεισόδιο.<br><br>Πέραν τούτου, συνεχίζω το εκπληκτικό Twin Peaks, τελείωσα την πέμπτη σαιζόν του House of Cards (το οποίο χωρίς πλέον να αποτελεί κάτι ιδιαίτερο, παραμένει ένα σφιχτά γραμμένο και καθ&#039; όλα αξιοπρεπές πολιτικό θρίλερ/καθρέφτης των γεγονότων της εποχής) και σκέφτομαι να αποτολμήσω να δω το Ozark του Netflix, τουλάχιστον τον πιλότο, για να δω αν δικαιολογεί όλο ευτούνο το θετικό χάιπ στο IMDB. <br><br>
 
Το λιώνω εγώ το Ozark, θα ήθελε να γίνει Breaking Bad υποθέτω, αλλά μου φαίνεται ότι κατάλαβαν νωρίς οι δημιουργοί του ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει, οπότε αποφάσισαν να βγάλουν μια αξιόλογη σειρά επηρεασμένο απ&#039; το BrBa. Καλά έκαναν.<br>Απλά αντί για μεθ, έχει ξέπλυμα και μαγείρεμα βιβλίων για μεξικανικό καρτέλ. Τζιτζί.<br><br>Στα μάτια μου είναι Arrested Development meets BrBa, απλά και μόνο επειδή όποτε βλέπω τον Bateman (πάντα καλός, εδώ σκηνοθετεί επίσης τον αρκετά καλό πιλότο και το κάνει καλά) δεν μπορώ να μην σκέφτομαι Μιχάλη Μπλουθ και να μην με πιάνουν τα γέλια.<br><br>Καλό είναι γενικά, σε όσα επεισόδια έχω δει είναι φανερό το πρόβλημα pacing της σειράς και δη στο να χτίσει αξιόλογα subplots/side quests, αλλά το κρατάνε οι αρκετά αξιόλογοι χαρακτήρες, η αισθητική/φίλτρα κάμερας/σκηνοθεσία της σειράς, μια νοτιοαμερικάνικη "βλαχιά" που βγαίνει αβίαστα, και φυσικά ο Bateman.
 
<blockquote><br>Τέρμα τρύπιο, δεν ξέρω αν χαλάει φρικτά αργότερα, αλλά με έψησε να δω και επόμενο επεισόδιο.<br></blockquote><br><br>Δεν ξέρω αν έχουμε διαφορετική αντίληψη του τι λογίζεται ως "τρύπιο" αλλά σίγουρα δεν είναι όρος που θα χρησιμοποιούσα για να χαρακτηρίσω το American Gods. Το Preacher, μπορεί. :hmm:<br><br>Anyway, προσωπικά μου άρεσαν πολύ αυτή η επίμονα ηδονοβλεπτική ματιά (όμοια με αυτή που είδαμε και στο Hannibal) και οι έντονες σουρεάλ πινελιές της σειράς. Η πλοκή είναι λίγο αποσπασματική αλλά αν δεν το ξεχειλώσουν για να βγάλει 4+ σεζόν, όλα καλά.
 
Το "τρύπιο" το χρησιμοποιώ παραδοσιακά και θετικά : ψυχεδελικό, με αναφορές στο μεταφυσικό που (ευτυχώς) δεν μασιούνται προς τέρψιν του άνιωθου θεατή. Η πρώτη εντύπωση ήταν θετικότατη, να το δούμε πως θα πάει στη συνέχεια.
 
<blockquote><br>Είδα από καθαρή περιέργεια και με μηδενικές προσδοκίες ή γνώση του έργου του Gaiman, τον πιλότο του American Gods.<br><br>Μου άρεζε πάρα πολλάν. Εξαιρετικό καδράρισμα των σκηνών, η χαρά του φωτογράφου. Σωστές ερμηνείες, απολαυστικός ο Ian McShane (αναμενόμενο) και ο παλλίκαρος που παίζει τον Shadow Moon έχει εξαιρετική παλάντζα μεταξύ μπρουτάλ και ευαίσθητου. Τέρμα τρύπιο, δεν ξέρω αν χαλάει φρικτά αργότερα, αλλά με έψησε να δω και επόμενο επεισόδιο.<br><br></blockquote><br><br>Είμαι περίεργος να δω τι θα πείς όταν τελειώσεις και τα υπόλοιπα. Ο MacShane ναι, είναι καλός και ο Shadow Moon  τιμιότατος.
 
Το American Gods με έχασε τελείως στο τέταρτο επεισόδιο - με την αλλαγή του focus στην Laura, δεν με ενδιέφερε τίποτα από όσα συνέβαιναν στην οθόνη. Αν δεν είχα παρέα που με τσιγκλούσε, θα το είχα παρατήσει κάπου εκεί. Μόνο στη σκηνή που μπουκάρει ο Mr World στο δωμάτιο ανάκρισης μου κίνησε πάλι το ενδιαφέρον, και ψιλοαναμενόμενα στο τελευταίο δεκάλεπτο του τελευταίου επεισοδίου, η βιομηχανία θεάματος έχει κάνει το cliffhanger τέχνη πλέον...
 
Σε λίγο θα ξεκινήσω το "νευραλγικό" τέταρτο επεισόδιο. Ως τώρα, ιδιαίτερα θετικές εντυπώσεις και το soundtrack, Θέε μου, το soundtrack. Μια προς μια, διαλεγμένες κομματάρες. Δεν αποκαλύπτει τίποτε Μπεργκμανικό για την ανθρώπινη ψυχή, αλλά αποτελεί -ως τώρα- πρώτης τάξεως ψυχαγωγία στα πλαίσια του φανταστικού.
 
Τέλος το Americans. Εντάξει, ξεκάθαρο δεκάρι από εμένα. Και μόνο που δεν υπάρχει αδύναμη σεζόν (αντίθετα η ποιότητα ανεβαίνει εκθετικά καθώς προχωράνε) είναι μεγάλο κατόρθωμα. Η δουλειά που έχει γίνει φαίνεται από τους εξαιρετικά δουλεμένους τίτλους αρχής ακόμα. Εύκολα από τα πιο βαθιά dramas που έχω δει. Κι ενώ οι απίστευτα δυνατές στιγμές είναι συχνό φαινόμενο, επεισόδια όπως τα Do Mail Robots Dream of Electric Sheep?, Chloramphenicol και Darkroom δε νομίζω ότι έχουν επαναληφθεί, ούτε και θα επαναληφθούν σύντομα.
 
Το πρώτο επεισόδιο της 3ης Rick and Morty έχει ήδη προβληθεί από την πρωταπριλιά. Και υπάρχει και στο νετφλιξ. Σαν χθες το θυμάμαι το λέγαν στα social media και έλεγα σιγά μη το παίζουν μας δουλεύουν κανονικά πρωταπριλιά είναι και τλκ το παιζαν στο repeat να ουμε o/ άντε να βγουν και τα υπόλοιπα επεισόδια<br>
 
<blockquote><br>Τέλος το Americans. Εντάξει, ξεκάθαρο δεκάρι από εμένα. Και μόνο που δεν υπάρχει αδύναμη σεζόν (αντίθετα η ποιότητα ανεβαίνει εκθετικά καθώς προχωράνε) είναι μεγάλο κατόρθωμα. Η δουλειά που έχει γίνει φαίνεται από τους εξαιρετικά δουλεμένους τίτλους αρχής ακόμα. Εύκολα από τα πιο βαθιά dramas που έχω δει. Κι ενώ οι απίστευτα δυνατές στιγμές είναι συχνό φαινόμενο, επεισόδια όπως τα Do Mail Robots Dream of Electric Sheep?, Chloramphenicol και Darkroom δε νομίζω ότι έχουν επαναληφθεί, ούτε και θα επαναληφθούν σύντομα.<br></blockquote><br><br>Ναι, ενω στην αρχή ξεκινάει σαν spy action μετά το γυρίζει περισσότερο σαν spy drama. Οι 2 πρωταγοντιστές, η σκληροπυρηνική Ελιζαμπεθ και ο πάντα έτοιμος να τα βροντίξει όλα Φιλιπ, είναι εκπλητικοί. Φοβερός και ο Μπίμαν.<br><br>Επίσης μου άρεσε πολύ που μας δείχνει την ζωή στην Σοβιετική Ένωση εκείνης της εποχής.<br>Κρίμα που αυτή η σειρά έχει αγνοηθεί σχεδόν εντελώς στα βραβεία.<br><br><span class="bbcode_spoiler"><br>Το κομμάτι που με συγκίνησε περισσότερο ήταν το subplot της Μάρθα. Τραγική η ιστορία της όπως και να το δεις. <br>Αυτό που δεν μου άρεσε και νομίζω ασχολήθηκαν πάρα πολύ, ήταν το subplot της Πειτζ. Βαρέθηκα να ακούω για τα συναισθήματα της Πειτζ, πραγματικά.<br></span>
 
<blockquote><br><span class="bbcode_spoiler"><br>Το κομμάτι που με συγκίνησε περισσότερο ήταν το subplot της Μάρθα. Τραγική η ιστορία της όπως και να το δεις. <br>Αυτό που δεν μου άρεσε και νομίζω ασχολήθηκαν πάρα πολύ, ήταν το subplot της Πειτζ. Βαρέθηκα να ακούω για τα συναισθήματα της Πειτζ, πραγματικά.<br></span><br></blockquote><br><br>Εδώ θα διαφωνήσω μόνο labKK.<br><span class="bbcode_spoiler">Το subplot της Paige είναι αυτό που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που είναι το The Americans. Αρχικά μιλάμε για μια teenager η οποία μαθαίνει ότι είναι Ρωσίδα, οι γονείς της είναι κατάσκοποι, αναγκάζεται να λειτουργήσει κι η ίδια σαν κατάσκοπος και πνίγεται στις ενοχές, γνωρίζει την ετοιμοθάνατη Ρωσίδα γιαγιά της και βλέπει και τη μάνα της να σκοτώνει κάποιον μπροστά στα μάτια της. Δεν μπορώ να πω ότι δεν την καταλαβαίνω. Πέρα από αυτό πάντως η εσωτερική πάλη της, καθώς και η ακούσια και εκούσια μετατροπή της σε τέκνο των γονέων της σε συνδυασμό με τις σιωπηλές κραυγές αγωνίας της (σαν αυτή στο Darkroom καλή ώρα) πάνε τη σειρά σε άλλο επίπεδο.</span>
 
Back
Top