maladroid
Mind-flayer
- Joined
- Nov 27, 2012
- Messages
- 2,155
Βλέπω το Beef αυτές τις μέρες, aka το καινούργιο viral φιξάκι του Netflix. Αρκετά πρωτότυπο, αν μη τι άλλο. Θα το χαρακτήριζα ως κοινωνική σάτιρα, που παίζει με τους προβληματισμούς του σύγχρονου αστού, το στρες, τα νεύρα, τα αδιέξοδα, και τις μικροδιαμάχες που καθιστούν την καθημερινότητα έναν διαρκή πόλεμο από τον οποίο κανείς δεν βγαίνει αλώβητος. Δεν είναι κανένα αριστούργημα αλλά βλέπεται ευχάριστα και μου αρέσει ο κυνισμός της κι ότι όλοι οι χαρακτήρες έχουν τις καλές και κάφρικες στιγμές τους. Τέσσερα επεισόδια έμειναν.
EDIT: Τέλος το Beef. Το φινάλε έκλεισε με ένα δυνατό ρεσιτάλ σκατοψυχιάς, σουρεαλισμού, και ενδοσκόπησης. Αντίθετα με τις περισσότερες σειρές εκεί έξω, έχει πράγματα να πει και μιλάει απευθείας στον σύγχρονο άνθρωπο, έστω και μέσω της υπερβολής. Ίσως και λόγω του Ασιατικού στοιχείου, κάποια σκηνικά μου έφεραν λίγο στο νου το Parasite, αν κι εδώ η πάλη των τάξεων είναι δευτερεύουσα μπροστά στη διαπίστωση ότι ο καθένας μας είναι ο αρχιτέκτονας της δικής του δυστυχίας. Αξίζει σιγουρα μια θέαση.
8/10
Επίσης, τελειώνω τη δεύτερη σεζόν Only Murders In The Building. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί τη συνεχίζω αυτή τη σειρά, μάλλον επειδή έχω αδυναμία στα whodunit και τα επεισόδια είναι σχετικά μικρά. Βγάζει μια αφέλεια, ενίοτε γλυκιά, αλλά συχνότερα βλάκώδη, και το χιούμορ είναι αντίστοιχο με σύγχρονες ελληνικές σειρές τύπου Το Σόι Σου και η Μουρμούρα. Σε σχέση με την -ήδη χλιαρή- πρώτη σεζόν, η ερμηνεία της Σελένα Γκόμεζ έχει γίνει πιο υποφερτή, αλλά μπήκαν στο κάστ η εκνευριστικά ατάλαντη Cara Delevingne κι η απλώς εκνευριστική Amy Schumer. Ευτυχώς υπάρχει κι η Tina Fey σε έναν ρόλο αλά Ο Διάβολος Φοράει Prada κι εξισορροπείται κάπως η κατάσταση. Επίσης, κάτι που μου κλωτσάει αρκετά σ'αυτή τη σεζόν είναι η έκδηλη αγωνία για wholesomeness που έχει ευνουχίσει κι άλλες σειρές τώρα τελευταία.
EDIT: Τέλος το Beef. Το φινάλε έκλεισε με ένα δυνατό ρεσιτάλ σκατοψυχιάς, σουρεαλισμού, και ενδοσκόπησης. Αντίθετα με τις περισσότερες σειρές εκεί έξω, έχει πράγματα να πει και μιλάει απευθείας στον σύγχρονο άνθρωπο, έστω και μέσω της υπερβολής. Ίσως και λόγω του Ασιατικού στοιχείου, κάποια σκηνικά μου έφεραν λίγο στο νου το Parasite, αν κι εδώ η πάλη των τάξεων είναι δευτερεύουσα μπροστά στη διαπίστωση ότι ο καθένας μας είναι ο αρχιτέκτονας της δικής του δυστυχίας. Αξίζει σιγουρα μια θέαση.
8/10
Επίσης, τελειώνω τη δεύτερη σεζόν Only Murders In The Building. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί τη συνεχίζω αυτή τη σειρά, μάλλον επειδή έχω αδυναμία στα whodunit και τα επεισόδια είναι σχετικά μικρά. Βγάζει μια αφέλεια, ενίοτε γλυκιά, αλλά συχνότερα βλάκώδη, και το χιούμορ είναι αντίστοιχο με σύγχρονες ελληνικές σειρές τύπου Το Σόι Σου και η Μουρμούρα. Σε σχέση με την -ήδη χλιαρή- πρώτη σεζόν, η ερμηνεία της Σελένα Γκόμεζ έχει γίνει πιο υποφερτή, αλλά μπήκαν στο κάστ η εκνευριστικά ατάλαντη Cara Delevingne κι η απλώς εκνευριστική Amy Schumer. Ευτυχώς υπάρχει κι η Tina Fey σε έναν ρόλο αλά Ο Διάβολος Φοράει Prada κι εξισορροπείται κάπως η κατάσταση. Επίσης, κάτι που μου κλωτσάει αρκετά σ'αυτή τη σεζόν είναι η έκδηλη αγωνία για wholesomeness που έχει ευνουχίσει κι άλλες σειρές τώρα τελευταία.
Last edited: