Τελείωσα χθες την 7η σεζόν Black Mirror.
Ελαφρώς καλύτερη από την προηγούμενη αλλά αρκετά άνιση, ως συνήθως.
Επιγραμματικά:
- Επ. 1. Το καλύτερο της σεζόν για μένα. Δυνατές ερμηνείες, έξυπνη ιδέα που σατιρίζει την εξάρτηση/εκμετάλλευση του σύγχρονου ανθρώπου από συνδρομητικές υπηρεσίες και θεοσκότεινο -αν και λίγο τραβηγμένο- φινάλε.
- Επ. 2. Αρκετά γιούχου κεντρική ιδέα, εμπεριέχει και μια πρέζα κοινωνικού σχολιασμού (fake news, gaslighting), αλλά η τελική αποκάλυψη μου φάνηκε τραβηγμένη. Η ξανθιά φέρνει τρομακτικά σε prime Nicole Kidman (πριν τα νυστέρια), που ξέρω ότι αρέσει σε κάποιους μπαμπακούληδες εδώ μέσα.
- Επ. 3. Χαλαρά το χειρότερο της σεζον. Μεγάλη διάρκεια άνευ λόγου και αιτίας, γελοίο concept (όχι τόσο σαν ιδέα, όσο σαν εκτέλεση), και τρομερά άστοχο casting στην πρωταγωνίστρια. Αντιπαθέστατη, εκτός τόπου και χρόνου, και μηδέν χημεία με την γλυκά μελαγχολική συμπρωταγωνίστριά της. Κάνει ακόμα και την Awkafina (που επίσης εμφανίζεται) να φαντάζει Meryl Streep.
- Επ. 4. Μάλλον το πιο νερντουλιάρικο της σεζόν, δεν ξετρελάθηκα αλλά έχει ένα ενδιαφέρον. Το ανεβάζει ο Capaldi.
- Επ. 5. Όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη ιδέα, αλλά συγκλονιστικός Paul Giamatti. Δύσκολο να μην βουρκώσεις έστω και λίγο.
- Επ. 6. Απευθείας sequel του USS Callister από την τέταρτη σεζόν. Σκληρά νερντουλιάρικο και αυτό, με μπόλικο χιούμορ, δράση, και καλούτσικο lore. Διαρκεί μιάμιση (!) ώρα αλλά παραδόξως περνάει νεράκι (βοηθούν και οι διασκεδαστικές ερμηνείες, ειδικά του Jimmi Simpson).
Συνολικός βαθμός σεζόν: 7/10