...και έτσι γλυκά μου παιδιά καταλαβαίνετε πως μεγαλώνετε. To remake, όπως και όλα τα remakes που είδαμε μικροί και νομίζαμε πως ήταν τα πρωτότυπα, απευθύνεται σε γενιές που δεν έχουν την παραμικρή επαφή με το πρωτότυπο. Όχι στους νέρντουλες που μεγάλωσαν με το πρωτότυπο.
Ξέρετε πως σύντομα θα υπάρχει κόσμος που θα θεωρεί το "ρημέηκ" του Robocop το αυθεντικό; Στις αγνές, προ-Internet εποχές, δεν θα μαθαίναμε ποτέ για τα περισσότερα remakes, όπως και αρκετοί παλαιοί δεν μάθαιναν πως ξαναγύριζαν τα αγαπημένα τους ασπρόμαυρα φιλμ με "μοντέρνους" ηθοποιούς τις δεκαετίες του '70 και του '80.
Μια ιστορία, αφού την βιώσεις και σε διαμορφώσει, σου αφήνει τα διδάγματα και τα μαθήματά της και προχωράς, εφαρμόζοντάς τα στο βίο (και το σχολείο σου, στην περίπτωση της Μπάφοι).
Η καλύτερη άμυνα απέναντι σε αυτά τα εκτρωματικά δημιουργήματα είναι η αποχή.
Πάντα θα υπάρχουν αξιόλογοι δημιουργοί και σπουδαία τέχνη, αρκεί να έχετε το αυτί σας κολλημένο στη Γης, ωσάν σύγχρονοι μικροί Ινδιάνοι.
Η pop κουλτούρα των 20'ς, αποσκοπεί στο να δημιουργήσει στρατιές απολογητικών, παθητικών, κονφορμιστών λουκουμάδων, που δεν έχουν περπατήσει ούτε μισό χιλιόμετρο με σκισμένα πόδια προς μια νέα κόλαση. Απορρίψτε την περήφανα. Έσεσθε γερόντια. Είναι καλό πράμα.
<strong>BONUS-ΕΙΜΑΙ ΚΩΛΟΓΕΡΟΣ, ΤΙ ΝΑ ΔΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ :
Sharp Objects</strong> του HBO. Έγκλημα, μυστικά και ψύχωση στο Βαθύ Νότο. Amy Adams εξαιρετική και πειστικότατη.
<strong>Final Space</strong> του Netflix γιατί αργεί το Rick and Morty.
<strong>Robin Williams: Come Inside My Mind </strong>του ΗΒΟ. Δεν είναι σειρά, αλλά ένα ντοκιμαντέρ που αγαπά, δίχως να αγιοποιεί τον υπερταλαντούχο κωμικό.