γαμωτο, το ξερα οτι χανω πραγματα, αλλα δεν ανοιγα το θρεντ γιατι το νετμπουκακι τα φτυνει οταν βλεπει τοσα βιντεο λινκς...
ευχαριστω τον αδερφο εμπον πειτζ για την αφιερωση και τον κερμπερο που μου θυμισε το rose tatoo.
εκτος απ το ροκ, γουσταρωμε με λυσα την αρχετυπη soul, οχι τοσο την εξελιξη της σε funk, αλλα την "σπεκτορικη", μελωδικη πλευρα της.
παρτε συγκλονιστικο river deep, mountain high με την κουκλαρα τίνα σε εκτελεση ψιλοσπανια, χαμενη στα καταβαθα του γιουτιουμπ
http://www.youtube.com/watch?v=uj0wPrN_Y_4&noredirect=1
παμε τωρα στο αποψινο μπρουσομαθημα... πως ενα απλο doo woop διαμαντακι των 60s μεταμορφωνεται σε γκαζωμενο επικοτραγικοχιουμοριστικο λαιβ υμνο απ τον 70s μπρουσαρα (ο καλυτερος μπρουσαρας εβερ δηλαδη)..
http://www.youtube.com/watch?v=UAUmY4FfApA&noredirect=1
παιξτο ρε μπορατσο την πεμπτη κι ασε τα τωρινα γκραντζομεταλλοειδή που παιζεις, να φανε τη σκονη του:
http://www.youtube.com/watch?v=M99gSHyVVCE
μην ειστε ορκς ρε. ακουστε την εισαγωγη και κυριως το godfatherικό outro, εκει καπου στο 5'40'', οπου η φωνη γινεται χαδι, ψιθυρος και ακομα και μετα απο 40 χρονια μπορεις να νιωσεις την ενταση στο φουλ και ν ακους την καρφιτσα να πεφτει στο Harvard Square Theatre της μασαχουσετης..
ΥΓ: για τους τριβιαλιστές και τον μπορατσο, ναι, ειναι το βραδυ που ο λανταου εγραψε την πιο διασημη φραση μουσικοκριτικου εβερ. αυτο το σωου παρακολουθησε. δεν τον αδικω..
βρε, I can never... fall in love..... again..........
since i sold my heart to the junkman...