Video-Games και Αισθήματα/Συναισθήματα

[elessar]

Αν δεν έχεις κλάψει στο φινάλε του Syberia δεν πρέπει να θεωρείσαι άνθρωπος <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />
Πάντως και εγώ αρκετές φορές έχω δακρύσει, για παράδειγμα στα The Whispered World, Planescape:Torment, Grim Fandango, Sanitarium αλλά και άλλα.
Μου αρέσει όμως γιατί είναι εξαγνιστικό. Σε κάποιο παιχνίδι είχα πραγματικά πλαντάξει στο κλαμα, αν το θυμηθώ θα επανέλθω.

 

[Northlander]

elessar wrote:
Αν δεν έχεις κλάψει στο φινάλε του Syberia δεν πρέπει να θεωρείσαι άνθρωπος <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" /> </blockquote>

Kate Walker. KATE WALKER.

 

[Bathory]

Γενικότερα τα point and click προσφέρουν τα καλύτερα ΚΛΑΜΑΤΑ από οτιδήποτε άλλο! <img src="/smile.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />

 

[maladroid]

Νομίζω πιο πολύ επηρεάζομαι από την ιστορία και τους χαρακτήρες παρά από τις προσπάθειες του παιχνιδιού να γίνει μελό. Το Dear Esther π.χ. με άφησε παγερά αδιάφορο γιατί το βρήκα μια υπερφίαλη δηθενιά του φυσικού μαξιλαριού και δεν αισθάνθηκα το παραμικρό όσο έπαιζα, πέρα από βαρεμάρα.

Από την άλλη, στο τέλος του Grim Fandango όπου αγκαλιάζονται Manny-Glottis θυμάμαι μπήκε ένα σκουπιδάκι στο μάτι μου. Το φινάλε του Pandora Directive με τον Tex-clown ήταν επίσης αρκετά συγκινητικό, παρά το αυτοσαρκαστικό του πράγματος. Πιο πρόσφατα παραδείγματα μεγάλου δράματος δεν πολυθυμάμαι, αν και το Cat Lady ένα ψυχοπλάκωμα μου το προκάλεσε, λόγω προσωπικής γνωριμίας με την κεντρική θεματολογία. Το ίδιο και το Sanitarium, στο κομμάτι με την μικρή αδελφή του πρωταγωνιστή. Also, κάποιες αποφάσεις στα Walking Dead πάρθηκαν αρκετά δύσκολα αλλά χωρίς ζουμιά.

Σε άλλα genres, το βιντεάκι όπου η Jade επιστρέφει στον φάρο και βρίσκει ερείπια (Beyond Good and Evil) μου έσφιξε λίγο την καρδούλα και κάποια σημεία του Brothers: A Tale of Two Sons ήταν επίσης αρκετά δυνατά.